20 lipca 2020 / Hematoonkologia.pl

List przedstawicieli PGSz i PMC z apelem do Ministerstwa Zdrowia

15 lipca przedstawiciele Polskiej Grupy Szpiczakowej oraz Polskiego Konsorcjum Szpiczakowego wystosowali list do Ministerstwa Zdrowia, w którym zwracają uwagę na pogłębiającą się dysproporcję w dostępie do nowoczesnych terapii przeciwszpiczakowych między Polską a innymi krajami europejskimi.

List przedstawicieli PGSz i PMC z apelem do Ministerstwa Zdrowia

Eksperci prof. Krzysztof Giannopoulos (PGSz) i dr hab. Dominik Dytfeld (PMC) podkreślają, że od 2013 roku w Unii Europejskiej zarejestrowano 7 nowych substancji do leczenia chorych ze szpiczakiem plazmocytowym. Są to: daratumumab, elotuzumab, iksazomib, izatuksimab, karfilzomib, panobinostat oraz pomalidomid. Dodatkowo, część nowoczesnych leków zostało udostępnionych chorym leczonym w ramach pierwszej linii terapii, co sprawia, że uzyskane efekty terapii są dużo lepsze i trwalsze.

Specjaliści zwracają również uwagę na fakt, że nowoczesne leki przeciwszpiczakowe stosowane w różnych kombinacjach wykazują bardzo wysoką skuteczność przy niewielkiej toksyczności, co ma przełożenie na wydłużenie nie tylko czasu wolnego od choroby i poprawy jakości życia, ale także w wielu przypadkach na czas całkowitego przeżycia. Potwierdzają to nie tylko prospektywne badania kliniczne, ale także obserwacje z codziennej praktyki klinicznej (RWD).

Udostępnienie w ostatnich latach w ramach programów lekowych części wymienionych substancji tj.: daratumumabu, karfilzomibu, pomalidomidu jedynie nieznacznie poprawiło sytuację chorych, ponieważ programy lekowe w istotny sposób zawężają wskazania rejestracyjne.

Przedstawiciele PGSz i PMC wymieniają największe potrzeby poprawy warunków terapii chorych, którzy dotychczas najmniej skorzystali z wprowadzenia nowych leków, tj.:

    • umożliwienie stosowania lenalidomidu (RD) u chorych starszych w pierwszej linii terapii;
    • stosowanie iksazomibu (IRD) u chorych leczonych z powodu opornego lub nawrotowego szpiczaka obciążonych niekorzystnymi genetycznymi czynnikami rokowniczymi;
    • udostępnienie karfilzomibu w większej dawce w skojarzeniu z deksmetazonem u chorych leczonych z powodu opornego szpiczaka plazmocytowego (KD);
    • dopuszczenie stosowania daratumumabu z lenalidomidem (DRD) u chorych z nawrotowym lub opornym szpiczakiem oraz daratumumabu w skojarzeniu z borteozmibem, talidomidem i deksametazonem (DVTD) u chorych kwalifikowanych do transplantacji autologicznej.

Jednocześnie eksperci deklarują chęć pomocy:

Jesteśmy gotowi w każdej chwili pomóc Państwu w optymalizacji strategii leczenia i doborze tych populacji pacjentów, którzy najbardziej skorzystają na poprawie dostępu do nowoczesnych terapii.

Pełna treść listu

Podobne artykuły