Wyniki leczenia pacjentów z ostrą białaczką szpikową (acute myeloid leukemia, AML) są nadal niezadowalające. Przeprowadzenie allogenicznego przeszczepienia komórek krwiotwórczych (hematopoietic stem-cell transplantation, HCT) jest najskuteczniejszą strategią postępowania u większości osób osiągających remisję po początkowym leczeniu, ale nawet pomimo tego zabiegu nawroty choroby są częste. Rozwój technologii pozwalających na charakterystykę zmian molekularnych w AML doprowadził do opracowania terapii celowanych, takich jak leki ukierunkowane na FLT3 (FMS like tyrosine kinase 3) i inhibitory IDH1/2 (isocitrate dehydrogenase). Wprowadzenie w ostatniej dekadzie do praktyki klinicznej inhibitorów IDH w leczeniu AML zmieniło krajobraz terapeutyczny tej choroby. Jednoramienne badania kliniczne dotyczące ivosidenibu i enasidenibu u pacjentów z nawrotową/oporną (relapsed/refractory, R/R) AML z mutacją IDH wykazały bardzo dobrą tolerancję i obiecującą skuteczność tej terapii u pacjentów z tradycyjnie złym rokowaniem. W kolejnych analizach udowodniono również znaczącą aktywność kliniczną powyższych leków w połączeniu ze środkami hipometylującymi u starszych pacjentów z nowo zdiagnozowaną AML. Na podstawie uzyskanych rezultatów inhibitory IDH zostały zatwierdzone do stosowania, szczególnie u pacjentów z nawracającą/oporną R/R AML.
Materiał przeznaczony wyłącznie dla pracowników służby zdrowia
Ten materiał jest dostępny dla zarejestrowanych użytkowników.
Zaloguj się
Szanowni użytkownicy,
część materiałów udostępnianych na naszym portalu jest przeznaczona
wyłącznie dla lekarzy.
Wynika to z regulacji prawnych, do których musimy się stosować.
Jeśli nie jesteś lekarzem, zachęcamy do korzystania z przygotowanych przez nas materiałów dostępnych w zakładce dla pacjentów.
