Celem badania było określenie biomarkerów prognozujących brak optymalnej odpowiedzi na chemioterapię opartą na bortezomibie u pacjentów z opornym szpiczakiem plazmocytowym, kwalifikowanych do transplantacji autologicznej. W projekcie wykorzystano nowoczesną proteomikę opartą na analizie spektrometrycznej, którą przeprowadzono na oczyszczonych plazmocytach pochodzących ze szpiku pobranego od 77 pacjentów przed rozpoczęciem leczenia. Celem zwiększenia siły badania oraz wiarygodności wyników ocenę proteomu przeprowadzono przy użyciu dwóch niezależnych ilościowych metod spektrometrycznych: znacznikowej metody iTRAQ oraz beznacznikowej - LF.
Na podstawie przeprowadzonej analizy, w której porównywano proteom pacjentów, którzy uzyskali co najmniej VGPR z populacją, która uzyskała gorszą odpowiedź, wytypowano białka, których akumulacja różniła się istotnie między badanymi grupami. Najistotniejsze białka różnicujące to składowe proteosomu (m.in. PSMB5, PSME1) oraz białka zaangażowane w ochronę przed stresem oksydacyjnym (m.in. TXN, TXNDC5). Akumulacja tych białek w plazmocytach była większa w grupie chorych opornych na bortezomib. W trakcie badań walidacyjnych przeprowadzono dotychczas badania histochemiczne trepanobiopsji oraz badania ELISA surowicy. Badania te potwierdziły wysoką ekspresję wybranych białek w plazmocytach oraz wyższe stężenie tych białek w surowicy chorych opornych na bortezomib. Badania funkcjonalne na liniach komórkowych oraz plazmocytach od chorych są w toku. Co ciekawe i zachęcające do dalszych prac podobne białka wykryto w analizie proteomu przeprowadzonej na plazmocytach od pacjentów wcześniej nieleczonych, które opublikowano w 2015 roku na łamach BJH: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25824111.
Analiza danych klinicznych badania PMC001 jest w trakcie i zostanie przedstawiona wkrótce.
Zobacz całą publikację:
