Na czym polega CLL?
Przewlekła białaczka limfocytowa to choroba polegająca na zbyt dużym gromadzeniu się w organizmie nieprawidłowych limfocytów B, czyli rodzaju białych krwinek, które pełnią ważne funkcje w układzie odpornościowym. W wyniku mnożenia i różnicowania limfocytów, powstaje ich nadmiar. Z biegiem czasu limfocyty te dojrzewają, ale nie spełniają swojej funkcji.
Część z nich przekształca się w komórki plazmatyczne, które również nie działają prawidłowo, więc nie wytwarzają potrzebnych przeciwciał odpornościowych. W związku z tym chorzy borykają się z wysokim ryzykiem infekcji, czego konsekwencje obejmują częstsze i ciężej niż przeciętnie przebiegające choroby, m.in. zapalenie płuc, infekcje dróg moczowych, zapalenia tkanki łącznej.
Kto może zachorować na CLL?
Przyczyna powstania CLL jest dotychczas nieznana. Nie udało się wykryć wpływu czynników środowiskowych, np. rodzaju wykonywanej pracy i narażenia na substancje toksyczne, na wystąpienie choroby. Wiadomo jedynie, że istnieją pewne predyspozycje genetyczne, czyli krewni chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową mają wyższe ryzyko zachorowania niż osoby, w których rodzinie CLL nie wystąpiła.
Jakie objawy CLL mogą wystąpić?
W momencie rozpoznania i w miarę rozwoju przewlekłej białaczki limfocytowej mogą wystąpić następujące objawy:
- Zmęczenie,
- Siniaki,
- Niewyjaśniona utrata masy ciała,
- Częstsze infekcje,
- Nocne poty,
- Gorączka,
- Obrzęk węzłów chłonnych na szyi, pod pachami, na brzuchu lub w pachwinie,
- Ból lub uczucie pełności poniżej żeber spowodowane powiększeniem śledziony,
- Małopłytkowość i niedokrwistość spowodowane zajęciem szpiku przez chorobę,
- Niedokrwistość i małopłytkowość nie odpowiadająca na leczenie sterydami.
Jak przebiega leczenie?
Zazwyczaj przewlekła białaczka limfocytowa rozwija się i przebiega powoli, często mijają lata, zanim zostanie wykryta. Szacuje się, że ok. 30% osób, u których zdiagnozowano CLL, nigdy nie będzie wymagać leczenia i w ich przypadku wystarczy regularny nadzór. Z przeprowadzonych badań wiadomo, że rozpoczęcie leczenia przy braku objawów choroby nie przynosi chorym żadnej korzyści, jednocześnie narażając ich na skutki uboczne terapii. Z kolei ok. 60% chorych będzie wymagać leczenia po pewnym czasie.
Na podstawie aktualnych wyników badań, występujących objawów oraz wieku i stanu ogólnego chorego lekarz podejmuje decyzję o potrzebie i doborze leczenia. Wśród dostępnych metod terapii wyróżniamy:
- Przeciwciała monoklonalne,
- Inhibitory kinazy tyrozynowej Brutona,
- Inhibitory BCL-2,
- Chemioterapię.
Jeśli w wyniku leczenia objawy CLL ustąpią, chory będzie nadal poddany obserwacji, aby w przypadku wykrycia nawrotu choroby, ponownie rozpocząć terapię.
Po więcej informacji o chorobie zapraszamy tutaj.
Obchody Światowego Dnia Przewlekłej Białaczki Limfocytowej
Tegorocznym tematem przewodnim obchodów Światowego Dnia Przewlekłej Białaczki Limfocytowej ( ang. World CLL Day, WCLLD) jest hasło „Level Up” (Wyrównajmy poziom), symbolizujące działania na rzecz zapewnienia chorym na CLL poziomu opieki i możliwości leczenia, które są dostępne dla osób z innymi rodzajami nowotworów.
W zależności od miejsca zamieszkania wyrównanie poziomu może oznaczać coś zupełnie innego, tak jak różnią się dostępne możliwości, wsparcie oraz niezaspokojone potrzeby osób z CLL w danym państwie. To lokalne organizacje najlepiej wiedzą, na jakich działaniach należy się skupić, ale wszystkie łączy wspólny cel – poprawa losu chorych z przewlekłą białaczką limfocytową.
Zapraszamy do włączenia się w obchody Światowego Dnia Przewlekłej Białaczki Limfocytowej!
Artykuł powstał w ramach kampanii "W pełni wiedzy: Wrzesień - Miesiąc Świadomości Nowotworów Krwi".
Na podstawie:
