W pierwszym z serii wykładów prof. Krzysztof Giannopoulos zaprezentował epkorytamab, podskórne przeciwciało bispecyficzne skierowane równocześnie przeciwko antygenowi CD20 na komórkach nowotworowych oraz komórkom CD3 na komórkach T. Prof. Giannopoulos przedstawił wyniki jednoramiennego badania fazy 1/2 EPCORE™ NHL-1. Spośród 139 pacjentów z DLBCL ocenianych w badaniu 38% pacjentów było wcześniej leczonych terapią CAR-T, a 28% było na tę terapię opornych. Pacjenci leczeni epkorytamabem osiągnęli ogólny odsetek odpowiedzi na poziomie 62% i odsetek całkowitej odpowiedzi na poziomie 39%. Mediana czasu trwania odpowiedzi wyniosła 15,5 miesiąca. Lek był dobrze tolerowany, a zdarzenia niepożądane, w tym CRS, miały głównie niski stopień nasilenia. Co istotne, prowadzone badania wstępnie nie wykazały różnicy w skuteczności epkorytamabu w porównaniu z terapiami CAR-T, a terapia tym lekiem pozostaje aktywna po stosowaniu wcześniejszej terapii CAR-T.
Prof. Sebastian Giebel przedstawił opcję leczenia DLBCL przeciwciałem ukierunkowanym na CD19, sprzężonym ze środkiem alkilującym – lonkastuksymab tezyryny. Lek jest zarejestrowany w leczeniu pacjentów z nawrotowym lub opornym na leczenie chłoniakiem z dużych komórek B po co najmniej dwóch wcześniejszych liniach terapii. Prof. Giebel przedstawił wyniki jednoramiennego badania klinicznego 2 fazy LOTIS-2. Lonkastuksymab tezyryny wykazał ORR na poziomie 48,3% i odsetek CR wynoszący 24,1%. Mediana czasu trwania odpowiedzi u 70 pacjentów wyniosła 10,3 miesiąca, a mediana czasu do uzyskania odpowiedzi wynosiła 1,3 miesiąca. Trwałe odpowiedzi zaobserwowano także w grupach wysokiego ryzyka, w tym u 6 z 13 pacjentów (46,2%) z progresją po terapii limfocytami CAR-T.
Możliwość leczenia komórkami CAR-T przedstawiła prof. Lidia Gil, która zaprezentowała dwie terapie dostępne w drugiej linii leczenia w opornym i nawrotowym DLBCL. Axicabtagene ciloleucel (axi-cel) i lisocabtagene maraleucel (liso-cel) to terapie komórkami T ze zmodyfikowanym CAR, ukierunkowane na CD19. Axi-cel została zarejestrowana na podstawie badania ZUMA-7, które wykazało ponad czterokrotne wydłużenie mediany EFS w porównaniu ze standardową terapią. Oprócz poprawy EFS, obserwowano również istotnie wyższy OR i CR: ORR wyniósł 83% w przypadku axi-cel w porównaniu do 50% w przypadku standardowej terapii, natomiast CRR był ponad dwukrotnie wyższy. Prof. Gil przedstawiła również wyniki badań TRANSCEND WORLD oraz TRANSCEND NHL 001, które oceniały zastosowanie lisa-cel w drugiej linii leczenia DLBCL. Oprócz wydłużenia wskaźników przeżycia, prof. Gil podkreśliła istotną poprawę jakości życia pacjentów w porównaniu z procedurą przeszczepienia komórek krwiotwórczych.
Ostatnią cząsteczką przedstawioną jako nowa opcja terapeutyczna w leczeniu DLBCL był glofitamab, którego zastosowanie omówił prof. Tomasz Wróbel. Glofitamab to kolejne przeciwciało bispecyficzne skierowane równocześnie przeciwko CD3 i CD20, jednak wiążące inny epitop antygenu CD20 niż epkorytamab. Badania wykazały, że lek daje do 40% CR w opornym i nawrotowym DLBCL, w tym także u pacjentów po terapii CAR-T – w tej grupie 35% pacjentów osiągnęło CR. Prof. Wróbel podkreślił zalety stosowania przeciwciała, wśród których wymienił potencjalne możliwości leczenia skojarzonego, mniejszą toksyczność niż w przypadku CAR-T, a także łatwą dostępność leku.
Artykuł pochodzi z newslettera konferencji Hematologia Kliniczna i Doświadczalna 2024.
