Nierozpoznany epizod zakrzepowej plamicy małopłytkowej (aTTP) może doprowadzić do zgonu lub długotrwałej niepełnosprawności chorego. Zazwyczaj do pierwszych epizodów aTTP dochodzi u pacjentów młodych - każdego roku aTTP jest diangozowane u około 30 osób, najczęściej w wieku między 30. a 40. rokiem życia.
Kluczowe w terapii tej choroby jest uzyskanie jak najszybszej remisji, jednak proces leczenia jest dużym obciążeniem dla chorych. Lekarze dążą do tego, by móc jak najbardziej zmniejszyć liczbę plazmaferez przeprowadzanych u pacjentów oraz ograniczyć obciążenia, które wiążą się z chorobą . Jeżeli aTTP zostanie zdiagnozowana, pacjent ma szansę na standardowe leczenie w najbliższym szpitalu, najczęściej hematologicznym. Najważniejsza jest jednak szybka reakcja lekarzy, która może uratować życie chorego.
W tym celu w 2022 roku powstała tzw. karta chorego na aTTP - tak zwany paszport pacjenta z aTTP - którą pacjenci ze zdiagnozowaną zakrzepową plamicą małopłytkową powinni zawsze nosić przy sobie. Autorem takiego dokumentu jest prof. dr hab. n. med. Grzegorz Basak, który opowiedział o nim podczas debaty przeprowadzonej przez portal Medexpress:
"[...] pomyśleliśmy, aby w portfelu pacjenta znajdował się stosowny dokument, na którym napisane byłoby na co pacjent choruje, jakie są podstawowe objawy i jakie działania należy podjąć, z przekierowaniem lekarza do szczegółowych działań, informacji oraz z numerem kontaktowym do ośrodka, który pierwotnie leczył pacjenta i może mu udzielić porad." - wspomniał prof. Basak.
Umieszczone są na niej najważniejsze informacje dotyczące pacjenta mogą pomóc w uratowaniu życia chorego na zakrzepową plamicę małopłytkową oraz zapobiec ryzyku nieprawidłowego rozpoznania objawów.
O potrzebie wyposażania osoby chorej w taki dokument wspomniała w czasie debaty przeprowadzonej w ramach konferencji "Priorytety w ochronie zdrowia" z dnia 25 stycznia 2023 r. również prof. dr hab. n. med. Maria Podolak-Dawidziak. Podkreśliła, że dzięki paszportowi pacjenta z aTTP lekarze będą wiedzieć, że takiego chorego należy traktować w inny sposób niż pozostałych pacjentów.
Źródła:
