Fulvestrant Sandoz - baza leków

Wskazania

Lek jest wskazany u kobiet po menopauzie w monoterapii raka piersi z obecnymi receptorami estrogenowymi, miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami: wcześniej niepoddawanych leczeniu hormonalnemu lub z nawrotem choroby w trakcie lub po zakończeniu leczenia uzupełniającego lekiem zawierającym antyestrogen, lub z progresją choroby podczas leczenia antyestrogenem; w skojarzeniu z palbocyklibem w leczeniu miejscowo zaawansowanego lub rozsianego raka piersi z obecnością receptorów hormonalnych (HR), bez nadmiernej ekspresji receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu 2 (HER2) u kobiet, które wcześniej otrzymały leczenie hormonalne. U kobiet przed menopauzą lub w okresie okołomenopauzalnym leczenie skojarzone z palbocyklibem należy stosować jednocześnie z agonistą hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH).

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ciąża i okres karmienia piersią.

Dawkowanie

Domięśniowo. Dorosłe pacjentki (także w podeszłym wieku): zalecana dawka wynosi 500 mg podawana w odstępach jednomiesięcznych z dodatkową dawką 500 mg po upływie 2 tyg. od podania pierwszej dawki. Gdy fulwestrant jest stosowany w skojarzeniu z palbocyklibem, należy zapoznać się z ChPL palbocyklibu. Przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego fulwestrantem z palbocyklibem i przez cały czas jego trwania pacjentki w wieku przed- i okołomenopauzalnym powinny otrzymywać leczenie agonistami LHRH zgodnie z lokalnie przyjętą praktyką kliniczną. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentek z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≥30 ml/min). Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania preparatu u pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min), dlatego zaleca się ostrożność podczas stosowania w tej grupie pacjentek. Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentek z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Jednak u tej grupy pacjentek lek należy stosować ostrożnie ze względu na możliwość zwiększenia ekspozycji na fulwestrant. Brak danych dotyczących stosowania u pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Dzieci i młodzież: nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci i młodzieży w wieku do 18 lat, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w tej grupie wiekowej. Sposób podawania. Lek należy podawać powoli (czas jednego wstrzyknięcia 1-2 min.), domięśniowo w 2 kolejnych wstrzyknięciach po 5 ml, każde w inny pośladek. Należy zachować ostrożność podczas podawania leku w górnoboczną okolicę pośladka ze względu na bliskość nerwu kulszowego.

Skład

1 ampułko-strzykawka (5 ml) zawiera 250 mg fulwestrantu. Preparat zawiera etanol (96%), alkohol benzylowy, benzoesan benzylu.

Działanie

Fulwestrant jest kompetycyjnym antagonistą receptora estrogenowego, wykazując porównywalne z estradiolem powinowactwo. Blokuje troficzne działanie estrogenów nie wykazując nawet częściowego (estrogenopodobnego) działania agonistycznego. Mechanizm działania polega na zmniejszeniu ilości białka receptorowego receptora estrogenowego. U kobiet po menopauzie, z pierwotnym rakiem piersi, stwierdzono, że fulwestrant w porównaniu z placebo znacząco zmniejszał ilość białka receptora estrogenowego w guzach zawierających receptory estrogenowe. Nie ma danych dotyczących odległych skutków działania fulwestrantu na błonę śluzową macicy po menopauzie. Nie ma danych dotyczących odległych skutków działania fulwestrantu na kości. Po podaniu leku w postaci wstrzyknięcia domięśniowego o długotrwałym działaniu, fulwestrant wchłaniany jest powoli i osiąga maksymalne stężenie we krwi po około 5 dniach. Fulwestrant wiąże się z białkami osocza w 99%. Fulwestrant wiąże się przede wszystkim z frakcjami lipoprotein o bardzo małej (VLDL), małej (LDL) i dużej gęstości (HDL). Metabolizm fulwestrantu nie został w pełni poznany i zachodzi na drodze wielu przemian biologicznych, w sposób podobny jak w przypadku endogennych steroidów. Wykryte metabolity leku mają mniejszą niż fulwestrant lub porównywalną aktywność antyestrogenową. CYP3A4 jest jedynym izoenzymem cytochromu P-450 biorącym udział w procesie oksydacji fulwestrantu. Lek jest wydalany głównie w postaci zmetabolizowanej, przede wszystkim z kałem, mniej niż 1% jest wydalane z moczem. T_0,5 zależy przede wszystkim od szybkości wchłaniania i wynosi ok. 50 dni.

Interakcje

Wyniki badania klinicznego nad interakcją z midazolamem (substratem CYP3A4) wykazują, że fulwestrant nie hamuje aktywności CYP3A4. W przeprowadzonych badaniach klinicznych nad interakcją z ryfampicyną (działa pobudzająco na CYP3A4) i ketokonazolem (działa hamująco na CYP3A4), nie stwierdzono istotnej klinicznie zmiany klirensu fulwestrantu. W związku z powyższym nie ma konieczności zmiany dawki fulwestrantu, jeśli jest on stosowany jednocześnie z innymi lekami o działaniu hamującym lub pobudzającym aktywność CYP3A4. Ponieważ nie wykonywano badań dotyczących zgodności, leku nie wolno mieszać z innymi preparatami.

Środki ostrożności

Lek należy stosować ostrożnie u pacjentek z z lekkimi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby, ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min), skazą krwotoczną, trombocytopenią lub u pacjentek przyjmujących leki przeciwzakrzepowe. U pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi często występują zaburzenia zatorowo-zakrzepowe; należy to uwzględnić stosując preparat u pacjentek z grupy ryzyka. W związku ze wstrzyknięciem leku zgłaszano reakcje w miejscu wstrzyknięcia takie jak: rwa kulszowa, nerwoból, ból neuropatyczny i neuropatia obwodowa. Należy zachować ostrożność podczas podawania leku w górnoboczną okolicę pośladka ze względu na bliskość nerwu kulszowego. Brak jest danych dotyczących odległych skutków działania fulwestrantu na kości - w związku z mechanizmem działania fulwestrantu istnieje potencjalne ryzyko wystąpienia osteoporozy. Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania fulwestrantu (podawanego w monoterapii lub w skojarzeniu z palbocyklibem) u pacjentek z masywnymi przerzutami do narządów miąższowych. W przypadku stosowania w skojarzeniu z palbocyklibem, należy zapoznać się także z ChPL palbocyklibu. Dzieci i młodzież: nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci i młodzieży w wieku do 18 lat, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w tej grupie wiekowej. Lek zawiera 1000 mg alkoholu (etanolu 96%) na dawkę, co jest równoważne 100 mg/ml (10% w/v). Ilość alkoholu w podanej dawce leku jest równoważna 24 ml piwa lub 10 ml wina. Mała ilość alkoholu w leku nie będzie powodowała zauważalnych skutków. Preparat zawiera 1000 mg alkoholu benzylowego na podaną dawkę, co odpowiada 100 mg/ml. Alkohol benzylowy może wywoływać reakcje alergiczne. Podawanie alkoholu benzylowego małym dzieciom wiąże się z ryzykiem ciężkich działań niepożądanych, w tym zaburzeń oddychania (tzw. ”gasping syndrome”). Zwiększone ryzyko u małych dzieci z powodu kumulacji. Duże objętości alkoholu benzylowego należy podawać z ostrożnością i tylko w razie konieczności, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, z powodu ryzyka kumulacji toksyczności (kwasica metaboliczna). Preparat zawiera 1500 mg benzoesanu benzylu w każdej podanej dawce, co odpowiada 150 mg/ml. Benzoesan benzylu może zwiększać ryzyko żółtaczki (zażółcenie skóry i białkówek oczu) u noworodków (do 4. tygodnia życia). Zwiększona bilirubinemia występująca w następstwie wypierania z albuminy może zwiększać ryzyko żółtaczki u noworodków, która może rozwinąć się w żółtaczkę jąder podkorowych mózgu (złogi niesprzężonej bilirubiny w tkance mózgowej).

Ciąża i laktacja

Lek jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. Pacjentki w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia fulwestrantem i przez 2 lata po przyjęciu ostatniej dawki.

Działania niepożądane

Fulwestrant w monoterapii. Bardzo często: reakcje nadwrażliwości, uderzenia gorąca, nudności, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, fosfataza zasadowa), wysypka, bóle mięśniowo-szkieletowe, ból stawów, astenia, odczyny w miejscu podania. Często: zakażenia dróg moczowych, zmniejszenie liczby płytek krwi, jadłowstręt, ból głowy, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, wymioty, biegunka, zwiększenie stężenia bilirubiny, ból pleców, krwotok z pochwy, neuropatia obwodowa, zapalenie nerwu kulszowego. Niezbyt często: reakcje anafilaktyczne, niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności gamma-glutamylotranspeptydazy (GGTP), kandydoza pochwy, obfite upławy, krwotok w miejscu podania, krwiak w miejscu podania, nerwoból. Leczenie skojarzone z palbocyklibem. Bardzo często: zakażenia, neutropenia, leukopenia, niedokrwistość, trombocytopenia, zmniejszenie apetytu, nudności, zapalenie jamy ustnej, biegunka, wymioty, łysienie, wysypka, zmęczenie, gorączka, zwiększenie aktywności AspAT. Często: zaburzenia smaku, nasilone łzawienie, niewyraźne widzenie, suchość oka, krwawienie z nosa, suchość skóry, astenia, zwiększenie aktywności AlAT. Niezbyt często: gorączka neutropeniczna.

Pozostałe informacje

Ze względu na podobieństwo struktury fulwestrantu i estradiolu, fulwestrant może oddziaływać z testami wykrywającymi poziom estradiolu opartymi na przeciwciałach oraz może powodować fałszywie wysoki poziom estradiolu. Lek nie wpływa lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak pacjentki, u których wystąpi osłabienie (bardzo często notowane podczas stosowania fulwestrantu), powinny zachować szczególną ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.