Praca w chorobie nowotworowej – to możliwe
Choroba nowotworowa nie musi oznaczać końca aktywności zawodowej, choć jest to uzależnione od stanu konkretnego chorego oraz charakteru wykonywanej pracy. Zdarza się również, że pracownik potrzebuje tymczasowych zwolnień w trakcie przyjmowania leków, a pomiędzy tymi okresami czuje się na siłach, by pracować. Naturalnie najłatwiej utrzymać aktywność zawodową w pracy, którą można wykonywać zdalnie. Wśród pozostałych możliwości prawnych znajdują się również zmniejszenie wymiaru etatu, zmiana zakresu obowiązków, elastyczne godziny pracy i przyznanie dodatkowych dni wolnych w celu odbycia wizyt lekarskich lub odpoczynku w razie krótkotrwałego pogorszenia samopoczucia. Niestety, nie zawsze udogodnienia te bywają wystarczające i chory zmuszony jest zawiesić wykonywanie pracy zawodowej. Na jakie wsparcie systemowe może liczyć w takiej sytuacji?
Dostępne wsparcie
W Polsce pomoc finansowa od państwa uzależniona jest od indywidualnej sytuacji, a chorzy na choroby nowotworowe podlegają tym samym regulacjom, co pozostałe osoby niezdolne do wykonywania pracy. Wynagrodzenie chorobowe przysługujące osobom ubezpieczonym za okres choroby wynosi 80% zwykłej wysokości wynagrodzenia i jest wypłacane przez 33 dni chorym poniżej 50 r.ż., a osobom starszym przez 14 dni rocznie.
Po wykorzystaniu obowiązującego wymiaru wynagrodzenia chorobowego choremu może zostać przyznany zasiłek chorobowy, który wraz w wynagrodzeniem jest wypłacany łącznie przez maksimum 182 dni. Jeśli po upływie tego czasu chory jest nadal niezdolny do pracy, może ubiegać się o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego, które jest wypłacane na okres potrzebny do przywrócenia zdolności do pracy, jednakże nie dłużej niż przez rok. Wysokość świadczenia wynosi 90% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres pierwszych 90 dni, a przez pozostały okres 75%.
Niektórzy pacjenci onkologiczni, spełniający następujące warunki: posiadający niezdolność do pracy, która powstała w czasie okresu składkowego lub najpóźniej w ciągu 18 miesięcy od jego zakończenia oraz mający wymagany staż ubezpieczenia, mogą otrzymać stałą lub okresową rentę z tytułu częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy. Ponadto część chorych, których stan fizyczny lub psychiczny utrudnia, ogranicza albo uniemożliwia wykonywanie pracy, może ubiegać się o przyznanie stopnia niepełnosprawności w stopniu znacznym, umiarkowanym lub lekkim na czas określony lub stały.
Osoby uprawnione do pobierania renty lub emerytury, które są jednocześnie niezdolne do samodzielnej egzystencji lub ukończyły 75 lat mają prawo do ubiegania się o dodatek pielęgnacyjny wynoszący 294,39 zł (kwota obowiązująca w 2023 r., dodatek jest waloryzowany co roku). Osoby niezdolne do samodzielnej egzystencji uprawnione do tych świadczeń, o ile ich łączna wysokość nie przekracza 2157,80 zł brutto miesięcznie, mogą starać się o przyznanie świadczenia 500+. Ponadto chorzy o wyjątkowo niskich dochodach mogą złożyć do opieki społecznej wniosek o przyznanie zasiłku celowego m.in. na zakup leków.
Gdzie znaleźć informacje?
Szczegółowe informacje na temat przysługującego wsparcia finansowego i warunków jego przyznania można otrzymać na infolinii ZUS i KRUS lub znaleźć w internecie na stronach ZUS, KRUS, Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej oraz ośrodków pomocy społecznej.
Na podstawie:
