Avodart - baza leków

Wskazania

Leczenie umiarkowanych i ciężkich objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH). Zmniejszenie ryzyka ostrego zatrzymania moczu i konieczności leczenia zabiegowego u pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi objawami łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na dutasteryd, inne inhibitory 5-α-reduktazy, soję, orzeszki ziemne lub na którąkolwiek z innych substancji pomocniczych. Kobiety, dzieci i młodzież. Ciężka niewydolność wątroby.

Dawkowanie

Doustnie. Preparat można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z tamsulozyną (0,4 mg). Dorośli: zalecana dawka to 1 kaps. raz na dobę. Pierwsze działanie lecznicze może wystąpić we wczesnym okresie stosowania, jednak może upłynąć do 6 mies. od początku leczenia zanim osiągnięta zostanie odpowiedź terapeutyczna. Nie jest konieczne modyfikowanie dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Kaps. należy połykać w całości, nie należy ich rozgryzać ani otwierać, ponieważ kontakt z zawartością kapsułki może powodować podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej i gardła. Kapsułki można zażywać z posiłkiem jak i niezależnie od posiłku.

Skład

1 kaps. zawiera 0,5 mg dutasterydu. Preparat zawiera lecytynę (może ona zawierać olej sojowy).

Działanie

Inhibitor 5-α-reduktazy testosteronu. Dutasteryd zmniejsza stężenie dihydrotestosteronu (DHT) w surowicy poprzez hamowanie obu typów izoenzymów (1 i 2) 5-α-reduktazy, które biorą udział w konwersji testosteronu do dihydrotestosteronu. Wpływ leku na zmniejszenie stężenia DHT obserwowany jest w ciągu 1-2 tyg. Średnie zmniejszenie stężenia DHT w surowicy w 1. roku leczenia wynosi 94%, a w drugim - 93%. Równocześnie obserwowano 19% zwiększenie stężenia testosteronu w 1. i 2. roku leczenia. Już po upływie 1 mies. od rozpoczęcia leczenia dutasterydem obserwowano znamienne zmniejszenie objętości gruczołu krokowego, które postępowało w kolejnych 24 mies. W 12. mies. stosowania uzyskano zmniejszenie objętości gruczołu krokowego o 23,6%. Zmniejszenie wymiarów gruczołu krokowego doprowadziło do złagodzenia objawów i zmniejszenia ryzyka ostrego zatrzymania moczu oraz konieczności leczenia zabiegowego łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Po podaniu doustnym jednorazowej dawki 0,5 mg C_max występuje w ciągu 1-3 h. Całkowita dostępność biologiczna wynosi ok. 60%. Wiązanie z białkami osocza wynosi >99,5%. Standardowe dobowe doustne dawkowanie dutasterydu umożliwia uzyskanie stężenia w surowicy stanowiącego 65% stężenia w stanie stacjonarnym po 1 mies. i 90% po 3 mies. Stężenie w stanie stacjonarnym osiągane jest po upływie 6 mies. stosowania leku w dawce 0,5 mg na dobę. Stężenie dutasterydu w nasieniu stanowi ok. 11,5% stężenia w surowicy krwi. Lek jest intensywnie metabolizowany z udziałem CYP3A4 i CYP3A5. Wydalany jest z kałem, głównie w postaci metabolitów. Wydalanie dutasterydu jest uzależnione od dawki i przebiega równolegle poprzez dwie drogi metaboliczne. Jedna droga ulega nasyceniu w stężeniach klinicznie istotnych, druga nie ulega nasyceniu. Pojedyncze dawki 4 mg lub mniejsze ulegają szybkiej eliminacji z T_0,5 3-9 dni. W przypadku stężeń terapeutycznych, po wielokrotnym podawaniu dawki 0,5 mg na dobę, przeważa powolna linijna droga eliminacji z T_0,5 3-5 tyg.

Interakcje

Głównymi enzymami uczestniczącymi w metabolizowaniu dutasterydu są CYP3A4 oraz CYP3A5. W populacyjnych badaniach farmakokinetycznych stwierdzono zwiększenie stężenia dutasterydu w surowicy odpowiednio o ok. 1,6-1,8 razy u niewielkiej liczby pacjentów przyjmujących równocześnie werapamil lub diltiazem (umiarkowane inhibitory CYP3A4 i inhibitory P-glikoproteiny) w porównaniu z innymi pacjentami. Długotrwałe stosowanie dutasterydu jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np.: rytonawir, indynawir, nefazodon, itrakonazol, ketokonazol przyjmowane doustnie) może spowodować zwiększenie stężenia dutasterydu w surowicy. Zwiększona ekspozycja na dutasteryd prawdopodobnie nie powoduje nasilenia blokady 5-α-reduktazy. Należy jednak brać pod uwagę zmniejszenie częstości podawania dutasterydu w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. Zahamowanie CYP3A4 powoduje wydłużenie T_0,5, w wyniku czego uzyskanie stanu stacjonarnego w leczeniu skojarzonym może trwać dłużej niż 6 mies. Przyjęcie 12 g cholestyraminy 1 h po podaniu pojedynczej dawki 5 mg dutasterydu nie wpływa na farmakokinetykę dutasterydu. Dutasteryd nie wpływa na farmakokinetykę warfaryny i digoksyny - lek nie hamuje/nie aktywuje CYP2C9 ani P-glikoproteiny. W badaniach in vitro wykazano, że dutasteryd nie hamuje enzymów CYP1A2, CYP2D6, CYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4. W badaniu obejmującym małą liczbę zdrowych mężczyzn (n = 24) dutasteryd stosowany przez 2 tyg. w dawce 0,5 mg na dobę nie wywierał wpływu na farmakokinetykę tamsulozyny ani terazosyny. W badaniu tym nie stwierdzono również oznak interakcji farmakodynamicznych.

Środki ostrożności

Terapię skojarzoną należy zalecać wyłącznie po starannej analizie stosunku korzyści do ryzyka, ze względu na możliwość zwiększenia ryzyka działań niepożądanych (w tym niewydolności serca), oraz po rozważeniu wszystkich opcji terapeutycznych, w tym również monoterapii. U pacjentów przyjmujących preparat w skojarzeniu z lekami α-adrenolitycznymi (głównie tamsulozyną) obserwowano zwiększenie ryzyka wystąpienia niewydolności serca. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy wykonać badanie per rectum oraz inne badania w kierunku raka gruczołu krokowego. Badania te należy powtarzać okresowo w trakcie leczenia. Oznaczenie stężenia swoistego antygenu sterczowego (PSA) jest ważnym elementem diagnostyki raka gruczołu krokowego. Po 6 mies. przyjmowania preparatu dochodzi do zmniejszenia średniego stężenia PSA o ok. 50% - należy wówczas wyznaczyć nowe stężenie wyjściowe PSA. Zaleca się monitorowanie stężenia PSA regularnie w trakcie późniejszego leczenia. Stałe zwiększenie stężenia PSA, w odniesieniu do stężenia najniższego, w trakcie stosowania preparatu może sygnalizować obecność raka stercza (szczególnie o wysokim stopniu złośliwości) lub nieprzestrzeganie przez pacjenta zaleceń dotyczących leczenia. Wymaga to dokładnej oceny, nawet jeżeli wartości te wciąż znajdują się w zakresie normy dla pacjentów nieprzyjmujących inhibitorów 5-α-reduktazy. W ocenie wartości stężenia PSA u pacjentów przyjmujących preparat, należy wziąć pod uwagę wcześniejsze wartości stężenia PSA. Stosowanie preparatu nie wpływa na wykorzystanie stężenia PSA w celu rozpoznania raka gruczołu krokowego po wyznaczeniu nowego stężenia wyjściowego. Po upływie 6 mies. od odstawienia preparatu całkowite stężenie PSA powraca do wartości wyjściowych. Stosunek stężeń wolnego do całkowitego PSA nie zmienia się pod wpływem preparatu. Zastosowanie oznaczenia zawartości procentowej wolnego PSA w diagnostyce raka gruczołu krokowego u pacjentów leczonych preparatem nie wymaga korygowania otrzymanych wartości. U mężczyzn z podwyższonym ryzykiem raka gruczołu krokowego obserwowno większą częstość występowania raka gruczołu krokowego o sumie Gleasona 8-10. Związek pomiędzy dutasterydem a nowotworem o wysokim stopniu złośliwości nie jest jasny. Pacjenci przyjmujący preparat powinni być regularnie badani pod kątem ryzyka raka stercza, włączając w to badanie PSA. Dutasteryd wchłaniany jest przez skórę, dlatego kobiety, dzieci i młodzież muszą unikać kontaktu z uszkodzonymi kapsułkami (w przypadku kontaktu, powierzchnię należy natychmiast przemyć wodą z mydłem). Należy zachować ostrożność podczas stosowania dutasterydu u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Ze względu na ryzyko raka gruczołu piersiowego należy zalecić pacjentom niezwłoczne zgłaszanie każdej zmiany w tkance sutka takiej jak guzki czy wydzielina z brodawki sutkowej. Obecnie nie jest jasne czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy występowaniem raka gruczołu piersiowego u mężczyzn a długotrwałym stosowaniem dutasterydu.

Ciąża i laktacja

Lek jest przeciwwskazany u kobiet. Dutasteryd podawany kobietom w ciąży, może potencjalnie hamować rozwój zewnętrznych narządów płciowych u płodu płci męskiej. Niewielkie stężenia dutasterydu stwierdzono w nasieniu pacjentów przyjmujących preparat w dawce 0,5 mg na dobę. Nie wiadomo czy w przypadku, gdy kobieta w ciąży ma kontakt z nasieniem mężczyzny leczonego dutasterydem wystąpi niekorzystny wpływ na płód płci męskiej (największe ryzyko w pierwszych 16 tyg. ciąży). W celu uniknięcia kontaktu z nasieniem, zalecane jest stosowanie prezerwatywy przez mężczyznę, którego partnerka jest lub może być w ciąży. Zgłaszano przypadki wpływu dutasterydu na cechy nasienia (zmniejszenie liczebności plemników, objętości nasienia i ruchliwości plemników) u zdrowych mężczyzn - nie można wykluczyć zmniejszenia płodności u mężczyzn.

Działania niepożądane

Monoterapia: impotencja (w pierwszym roku leczenia 6%, w drugim - 1,7%), zaburzenia (zmniejszenie) libido (w pierwszym roku leczenia 3,7%, w drugim - 0,6%), zaburzenia wytrysku nasienia (w pierwszym roku leczenia 1,8%, w drugim - 0,5%), zaburzenia piersi w tym tkliwość i (lub) powiększenie piersi (w pierwszym roku leczenia 1,3%, w drugim - 1,3%). Niezbyt często: łysienie (głównie utrata owłosienia ciała), nadmierne owłosienie. Częstość nieznana: obniżenie nastroju (nastrój depresyjny), bolesność i obrzęk jąder, reakcje alergiczne (w tym wysypka, świąd, pokrzywka, miejscowy obrzęk i obrzęk naczynioruchowy). W skojarzeniu z lekiem blokującym receptory α- tamsulozyną. Działania niepożądane, które wystąpiły z częstością większą lub równą 1% podczas 1. roku leczenia: zawroty głowy, niewydolność serca, impotencja, zaburzenia (zmniejszenie) libido, zaburzenia wytrysku nasienia, zaburzenia piersi w tym tkliwość i (lub) powiększenie piersi. Badanie REDUCE wykazało większą częstość występowania raka stercza o stopniu zaawansowania 8-10 punktów w skali Gleasona u pacjentów leczonych dutasterydem w porównaniu z grupą placebo. Podczas badań klinicznych oraz po wprowadzeniu preparatu do obrotu zgłaszano przypadki raka gruczołu piersiowego.

Pozostałe informacje

Nie przewiduje się wpływu leczenia dutasterydem na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.