Bisfosfoniany stanowią niezbędny element leczenia choroby kostnej w przebiegu szpiczaka mnogiego. Zostały wprowadzone to terapii tej choroby głównie w celu zahamowania postępu osteolizy i w licznych badaniach wykazano, że redukują one ryzyko powikłań kostnych. Jednak dzięki zahamowaniu uwalniania czynników wzrostu z podścieliska szpiku mogą także pośrednio wpływać na proliferację monoklonalnych plazmocytów. W polskich warunkach chorzy otrzymują najczęściej jeden z dwóch bisfosfonianów: klodronian (Bonefos) lub pamidronian (Aredia, Pamidia, Pamidronat medac, Pamidronat-ratiopharm, Pamifos, Pamisol, Pamitor), natomiast zdecydowanie mniej dostępny i rzadziej używany jest zoledronian (Zometa).
Materiał przeznaczony wyłącznie dla pracowników służby zdrowia
Ten materiał jest dostępny dla zarejestrowanych użytkowników.
Zaloguj się
Szanowni użytkownicy,
część materiałów udostępnianych na naszym portalu jest przeznaczona
wyłącznie dla lekarzy.
Wynika to z regulacji prawnych, do których musimy się stosować.
Jeśli nie jesteś lekarzem, zachęcamy do korzystania z przygotowanych przez nas materiałów dostępnych w zakładce dla pacjentów.
