Abelcet - baza leków

Wskazania

Leczenie ciężkiej inwazyjnej kandydozy. Lek jest również wskazany jako lek drugiego rzutu w leczeniu ciężkich grzybic układowych u pacjentów nie reagujących na amfoterycynę B w postaci niezwiązanej lub inne leki przeciwgrzybicze o działaniu ogólnym, u pacjentów z niewydolnością nerek lub z innymi przeciwwskazaniami do stosowania amfoterycyny B w postaci niezwiązanej oraz u pacjentów, u których stwierdzono uszkodzenie nerek wywołane przez amfoterycynę B. Preparat jest zalecany jako lek drugiego rzutu w inwazyjnej postaci aspergilozy, kryptokokowym zapaleniu opon mózgowych oraz rozsianej kryptokokozie u pacjentów z HIV, fuzariozie oraz kokcydioidomikozie, zygomikozie i blastomikozie.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, chyba że w opinii lekarza korzyści ze stosowania leku przewyższają ryzyko związane z nadwrażliwością.

Dawkowanie

Dożylnie. Dorośli. W leczeniu ciężkich grzybic układowych zwykle zaleca się podawanie 5 mg/kg mc. przez co najmniej 14 dni. Lek należy podawać w postaci infuzji dożylnej z szybkością 2,5 mg/kg mc./h. Lek był podawany przez okres 28 mies., w dawce skumulowanej 73,6 g bez istotnej toksyczności. Lek może być podawany pacjentom z cukrzycą. Dzieci i młodzież. W leczeniu grzybic układowych u dzieci (w wieku od 1 miesiąca do 16 lat) lek jest skuteczny w dawkach porównywalnych do dawek zalecanych dla dorosłych, proporcjonalnych do masy ciała pacjenta. Nie ma dostatecznych danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa leku u dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca. Nie ma dostępnych danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa leku u wcześniaków chorych na grzybice wywołane gatunkami rodzaju Aspergillus. Szczególne grupy pacjentów. U osób w podeszłym wieku nie ma konieczności zmiany dawkowania leku; lek stosuje się w dawkach proporcjonalnych do masy ciała pacjenta. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z chorobami nerek lub wątroby. Lek może być stosowany do leczenia grzybic układowych u pacjentów z ciężką postacią neutropenii, będącej skutkiem chorób nowotworowych układu krwiotwórczego lub stosowania leków cytotoksycznych i immunosupresyjnych. Sposób podania. Lek jest jałową, apirogenną zawiesiną, przeznaczoną tylko do infuzji dożylnych; przed podaniem zawiesinę należy rozcieńczyć; podawać w postaci infuzji dożylnej z szybkością 2,5 mg/kg mc./h. Stosując preparat po raz pierwszy, zaleca się podanie dawki testowej bezpośrednio przed pierwszą infuzją. Pierwszą dawkę 1 mg należy przygotować zgodnie z instrukcją i podać w infuzji trwającej ok. 15 min. Po podaniu takiej dawki należy zakończyć infuzję i uważnie obserwować pacjenta przez 30 min. Jeżeli nie występują objawy nadwrażliwości, infuzję można kontynuować. W czasie podawania leku po raz pierwszy należy dysponować aparaturą do resuscytacji na wypadek wystąpienia reakcji rzekomoanafilaktycznej. W czasie infuzji dożylnych preparatu można stosować filtr typu "in-line" o średniej średnicy porów w filtrze nie mniejszej niż 5 mikronów.

Skład

1 ml koncentratu do sporządzania zawiesiny do infuzji zawiera 5 mg amfoterycyny B w postaci kompleksu lipidowego. 1 ml koncentratu do sporządzania zawiesiny zawiera 3,6 mg sodu (0,156 mmol), czyli 72 mg sodu (3,128 mmol) w fiolce 20 ml.

Działanie

Makrocykliczny, polienowy antybiotyk przeciwgrzybiczy w postaci kompleksu fosfolipidowego o zmniejszonej nefrotoksyczności. Amfoterycyna B może działać grzybostatycznie lub grzybobójczo, zależnie od jej stężenia i od wrażliwości grzybów. Działanie leku polega prawdopodobnie na wiązaniu ergosterolu zawartego w błonach komórkowych grzybów, powodując ich uszkodzenie. Wskutek tego następuje wyciek zawartości komórek, a następnie ich obumieranie. Równoczesne wiązanie się leku ze sterolami komórek człowieka może powodować toksyczność, chociaż amfoterycyna B ma większą zdolność wiązania ergosterolu komórek grzybów niż cholesterolu komórek ludzkich. Amfoterycyna B działa in vitro na grzyby chorobotwórcze, w tym Candida spp., Cryptococcus neoformans, Aspergillus spp., Mucor spp., Sporothrix schenckii, Blastomyces dermatitidis, Coccoidioides immitis oraz Histoplasma capsulatum. Amfoterycyna B działa słabo lub nie działa wcale na bakterie i wirusy. Amfoterycyna B zawarta w preparacie jest związana z fosfolipidami. Właściwości farmakokinetyczne amfoterycyny B w kompleksie lipidowym oraz niezwiązanej amfoterycyny B są różne. Badania farmakokinetyczne przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że po podaniu leku Abelcet stężenie amfoterycyny B było najwyższe w wątrobie, śledzionie i w płucach. Amfoterycyna B w postaci kompleksu lipidowego szybko przenika do tkanek. Stosunek stężenia leku w tkankach do stężenia we krwi zwiększał się nieproporcjonalnie do dawki, co świadczy o tym, że eliminacja leku z tkanek była opóźniona. C_max amfoterycyny B we krwi było mniejsze po podaniu leku Abelcet niż po podaniu równoważnej ilości amfoterycyny B niezwiązanej. Poziom leku w tkankach był znacznie niższy po podawaniu amfoterycyny B niezwiązanej niż podczas stosowania amfoterycyny w postaci kompleksu lipidowego. Jednak doświadczenia na psach wykazały, że amfoterycyna B osiągała 20-krotnie wyższe stężenia w nerce, jeśli była podana w postaci niezwiązanej niż po podaniu w porównywalnych dawkach w postaci kompleksu lipidowego.

Interakcje

Amfoterycyna B w postaci kompleksu lipidowego jest lekiem potencjalnie nefrotoksycznym, dlatego też należy szczególnie dokładnie kontrolować czynność nerek u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne nefrotoksyczne leki. W przypadku konieczności równoczesnego podawania zydowudyny, należy starannie kontrolować czynność nerek i układu krwiotwórczego. U pacjentów otrzymujących amfoterycynę B równocześnie z dużymi dawkami cyklosporyny stwierdzono zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, jednakże lek wykazywał mniejszą nefrotoksyczność niż amfoterycyna B w postaci niezwiązanej. Interakcje amfoterycyny B w postaci kompleksu lipidowego z innymi lekami nie zostały dotychczas zbadane. Interakcje odnotowano po zastosowaniu niezwiązanej amfoterycyny B z lekami przeciwnowotworowymi, z kortykosteroidami i kortykotropiną (ACTH), z glikozydami naparstnicy, flucytozyną oraz z lekami zwiotczającymi mięśnie szkieletowe - należy zachować ostrożność, jeśli lek podaje się jednocześnie z tymi preparatami. Donoszono o ostrym działaniu toksycznym na płuca u pacjentów otrzymujących dożylnie niezwiązaną amfoterycynę B i u których przetaczane są leukocyty - nie należy podawać równocześnie amfoterycyny B i leukocytów.

Środki ostrożności

Reakcje nadwrażliwości związane z infuzją. Reakcje związane z infuzją (takie jak dreszcze i gorączka) odnotowane po podaniu leku były zazwyczaj lekkie lub umiarkowane i występowały głównie w czasie pierwszych 2 dni podawania. Tolerancję leku można zwiększyć poprzez zastosowanie przed infuzją leków przeciwgorączkowych (np. paracetamol). Układowe zakażenia grzybicze. Leku nie należy stosować w leczeniu pospolitych lub powierzchownych zakażeń grzybiczych bez objawów klinicznych, rozpoznanych jedynie na podstawie testów skórnych lub serologicznych.  Pacjenci z niewydolnością nerek. Ze względu na potencjalną nefrotoksyczność leku należy kontrolować czynność nerek przed rozpoczęciem leczenia i w trakcie leczenia. Jest to szczególnie istotne u pacjentów z chorobami nerek w wywiadzie, u których wcześniej stwierdzono niewydolność nerek, lub u pacjentów otrzymujących leki o działaniu nefrotoksycznym. Przed rozpoczęciem leczenia i w trakcie leczenia należy regularnie oznaczać stężenie elektrolitów w surowicy, zwłaszcza potasu. Zgłaszano przypadki hiperkaliemii (niektóre z nich prowadzące do arytmii serca i zatrzymania akcji serca). Niektóre z nich wystąpiły u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub po suplementacji potasu u pacjentów z hipokaliemią w wywiadzie. Pacjenci z niewydolnością wątroby. Lek stosowany był z powodzeniem u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby powstałymi na skutek zakażenia, osób z procesem odrzucania przeszczepu oraz z innymi chorobami wątroby lub leczonych równocześnie lekami hepatotoksycznymi. Zwiększone stężenie bilirubiny lub aktywności fosfatazy alkalicznej czy aminotransferaz u pacjentów leczonych lekiem stwierdzono tylko wówczas, gdy występowały u nich inne czynniki wpływające na czynność wątroby (zakażenia, hiperalimentacja, jednoczesne stosowanie leków hepatotoksycznych lub proces odrzucania przeszczepu). Substancje pomocnicze. Lek zawiera 3,6 mg sodu w 1 ml, czyli 72 mg sodu w 20 ml (w jednej fiolce) co odpowiada 3,6 % zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Ze względu na zawartość sodu, preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie, np. u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, niewydolnością nerek, zespołem nerczycowym.

Ciąża i laktacja

Podawanie leku kobietom ciężarnym należy ograniczyć wyłącznie do przypadków, gdy korzyści z leczenia matki są wyższe od ryzyka dla płodu lub dziecka. Amfoterycynę B w postaci konwencjonalnej stosowano z powodzeniem w leczeniu grzybic układowych u kobiet ciężarnych, bez wpływu na płód, ale opisano tylko niewielką liczbę przypadków. Badania dotyczące wpływu leku na płodność szczurów i królików nie wykazały embriotoksyczności, fetotoksyczności ani teratogenności. Jednak nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amfoterycyny B w postaci kompleksu lipidowego u kobiet ciężarnych. Nie wiadomo, czy lek przenika do mleka matki. Należy dokładnie przemyśleć decyzję czy kontynuować, czy przerwać karmienie piersią, czy leczenie amfoterycyną, biorąc pod uwagę potencjalne korzyści karmienia piersią dla dziecka oraz potencjalne korzyści terapii lekiem dla karmiącej matki.

Działania niepożądane

Bardzo często: zwiększenie stężenia kreatyniny, dreszcze, gorączka. Często: zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, tachykardia, zaburzenia rytmu serca, małopłytkowość, niedokrwistość, ból głowy, drżenie, duszność, astma, nudności, wymioty, ból brzucha, zaburzenia czynności nerek (w tym niewydolność nerek), wysypka, hiperbilirubinemia, hipokaliemia, hiperkaliemia, zaburzenie równowagi elektrolitowej (w tym zwiększenie stężenia potasu we krwi, zmniejszenie stężenia magnezu we krwi), nadciśnienie, niedociśnienie, nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby. Niezbyt często: zatrzymanie akcji serca, drgawki, neuropatia, niewydolność oddechowa, ból mięśni, świąd, wstrząs, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, reakcje anafilaktyczne. Częstość nieznana: encefalopatia, skurcz oskrzeli, hipostenuria, kwasica kanalikowo-nerkowa, złuszczające zapalenie skóry. Działania niepożądane związane ze stosowaniem amfoterycyny B w postaci niezwiązanej mogą wystąpić także podczas stosowania amfoterycyny B w postaci kompleksu lipidowego. Należy obserwować, czy u pacjenta nie występują jakiekolwiek reakcje niepożądane charakterystyczne dla niezwiązanej amfoterycyny. Reakcje nadwrażliwości związane z infuzją obejmowały ból brzucha, nudności, wymioty, bóle mięśni, świąd, wysypkę grudkową, gorączkę, niedociśnienie, wstrząs, skurcz oskrzeli, niewydolność oddechową, ból w klatce piersiowej i u niektórych pacjentów spadek nasycenia krwi tlenem i sinicę. Amfoterycyna B w postaci niezwiązanej powodowała znaczące działanie nefrotoksyczne (działania takiego nie obserwowano podczas podawania leku). Osłabienie czynności nerek, objawiające się zwiększeniem stężenia kreatyniny i hipokaliemią, z reguły nie powodowało konieczności przerwania podawania leku. Odnotowano kwasicę kanalikowo-nerkową, w tym hipostenurię i zaburzenie równowagi elektrolitowej takie, jak zwiększenie stężenia potasu i zmniejszenie stężenia magnezu. Nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby odnotowano zarówno podczas stosowania amfoterycyny B w postaci kompleksu lipidowego, jak i innych preparatów zawierających amfoterycynę B. Chociaż mogą mieć znaczenie inne czynniki wpływające na czynność wątroby takie, jak: zakażenia, hiperalimentacja, jednoczesne stosowanie leków hepatotoksycznych lub proces odrzucania przeszczepu, nie można wykluczyć wpływu amfoterycyny. Pacjentów z nieprawidłowymi wynikami testów czynności wątroby należy dokładnie obserwować i należy rozważyć zaprzestanie leczenia w przypadku pogorszenia się czynności wątroby. Działania niepożądane u dzieci są podobne to tych, które obserwuje się u dorosłych. U pacjentów w podeszłym wieku częstotliwość występowania działań niepożądanych jest podobna jak u dorosłych w wieku poniżej 65 lat. Istotną różnicę stanowiły zwiększenie stężenia kreatyniny oraz duszność, obserwowane z większą częstotliwością u pacjentów w podeszłym wieku, po podaniu amfoterycyny B zarówno w postaci niezwiązanej, jak i w kompleksach lipidowych.

Pozostałe informacje

Niektóre z działań niepożądanych mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże stan zdrowia pacjentów, którym podaje się lek z reguły wyklucza prowadzenie pojazdów mechanicznych i obsługiwanie maszyn.