19 maja 2023 / Hematoonkologia.pl

Hipofibrynogenemia – trudne słowo, trudne schorzenie

Fibrynogen (tzw. czynnik krzepnięcia I) jest białkiem odgrywającym ważną rolę w procesie krzepnięcia krwi. W końcowej fazie tego procesu przekształca się w fibrynę i współtworzy skrzep krwi. Co się dzieje, gdy brak go w organizmie? Jeden z wrodzonych deficytów fibrynogenu nosi nazwę hipofibrynogenemii.

Hipofibrynogenemia – trudne słowo, trudne schorzenie

Hipofibrynogenemia – rzadka choroba genetyczna

Hipofibrynogenemia jest dziedziczona przez osoby obu płci. Ze względu na cechy i ilość fibrynogenu w organizmie wyróżnia się kilka schorzeń. Są to:

  • afibrynogenemia – gdy w organizmie całkowicie brakuje tego białka; jego stężenie wynosi <0,1 g/L;
  • dysfibrynogenemia – ilość białka może być prawidłowa, lecz jego budowa – nie jest;
  • hipodysfibrynogenemia – fibrynogenu jest za mało, dodatkowo jego budowa jest nieprawidłowa;
  • hipofibrynogenemia – stężenie fibrynogenu jest za małe, ale jego budowa jest prawidłowa.

Jak rozpoznaje się i leczy hipofibrynogenemię?

Schorzenie rozpoznaje się na podstawie:

  • wyniku stężenia fibrynogenu <1,5 g/L (prawidłowe stężenie: 2-5 g/L);
  • wydłużonego czasu trombinowego (TT; to badanie diagnostyczne, które pozwala stwierdzić, ile czasu trwa przekształcanie się fibrynogenu w fibrynę, czyli ostatnia część procesu krzepnięcia krwi);
  • badań genetycznych.

Hipofibrynogenemia daje też objawy (niektóre z wiadomych względów widoczne tylko u kobiet), takie jak:

  • krwawienia spowodowane lekkimi urazami lub samoistne;
  • bezpłodność;
  • zakrzepica żylna i tętnicza;
  • niedokrwienie palców u rąk, stóp (spowodowane zakrzepami);
  • krwotoczne, nadmierne i przedłużające się miesiączki;
  • poronienia, nieprawidłowości w przebiegu ciąży;
  • krwotok okołoporodowy.

U ok. 75% chorych objawy pojawiają się w okresie noworodkowym w postaci krwawienia z kikuta pępowiny. Objawy skazy krwotocznej występują zwykle, gdy stężenie fibrynogenu wynosi <0,5 g/L.

Całkowite wyleczenie hipofibrynogenemii, tak jak w przypadku innych skaz krwotocznych i chorób dziedzicznych, jest niemożliwe. Terapia polega na przyjmowaniu co jakiś czas, do końca życia, brakującego białka z zewnątrz – jako koncentratu fibrynogenu. To tzw. terapia substytucyjna. Jest w pewnym stopniu uciążliwa, ale zapewnia bezpieczeństwo, chroni przed poważnymi powikłaniami i umożliwia pacjentowi życie niemal nieróżniące się od życia ludzi bez hipofibrynogenemii.

 

Na podstawie:

Podobne artykuły