Groprinosin Baby - baza leków

Wskazania

Zakażenia skóry i błon śluzowych wywołane wirusami: Herpes simplex typu I lub typu II (opryszczka zwykła) oraz Herpes varicella-zoster (ospa wietrzna, półpasiec). Inne zakażenia o etiologii wirusowej (np. podostre stwardniające zapalenie mózgu). Wspomagająco u osób o obniżonej odporności, w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Występujący aktualnie napad dny moczanowej lub zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi.

Dawkowanie

Doustnie. Dawka ustalana jest na podstawie masy ciała pacjenta oraz zależy od stopnia nasilenia choroby. Dawka dobowa powinna być podzielona na równe dawki pojedyncze podawane kilka razy na dobę. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku): 50 mg/kg mc./dobę, tj. 1 ml/kg mc./dobę, zwykle 3 g (60 ml/dobę), podawane w 3-4 równych dawkach podzielonych; dawka maksymalna wynosi 4 g/dobę (zwykle 80 ml/dobę). Dzieci >1 roku.: 50 mg/kg mc./dobę, tj. 1 ml/kg mc./dobę, podawane w 3-4 równych dawkach podzielonych, tj. - mc. 10-14 kg: 5 ml 3 razy dziennie; mc. 15-20 kg: 5-7,5 ml 3 razy dziennie; mc. 21-30 kg: 7,5-10 ml 3 razy dziennie; mc. 31-40 kg: 10-15 ml 3 razy dziennie; mc. 41–50 kg: 15-17,5 ml 3 razy dziennie. Leku nie stosować u dzieci w wieku <1 roku. W ciężkich zakażeniach (np. podostre stwardniające zapalenie mózgu w ostrej fazie choroby) dawka może być zwiększona do 100 mg/kg mc./dobę (maksymalnie 4 g/dobę), terapia stała, z regularną oceną stanu pacjenta. Czas trwania leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Po ustąpieniu objawów podawanie leku należy kontynuować jeszcze przez 1 do 2 dni.

Skład

1 ml syropu zawiera 50 mg pranobeksu inozyny: kompleksu zawierającego inozynę oraz 4-acetamidobenzoesan 2-hydroksypropylodimetyloamoniowy w stosunku molarnym 1:3. Preparat zawiera sacharozę, parahydroksybenzoesan metylu (E 218) i propylu (E 216) oraz sód.

Działanie

Lek o działaniu immunostymulującym i przeciwwirusowym. Pranobeks inozyny to kompleks zawierający inozynę, N,N-dimetylamino-2-propanol (DIP) oraz kwas p-acetamidobenzoesowy (PacBA). Normalizuje niedostateczne lub wadliwe mechanizmy odporności komórkowej poprzez wywołanie odpowiedzi typu Th1, co prowadzi do dojrzewania i różnicowania limfocytów T oraz nasilenia indukowanych reakcji limfoproliferacyjnych w komórkach aktywowanych mitogenem lub antygenem. Reguluje mechanizmy cytotoksyczności limfocytów T oraz komórek NK, funkcjonowanie limfocytów supresorowych T8 oraz pomocniczych T4, a także zwiększa poziom IgG oraz powierzchniowych markerów dopełniacza. Nasila wytwarzanie cytokiny IL-1 oraz IL-2, jednocześnie zwiększając ekspresję receptora IL-2. Nasila chemotaksję i fagocytozę neutrofili, monocytów i makrofagów. Wzmaga pobudzenie obniżonej syntezy mRNA białek limfocytów oraz sprawność procesu translacji z jednoczesnym hamowaniem syntezy wirusowego RNA. Pranobeks inozyny natychmiast i całkowicie (≥90%) wchłania się z przewodu pokarmowego. DIP jest metabolizowany do N-tleneku, PAcBA do o-acyloglukuronidu, inozyna - w procesie degradacji puryn, do kwasu moczowego. Wydalanie zachodzi z moczem.

Interakcje

Stosować ostrożnie u pacjentów leczonych jednocześnie inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol), lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, włącznie z diuretykami, w tym diuretykami tiazydowymi (np. hydrochlorotiazyd, chlortalidon, indapamid) i diuretykami pętlowymi (furosemid, torasemid, kwas etakrynowy). Leku nie należy przyjmować w trakcie (jedynie po zakończeniu) terapii lekami immunosupresyjnymi, ponieważ jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych może na drodze farmakokinetycznej zmieniać działanie terapeutyczne pranobeksu inozyny. Jednoczesne stosowanie z azydotymidyną (AZT) zwiększa tworzenie nukleotydów przez AZT (wzmocnione działanie AZT), poprzez złożone mechanizmy, m.in. zwiększenie biodostępności AZT w osoczu oraz zwiększenie wewnątrzkomórkowej fosforylacji w monocytach krwi. W konsekwencji preparat nasila działanie zydowudyny.

Środki ostrożności

Inozyna jest metabolizowana do kwasu moczowego, dlatego lek należy stosować ostrożnie u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie dną moczanową, hiperurykemią, kamicą moczową oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek - w trakcie leczenia tych pacjentów należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego we krwi i w moczu. Podczas długotrwałego leczenia u każdego pacjenta należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek. U niektórych pacjentów mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny); należy wówczas przerwać podawanie preparatu. Podczas długotrwałego leczenia mogą tworzyć się kamienie nerkowe. Syrop zawiera p-hydroksybenzoesany metylu oraz propylu, które mogą powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego). Zawiera także sacharozę - nie stosować u pacjentów z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy; ponadto zawartość sacharozy (650 mg w 1 ml) należy uwzględnić stosując syrop u pacjentów z cukrzycą. Sacharoza może mieć szkodliwy wpływ na zęby. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 80 ml, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Ciąża i laktacja

Nie należy stosować w ciąży i okresie karmienia piersią, chyba że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Wpływ inozyny na rozwój płodu nie był badany u ludzi, jak również nie wiadomo, czy inozyna przenika do mleka matki.

Działania niepożądane

Bardzo często: zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi, zwiększone stężenie kwasu moczowego w moczu. Często: ból głowy, zawroty głowy, nudności, wymioty, dyskomfort w nadbrzuszu, świąd, wysypka, ból stawów, zmęczenie, złe samopoczucie, zwiększone stężenie mocznika we krwi, zwiększona aktywność aminotransferaz i fosfatazy zasadowej we krwi. Niezbyt często: senność lub bezsenność, biegunka, zaparcia, wielomocz (zwiększona objętość moczu), nerwowość. Działania niepożądane zgłoszone podczas monitorowania po dopuszczeniu do obrotu (częstość nieznana): ból w nadbrzuszu, obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, pokrzywka, reakcja anafilaktyczna, wstrząs anafilaktyczny, zawroty głowy, rumień.

Pozostałe informacje

Ze względu na profil farmakodynamiczny pranobeksu inozyny jest mało prawdopodobne, aby lek miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.