Sudafed Xylospray DEX - baza leków

Wskazania

Zmniejszenie obrzęku błony śluzowej w zapaleniu błony śluzowej nosa oraz we wspomagającym leczeniu uszkodzeń błony śluzowej nosa. Łagodzenie objawów naczynioruchowego zapalenia błony śluzowej nosa (rhinitis vasomotorica). Leczenie niedrożności przewodów nosowych po przebytej operacji nosa. Preparat jest wskazany do stosowania u dorosłych i dzieci w wieku 6 lat i powyżej.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Suche zapalenie błony śluzowej nosa (rhinitis sicca). Po przezklinowym usunięciu przysadki mózgowej lub innych zabiegach chirurgicznych, przebiegających z odsłonięciem opony twardej. Dzieci w wieku poniżej 6 lat. 

Dawkowanie

Donosowo. Dorośli i dzieci w wieku 6 lat i powyżej: 1 dawka aerozolu do każdego otworu nosowego do 3 razy na dobę, w razie potrzeby. Dawkowanie zależy od indywidualnej wrażliwości pacjenta i odpowiedzi klinicznej. Nie należy stosować dłużej niż 7 dni, chyba że lekarz zaleci inaczej. Ponowne stosowanie jest możliwe tylko po kilkudniowej przerwie. Nie przekraczać zalecanej dawki. Jeżeli po 3 dniach leczenia nie zauważono poprawy lub zaobserwowano nasilenie objawów, należy ponownie dokonać oceny klinicznej. W celu określenia czasu leczenia u dzieci należy skonsultować się z lekarzem. Lek jest przeciwwskazany u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Sposób podania. Dzieci w wieku poniżej 12 lat powinny stosować lek pod opieką dorosłych. Ze względów higienicznych, w celu uniknięcia zakażeń, preparat powinien być stosowany tylko przez jedną osobę. Przed pierwszym użyciem należy 5-krotnie nacisnąć pompkę, aż do pojawienia się jednolitej mgiełki. Jeśli aerozol nie jest stosowany przez dłuższy okres, przed użyciem należy 2-krotnie nacisnąć pompkę.

Skład

1 ml roztworu zawiera 1 mg chlorowodorku ksylometazoliny i 50 mg deksopantenolu.

Działanie

Połączenie α-sympatykomimetyku z analogiem witaminy do stosowania zewnętrznie na błonę śluzową nosa. Ksylometazolina ma właściwości obkurczające naczynia krwionośne i tym samym powoduje zmniejszenie przekrwienia zatkanego nosa. Deksopantenol jest pochodną witaminy kwasu pantotenowego, która przyspiesza gojenie się ran oraz chroni błonę śluzową. Sporadycznie, podczas donosowego podania chlorowodorku ksylometazoliny, wchłonięta ilość może być wystarczająca do wywołania działania ogólnoustrojowego, np. w obrębie ośrodkowego układu nerwowego i układu krążenia. Brak danych farmakokinetycznych z badań przeprowadzonych u ludzi. Deksopantenol jest wchłaniany przez skórę i utleniany enzymatycznie w organizmie, także w skórze, do kwasu pantotenowego. W osoczu witamina jest transportowana w postaci związanej z białkami. Kwas pantotenowy jest kluczowym składnikiem koenzymu A, który bierze udział w wielu procesach biochemicznych. Brak szczegółowych badań dotyczących metabolizmu deksopantenolu w obrębie skóry i błony śluzowej. Od 60% do 70% dawki podanej doustnie jest wydalane z moczem, a 30% do 40% z kałem.

Interakcje

Należy unikać jednoczesnego stosowania z lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. metylodopa) ze względu na możliwy wzrost ciśnienia krwi, będący wynikiem działania ksylometazoliny. Należy unikać jednoczesnego stosowania z lekami zwiększającymi ciśnienie krwi (np. doksapram, ergotamina, oksytocyna, inhibitory monoaminooksydazy typu tranylcyprominy lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne) ze względu na możliwe nasilenie działania wazopresyjnego. Jednoczesne stosowanie z sympatykomimetykami (np. pseudoefedryna, efedryna, fenylefryna, oksymetazolina, ksylometazolina, tramazolina, nafazolina, tuaminoheptan) może prowadzić do działań niepożądanych ze strony układu krążenia i ośrodkowego układu nerwowego. Interakcje z deksopantenolem są nieznane.

Środki ostrożności

Preparat powinien być stosowany tylko po uważnej ocenie korzyści i ryzyka w przypadku: pacjentów przyjmujących inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) i inne leki, które potencjalnie zwiększają ciśnienie tętnicze krwi; zwiększonego ciśnienia wewnątrzgałkowego, szczególnie w przypadku jaskry z wąskim kątem przesączania; ciężkich chorób układu krążenia (np. choroby niedokrwiennej serca, nadciśnienia tętniczego); guza chromochłonnego; zaburzeń metabolicznych (np. nadczynności tarczycy, cukrzycy); porfirii; rozrostu gruczołu krokowego. Pacjenci z zespołem długiego odstępu QT leczeni ksylometazoliną mogą być w większym stopniu narażeni na ciężkie arytmie komorowe. Ze względu na niebezpieczeństwo zaniku błony śluzowej nosa, preparat można stosować w okresie przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa tylko pod nadzorem lekarza. Długotrwałe stosowanie i stosowanie w dawkach większych niż zalecane leków sympatykomimetycznych może prowadzić do reaktywnego przekrwienia błony śluzowej nosa. Ten efekt „z odbicia” prowadzi do zwężenia dróg oddechowych, co powoduje, że pacjent wielokrotnie stosuje preparat, aż jego stosowanie staje się ciągłe. Konsekwencją tego jest przewlekły obrzęk błony śluzowej nosa (rhinitis medicamentosa) lub nawet zanik błony śluzowej nosa. W łagodniejszych przypadkach można rozważyć przerwanie stosowania leku sympatykomimetycznego najpierw w jednym z otworów nosowych, a po ustąpieniu objawów podanie w drugim otworze nosowym w celu utrzymania oddychania w części nosa. Należy unikać bezpośredniego kontaktu leku z oczami. Podczas niewłaściwego użycia lub użycia nadmiernej ilości aerozolu, absorpcja ksylometazoliny może powodować układowe działania niepożądane, szczególnie u dzieci (działania niepożądane ze strony układu krążenia i układu nerwowego).

Ciąża i laktacja

Nie należy stosować leku w okresie ciąży ze względu na brak wystarczających danych dotyczących stosowania chlorowodorku ksylometazoliny przez kobiety w ciąży. Nie wiadomo, czy chlorowodorek ksylometazoliny przenika do mleka matki - nie należy stosować u kobiet karmiących piersią.

Działania niepożądane

Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości (obrzęk naczynioruchowy, wysypka skórna, świąd). Rzadko: kołatanie serca, tachykardia, nadciśnienie tętnicze. Bardzo rzadko: niepokój, bezsenność, omamy (głównie u dzieci), zmęczenie (senność, sedacja), ból głowy, drgawki (głównie u dzieci), arytmie, obrzęk błony śluzowej „z odbicia”, krwawienia z nosa. Częstość nieznana: kichanie, pieczenie lub suchość błony śluzowej nosa.

Pozostałe informacje

Lek stosowany w dawkach zalecanych nie powinien wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.