29 lutego 2024 / Hematoonkologia.pl

1 na 50 tysięcy. Gdzie można się zgłosić i co trzeba wiedzieć, podejrzewając chorobę rzadką

Częstość występowania: mniej niż 5 na 10 tys. osób, czyli 1 na 2 tysiące – taka definicja choroby rzadkiej pojawia się w „Rozporządzeniu o sierocych produktach leczniczych nr 141/2000” (1999). Niekiedy używa się też pojęcia choroby ultrarzadkiej, określające częstość występowania mniejszą niż 1 na 50 tys. osób („Rozporządzenie 536/2014 Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)” z 2014 r.). Z jakimi problemami najczęściej spotykają się pacjenci podczas „odysei diagnostycznej”? Jakie perspektywy systemowe czekają leczenie grupy chorób rzadkich w najbliższych latach i gdzie można zgłosić się po pomoc?

1 na 50 tysięcy. Gdzie można się zgłosić i co trzeba wiedzieć, podejrzewając chorobę rzadką

Częste problemy w procesie diagnostycznym choroby rzadkiej

  1. Długi czas i wysoka intensywność poszukiwania diagnozy. Międzynarodowe Konsorcjum Badań nad Chorobami Rzadkimi (IRDiRC) określa diagnozę otrzymaną w czasie nieprzekraczającym jednego roku jako diagnozę wystarczająco szybką.

  2. Niewielka liczba specjalistów, którzy znają się na określonej chorobie i względnie mała wiedza o chorobie wśród pozostałych specjalistów. 

  3. Trudności w szacowaniu liczby chorujących na daną jednostkę diagnostyczną. Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10 brakuje szczegółowej klasyfikacji chorób rzadkich. Polska jest nadal na etapie wdrażania uzupełnionej o nie klasyfikacji ICD-11.

  4. Kosztowność terapii. Leczenie przyczynowe przeważającej większości chorób rzadkich nie istnieje (dostępne jest jedynie dla kilku procent jednostek diagnostycznych; w pozostałych przypadkach leczenie objawowe, rehabilitacja i pomoc społeczna mają decydujące znaczenie). Leki na choroby rzadkie (tzw. leki sieroce) często należą do grupy leków bardzo kosztownych, a podlegają (w Polsce) tym samym rygorom oceny refundacji, co inne leki stosowane w chorobach powszechnych. Na refundację leków stosowanych w chorobach rzadkich Polska nie dysponuje odrębnym budżetem.

Perspektywy na nadchodzące lata

  • Plan dla Chorób Rzadkich. W Polsce Narodowy Plan dla Chorób Rzadkich powstał późno (w porównaniu do analogicznych rozwiązań w innych państwach europejskich). Plan na lata 2021-2023 stał się nieaktualny z końcem 2023 roku – zanim doczekał się wdrożenia, chociaż zrealizowano pojedyncze postulaty. Nowy plan ma czerpać z pracy ekspertów nad poprzednim i uwzględniać procedury w zakresie usprawnienia diagnostyki oraz wymiany informacji między specjalistami, jak również te dotyczące wsparcia socjalnego.

  • Wdrażanie Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-11. W przeciwieństwie do ICD-10, kodującego jedynie ok. 200 najczęstszych z chorób rzadkich, klasyfikacja ICD-11 wprowadza dla rzadkich schorzeń genetycznych unikalne kody. Pozwoli to m.in. na uzyskiwanie danych statystycznych dotyczących danej choroby.

  • Wdrażanie praktyk Dużej Nowelizacji Ustawy Refundacyjnej. Trwają dyskusje nad tym, w jaki sposób kształtowanie się praktyk na podstawie tej ustawy wpłynie na refundację leków na choroby rzadkie. 

Gdzie szukać pomocy? 

Poniżej wymieniamy niektóre ośrodki (laboratoria i poradnie) zajmujące się diagnostyką i/lub leczeniem chorób rzadkich:

Dolnośląskie

Lubuskie

Łódzkie

Małopolskie

Mazowieckie

Pomorskie

Śląskie

Warmińsko-mazurskie

Wielkopolskie

To tylko niektóre z nich: wiele szpitali klinicznych i instytutów realizuje badania diagnostyczne i konsultacje w kierunku chorób rzadkich, nie posiadając na nie oddzielnej jednostki. Pacjenci mogą liczyć na poradnictwo i opiekę na wysokim poziomie w zakresie danej choroby lub grupy chorób w placówkach zakwalifikowanych jako dotychczasowe ośrodki eksperckie dla chorób rzadkich. Przy części z nich funkcjonują Europejskie Sieci Referencyjne ułatwiające specjalistom wymianę wiedzy na temat rzadko spotykanych przypadków. Większość chorób rzadkich ma podłoże genetyczne. Pomoc w zakresie diagnostyki w rodzinach ryzyka (genetycznie uwarunkowanych), w tym diagnostyki prenatalnej, można uzyskać w poradniach genetycznych.

Warto zaznaczyć, że grupa chorób rzadkich i grupa rzadkich nowotworów są traktowane jako dwa odrębne obszary zainteresowania klinicznego (różniące się m.in. udziałem w populacji dziecięcej i podejściem do badań przesiewowych). 

 

Źródła:

  1. Prawo.pl: Plan dla Chorób Rzadkich wygasł, nowego jeszcze nie ma
  2. Choroby rzadkie – współczesne problemy i wyzwania dla systemów ochrony zdrowia
  3. Choroby rzadkie: analiza barier w dostępie do opieki medycznej oraz potrzeb i oczekiwań polskich pacjentów i ich opiekunów
  4. Antycypując przyszłość – diagnoza a doświadczenie w chorobach rzadkich w Polsce
  5. Nowe podejścia do oceny i finansowania terapii stosowanych w chorobach rzadkich w krajach UE i na świecie
  6. Choroby rzadkie – narastający problem społeczny i wyzwanie dla systemu
  7. Baza informacji o chorobach rzadkich i lekach sierocych Orphanet
  8. Początek 2024 roku – gdzie jesteśmy, jeśli chodzi o realizację Planu dla Chorób Rzadkich?
Podobne artykuły