Wiadomo, że wiek nie jest wystarczającym wskaźnikiem określającym sprawność fizyczną, ponieważ zależy ona od kondycji fizycznej pacjenta przed chorobą, chorób współistniejących i ogólnego, aktualnego stanu zdrowia. Dotychczas stosowane tradycyjne oceny sprawności fizycznej proponowały zero-jedynkową klasyfikację pacjentów jako "sprawnych fizycznie" lub "niesprawnych fizycznie”. Jest to bardzo ogólna i niepełna informacja o stanie zdrowia, która utrudnia możliwość doboru metod terapeutycznych do możliwości i indywidualnych potrzeb pacjenta.
Brak badań walidacyjnych doprowadził do braku powszechnie akceptowanych procedur oceny. To ograniczenie, w połączeniu z rosnącą dostępnością nowych leków, które rozszerzają zakres mniej intensywnych opcji terapii, wprowadza dodatkową złożoność w procesie oceny sprawności pacjentów. Co więcej rosnąca świadomość potrzeby dostosowania opieki medycznej do spersonalizowanych potrzeb pacjenta, podkreśla konieczność uwzględnienia w procesie oceny takich elementów jak, jakość życia, preferencje pacjenta, samoocena stanu fizycznego, statusu społecznego, a także wsparcia społecznego.
Sprawność powinna odzwierciedlać kwalifikowalność do konkretnego leczenia spośród dostępnych opcji, a nie ogólną binarną klasyfikację kwalifikowalności do intensywnej chemioterapii. Nowoczesna i rozbudowana ocena sprawności powinna być kompleksowa i powinna wykraczać poza tradycyjne cechy kliniczne i biologiczne choroby. Dlatego ocena sprawności u pacjentów z AML stanowi tylko element złożonego procesu oceny, obejmującej ogólną zdolność pacjenta do skorzystania z konkretnego programu terapeutycznego.
W celu opracowania jasnych wytycznych i zaleceń, które uwzględniają czynniki kliniczne, biologiczne oraz czynniki zgłaszane jako istotne przez pacjentów, Europejska Sieć Leukemii (European Leukemia Net) powołała panel ekspertów, którzy mają zapewnić, że decyzje terapeutyczne będą zarówno medycznie odpowiednie, jak i dopasowane do indywidualnych potrzeb. Pacjenci powinni być oceniani pod kątem kwalifikowalności do konkretnych schematów leczenia. Wytyczne uwzględniają konieczność zapewnienia jasnej komunikacji, w prostym i zrozumiałym dla pacjentów języku oraz brania pod uwagę preferencji pacjenta w całym procesie wyboru leczenia.
Status sprawności fizycznej powinien być oceniany systematyczne w procesie leczenia, ponieważ stan pacjenta może ulegać poprawie lub pogorszeniu. Lekarze powinni ustalić oczekiwania pacjenta i opiekuna oraz wyznaczyć cele, aby zapewnić świadomy i dokładny wybór leczenia, a także wspólne podejmowanie decyzji. Jakość życia (QoL) jest istotnym elementem, który powinien być także monitorowany przez cały okres leczenia.
Na podstawie:
aml-hub.com
ashpublications.org
