Benfogamma - baza leków

Wskazania

Leczenie i zapobieganie skutkom niedoborów witaminy B₁ w organizmie, m.in. w następujących przypadkach: nieprawidłowym żywieniu ubogim w witaminę B₁, karmieniu pozajelitowym, intensywnej diecie odchudzającej (głodowej) i hemodializie; przewlekłym alkoholizmie (alkohol blokuje wchłanianie witaminy B₁) i w powikłaniach wynikających z przewlekłego alkoholizmu.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na benfotiaminę, tiaminę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Dawkowanie

Doustnie. W celach zapobiegawczych: 1 tabl. 1-2 razy w tyg. W celach leczniczych: 1 tabl. 1-3 razy na dobę. Sposób podania. Tabletki należy popijać wodą. Nie rozgryzać; nie żuć.

Skład

1 tabl. draż. zawiera 50 mg benfotiaminy. Preparat zawiera sacharozę, syrop glukozowy, hydroksystearynian makrogologlicerolu.

Działanie

W organizmie, rozpuszczalna w tłuszczach, pochodna tiaminy, benfotiamina ulega przekształceniu do pirofosforanu tiaminy (PFT). PFT w sposób zasadniczy oddziałuje na metabolizm węglowodanów. PFT jest koenzymem reakcji, w której pirogronian jest przekształcany do acetylo-koenzymu A, a także w reakcji katalizowanej przez transketolazę, enzym należący do cyklu pentozowego. PTF bierze również udział w przekształceniu kwasu alfa-ketoglutarowego do sukcynylo-koenzymu A w cyklu kwasu cytrynowego. Ze względu na ścisły związek w procesach metabolicznych, PFT reaguje również z innymi witaminami B. Biodostępność wynosi około 25% i jest około 3,6 razy większa niż biodostępność chlorowodorku lub azotanu tiaminy. Wykazano, że po podaniu benfotiaminy u ludzi powstają w tkankach aktywne koenzymy. Po doustnym podaniu benfotiaminy stwierdza się 2-3 razy większe stężenie C _max niż po podaniu pochodnych rozpuszczalnych w wodzie. T_0,5 benfotiaminy (faza eliminacji) nie różni się od okresu półtrwania chlorowodorku tiaminy, dwusiarczku tiaminy i azotanu tiaminy. Eliminacja wspomnianych preparatów jest taka sama.

Środki ostrożności

Benfotiamina jest dobrze tolerowana. Preparat zawiera sacharozę, syrop glukozowy. Preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy oraz u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy. Preparat zawiera hydroksystearynian makrogologlicerolu. W związku z tym lek może powodować niestrawność i biegunkę. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) w 1 tabletce, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

Ciąża i laktacja

Preparat może być stosowany w okresie ciąży i laktacji w przypadku zdecydowanej konieczności i wyłącznie na zlecenie lekarza.

Działania niepożądane

W pojedynczych przypadkach może wystąpić wysypka, prawdopodobnie jako reakcja nadwrażliwości.

Pozostałe informacje

Lek nie ma wpływu na prowadzenie pojazdów ani na obsługiwanie maszyn.