Recigar - baza leków

Wskazania

Leczenie uzależnienia od nikotyny. Stosowanie leku pozwala na stopniowe zmniejszenie uzależnienia od nikotyny bez objawów odstawienia. Końcowym celem stosowania leku jest trwałe zaprzestanie używania produktów takich jak papierosy tradycyjne i elektroniczne, systemy podgrzewające tytoń oraz innych produktów zawierających nikotynę.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niestabilna dławica piersiowa. Przebyty niedawno zawał serca. Klinicznie istotne zaburzenia rytmu serca. Niedawno przebyty udaru mózgu. Ciąża i karmienie piersią.

Dawkowanie

Doustnie. Od 1. do 3. dnia należy przyjmować 1 tabl. co 2 h (6 tabl. na dobę). Od 4. do 12. dnia należy przyjmować 1 tabl. co 2,5 h (5 tabl. na dobę). Od 13. do 16. dnia należy przyjmować 1 tabl. co 3 h (4 tabl. na dobę). Od 17. do 20. dnia należy przyjmować 1 tabl. co 5 h (3 tabl. na dobę). Od 21. do 25. dnia należy przyjmować 1-2 tabl. na dobę. Należy zrezygnować z palenia lub stosowania innych produktów zawierających nikotynę nie później niż 5-tego dnia po rozpoczęciu terapii. Nie należy palić ani stosować innych produktów zawierających nikotynę podczas trwania terapii ponieważ może to nasilić działania niepożądane. Jeżeli rezultat terapii jest niezadowalający, należy przerwać leczenie i po upływie 2 do 3 miesięcy można na je rozpocząć ponownie. Jedno opakowanie leku (100 tabl.) wystarcza na pełną terapię; czas leczenia to 25 dni. Szczególne grupy pacjentów. Ze względu na brak jest doświadczenia klinicznego nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne, nie zaleca się stosowania leku u osób podeszłym wieku (powyżej 65 lat). Nie zaleca się stosowania preparatu u osób w wieku poniżej 18 lat. Sposób podania. Lek przyjmować z odpowiednią ilością wody.

Skład

1 tabl. powl. zawiera 1,5 mg cytyzyny. Preparat zawiera aspartam (E 951).

Działanie

Cytyzyna to alkaloid roślinny (występujący m.in. w nasionach złotokapu), o budowie chemicznej podobnej do nikotyny, wywierający działanie na acetylocholinergiczne receptory nikotynowe. Działanie cytyzyny jest podobne do nikotyny, lecz na ogół słabsze. Cytyzyna konkuruje z nikotyną o te same receptory, a ze względu na silniejsze wiązanie, stopniowo wypiera z nich nikotynę. Ma słabszą od nikotyny zdolność pobudzania receptorów nikotynowych, głównie podtypu α₄β₂ (jest ich częściowym agonistą) i słabiej niż nikotyna przechodzi do OUN. Uważa się, że w OUN cytyzyna działa na mechanizm powodujący uzależnienie od nikotyny i wpływa na uwalnianie neuroprzekaźników. Zapobiega zależnej od nikotyny pełnej aktywacji mezolimbicznego układu dopaminergicznego i umiarkowanie zwiększa stężenie dopaminy w mózgu, łagodząc tym samym ośrodkowe objawy odstawienia nikotyny. W obwodowym układzie nerwowym cytyzyna pobudza, a następnie poraża zwoje wegetatywne układu nerwowego, powoduje odruchową stymulację oddychania i wydzielanie katecholamin z części rdzeniowej nadnerczy, podnosi ciśnienie krwi i przeciwdziała obwodowym objawom odstawienia nikotyny. Pozwala to na uzyskanie stopniowego zmniejszenia zależności organizmu od nikotyny i odzwyczajenie od palenia tytoniu bez objawów abstynencji. Po podaniu doustnym cytyzyna szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Średnie maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po 0,92 h. Cytyzyna jest w niewielkim stopniu metabolizowana. 64% podanej dawki wydalane jest w postaci niezmienionej z moczem w ciągu 24 h. Średni T_0,5 w fazie eliminacji wynosi ok. 4 h. Średni czas przebywania leku w organizmie wynosi ok. 6 h.

Interakcje

Nie należy stosować preparatu razem z lekami przeciwgruźliczymi. Brak innych danych klinicznych dotyczących istotnych interakcji preparatu z innymi lekami. Pacjent powinien być świadomy, że równoczesne przyjmowanie leku oraz palenie tytoniu lub stosowanie produktów zawierających nikotynę może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych nikotyny. Obecnie nie wiadomo, czy lek może zmniejszać skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych działających ogólnoustrojowo, a zatem kobiety stosujące hormonalne środki antykoncepcyjne działające ogólnoustrojowo powinny stosować dodatkową metodę barierową.

Środki ostrożności

Lek powinny przyjmować tylko osoby z poważnym zamiarem odzwyczajenia się od palenia tytoniu lub stosowania innych produktów zawierających nikotynę. Pacjent powinien być świadomy, że przyjmowanie leku i kontynuacja palenia tytoniu lub stosowanie produktów zawierających nikotynę może doprowadzić do nasilenia działań niepożądanych nikotyny. Preparat należy ostrożnie stosować w przypadku choroby niedokrwiennej serca, niewydolności serca, nadciśnienia tętniczego, guza chromochłonnego nadnerczy, miażdżycy tętnic i innych chorób naczyń obwodowych, choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, choroby refluksowej przełyku, nadczynności tarczycy, cukrzycy oraz schizofrenii. Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne zawarte w dymie tytoniowym indukują metabolizm leków metabolizowanych przez cytochrom CYP1A2 (i prawdopodobnie również CYP 1A1). Zaprzestanie palenia przez osobę palącą lub stosującą inne produkty zawierające nikotynę może prowadzić do spowolnienia metabolizmu, a w konsekwencji wzrostu stężenia tych leków w krwi. Ma to potencjalne znaczenie kliniczne dla produktów o wąskim indeksie terapeutycznym, np. teofilina, takryna, klozapina i ropinirol. Stężenia w osoczu innych preparatów metabolizowanych częściowo przez CYP1A2, np. imipramina, olanzapina, klomipramina i fluwoksamina mogą również wzrastać po zaprzestaniu palenia, chociaż brak jest danych potwierdzających tę hipotezę, a potencjalne znaczenie kliniczne tego działania dla wyżej wymienionych leków nie jest znane. Ograniczone dane wskazują, że metabolizm flekainidu i pentazocyny może być również indukowany przez palenie tytoniu. Obniżenie nastroju, rzadko obejmujące myśli samobójcze i próbę samobójczą, może być objawem odstawienia nikotyny. Lekarze powinni mieć świadomość możliwości wystąpienia ciężkich objawów neuropsychiatrycznych u pacjentów, którzy próbują zaprzestać palenia lub stosowania produktów zawierających nikotynę, niezależnie od tego, czy stosują oni terapię antynikotynową, czy też nie. Zaprzestanie palenia lub stosowania produktów zawierających nikotynę, z zastosowaniem farmakoterapii lub bez niej, może wiązać się z zaostrzeniem wcześniej istniejących chorób psychicznych (np. depresji). Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z chorobą psychiczną w wywiadzie; pacjentom tym należy udzielić odpowiednich porad. Lek zawiera 0,12 mg aspartamu w każdej tabletce. Aspartam (E951) jest źródłem fenyloalaniny, może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią.

Ciąża i laktacja

Lek jest przeciwwskazany podczas ciąży i karmienia piersią. Kobiety w wieku rozrodczym w trakcie leczenia muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji. Kobiety stosujące hormonalne środki antykoncepcyjne działające ogólnoustrojowo powinny stosować dodatkową metodę barierową.

Działania niepożądane

Bardzo często: zmiana apetytu (głównie zwiększenie), przyrost masy ciała, ból głowy, rozdrażnienie, zaburzenia snu (bezsenność, senność, ospałość, dziwne sny, koszmary), zmiany nastroju, lęk, przyspieszenie akcji serca, suchość w jamie ustnej, bóle brzucha (głównie w nadbrzuszu), nudności, bóle mięśniowe. Często: zawroty głowy, trudności w koncentracji, zwolnienie akcji serca, zwyżki ciśnienia tętniczego, wymioty, zmiany smaku, zaparcie , biegunka, wzdęcia, pieczenie języka, zgaga, wysypka, męczliwość, złe samopoczucie. Niezbyt często: uczucie ciężkości głowy, osłabienie popędu płciowego, łzawienie, duszność, wzmożone odkrztuszanie, nadmierne ślinienie, wzmożona potliwość, zmniejszenie elastyczności skóry, zmęczenie, wzrost aktywności aminotransferaz.

Pozostałe informacje

Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.