Tradycją tej konferencji stało się ogłoszenie zdobywców kilku prestiżowych nagród, im. Janet Rowley, im. Johna Goldmana oraz nagrody specjalnej iCMLf czyli International Chronic Myeloid Leukemia Foundation. Pierwszą nagrodę przyznawaną od 2009 roku za całokształt badań nad PBSz, otrzymało dwoje badaczy: profesor John Groffen i profesor Nora Heisterkamp jak współodkrywcy fuzji genu BCR i genu ABL w chromosomie Filadelfia. Nagrodę im. Johna Goldmana przyznaną po raz trzeci otrzymał w tym roku profesor Hagop Kantarjian z MD Anderson Cancer Center za wkład w badania kliniczne nad inhibitorami kinaz tyrozynowych. Ostatnią nagrodę fundacji iCMLf, jednego z współorganizatorów konferencji, otrzymała dr Susan Branford z Adelajdy za swój wkład w upowszechnianie nowoczesnej diagnostyki molekularnej, nie tylko w krajach wysokorozwiniętych, ale również w krajach biedniejszych o czym niewielu wiedziało. Dzięki jej osobistemu zaangażowaniu i poświęceniu, wielu chorych z PBSz na Filipinach, u których pojawiła się oporność na leczenie imatynibem, zostało przebadanych pod kątem wystąpienia mutacji w kinazie BCR/ABL (badanie to nie było dostępne w tym kraju).
W sesji plenarnej tym razem nie wybrano tak jak w ubiegłym roku jednego najlepszego doniesienia, ale na wzór większych konferencji (jak ASH czy EHA) zaprezentowano 6 najlepszych abstraktów. Wśród nich zwracały uwagę m.in. badania nad MS4A3, nowym genem zaangażowanym w patogenezę CML (Anna M. Eiring z Salt Lake City); kompleksowa analiza różnic strukturalnych i biochemicznych pomiędzy dwoma typami kinazy BCR/ABL: p210 i p185 (Oliver Hantschel z Lozanny) oraz badania nad rolą komórek NK w utrzymaniu remisji u chorych, u których odstawiono leczenie inhibitorami kinazy tyrozynowej (Delphine Réa z Paryża).
Od kilku lat trwa żywa dyskusja na temat monitorowania skuteczności leczenia TKI przy zastosowaniu metod molekularnych. W sesji poświęconej nowoczesnej diagnostyce molekularnej, w debacie pod prowokacyjnym tytułem „Is monitoring as recommended by current guidelines applicable and necessary in standard care of patients with CML” starli się dwaj uznani eksperci, profesor Giuseppe Saglio z Turynu i profesor Charles Schiffer z Detroit. Debata wprawdzie odbywała się na amerykańskiej ziemi, ale na szczęście nie miała nic wspólnego z amerykańskimi debatami z aktualnej kampanii prezydenckiej i miała przyjacielski charakter. Niemniej jednak ujawniła spore różnice między tym, jak do konieczności częstego monitorowania chorego z PBSz leczonego TKI podchodzi Europa, a jak USA.
W konferencji nie zabrakło polskich akcentów, podobnie jak w ubiegłym roku, jedno z wystąpień ustnych w sesji „STEM CELLS AND THE MICROENVIRONMENT“ wygłosiła dr hab. Katarzyna Piwocka z Instytutu Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego w Warszawie ("Phosphorylation of eIF2alpha as novel mechanism regulating secretion of cytokines and matrix-modifying enzymes by CML cells to support the microenvironment changes and leukemia-stroma interactions”). Drugie wystąpienie ustne w sesji „MOLECULAR BIOLOGY AND NEW TARGETS” pt . Alternative telomere lengthening and genomic instability in chronic myeloid leukemia – the potential role of POT1 and RAP1” miał przyjemność zaprezentować niżej podpisany. Wśród plakatów wyróżniał się plakat zaprezentowany przez dr Łukasza Madeja z Kielc pt. „Comparison of droplet digital PCR and quantitative PCR for BCR/ABL1 transcript quantification in CML patients”.Niestety abstrakty prezentowane na tej konferencji objęte są embargiem informacyjnym, ze względu na możliwość wysłania ich również na najbliższy ASH Meeting, dlatego na stronie konferencji nie ma linku do książki abstraktów, ale z pewnością znakomita większość z nich, będzie prezentowana na plakatach lub wystąpieniach ustnych już wkrótce w San Diego.
Tomasz Stokłosa
