Bez względu na przyczynę małopłytkowości, podstawą jej rozpoznania jest obniżenie liczby płytek krwi w morfologii krwi poniżej wartości prawidłowych.
Biorąc pod uwagę liczbę płytek, małopłytkowości dzieli się na ciężkie (liczba płytek spada poniżej 30x109/l), umiarkowane (z liczbą płytek od 30 do 50x109/l) i łagodne (z liczbą płytek od 50 do 150x109/l).
Nasilenie objawów skazy krwotocznej jest z reguły uzależnione od poziomu płytek krwi. Jeśli u kogoś nigdy nie występowały i nie występują żadne objawy skazy krwotocznej, a w wykonanym badaniu morfologicznym krwi stwierdza się znacznie zmniejszoną ilość płytek, wówczas należy podejrzewać małopłytkowość rzekomą, czyli tzw. pseudotrombocytopenię. Nie jest to choroba, a jedynie artefakt laboratoryjny, najczęściej związany z aglutynacją płytek po pobraniu krwi do probówki, niemniej jednak w takiej sytuacji badanie należy powtórzyć, pobierając w odpowiedni sposób nową próbkę krwi do badań.
Podejrzenie małopłytkowości mogą sugerować dyskretne objawy skazy krwotocznej, takie jak drobne wybroczyny na skórze klatki piersiowej i twarzy pojawiające się po silnym kaszlu lub płaczu u dzieci, po myciu zębów może wystąpić krwawienie z dziąseł. Na skórze, przede wszystkim kończyn dolnych i tułowia, zaobserwować można sińce po niewielkich nawet urazach.
Jeśli ilość płytek znacznie spadnie, może dojść do masywnych krwawień z nosa, z dziąseł, dróg rodnych, układu moczowego, a nawet do zagrażających życiu krwotoków z przewodu pokarmowego lub do centralnego układu nerwowego.