Aspargin - baza leków

Wskazania

Uzupełnianie niedoboru magnezu i potasu: przy niemiarowościach i nadpobudliwości serca, zwłaszcza na tle niedoboru magnezu i potasu; profilaktycznie w chorobie niedokrwiennej serca, przy zagrożeniu zawałem; w rekonwalescencji pozawałowej; po przebytych chorobach zakaźnych lub zabiegach chirurgicznych, w przebiegu których doszło do utraty magnezu i potasu; jako lek przeciwdziałający niepożądanym skutkom długotrwałego stosowania glikozydów nasercowych i leków moczopędnych (np. tiazydów, furosemidu). Lek jest wskazany do stosowania u osób dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 12 lat.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na wodoroasparaginian magnezu, wodoroasparaginian potasu (substancje czynne) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hipermagnezemia. Hiperkaliemia. Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min). Zakażenia dróg moczowych. Zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego (blok). Bradykardia. Myasthenia gravis. Znaczne niedociśnienie tętnicze krwi.

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat: zwykle 2-6 tabl. na dobę w 2 lub 3 dawkach podzielonych, po posiłku. Całkowite dobowe zapotrzebowanie organizmu na magnez nie przekracza 5 mg/kg mc. Przy zapobieganiu niedoborom potasu podaje się do 780 mg jonu na dobę. Leku nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Sposób podania. Lek należy przyjmować po posiłku, popijając wodą.

Skład

1 tabl. zawiera 250 mg wodoroasparaginianu magnezu (17 mg Mg) i 250 mg wodoroasparaginianu potasu (54 mg K). Preparat zawiera sacharozę.

Działanie

Preparat złożony zawierający jony magnezu i potasu. Magnez aktywizuje działanie około 300 enzymów, m.in. regulujących syntezę i wykorzystanie związków zależnych od ATP-azy oraz glikolitycznych. Wpływa na czynność mięśnia serca, układu nerwowego, mięśni porzecznie prążkowanych i gładkich. Odgrywa ważną rolę w procesie skurczu mięśni. W kompartmencie osoczowym około 30% magnezu jest związane z białkami krwi, 12% z anionami, a 55% występuje jako wolny jon. Wydalany jest przede wszystkim z moczem, niewielkie ilości z potem lub kałem. Potas jest głównym kationem płynu wewnątrzkomórkowego o podstawowym znaczeniu dla zachowania równowagi kwasowo-zasadowej i elektrodynamicznych właściwości komórek. Aktywuje liczne reakcje enzymatyczne i ma podstawowe znaczenie dla wielu procesów fizjologicznych, wpływa m.in. na przewodnictwo nerwowe, kurczliwość mięśnia sercowego, mięśni gładkich i szkieletowych, wydzielanie żołądkowe, pracę nerek, syntezę tkanek i metabolizm węglowodanów. Potas dobrze i szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Jego wewnątrzkomórkowa pula stanowi ok. 98% całkowitej zawartości w organizmie. Jest wydalany w 85-90% przez nerki, w 10% z kałem oraz w niewielkich ilościach z potem i mlekiem kobiet karmiących. Magnez i potas przenikają przez barierę łożyska i do mleka matki.

Interakcje

Leku nie należy podawać jednocześnie z fosforanami i związkami wapnia, gdyż zmniejszają one wchłanianie magnezu. Wchłanianie magnezu zmniejsza się w obecności lipidów i fitynianów w diecie. Związki magnezu zmniejszają wchłanianie tetracyklin; należy zachować co najmniej 3-godzinną przerwę pomiędzy podaniem obydwu preparatów. Magnez zmniejsza wchłanianie związków żelaza, fluoru oraz doustnych leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny. Antybiotyki aminoglikozydowe, cisplatyna, cykloseryna, mitramycyna, amfoterycyna B, mineralokortykosteroidy nasilają wydalanie magnezu. Glikozydy naparstnicy stosowane w połączeniu z potasem mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca. Preparatu nie należy stosować jednocześnie z atropiną ani hioscyjaminą, gdyż wzrasta ryzyko owrzodzeń jelita, które mogą wystąpić przy doustnym przyjmowaniu soli potasu. Leki moczopędne (amiloryd, spironolakton, triamteren) oraz inhibitory konwertazy angiotensyny (kaptopryl i enalapryl) powodują wzrost stężenia potasu we krwi. Kortyzon zmniejsza efekt działania potasu. Zawarty w preparacie potas zmniejsza wchłanianie witaminy B₁₂.

Środki ostrożności

Nie podawać bez wiedzy lekarza w chorobach nowotworowych. Preparatu nie należy stosować w ostrym odwodnieniu, rozległym zniszczeniu tkanek (np. oparzenia dużych powierzchni ciała). Przy długotrwałym stosowaniu, w razie ciężkiej biegunki oraz u pacjentów leczonych glikozydami nasercowymi należy kontrolować stężenie potasu i magnezu w surowicy, a w razie potrzeby także w erytrocytach. Ostrożnie stosować u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka. Nie podawać z innymi preparatami zawierającymi potas. Preparat zawiera 53 mg sacharozy na tabletkę - pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni go przyjmować. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Ciąża i laktacja

Preparat można stosować w ciąży i okresie karmienia piersią po doborze przez lekarza właściwej dawki leku.

Działania niepożądane

Niezbyt często: bóle brzucha, nudności, biegunka, zaparcia, wymioty, które zwykle ustępują samoistnie. Rzadko: hiperkaliemia (szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek), zaczerwienienie skóry, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, osłabienie mięśniowe. Bardzo rzadko: bezsenność.

Pozostałe informacje

Lek stosowany zgodnie z zaleceniami nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu oraz sprawność psychoruchową.