Xylo-Pantenol - baza leków

Wskazania

Zmniejszenie obrzęku błony śluzowej w zapaleniu błony śluzowej nosa oraz wspomagająco w gojeniu uszkodzeń błony śluzowej nosa, w leczeniu naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa, w leczeniu niedrożności przewodów nosowych po przebytej operacji nosa. Preparat jest wskazany do stosowania u dorosłych i dzieci >6 lat.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z suchym zapaleniem błony śluzowej nosa (rhinitis sicca) - z wyjątkiem badań diagnostycznych w celu rozpoznania wysychającego zapalenia błony śluzowej nosa lub zanikowego zapalenia błony śluzowej nosa. Osoby po zabiegu przezklinowego usunięcia przysadki lub po innych zabiegach chirurgicznych przebiegających z odsłonięciem opony twardej. Preparatu nie wolno stosować u dzieci w wieku 6 lat lub młodszych.

Dawkowanie

Donosowo. Dorośli oraz dzieci w wieku powyżej 6 lat: po jednym rozpyleniu aerozolu do każdego otworu nosowego, w zależności od potrzeb, maksymalnie do 3 razy na dobę. Nie stosować dawek większych niż zalecane. Dawkowanie zależy od indywidualnej wrażliwości pacjenta i odpowiedzi klinicznej. Nie wolno stosować leku dłużej niż 7 dni, chyba że na zalecenie lekarza. Jeśli po 7 dniach leczenia nie nastąpi poprawa lub pacjent czuje się gorzej, należy ponownie ocenić sytuację kliniczną. Długie i nadmierne stosowanie może powodować odpowiednio reaktywne przekrwienie lub przekrwienie z odbicia. Należy zawsze zasięgnąć porady lekarza odnośnie czasu stosowania leku u dzieci. Powinna nastąpić kilkudniowa przerwa przed ponownym zastosowaniem preparatu. W przypadku przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa, preparat może być stosowany wyłącznie pod nadzorem lekarza, ze względu na ryzyko zaniku błony śluzowej nosa. Nie wolno stosować leku u dzieci w wieku 6 lat i poniżej. Sposób podania. Przed pierwszym użyciem oraz po przerwie w leczeniu dłuższej niż 7 dni, pompkę należy kilkakrotnie nacisnąć do momentu pojawienia się równomiernej mgiełki. Przy kolejnych aplikacjach aerozol z odmierzoną dawką jest gotowy do natychmiastowego użycia. Pacjentom zaleca się dokładne wydmuchanie nosa przed zastosowaniem preparatu. Podczas aplikacji pacjent powinien oddychać delikatnie przez nos. Zaleca się, aby ostatnią dawkę każdego dnia leczenia podawać przed pójściem spać. Ze względów higienicznych oraz w celu uniknięcia infekcji, każdą butelkę z rozpylaczem powinna używać tylko jedna osoba.

Skład

1 ml roztworu zawiera 1 mg chlorowodorku ksylometazoliny i 50 mg deksopantenolu.

Działanie

Połączenie alfa-sympatykomimetyku z analogiem witaminy do stosowania miejscowo na błonę śluzową nosa. Ksylometazolina, pochodna imidazoliny, jest substancją sympatykomimetyczną działającą na receptory alfa-adrenergiczne. Ma ona działanie obkurczające naczynia krwionośne, przez co zmniejsza obrzęk błon śluzowych. Działanie leku rozpoczyna się zazwyczaj w ciągu 5-10 min i objawia się swobodniejszym oddychaniem przez nos w wyniku udrożnienia nosa i poprawy przepływu wydzieliny. Sporadycznie, w przypadku donosowego podania, wchłonięta ilość leku może być wystarczająca do wywołania działania ogólnoustrojowego, np. w obrębie ośrodkowego układu nerwowego i układu krążenia. Deksopantenol (alkohol D-(+)-pantotenylowy) jest alkoholowym analogiem kwasu pantotenowego i z powodu pośredniej transformacji posiada takie samo działanie biologiczne, jak kwas pantotenowy. Związane jest to z prawostronną konfiguracją-D. Kwas pantotenowy i jego sole są witaminami rozpuszczalnymi w wodzie, które jako koenzym A zaangażowane są w liczne procesy metaboliczne, takie jak synteza białka i kortykosteroidów oraz wytwarzanie przeciwciał. Koenzym A odgrywa również rolę w syntezie lipidów, dzięki którym tkanka tłuszczowa skóry pełni ważną funkcję ochronną, a także w acetylowaniu aminocukrów, które przyczyniają się do tworzenia różnych mukopolisacharydów. Deksopantenol ma właściwości ochronne nabłonka i wspomaga gojenie się ran. Jest wchłaniany przez skórę i utleniany enzymatycznie do kwasu pantotenowego w organizmie lub w skórze. W osoczu witamina jest transportowana w postaci związanej z białkami. Od 60% do 70% dawki podanej doustnie jest wydalane z moczem, a 30% do 40% z kałem.

Interakcje

Ze względu na możliwe działanie ksylometazoliny polegające na podwyższeniu ciśnienia tętniczego krwi, nie powinno się stosować preparatu w połączeniu z lekami hipotensyjnymi (np. metylodopa). Jednoczesne stosowanie ksylometazoliny z innymi lekami o potencjalnym działaniu podnoszącym ciśnienie (np. doksapram, ergotamina, oksytocyna, inhibitory monoaminooksydazy typu tranylcypromina lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne) może nasilać działanie podwyższające ciśnienie tętnicze krwi.

Środki ostrożności

Lek może być stosowany tylko po starannym rozważeniu spodziewanych korzyści z leczenia w stosunku do ryzyka, w następujących przypadkach: u pacjentów leczonych inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO) lub innymi lekami, które mogą podwyższać ciśnienie krwi; zwiększonego ciśnienia wewnątrzgałkowego, zwłaszcza w przypadku jaskry z wąskim kątem przesączania; ciężkich chorób serca i naczyń krwionośnych (np. w chorobie wieńcowej lub nadciśnieniu tętniczym); guza chromochłonnego (guza nadnercza); zaburzeń metabolicznych (np. nadczynność tarczycy, cukrzyca); porfirii; rozrostu gruczołu krokowego. Szczególnie podczas długotrwałego stosowania oraz w razie przedawkowania leków udrożniających nos, ich działanie może być osłabione. Nieprawidłowe stosowanie leków zmniejszających przekrwienie błony śluzowej nosa może prowadzić do: wtórnego polekowego przekrwienia błony śluzowej nosa (rhinitis medicamentosa); zaniku błony śluzowej nosa. Stosowanie leku w przypadku przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa powinno odbywać się jedynie pod nadzorem lekarza ze względu na ryzyko zaniku błony śluzowej nosa. Pacjenci z zespołem długiego odstępu QT leczeni ksylometazoliną mogą być w większym stopniu narażeni na ciężkie arytmie komorowe. Możliwe jest wystąpienie reaktywnego przekrwienia błony śluzowej, szczególnie w przypadku długotrwałego stosowania i przedawkowania leków sympatykomimetycznych zmniejszających przekrwienie. Ten „efekt z odbicia” prowadzący do zwężenia dróg oddechowych, powoduje że pacjent stosuje lek wielokrotnie, a nawet długotrwale. W konsekwencji dochodzi do polekowego przekrwienia błony śluzowej nosa (rhinitis medicamentosa) lub nawet do zaniku błony śluzowej nosa (zanikowe zapalenie błony śluzowej nosa). W łagodniejszych przypadkach, należy rozważyć przerwanie stosowania preparatu sympatykomimetycznego w jednym otworze nosowym, a następnie po ustąpieniu objawów, stosować w drugim otworze nosowym, w celu utrzymania przynajmniej częściowej drożności nosa.

Ciąża i laktacja

Lek nie powinien być stosowany w trakcie ciąży, ponieważ dane dotyczące stosowania chlorowodorku ksylometazoliny przez kobiety w ciąży są niewystarczające. Lek nie powinien być stosowany w czasie laktacji, ponieważ nie wiadomo, czy chlorowodorek ksylometazoliny przenika do mleka matki.

Działania niepożądane

Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości (obrzęk naczynioruchowy, wysypka skórna, świąd). Rzadko: kołatanie serca, tachykardia, podwyższone ciśnienie tętnicze krwi. Bardzo rzadko: pobudzenie, bezsenność, omamy (szczególnie u dzieci), zmęczenie (senność, ospałość), ból głowy, drgawki (szczególnie u dzieci), arytmia, nasilony obrzęk błon śluzowych po odstawieniu leku, krwawienie z nosa. Częstość nieznana: uczucie pieczenia i suchość błon śluzowych nosa, kichanie. Bezpieczeństwo stosowania ksylometazoliny u dzieci zostało wykazane w kilku badaniach klinicznych. Dane z badań klinicznych i opisów przypadków pozwalają sądzić, że częstość występowania, typ i nasilenie działań niepożądanych są podobne jak u pacjentów dorosłych. Większość działań niepożądanych zgłaszanych u dzieci wystąpiła po przedawkowaniu ksylometazoliny. Objawy przedawkowania u dzieci obejmują: nerwowość, bezsenność, senność lub ospałość, omamy i drgawki. U niemowląt i noworodków obserwowano przypadki nieprawidłowego oddychania.

Pozostałe informacje

Nie przewiduje się wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, jeżeli lek jest stosowany zgodnie z zaleceniami.