Od kilku lat jesteśmy świadkami rewolucji w leczeniu pacjentów na przewlekłą białaczkę limfocytową. Przyczyniło się do tego wprowadzeni i zarejestrowanie kilku leków, przede wszystkim inhibitorów kinazy oraz inhibitora BCL2. Inhibitory kinaz to przede wszystkim ibrutynib i w mniejszym stopniu idelalisib. Leki te mają bardzo dużą aktywność u pacjentów, którzy mają niekorzystne czynniki rokownicze, w tym zwłaszcza delecję chromosomu 17p, ale także są bardzo istotne dla pacjentów u których stwierdza się oporność na immunochemioterapię, w tym zwłaszcza oporność na fludarabinę. Leki te przyczyniły się do znacznego postępu w terapii, wydłużają czas przeżycia, odsetek terapii jest większy. Kolejnym lekiem jest wenetoklaks, który jest inhibitorem białka BCL2. Białko to ma charakter antyapoptotyczny, a więc jeśli je zahamujemy wtedy pobudzamy apoptozę i śmierć komórek.
W Polsce mamy obecnie refundację ibrutynibu i wenetoklaksu w bardzo ograniczonym wskazaniu mianowicie dla pacjentów, którzy mają delecję 17p, natomiast potrzeby stosowania tych leków są znacznie szersze, czego dowodem są międzynarodowe rekomendacje, gdzie obydwa leki są stosowane znacznie szerzej a więc obejmują grupę pacjentów, którzy są oporni na immunochemioterapię. W Polsce dotychczas takiej refundacji nie mamy, bardzo ważne jest aby polski lekarz ale przede wszystkim polski pacjent miał szerszy dostęp do tego typu terapii, abyśmy mogli wydłużać życie pacjentów, którzy do tej pory takiej możliwości nie mają, a więc oczekujemy i liczymy na to, że budżet państwa będzie w stanie sprostać tym wyzwaniom i refundować wyżej wymienione leki.
