Piperacillin/Tazobactam Sandoz - baza leków

Wskazania

Dorośli i młodzież. Ciężkie zapalenie płuc, w tym szpitalne zapalenie płuc i zapalenie płuc związane ze stosowaniem respiratora. Powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek). Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej. Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich (w tym zakażenia stopy cukrzycowej). Leczenie pacjentów z bakteriemią, której związek z którymkolwiek z wyżej wymienionych zakażeń jest potwierdzony lub podejrzewany. Preparat można stosować w leczeniu pacjentów z neutropenią oraz gorączką, którą prawdopodobnie spowodowało zakażenie bakteryjne. Nie zaleca się stosowania leku u dorosłych pacjentów w leczeniu bakteriemii wywołanej przez szczepy E. coli i K. pneumoniae (niewrażliwe na ceftriakson) wytwarzające β-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym (ESBL). Dzieci w wieku od 2 do 12 lat. Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej. Preparat można stosować w leczeniu dzieci z neutropenią oraz gorączką, którą prawdopodobnie spowodowało zakażenie bakteryjne. Należy uwzględnić oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub jakikolwiek inny lek przeciwbakteryjny z grupy penicylin. Ostra, ciężka reakcja alergiczna na jakikolwiek inny antybiotyk β-laktamowy (np. cefalosporyny, monobaktam lub karbapenem) w wywiadzie.

Dawkowanie

Dożylnie. Dorośli i młodzież: w ciężkim zapaleniu płuc oraz u pacjentów z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym - 4 g + 0,5 g co 6 h (ten sposób dawkowania można również stosować w innych wymienionych wskazaniach, jeśli nasilenie zakażenia jest szczególnie ciężkie); w powikłanych zakażeniach dróg moczowych (w tym w odmiedniczkowym zapaleniu nerek), powikłanych zakażeniach w obrębie jamy brzusznej, zakażeniach skóry i tkanek miękkich (w tym w zakażeniach stopy cukrzycowej) - 4 g + 0,5 g co 8 h. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz u osób w podeszłym wieku (z prawidłową czynnością nerek i CCr >40 mg/min). U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę leku należy dostosować do klirensu kreatyniny (każdego pacjenta należy ściśle obserwować, czy nie występują u niego objawy toksyczności substancji czynnych oraz odpowiednio dostosować dawkę leku i przerwy między kolejnymi dawkami): CCr >40 ml/min - nie ma konieczności modyfikacji dawki; CCr 20-40 ml/min – sugerowana dawka maksymalna 4 g + 0,5 g co 8 h; CCr <20 ml/min - sugerowana dawka maksymalna 4 g + 0,5 g co 12 h; u pacjentów hemodializowanych należy podać dodatkową dawkę 2 g + 0,25 g po każdej dializie, gdyż hemodializa usuwa 30-50% dawki piperacyliny w ciągu 4 h. Dzieci od 2 do 12 lat: w powikłanych zakażeniach w obrębie jamy brzusznej - 100 mg piperacyliny i 12,5 mg tazobaktamu/kg mc. co 8 h; u dzieci z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym - 80 mg piperacyliny i 10 mg tazobaktamu/kg mc. co 6 h. Nie należy przekroczyć maksymalnej dawki 4 g + 0,5 g w ciągu 30 min. Szczególne grupy pacjentów.U dzieci z zaburzeniami czynności nerek dawkę leku należy dostosować do klirensu kreatyniny (każdego pacjenta należy ściśle obserwować, czy nie występują u niego objawy toksyczności substancji czynnych oraz odpowiednio dostosować dawkę leku i przerwy między kolejnymi dawkami): CCr >50 ml/min - modyfikacja dawki nie jest konieczna; CCr ≤50 ml/min - 70 mg piperacyliny i 8,75 mg tazobaktamu/kg mc. co 8 h; dzieciom hemodializowanym należy podać dodatkową dawkę 40 mg piperacyliny i 5 mg tazobaktamu/kg mc. po każdej dializie. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u dzieci w wieku od 0 do 2 lat. Czas trwania leczenia. Leczenie w większości wskazań trwa zazwyczaj 5-14 dni. Sposób podania. Lek podaje się w infuzji dożylnej przez 30 min.

Skład

1 butelka zawiera 4 g piperacyliny w postaci soli sodowej i 0,5 g tazobaktamu w postaci soli sodowej; butelka zawiera 9,44 mmol/l (217 mg) sodu.

Działanie

Połączenie piperacyliny - antybiotyku β-laktamowego o szerokim spektrum działania z tazobaktamem - inhibitorem β-laktamaz. Piperacylina jest półsyntetyczną penicyliną wrażliwą na działanie wielu β-laktamaz, które unieczynnia tazobaktam. Gatunki zwykle wrażliwe - bakterie tlenowe Gram-dodatnie: Enterococcus faecalis (wyłącznie wrażliwe na ampicylinę lub penicylinę), Listeria monocytogenes, Staphylococcus spp. koagulazo-ujemne (wyłącznie wrażliwe na metycylinę), Staphylococcus aureus (wyłącznie wrażliwe na metycylinę), Streptococcus pyogenes grupy A, Streptococcus agalactiae z grupy B; tlenowe bakterie Gram-ujemne: Citrobacter koseri, Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Proteus mirabilis; beztlenowe bakterie Gram-dodatnie: Clostridium spp., Eubacterium spp., beztlenowe ziarniaki Gram-dodatnie (w tym Anaerococcus, Finegoldia, Parvimonas, Peptoniphilus oraz Peptostreptococcus spp.); beztlenowe bakterie Gram-ujemne: grupa Bacteroides fragilis, Fusobacterium spp., Porphyromonas spp., Prevotella spp. Bakterie, u których może wystąpić oporność nabyta: Enterococcus faecium, Streptococcus pneumoniae, grupa Streptococcus viridans, Acinetobacter baumannii, Citrobacter freundii, Enterobacter spp., Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Morganella morganii, Proteus vulgaris, Providencia spp., Pseudomonas aeruginosa, Serratia spp. Bakterie o oporności naturalnej: Corynebacterium jeikeium, Burkholderia cepacia, Legionella spp., Ochrobactrum anthropi, Stenotrophomonas maltophilia, Chlamydophilia pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae. Zarówno piperacylina, jak i tazobaktam w ok. 30% wiążą się z białkami osocza. Lek dobrze przenika do tkanek i płynów ustrojowych, w tym do błony śluzowej jelit, pęcherzyka żółciowego, płuc, żółci i kości. Słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, jeśli nie występuje stan zapalny. Piperacylina jest przekształcana do metabolitu deetylowego o słabszej aktywności mikrobiologicznej. Tazobaktam metabolizowany jest do jednego związku, niewykazującego aktywności mikrobiologicznej. Piperacylina i tazobaktam są wydalane przez nerki w wyniku przesączania kłębuszkowego i wydzielania kanalikowego. Piperacylina jest wydalana szybko w postaci niezmienionej, 68% dawki wykrywane jest w moczu. Tazobaktam i jego metabolit są wydalane głównie przez nerki, przy czym 80% dawki wydala się w postaci niezmienionej, a reszta jako metabolit. Piperacylina, tazobaktam i deetylowy metabolit piperacyliny są również wydzielane do żółci. T_0,5 piperacyliny z tazobaktamem wynosi 0,7-1,2 h.

Interakcje

Jednoczesne podanie piperacyliny z wekuronium (lub innym lekiem z grupy niedepolaryzujących środków zwiotczających) wydłuża czas trwania blokady nerwowo-mięśniowej. Podczas stosowania preparatu w skojarzeniu z heparyną, doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi lub innymi lekami wpływającymi na krzepnięcie krwi, w tym czynność płytek należy częściej kontrolować parametry krzepnięcia i regularnie kontrolować wyniki. Piperacylina może zmniejszać wydalanie metotreksatu - w przypadku jednoczesnego stosowania należy monitorować jego stężenie we krwi. Probenecyd wydłuża okres półtrwania i zmniejsza klirens nerkowy piperacyliny i tazobaktamu, ale nie zmienia ich stężeń maksymalnych. U pacjentów otrzymujących jednocześnie piperacylinę z tazobaktamem i wankomycynę częściej występuje ostre uszkodzenie nerek niż po podaniu samej wankomycyny; niektóre z tych badań wskazują, że interakcja ta zależy od dawki wankomycyny. Nie notowano interakcji farmakokinetycznych między piperacyliną z tazobaktamem a wankomycyną. Piperacylina, podawana w monoterapii lub w skojarzeniu z tazobaktamem, nie spowodowała znaczącej zmiany farmakokinetyki tobramycyny u pacjentów z prawidłową czynnością nerek ani u pacjentów z lekkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. Podawanie tobramycyny nie spowodowało znaczącej zmiany farmakokinetyki piperacyliny, tazobaktamu ani metabolitu M1. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek wykazano unieczynnianie tobramycyny i gentamycyny przez piperacylinę. Niezgodności farmaceutyczne. Nie mieszać preparatu z innymi lekami, oprócz tych wymienionych w Charakterystyce Produktu Leczniczego. Nie mieszać tego preparatu ani nie stosować jednocześnie z żadnym aminoglikozydem. Mieszanie in vitro antybiotyków β-laktamowych z aminoglikozydami może powodować istotną dezaktywację aminoglikozydu. Piperacyliny z tazobaktamem nie należy mieszać z innymi substancjami w strzykawce ani w pojemniku do infuzji, gdyż nie ustalono zgodności. Piperacylinę z tazobaktamem należy podawać przez osobny zestaw do infuzji, z wyjątkiem leków, których zgodność została potwierdzona. Ze względu na niestabilność chemiczną, piperacyliny z tazobaktamem nie należy stosować w roztworach zawierających tylko wodorowęglan sodu. Mleczanowy roztwór Ringera (Hartmanna) nie jest zgodny z lekiem złożonym zawierającym piperacylinę z tazobaktamem. Leku złożonego zawierającego piperacylinę z tazobaktamem nie należy dodawać do preparatów krwi lub hydrolizatów albumin.

Środki ostrożności

Przy wyborze piperacyliny z tazobaktamem do leczenia danego pacjenta należy brać pod uwagę zasadność zastosowania półsyntetycznej penicyliny o szerokim zakresie działania i uwzględniać takie czynniki, jak ciężkość zakażenia i rozpowszechnienie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne. Przed podaniem leku należy zebrać szczegółowy wywiad dotyczący występujących u pacjenta wcześniej reakcji nadwrażliwości na penicyliny, inne leki β-laktamowe (np. cefalosporyny, monobaktam lub karbapenem) lub na inne alergeny, w związku z możliwością wystąpienia ciężkich i w sporadycznych przypadkach zakończonych zgonem reakcji nadwrażliwości (anafilaktycznych lub rzekomoanafilaktycznych, w tym wstrząsu). Wystąpienie tego typu reakcji jest bardziej prawdopodobne u osób z nadwrażliwością na wiele alergenów w wywiadzie. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości należy odstawić antybiotyk, może być konieczne podanie adrenaliny i innych środków stosowanych w stanach nagłych. Piperacylina z tazobaktamem może wywoływać ciężkie skórne działania niepożądane, takie jak zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, reakcję polekową z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi oraz ostrą uogólnioną osutkę krostkową. Jeśli u pacjenta pojawi się wysypka skórna, należy uważnie monitorować jego stan i w razie postępowania zmian przerwać stosowanie preparatu. U niektórych pacjentów otrzymujących antybiotyki beta-laktamowe występowały krwawienia. Objawy te wiązały się niekiedy z nieprawidłowymi parametrami krzepliwości krwi, takimi jak czas krzepnięcia, agregacja płytek i czas protrombinowy. Występują one częściej u pacjentów z niewydolnością nerek. W razie wystąpienia objawów krwawienia należy przerwać stosowanie antybiotyku i podjąć właściwe leczenie. Może wystąpić leukopenia i neutropenia, zwłaszcza podczas długotrwałego leczenia, dlatego należy okresowo badać czynność krwiotwórczą. Podczas podawania dużych dawek leku mogą wystąpić powikłania neurologiczne w postaci drgawek (napady drgawek), zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek. U każdego pacjenta, u którego wystąpiła biegunka w trakcie stosowania lub po zastosowaniu preparatu, należy rozważyć możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy; po ustaleniu rozpoznania tej choroby należy odstawić preparat. Leczenie preparatem może spowodować pojawienie się szczepów opornych, mogących wywoływać nadkażenia. Ze względu na możliwość działania nefrotoksycznego ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub pacjentów poddawanych hemodializie. Dawkę dożylną oraz przerwy miedzy kolejnymi dawkami należy dostosować do stopnia zaburzenia czynności nerek. Piperacylina z tazobaktamem powoduje opóźniony powrót prawidłowej czynności nerek u krytycznie chorych pacjentów. Jednoczesne stosowanie piperacyliny z tazobaktamem i wankomycyny może wiązać się ze zwiększoną częstością ostrego uszkodzenia nerek. Lek zawiera 217 mg sodu na butelkę, co odpowiada 11% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych - należy to wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. U pacjentów z małymi zasobami potasu lub pacjentów otrzymujących jednocześnie leki, które mogą zmniejszać stężenie potasu, może wystąpić hipokaliemia - u tych pacjentów zaleca się okresowe oznaczanie stężenia elektrolitów. U pacjentów leczonych piperacyliną z tazobaktamem notowano przypadki limfohistiocytozy hemofagocytarnej (HLH), często po leczeniu trwającym ponad 10 dni. Jest to zagrażający życiu zespół nieprawidłowej aktywacji immunologicznej, odznaczający się występowaniem takich klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych, jak nasilone zapalenie uogólnione (np. gorączka, hepatosplenomegalia, hipertriglicerydemia, hipofibrynogenemia, duże stężenie ferrytyny w surowicy, cytopenia i hemofagocytoza). Jeśli u pacjenta wystąpią wczesne objawy nieprawidłowej aktywacji immunologicznej, należy niezwłocznie rozpocząć diagnozowanie. W razie ustalenia rozpoznania HLH należy przerwać leczenie.

Ciąża i laktacja

W ciąży i w okresie karmienia piersią stosować wyłącznie w przypadku ścisłych wskazań, tzn. wtedy, gdy spodziewana korzyść z leczenia przeważa nad możliwym ryzykiem dla kobiety i płodu lub dziecka. Piperacylina i tazobaktam przenikają przez łożysko. Piperacylina przenika w małych ilościach do mleka kobiecego. Nie badano stężenia tazobaktamu w mleku kobiecym. Badanie na szczurach nie wykazało wpływu na płodność ani na kojarzenie się w pary po podaniu dootrzewnowym tazobaktamu lub leku złożonego zawierającego piperacylinę z tazobaktamem.

Działania niepożądane

Bardzo często: biegunka. Często: nadkażenie drożdżakami, małopłytkowość, niedokrwistość, bezsenność, bóle głowy, ból brzucha, wymioty, nudności, zaparcie, niestrawność, wysypka, świąd, gorączka, odczyn w miejscu wstrzyknięcia, zwiększona aktywność AlAT, zwiększona aktywność AspAT, zmniejszone stężenie białka całkowitego we krwi, zmniejszone stężenie albuminy we krwi, dodatni bezpośredni odczyn Coombsa, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi, zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększone stężenie mocznika we krwi, wydłużony czas częściowej tromboplastyny. Niezbyt często: leukopenia, hipokaliemia, napady drgawek, niedociśnienie tętnicze, zapalenie żył, zakrzepowe zapalenie żył, nagłe zaczerwienienie skóry, rumień wielopostaciowy, pokrzywka, wysypka grudkowo-plamkowa, bóle stawów, bóle mięśni, dreszcze, hipoglikemia, zwiększone stężenie bilirubiny we krwi, wydłużony czas protrombinowy. Rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, agranulocytoza, krwawienie z nosa, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Częstość nieznana: pancytopenia, neutropenia, niedokrwistość hemolityczna, eozynofilia, nadpłytkowość, wstrząs rzekomoanafilaktyczny, wstrząs anafilaktyczny, reakcja rzekomoanafilaktyczna, reakcja anafilaktyczna, nadwrażliwość, majaczenie, eozynofilowe zapalenie płuc, zapalenie wątroby, żółtaczka, zespół Stevensa-Johnsona, złuszczające zapalenie skóry, polekowa reakcja z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS), ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), pęcherzowe zapalenie skóry, plamica, niewydolność nerek, cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek, wydłużony czas krwawienia, zwiększona aktywność GGT we krwi. Leczenie piperacyliną wiąże się ze zwiększoną częstością gorączki i wysypki u pacjentów z mukowiscydozą. Antybiotyki β-laktamowe mogą prowadzić do wystąpienia objawów encefalopatii i drgawek.

Pozostałe informacje

U pacjentów leczonych preparatem mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki testów oznaczania glukozy w moczu metodami nieenzymatycznymi - zaleca się wykonanie testów enzymatycznych. Mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki wielu chemicznych metod oznaczania białka w moczu; brak wpływu na oznaczanie białka w moczu za pomocą pasków. Bezpośredni test Coombsa może być dodatni. Mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki badania zakażenia grzybami z rodzaju Aspergillus testem Bio-Rad Laboratories Platelia Aspergillus EIA. Dodatnie wyniki powyższych testów u pacjentów przyjmujących preparat należy potwierdzać innymi metodami diagnostycznymi.