Objawy kliniczne skazy krwotocznej spowodowanej małopłytkowością są takie same niezależnie od przyczyny. Różnice mogą dotyczyć wywiadu, dynamiki pojawiania się i ustępowania objawów, przebiegu klinicznego (np. tendencji do nawrotów) oraz reakcji na leczenie. Przebieg małopłytkowości może być zmienny i często nieprzewidywalny, zależnie od przyczyny, jaka ją wywołała. Choroba może pojawić się po urodzeniu lub też ujawnić się w wieku dorosłym. Może cechować się okresami zaostrzeń i remisji, samoistnych lub związanych z leczeniem może też występować jako stały objaw.
Nasilenie skazy krwotocznej jest zależne od liczby płytek. Umiarkowana małopłytkowość przebiega zazwyczaj bezobjawowo, z tendencją do siniaczenia się po niewielkich urazach i krwawień z dziąseł przy myciu zębów. Przy liczbie płytek poniżej 30x109/l (tzw. minimum hemostatyczne) może dość do samoistnych krwawień, chociaż u niektórych chorych nie obserwuje się objawów skazy krwotocznej, nawet przy liczbie płytek poniżej 10x109/l.
Skaza krwotoczna w przebiegu małopłytkowości ma charakter skórno-śluzówkowy. U pacjentów występują wybroczyny i podbiegnięcia krwawe na skórze, głównie kończyn dolnych i tułowia, wybroczyny na błonie śluzowej jamy ustnej, krwawienia z nosa, dziąseł, dróg rodnych, układu moczowego. W przebiegu trombocytopenii może też dojść do krwawień zagrażających życiu. Największe niebezpieczeństwo stwarzają krwawienia do ośrodkowego układu nerwowego i krwotoki z przewodu pokarmowego.