Ordynator Oddziału Hematologii w Zamojskim Szpitalu Niepublicznym sp. z o.o. inicjator i współorganizator konferencji naukowych „Zamojskie Spotkania Hematologiczne”, aktywny członek PGSz oraz PALG, współautor prac poglądowych oraz oryginalnych publikowanych w „Acta Haematologica Polonica” oraz „Polskim Merkuriuszu Lekarskim”, Honorowy Prezes Stowarzyszenia Pomocy Chorym na Nowotwory Krwi w Zamościu. Dr Górnik pracował w ochronie zdrowia na Zamojszczyźnie od 1984 r. Absolwent Akademii Medycznej w Lublinie (1978-1984), staż podyplomowy odbywał w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Zamościu.
„Motyw moich kontaktów z doktorem Sławomirem Górnikiem był zawodowy, ale panująca między nami serdeczność pozwalała na nieformalną swobodę, przekraczała chłodne rzeczowe relacje. Pracowaliśmy razem przy organizacji konferencji, np. Polskiej Grupy Szpiczakowej, oraz sesji szkoleniowych Polskiej Szkoły Hematologii. Współpraca jednak się do tego nie ograniczała. Niemal codziennie konsultowaliśmy pacjentów pod kątem wykonywanej w ośrodku lubelskim pełnej diagnostyki molekularnej (w Zakładzie Hematoonkologii Doświadczalnej UM w Lublinie).” – wspomina Prof. dr hab. Krzysztof Giannopoulos kierownik Zakładu Hematoonkologii Doświadczalnej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie i Oddziału Hematologicznego Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im św. Jana z Dukli.
Przez wszystkie lata był dodatkowo zatrudniony w Oddziale Chorób Wewnętrznych SPZZOZ w Zamościu.
W 1997 r. podjął pracę w tym oddziale w pełnym wymiarze, prowadząc 9-łóżkowy Pododdział Hematologii. Od 1 stycznia 2005 r. zatrudniony w strukturach Zamojskiego Szpitala Niepublicznego Sp. z o.o., został Ordynatorem Oddziału Hematologii, który z jego inicjatywy wydzielono ze struktury Oddziału Chorób Wewnętrznych.
„Moje kontakty ze zmarłym panem doktorem Sławomirem Górnikiem związane głównie z organizowanymi przez niego Zamojskimi Spotkaniami Hematologicznymi, liczą kilkanaście lat. Uczestniczyłem jako wykładowca między innymi w ich VII edycji w 2016 r. Miałem wtedy okazję poznać bliżej warunki pracy Pana Ordynatora, Jego entuzjazm i zaangażowanie na rzecz pomocy chorym w małym mieście, gdzie pełnienie misji – lekarza i krzewiciela wysoko specjalistycznej wiedzy w dziedzinie onkohematologii - jest o wiele trudniejsze niż w dużym ośrodku, w klinice akademickiej. Tymczasem w Zamościu pan doktor Górnik zbudował nowoczesny świetnie funkcjonujący Oddział Hematologiczny - co więcej - na bazie Zamojskiego Szpitala Niepublicznego. Tym samym pacjentom tamtego regionu stworzył możliwość uzyskania diagnozy i opieki hematologicznej bez konieczności uciążliwych dojazdów do Lublina czy innych wojewódzkich ośrodków.” - Prof. dr hab. med. Tadeusz Robak z Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, kierownik Oddziału Hematologii Szpitala im. Mikołaja Kopernika w Łodzi.
Poza pracą w oddziale, pracował również w Poradni Hematologicznej, w poradnictwie ambulatoryjnym. Początkowo 12-łóżkowy Oddział Hematologiczny, w kolejnych latach rozrastał się, docelowo osiągając 34 łóżka. Ewolucja tego Oddziału była niekwestionowaną zasługą ordynatora Sławomira Górnika.
„W tym roku minęło 15 lat, od kiedy po raz pierwszy spotkałem doktora Górnika. Po rozpoznaniu u mnie przewlekłej białaczki szpikowej, z półrocznym przewidywanym czasem przeżycia, zostałem skierowany z kliniki w Lublinie na kontynuację leczenia do nowo powstałego Oddziału Hematologicznego w Zamościu. Co przeżywa człowiek i jego rodzina po takiej diagnozie, rozumieją tylko ci, co to przeszli.
Doktor Górnik zawsze miał czas dla pacjentów, wyczucie i intuicję w kwestii doboru leków, chemioterapii. Zawsze dotrzymywał słowa. Miał też czas na rozmowę, cieszył się z osiąganych efektów. Działał we współpracy z Zarządem Szpitala i Stowarzyszeniem, które zakupiło potrzebne urządzenia i elementy wyposażenia Oddziału Hematologii. Jemu Oddział zawdzięcza modernizację i stworzenie pacjentom godnych i, mimo choroby, miłych warunków leczenia. Pilnował nawet doboru kolorystyki pomieszczeń, zorganizował pokój przyjęć. Oddział zdobią wykonane przez Niego fotografie, dopełniając wyjątkową „domową” atmosferę całości. Dlatego właśnie w projekcie „Onkomapa” przez kolejne lata w ocenie dokonywanej przez pacjentów zamojski oddział hematologii zajmował wysokie miejsce w rankingu „przyjaznych pacjentowi” oddziałów hematologicznych w kraju.” – opowiada o swoich kontaktach z dr Górnikiem Krzysztof Żbikowski Prezes Zarządu SPCHN.
Choć zamojski oddział hematologii nie był tworzony jako wysokoreferencyjny, to jego stały rozwój pozwalał na osiąganie coraz wyższego poziomu. Działo się to głównie dzięki zaangażowaniu i determinacji doktora Górnika.
„Doktor Górnik miał wizję rozwoju hematologii w zamojskim szpitalu i starał się ją sukcesywnie realizować, od rozbudowy oddziału poczynając.
Nikt poza doktorem nie miał takiego przyszłościowego spojrzenia poprzez mały element na całość i odwrotnie. Potrafił dostrzec często banalnie prosty szczegół, który idealnie spinał funkcjonowanie całości.
Jego postulaty, plany, prośby ujmowały mnie logiką, z jaką je argumentował, za czym stała wielka wiedza medyczna i gruntowne przemyślenia oraz zmysł praktyczny.
Choć sytuacja finansowa w szpitalu bywała różna, jeśli nie od razu, to etapami, udało się nam wspólnie wiele zbudować. Ale bez wizji doktora Górnika nie powstałaby tak spójna całość.” – mówi Pan Mariusz Paszko Prezes Zamojskiego Szpitala Niepublicznego
Doktor Sławomir Górnik był inicjatorem i współorganizatorem konferencji naukowych „Zamojskie Spotkania Hematologiczne” (10 edycji), zdobywając tym uznanie i prestiż miejscowego i krajowego środowiska lekarskiego.
Doktor prowadził działalność edukacyjną w formie wywiadów przybliżających problematykę chorób nowotworowych układu krwiotwórczego, publikowanych w lokalnej prasie, kierowanych do dużej grupy czytelników.
“Był aktywny i ambitny w zawieszaniu coraz wyżej poprzeczki zawodowej - właściwie bardzo wysoko - w konsekwentnym, przez lata, opuszczaniu ram tzw. komfortu i robieniu czegoś dla swojej społeczności, dla innych lekarzy. Wszystko, czego dotknął, zmieniał na lepsze. I działo się to na tzw. prowincji, gdzieś tam na obrzeżach naszej ojczyzny.” - Prof. dr hab. n.med. Jerzy Windyga kierownik Kliniki Zaburzeń Hemostazy i Chorób Wewnętrznych oraz Zakładu Hemostazy i Chorób Metabolicznych Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie.
W Zamojskim Szpitalu Niepublicznym doktor Górnik z niezwykłą skrupulatnością pełnił funkcję lekarza odpowiedzialnego za gospodarkę krwią. Ogromne znaczenie społeczne miało uruchomienie oraz prowadzenie przez Niego Oddziału Hematologii, przynosząc wymierne korzyści: zwiększenie dostępności do świadczeń zdrowotnych dla pacjentów ze schorzeniami nowotworowymi krwi.
„Moim zdaniem nie ma chyba na świecie drugiego ośrodka klinicznego średniej wielkości, jakim jest Zamość, tak konsekwentnie i ze znajomością rzeczy dążącego do najwyższego poziomu proponowanej pacjentom diagnostyki oraz najnowszych metod/procedur leczenia.” – dodaje prof. Giannopoulos
„Działalność zawodowa i społeczna doktora Sławomira Górnika była wielokrotnie nagradzana. W roku 2011 został uhonorowany przez Ogólnokrajowe Stowarzyszenie Pomocy Chorym na Przewlekłą Białaczkę Szpikową statuetką „Serce – zasłużony dla życia”, za wyjątkowe zasługi i zaangażowanie w rozwój ochrony zdrowia w roku 2015 - Złotym Krzyżem Zasługi, a w roku 2019 Odznaką Honorową „Zasłużony dla Województwa Lubelskiego”.
Z równą pasją, jaką żywił dla medycyny, uprawiał fotografię krajobrazową i podróżniczą. W czasie wolnym przemierzał wzdłuż i wszerz Roztocze i Zamojszczyznę, utrwalając piękno tych regionów.”- Anna Liwak, Kierownik Działu Nadzoru i Kontroli Wewnętrznej Zamojskiego Szpitala Niepublicznego sp. z o.o
“Zapamiętałem Go nie tylko jako człowieka autentycznego, prostolinijnego, o sympatycznej osobowości. Przy tych „miękkich” cechach był też nadspodziewanie skuteczny i przekonujący.” - Prof. dr hab. n.med. Jerzy Windyga.
Dotkliwą stratę poniósł nie tylko zamojski ośrodek ale także polskie środowisko hematologiczne oraz pacjenckie, które 29 czerwca pożegnało znakomitego specjalistę, człowieka z wizją, zaangażowanego społecznie, otwartego na dzielenie się wiedzą i doświadczeniem. Mimo tej straty zamojska hematologia może czuć się dziś pewna swojej przyszłości, zamojski szpital znajdzie bowiem zawsze przyjaciół w Polsce, wspierających opuszczone przez twórcę Dzieło.
