Etruzil - baza leków

Wskazania

Leczenie uzupełniające u kobiet po menopauzie z inwazyjnym rakiem piersi we wczesnym stadium zaawansowania, z obecnością receptorów hormonalnych. Przedłużone leczenie uzupełniające hormonozależnego inwazyjnego raka piersi u kobiet po menopauzie, które otrzymywały wcześniej standardową terapię uzupełniającą tamoksyfenem przez 5 lat. Leczenie pierwszego rzutu u kobiet po menopauzie z zaawansowanym, hormonozależnym rakiem piersi. Zaawansowany rak piersi u kobiet po menopauzie naturalnej lub wywołanej sztucznie, leczonych wcześniej antyestrogenami, u których doszło do nawrotu lub progresji choroby. Leczenie neoadjuwantowe u kobiet po menopauzie z HER2-ujemnym rakiem piersi z obecnością receptorów hormonalnych, które nie kwalifikują się do chemioterapii i u których nie ma wskazań do natychmiastowej operacji. Nie wykazano skuteczności leku u pacjentek z rakiem piersi bez receptorów hormonalnych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Kobiety przed menopauzą. Ciąża i okres karmienia piersią.

Dawkowanie

Doustnie. Pacjentki dorosłe, w tym w podeszłym wieku: 2,5 mg raz na dobę. U pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi lub z obecnością przerzutów, leczenie letrozolem należy kontynuować do czasu ewidentnej progresji choroby nowotworowej. W leczeniu uzupełniającym lub przedłużonym leczeniu uzupełniającym terapię preparatem należy kontynuować przez 5 lat lub do czasu wystąpienia wznowy nowotworu, w zależności od tego co nastąpi jako pierwsze. W leczeniu uzupełniającym można też rozważyć schemat leczenia sekwencyjnego (letrozol przez 2 lata a następnie tamoksyfen przez 3 lata). W leczeniu neoadjuwantowym terapię lekiem można kontynuować przez 4-8 miesięcy, aby uzyskać optymalne zmniejszenie guza. Jeśli odpowiedź jest niewystarczająca, leczenie preparatem należy przerwać i zaplanować operację i (lub) omówić z pacjentką inne możliwości leczenia. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikowania dawki u pacjentek w podeszłym wieku oraz z zaburzoną czynnością nerek z klirensem kreatyniny ≥10 ml/min. U pacjentek z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (stopień A lub B według skali Childa-Pugha) nie ma konieczności modyfikowania dawki. Dane dotyczące pacjentek z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (stopień C według Childa-Pugha) są niewystarczające; pacjentki te wymagają ścisłego monitorowania. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci i młodzieży. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży do 17. rż. (dostępne dane są ograniczone). Sposób podania. Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. W razie pominięcia dawki leku, należy przyjąć ją tak szybko, jak to możliwe. Jeśli jednak nadchodzi już czas przyjęcia kolejnej dawki, należy pominąć zapomnianą dawkę leku i powrócić do zwykłego planu dawkowania. Nie należy podwajać dawki leku, ponieważ po podaniu dawek dobowych przekraczających zalecaną dawkę wynoszącą 2,5 mg obserwowano nieproporcjonalne zwiększenie pola AUC.

Skład

1 tabl. powl. zawiera 2,5 mg letrozolu. Preparat zawiera laktozę.

Działanie

Lek przeciwnowotworowy - niesteroidowy inhibitor aromatazy - enzymu przekształcającego androgeny nadnerczowe, przede wszystkim androstendion i testosteron, do estronu i estradiolu. Wybiórcze zahamowanie aromatazy powoduje zahamowanie biosyntezy estrogenów w tkankach obwodowych i w tkance nowotworowej. Letrozol unieczynnia aromatazę poprzez kompetycyjne wiązanie się z hemem cytochromu P450 aromatazy, prowadząc do zmniejszenia biosyntezy estrogenów we wszystkich tkankach, w których jest obecny. U kobiet po menopauzie z zaawansowanym rakiem piersi, leczonych dobową dawką 0,1-5 mg, letrozol zmniejsza stężenie estradiolu, estronu i siarczanu estronu we krwi o 75-95% u wszystkich leczonych pacjentek w stosunku do wartości wyjściowych. Letrozol wykazuje dużą specyficzność w hamowaniu aktywności aromatazy w związku z czym, nie ma konieczności stosowania leczenia uzupełniającego glikokortykosteroidami czy mineralokortykoidami. Po podaniu doustnym letrozol jest szybko i całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego (biodostępność wynosi 99,9%). Obecność pokarmu nieznacznie zmniejsza szybkość wchłaniania leku, ale nie ma wpływu na biodostępność. Lek wiąże się z białkami osocza w około 60%. Główną drogą metabolizmu letrozolu jest redukcja do farmakologicznie nieaktywnego metabolitu - karbinolu, która przebiega przy udziale izoenzymów 3A4 i 2A6 cytochromu P-450. Jest wydalany głównie z moczem (około 90%), gdzie stwierdzono 6% dawki leku w postaci niezmienionej i 75% w postaci metabolitu. Pozostała część wydalana jest z kałem (około 3,8%). T_0,5 wynosi około 4 dni.

Interakcje

Metabolizm letrozolu przebiega częściowo z udziałem CYP2A6 i CYP3A4. Cymetydyna, słaby niespecyficzny inhibitor enzymów CYP450 nie miała wpływu na stężenia letrozolu w osoczu. Wpływ silnych inhibitorów CYP450 nie jest znany. Nie ma doświadczenia ze stosowaniem letrozolu w połączeniu z estrogenami lub innymi lekami przeciwnowotworowymi poza tamoksyfenem. Tamoksyfen, inne leki antyestrogenowe i leki zawierające estrogeny mogą osłabiać farmakologiczne działanie letrozolu. Wykazano, że jednoczesne podawanie tamoksyfenu i letrozolu może prowadzić do znacznego zmniejszenia stężeń letrozolu w osoczu. Należy unikać jednoczesnego stosowania letrozolu z tamoksyfenem, innymi lekami antyestrogenowymi lub estrogenami. In vitro letrozol hamuje izoenzymy cytochromu P450 2A6 i w umiarkowanym stopniu 2C19, ale kliniczne znaczenie tego zjawiska nie jest znane. Zaleca się ostrożność w razie jednoczesnego stosowania letrozolu z lekami, których eliminacja jest zależna przede wszystkim od tych izoenzymów i które mają wąski indeks terapeutyczny (np. fenytoina, klopidogrel).

Środki ostrożności

U pacjentek, u których nie ma pewności, czy są po menopauzie, przed włączeniem leczenia należy określić stężenia LH, FSH i (lub) estradiolu. Tylko kobiety po menopauzie mogą być leczone preparatem. Lek nie został przebadany u wystarczającej liczby osób z klirensem kreatyniny mniejszym niż 10 ml/min. Przed zastosowaniem preparatu u takich chorych należy starannie rozważyć potencjalne ryzyko i korzyści związane z leczeniem. U osób z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (stopień C według Childa-Pugha) ekspozycja układowa i T_0,5 w końcowej fazie eliminacji były około 2-krotnie większe w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami. W związku z tym takie pacjentki wymagają ścisłej kontroli. Letrozol jest silnym lekiem zmniejszającym stężenia estrogenów. U kobiet z wywiadem osteoporozy i (lub) złamań kostnych, lub ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia osteoporozy przed włączeniem leczenia uzupełniającego lub przedłużonego leczenia uzupełniającego należy formalnie ocenić gęstość mineralną kości i prowadzić dalszą kontrolę w czasie i po leczeniu letrozolem. W razie potrzeby należy włączyć leczenie lub profilaktykę osteoporozy i prowadzić staranną obserwację. W leczeniu uzupełniającym można też rozważyć leczenie sekwencyjne (letrozol przez 2 lata a następnie tamoksyfen przez 3 lata) w zależności od profilu bezpieczeństwa u pacjentki. Może wystąpić zapalenie i zerwanie (rzadko) ścięgna; należy starannie kontrolować stan zdrowia pacjentek i zastosować odpowiednie środki (np. unieruchomienie) dotyczące zajętego ścięgna. Należy unikać jednoczesnego podawania preparatu z tamoksyfenem, innymi lekami antyestrogenowymi lub lekami zawierającymi estrogeny. Ze względu na zawartość laktozy, nie należy stosować preparatu u pacjentek z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy,  brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy, że uznaje się go a „wolny od sodu”.

Ciąża i laktacja

Preparat można stosować jedynie u kobiet, u których wyraźnie potwierdzono przebycie menopauzy. W związku z tym, że istnieją doniesienia o wznowieniu czynności jajników w czasie leczenia letrozolem, pomimo wyraźnego stanu pomenopauzalnego na początku terapii, jeśli to konieczne, lekarz powinien omówić z pacjentką odpowiednie metody antykoncepcji. Preparat jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. Płodność: farmakologiczne działanie letrozolu polega na zmniejszaniu produkcji estrogenów poprzez hamowanie aromatazy. U kobiet przed menopauzą hamowanie syntezy estrogenów prowadzi na drodze sprzężenia zwrotnego do wzrostu stężeń gonadotropin (LH, FSH). Z kolei zwiększone stężenia FSH pobudzają wzrost pęcherzyków i mogą indukować owulację.

Działania niepożądane

Bardzo często: hipercholesterolemia, uderzenia gorąca, zwiększona potliwość, bóle stawów, zmęczenie (w tym osłabienie, złe samopoczucie). Często: brak łaknienia, zwiększenie łaknienia, depresja, ból i zawroty głowy, kołatanie serca (jedynie u chorych z przerzutami), nadciśnienie, nudności, niestrawność (jedynie u chorych z przerzutami), zaparcie, bóle brzucha, biegunka, wymioty, łysienie, wysypka (w tym wysypka rumieniowa, plamisto-grudkowa, łuszczycopodobna i pęcherzykowa), suchość skóry, bóle mięśni, bóle kości (jedynie u chorych z przerzutami), osteoporoza, złamania kości, zapalenie stawów, krwawienie z dróg rodnych, obrzęki obwodowe, ból w klatce piersiowej, zwiększenie masy ciała. Niezbyt często: zakażenia układu moczowego, ból guza (jedynie u chorych z przerzutami), leukopenia, lęk (w tym nerwowość), drażliwość, senność, bezsenność, zaburzenia pamięci, zaburzenia czucia (w tym parestezje i osłabienie czucia), zaburzenia smaku, zdarzenia mózgowo-naczyniowe, zespół cieśni nadgarstka, zaćma, podrażnienie oka, nieostre widzenie, tachykardia, incydenty niedokrwienia serca (pojawienie się nowej lub zaostrzenie istniejącej dławicy piersiowej, dławica wymagająca leczenia chirurgicznego, zawał mięśnia serca i niedokrwienie mięśnia serca), zakrzepowe zapalenie żył (w tym zakrzepowe zapalenie żył powierzchownych i głębokich), duszność, kaszel, suchość w jamie ustnej, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (jedynie u chorych z przerzutami), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, hiperbilirubinemia, żółtaczka, świąd skóry, pokrzywka, zapalenie ścięgna, częstsze oddawanie moczu, wydzielina z pochwy, suchość w pochwie, ból piersi, ogólny obrzęk, gorączka, suchość błon śluzowych, wzmożone pragnienie, zmniejszenie masy ciała. Rzadko: zatorowość płucna, zakrzepica tętnicza, udar niedokrwienny mózgu, zerwanie ścięgna. Częstość nieznana: reakcja anafilaktyczna, zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, rumień wielopostaciowy, palec zatrzaskujący.

Pozostałe informacje

Ze względu na możliwość wystąpienia zmęczenia, zawrotów głowy lub senności w trakcie stosowania preparatu, należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.