Ipidacrine hydrochloride Grindeks - baza leków

Wskazania

Choroby obwodowe układu nerwowego (zapalenie nerwu, zapalenie wielonerwowe, polineuropatia, poliradikuloneuropatia, miastenia i zespół miasteniczny o różnej etiologii). Porażenie opuszkowe i niedowłady. Organiczne uszkodzenia OUN z zaburzeniami ruchu podczas okresu rekonwalescencji. Choroby demielinizacyjne, jako element kompleksowej terapii. Zaburzeniami pamięci różnego pochodzenia (choroba Alzheimera i inne rodzaje demencji starczej). Atonia jelit. Preparat jest przeznaczony dla dorosłych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Padaczka. Zaburzenia pozapiramidowe z hiperkinezją. Dławica piersiowa. Znaczna bradykardia. Astma oskrzelowa. Niedrożność jelit lub dróg moczowych. Zaostrzenie choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy. Zaburzenia przedsionkowe. Ciąża. Karmienie piersią.

Dawkowanie

Preparat jest również dostępny w postaci farmaceutycznej roztworu do wstrzykiwań domięśniowych (im.) lub podskórnych (sc.). Dawki i czas trwania leczenia należy dostosować indywidualnie w zależności od stopnia zaawansowania choroby. Doustnie. Dorośli. Choroby obwodowego układu nerwowego, miastenia i zespół miasteniczny. Dawka wynosi 20 mg ipidakryny 1-3 razy dziennie. Leczenie trwa 1-2 miesiące. W razie konieczności cykl leczenia można powtórzyć kilkukrotnie w odstępach 1-2 miesięcy pomiędzy cyklami. 15-30 mg (1-2 ml r-r 15 mg/ml) może być podawane domięśniowo lub poskórnie przez krótki okres w celu zapobiegania wystąpienia przełomu miastenicznego z ciężkim zaburzeniem złącza nerwowo-mięśniowego. Leczenie należy kontynuować stosując lek pod postacią tabletek, a dawkę można zwiększać do 20-40 mg (1-2 tabl.) 5-6 razy na dobę. Porażenie opuszkowe i niedowłady. Okres rekonwalescencji po organicznych zmianach OUN z zaburzeniami ruchu. Choroby demielinizacyjne układu nerwowego. Dawki i czas trwania leczenia należy dostosować indywidualnie w zależności od stopnia zaawansowania choroby i reakcji pacjenta. Dawkę dobową dobiera się indywidualnie, zwykle jest to 20 mg 2-3 razy na dobę. Maksymalna dawka dobowa może wynosić 200 mg. Leczenie można rozpocząć od leku 5 mg/ml, r-r do wstrzykiwań jako wstrzyknięcie domięśniowe; zalecenia dotyczące dawkowania znajdują się w ChPL roztworu do wstrzykiwań. Choroby demielinizacyjne, jako element kompleksowej terapii. Dawki i czas trwania leczenia należy dostosować indywidualnie w zależności od stopnia zaawansowania choroby i reakcji pacjenta. Dawkę dobową dobiera się indywidualnie, zwykle jest to 20-40 mg 2-3 razy na dobę. Maksymalna dawka dobowa może wynosić 200 mg. Leczenie można rozpocząć od 15 mg/ml, r-r do wstrzykiwań jako wstrzyknięcie domięśniowe; zalecenia dotyczące dawkowania znajdują się w ChPL roztworu do wstrzykiwań. Zaburzenia pamięci różnego pochodzenia (choroba Alzheimera i inne rodzaje demencji starczej). Dawki i czas trwania leczenia należy dostosować do indywidualnej reakcji pacjenta. Dawkę dobową dobiera się indywidualnie, zwykle jest to 20 mg 2-3 razy dziennie. Maksymalna dawka dobowa może wynosić 200 mg. Czas trwania leczenia wynosi od 1 miesiąca do 1 roku. Atonia jelit i zapobieganie jej. Zalecana dawka wynosi 20 mg (1 tabl.) 2-3 razy na dobę przez 1-2 tygodnie. Szczegolne grupy pacjentów. Istnieją ograniczone dane dotyczące farmakokinetyki ipidakryny u pacjentów w podeszłym wieku, należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów w podeszłym wieku. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie badano farmakokinetyki ipidakryny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie określono bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Sposób podania. Tabl. należy połknąć, popijając wodą. Lek można przyjmować z jedzeniem lub bez jedzenia.

Skład

1 tabl. zawiera 20 mg chlorowodorku ipidakryny (w postaci jednowodnej). Lek zawiera laktozę.

Działanie

Ipidakryna jest odwracalnym inhibitorem cholinoesterazy. Bezpośrednio stymuluje przekazywanie impulsów w OUN i synapsach nerwowo-mięśniowych poprzez blokowanie błonowych kanałów potasowych. Ipidakryna nasila działanie na mięśnie gładkie nie tylko acetylocholiny, ale także adrenaliny, serotoniny, histaminy i oksytocyny. Główne działania farmakologiczne ipidakryny: wznowienie i pobudzenie transmisji nerwowo-mięśniowej; przywrócenie przekazywania impulsów w obwodowym układzie nerwowym po blokadzie spowodowanej różnymi czynnikami (uraz, stan zapalny, znieczulenie miejscowe, niektóre antybiotyki, ekspozycja na potasu chlorek, itp.); kurczliwość mięśni gładkich jest zwiększona przez wszystkich agonistów, z wyjątkiem potasu chlorku; umiarkowana i specyficzna stymulacja OUN w połączeniu z pewnym działaniem uspokajającym; poprawa pamięci. Brak odpowiednich badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci. Po podaniu doustnym ipidakryna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego. Wchłanianie odbywa się głównie w dwunastnicy, częściowo w jelicie cienkim. Maksymalne stężenie substancji czynnej w osoczu osiągane jest w ciągu 1 h po przyjęciu dawki 10 mg. 40-55% substancji czynnej wiąże się z białkami osocza. Ipidakryna jest szybko dystrybuowana w tkankach, a po osiągnięciu równowagi dystrybucji w osoczu znajduje się tylko 2% ipidakryny. Lek jest metabolizowany w wątrobie. Eliminacja odbywa się drogą nerkową i pozanerkową, głównie poprzez wydalanie z moczem. T_0,5 wynosi 40 minut. Proces wydalania ipidakryny z moczem odbywa się przez nerki, głównie na drodze wydzielania kanalikowego, a tylko 1/3 dawki jest wydalana w wyniku filtracji kłębuszkowej. 3,7% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem po podaniu doustnym, a 34,8% - po podaniu pozajelitowym.

Interakcje

Jednoczesne stosowanie ipidakryny i leków działających depresyjnie na OUN może nasilać działanie sedatywne. Działanie ipidakryny i jej działania niepożądane nasilają się podczas jednoczesnego stosowania z innymi inhibitorami cholinesterazy i lekami M-cholinomimetycznymi. Jednoczesne stosowanie ipidakryny i innych leków cholinergicznych może zwiększać ryzyko wystąpienia przełomu cholinergicznego u pacjentów z miastenią. Jeśli β-adrenolityki zostaną zastosowane przed leczeniem ipidakryną, może to zwiększyć ryzyko spowolnienia rytmu pracy serca. Cerebrolizyna poprawia efekty działania ipidakryny na zdrowie psychiczne. Alkohol może nasilać działania niepożądane.

Środki ostrożności

Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie, a także w przypadku tyreotoksykozy i chorób układu krążenia. Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami układu oddechowego i ostrymi zaburzeniami oddechowymi w wywiadzie. Lek zawiera laktozę, pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi problemami związanymi z nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

Ciąża i laktacja

Lek wzmacnia napięcie i skurcze macicy i może prowadzić do przedwczesnego porodu, dlatego nie powinien być przyjmowany w okresie ciąży. Lek nie powinien być przyjmowany, jeśli pacjentka karmi piersią. Brak danych dotyczących wpływu ipidakryny na płodność u ludzi.

Działania niepożądane

Często: kołatanie serca, bradykardia, ślinotok, nudności, nadmierna potliwość. Niezbyt często: przy stosowaniu dużych dawek: zawroty głowy, ból głowy, senność, zwiększenie wydzielania oskrzelowego, wymioty, objawy alergii skórnej (świąd, wysypka), skurcze mięśni, osłabienie. Rzadko: biegunka, ból w nadbrzuszu. Częstość nieznana: reakcja nadwrażliwości (w tym alergiczne zapalenie skóry, wstrząs anafilaktyczny, astma, toksyczna nekroliza naskórka, rumień, pokrzywka, świszczący oddech, obrzęk krtani). Ślinotok i bradykardię można zmniejszyć stosując środki przeciwcholinergiczne (np. atropinę). W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy zmniejszyć dawkę lub przerwać leczenie na krótki okres (1 do 2 dni).

Pozostałe informacje

Ipidakryna wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Lek może powodować uspokojenie polekowe. W związku z tym należy zachować ostrożność u pacjentów, u których występuje ten objaw.