Adrimax - baza leków

Wskazania

Objawowe leczenie nieproduktywnego kaszlu.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nie należy stosować leku u osób z obfitą wydzieliną oskrzelową i zaburzeniami czynności rzęsek nabłonka oskrzelowego (zespół Kartagenera, dyskineza rzęsek). Ciąża i laktacja.

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli: 10 ml syropu do 3 razy na dobę. Dzieci w wieku >2 lat: mc. 10-20 kg - 3 ml syropu 3 razy na dobę; mc. 20-30 kg - 5 ml syropu 3 razy na dobę. Lek stosuje się 3 razy na dobę w odstępach co najmniej 6 h. Maksymalny czas trwania leczenia bez konsultacji z lekarzem wynosi 7 dni. W przypadku, gdy kaszel nie ustępuje po 7 dniach stosowania leku, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem. Szczególne grupy pacjentów. Obserwowany brak istotnych zmian profilu farmakokinetycznego lewodropropizyny wraz z wiekiem sugeruje, że modyfikacja dawek czy odstępów między kolejnymi dawkami u osób w podeszłym wieku prawdopodobnie nie jest konieczna. W każdym razie, wobec dowodów na zmiany wrażliwości na wiele leków u osób w podeszłym wieku, w tej grupie pacjentów należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania lewodropropizyny. Zaleca się ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr < 35 ml/min). Nie stosować u dzieci w wieku <2 lat. Sposób podania. Zaleca się przyjmowanie leku między posiłkami.

Skład

5 ml syropu zawiera 30 mg lewodropropizyny. Preparat zawiera sacharozę, sód, etanol.

Działanie

Lek o działaniu przeciwkaszlowym (głównie obwodowym - z punktem uchwytu w oskrzelach i tchawicy) i znoszącym skurcz oskrzeli. Działanie przeciwkaszlowe leku w zasadzie jest porównywalne z lekami o działaniu ośrodkowym, w odróżnieniu od których lewodropropizyna posiada lepszy profil tolerancji, głównie w odniesieniu do ośrodkowego działania uspokajającego. W dawkach terapeutycznych lewodropropizyna nie wpływa u ludzi na kształt krzywej EEG ani na funkcje psychomotoryczne. U ludzi lek nie powoduje depresji oddechowej ani nie zaburza oczyszczania śluzowo-rzęskowego. W szczególności, w jednym z ostatnich badań wykazano, że lewodropropizyna nie działa depresyjnie na ośrodki oddechowe u pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową, zarówno w warunkach oddechu spontanicznego jak i w warunkach hiperkapnii. Po podaniu doustnym szybko się wchłania (biodostępność wynosi powyżej 75%). Wiąże się z białkami osocza w nieznacznym stopniu (11-14%). Jest wydalany głównie z moczem w postaci nie zmienionej i w postaci metabolitów. T_0,5 wynosi 1-2 h.

Interakcje

W badaniach farmakologicznych na zwierzętach wykazano, że lewodropropizyna nie nasila działania substancji wpływających na OUN (np. benzodiazepin, alkoholu, fenytoiny, imipraminy). U zwierząt nie stwierdzono wpływu lewodropropizyny na aktywność doustnych leków przeciwzakrzepowych (takich jak warfaryna) ani na hipoglikemizujący efekt insuliny. W badaniach farmakologicznych u ludzi w połączeniu z benzodiazepinami nie powodowała modyfikacji zapisu krzywej EEG. U osób szczególnie wrażliwych należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego zażywania leków uspokajających. Badania kliniczne nie wykazały żadnych interakcji z lekami stosowanymi w przypadku chorób oskrzeli i płuc, takimi jak agoniści receptora β-2-adrenergicznego, metyloksantyny i ich pochodne, kortykosteroidy, antybiotyki, leki regulujące wydzielanie śluzu i leki przeciwhistaminowe.

Środki ostrożności

Lek należy stosować ostrożnie przy jednoczesnym stosowaniu leków uspokajających u szczególnie wrażliwych pacjentów. Leki przeciwkaszlowe to leki objawowe, przeznaczone do stosowania tylko w oczekiwaniu na rozpoznanie przyczyny kaszlu i (lub) efekt leczenia choroby powodującej ten kaszel. Jeżeli kaszel utrzymuje się dłużej niż 7 dni, należy zweryfikować diagnozę. Lek zawiera 6 g sacharozy w 10 ml syropu, należy o tym pamiętać stosując go u osób chorych na cukrzycę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować leku. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 10 ml, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”. Lek zawiera małe ilości etanolu (alkoholu), mniej niż 100 mg na maksymalną dawkę dobową.

Ciąża i laktacja

Lek jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży lub zamierzających zajść w ciążę, ponieważ bezpieczeństwo stosowania leku w tym stanie nie jest udokumentowane. W badaniach na szczurach wykazano, że lewodropropizynę można wykryć w mleku karmiącej samicy do 8 h po podaniu, zatem stosowanie leku w okresie laktacji również jest przeciwwskazane.

Działania niepożądane

Bardzo rzadko: pokrzywka, rumień, osutka, świąd, obrzęk naczynioruchowy, reakcje skórne; ból żołądka, ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka; reakcje alergiczne i anafilaksja; ogólne złe samopoczucie; zawroty głowy, zaburzenia równowagi, drżenia, parestezje; kołatanie serca, tachykardia, obniżenie ciśnienia tętniczego; drażliwość, senność, depersonalizacja, duszność, kaszel, obrzęk błony śluzowej układu oddechowego; astenia, osłabienie kończyn dolnych. Opisano pojedyncze przypadki: epidermolizy za skutkiem śmiertelnym; zapalenia języka i aftowego zapalenia jamy ustnej z gorączką; cholestatycznego zapalenia wątroby, śpiączki hipoglikemicznej (u pacjentki w podeszłym wieku przyjmującej leki hipolipoglikemizujące); uogólnionego obrzęku; omdleń i astenii; drgawek kloniczno-tonicznych oraz napadu typu petit mal; zaburzenia rytmu serca w postaci bigeminii przedsionkowej; obrzęku powiek które w większości można uznać za obrzęk naczynioruchowy, biorąc pod uwagę jednoczesne wystąpienie pokrzywki; rozszerzenia źrenic oraz utraty zdolności widzenia; senności, obniżenia napięcia mięśni oraz wymiotów u noworodka karmionego piersią, którego matka zażywała lek. Reakcje niepożądane miały ciężki przebieg tylko sporadycznie. Należą do nich niektóre przypadki reakcji skórnych (pokrzywka, świąd), wspomniany już przypadek zaburzeń rytmu serca, przypadek śpiączki hipoglikemicznej oraz kilka reakcji alergicznych i anafilaktycznych, w postaci obrzęku, duszności, wymiotów i biegunki. Jeden przypadek epidermolizy, który wystąpił u pacjentki w podeszłym wieku leczonej jednocześnie kilkoma lekami, zakończył się zgonem.

Pozostałe informacje

Nie prowadzono badań oceniających zdolność prowadzenia pojazdów i (lub) obsługiwania maszyn. Niemniej, ponieważ w rzadkich przypadkach lek może powodować senność, należy zachować ostrożność u pacjentów, którzy zamierzają prowadzić pojazdy bądź obsługiwać urządzenia mechaniczne i poinformować ich o takiej ewentualności.