Ranolteril - baza leków

Wskazania

Leczenie objawowe nietrzymania moczu z powodu parć naglących i (lub) częstomoczu u pacjentów z zespołem nadreaktywnego pęcherza moczowego.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zatrzymanie moczu. Niekontrolowana jaskra z wąskim kątem przesączania. Myasthenia gravis. Ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Toksyczne rozszerzenie okrężnicy.

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku): zalecana dawka to 2 mg 2 razy na dobę. W przypadku wystąpienia uciążliwych działań niepożądanych dawkę można zmniejszyć do 1 mg 2 razy na dobę. Wyniki leczenia należy ocenić ponownie po 2-3 miesiącach. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek (z GFR ≤30 ml/min) zaleca się podawanie dawki wynoszącej 1 mg 2 razy na dobę. Nie wykazano skuteczności stosowania leku u dzieci - z tego względu nie zaleca się stosowania u dzieci.

Skład

1 tabl. powl. zawiera 1 mg lub 2 mg winianu tolterodyny.

Działanie

Tolterodyna jest kompetycyjnym, wybiórczym antagonistą receptora muskarynowego, o większym wybiórczym działania na pęcherz moczowy niż na ślinianki w warunkach in vivo. Profil farmakologiczny jednego z metabolitów tolterodyny (pochodnej 5-hydroksymetylowej) jest zbliżony do związku macierzystego. U osób intensywnie metabolizujących pochodna ta jest w dużym stopniu odpowiedzialna za działanie terapeutyczne. Efekty leczenia mogą wystąpić w ciągu 4 tyg. Tolterodyna jest szybko wchłaniana. Po podaniu doustnym podlega efektowi pierwszego przejścia w wątrobie (katalizowany przez CYP2D6), co prowadzi do powstania pochodnej 5-hydroksymetylowej, głównego metabolitu o równoważnej sile działania farmakologicznego. Zarówno tolterodyna jak i jej 5-hydroksymetylowy metabolit osiągają maksymalne stężenie w surowicy w czasie 1-3 h po podaniu. Bezwzględna dostępność biologiczna tolterodyny wynosi 17% u osób z nasilonym metabolizmem (większość pacjentów) oraz 65% u osób ze słabym metabolizmem (pozbawionych CYP2D6). Tolterodyna i jej metabolit 5-hydroksymetylowy wiążą się głównie z orosomukoidem. Frakcje niezwiązane tolterodyny stanowią odpowiednio 3,7% i 36%. Podgrupa populacji (ok. 7%) pozbawiona jest aktywności CYP2D6 - u tych osób szlakiem metabolicznym jest dealkilacja przez CYP3A4 do tolterodyny N-dealkilowanej, która nie wykazuje działania klinicznego. Z uwagi na różnice we właściwościach wiązania się z białkami osocza pomiędzy tolterodyną jej metabolitem 5-hydroksymetylowym, całkowity wpływ (AUC) niezwiązanej tolterodyny na organizm u osób ze słabym metabolizmem jest podobny do całkowitego wpływu na organizm niezwiązanej tolterodyny i jej metabolitu 5-hydroksymetylowego u pacjentów z aktywnym CYP2D6 z takim samym schematem dawkowania. 77% dawki leku wydalane jest w moczu, 17% - w kale.

Interakcje

Jednoczesne stosowanie ogólnoustrojowych silnych inhibitorów CYP3A4, takich jak: antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna i klarytromycyna), leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol i itrakonazol) oraz inhibitory proteazy nie jest zalecane, ponieważ u osób z powolnym metabolizmem CYP2D6 dochodzi do zwiększenia stężenia tolterodyny w surowicy krwi z (następczym) ryzykiem przedawkowania. Jednoczesne stosowanie innych leków o silnych właściwościach przeciwmuskarynowych może powodować nasilenie działania leczniczego i działań niepożądanych tolterodyny. Działanie lecznicze tolterodyny może zostać osłabione w przypadku jednoczesnego stosowania antagonistów cholinergicznych receptorów muskarynowych. Tolterodyna może osłabiać działanie leków prokinetycznych, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Jednoczesne leczenie fluoksetyną (silny inhibitor CYP2D6) nie powoduje klinicznie istotnych interakcji, ponieważ tolterodyna i jej zależny od CYP2D6 metabolit mają równoważną siłę działania. Badania nie wykazały interakcji z warfaryną ani złożonymi doustnymi preparatami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel). Tolterodyna nie jest inhibitorem metabolitów CYP2D6, 2C19, 2C9, 3A4 czy 1A2 - nie należy oczekiwać zwiększenia stężenia w osoczu leków metabolizowanych przez te układy izoenzymów podczas jednoczesnego podawania z tolterodyną.

Środki ostrożności

Należy zachować ostrożność podczas stosowania tolterodyny u pacjentów: ze znacznym utrudnieniem odpływu z pęcherza moczowego i związanym z tym ryzykiem zatrzymania moczu; z zaburzeniami powodującymi utrudnienie pasażu treści pokarmowej, np. zwężeniem odźwiernika żołądka; z zaburzeniem czynności nerek; z chorobami wątroby; z neuropatią układu autonomicznego; z przepukliną rozworu przełykowego; z ryzykiem zmniejszonej motoryki przewodu pokarmowego. Wykazano, że po podaniu wielokrotnym całkowite dawki dobowe tolterodyny w postaci o natychmiastowym uwalnianiu wynoszące 4 mg (dawka terapeutyczna) i 8 mg (większa niż dawka terapeutyczna) powodują wydłużenie odstępu QT. Znaczenie kliniczne tych wyników nie jest jeszcze ustalone i będzie zależeć od czynników ryzyka u poszczególnych pacjentów, jak i ich podatności. Tolterodynę należy stosować z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, w tym: wrodzonej i nabytej postaci wydłużenia odstępu QT; zaburzeniami równowagi elektrolitowej, takimi jak hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia; bradykardią; istniejącymi wcześniej ciężkimi chorobami serca (takimi jak kardiomiopatia, niedokrwienie mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca, zastoinowa niewydolność serca); jednoczesnym podawaniem leków, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT, w tym leków przeciwarytmicznych klasy IA (np. chinidyna, prokainamid) i klasy III (np. amiodaron, sotalol). Szczególnie dotyczy to silnych inhibitorów CYP3A4. Należy unikać równoczesnego leczenia silnymi inhibitorami CYP3A4. Podobnie jak w przypadku każdego leczenia objawów nagłego parcia na mocz i nietrzymania moczu z powodu parć naglących, przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć przyczyny organiczne parcia na mocz i częstego oddawania moczu. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na tabletkę. Pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie lekarz poinformuje, iż lek zasadniczo ten uznaje się za „wolny od sodu”.

Ciąża i laktacja

Lek nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży. Unikać stosowania w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Bardzo często: ból głowy, suchość w jamie ustnej. Często: zapalenie oskrzeli, zawroty głowy, senność, parestezje, suchość oczu, nieprawidłowe widzenie (w tym nieprawidłowa akomodacja oka), zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, kołatanie serca, niestrawność, zaparcia, ból brzucha, wzdęcia, wymioty, biegunka, suchość skóry, zaburzone oddawanie moczu, zatrzymanie moczu, zmęczenie, ból w klatce piersiowej, obrzęki obwodowe, zwiększenie masy ciała. Niezbyt często: nadwrażliwość (nieswoista), nerwowość, zaburzenia pamięci, tachykardia, niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca, refluks żołądkowo-przełykowy. Częstość nieznana: reakcje rzekomoanafilaktyczne, splątanie, omamy, dezorientacja, uderzenia gorąca, obrzęk naczynioruchowy. Zgłaszano przypadki nasilenia objawów demencji (np. splątanie, dezorientacja, urojenia) po rozpoczęciu leczenia tolterodyną u pacjentów otrzymujących inhibitory cholinoesterazy w leczeniu demencji. W badaniach z udziałem dzieci odsetek pacjentów z zakażeniem dróg moczowych, biegunką oraz nieprawidłowym zachowaniem był większy wśród chorych leczonych tolterodyną w porównaniu do otrzymujących placebo.

Pozostałe informacje

Lek może powodować zaburzenia akomodacji oka i wpływać na czas reakcji, dlatego może niekorzystnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.