Adipine - baza leków

Wskazania

Nadciśnienie tętnicze. Przewlekła, stabilna dławica piersiowa. Naczynioskurczowa dławica piersiowa (typu Prinzmetala).

Przeciwwskazania

Nadwrażliwością na amlodypinę, pochodne dihydropirydyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie niedociśnienie tętnicze. Wstrząs (w tym wstrząs kardiogenny). Zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca (np. stenoza aortalna dużego stopnia). Niestabilna hemodynamicznie niewydolność serca po przebyciu ostrego zawału serca.

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli: początkowa dawka leku w leczeniu nadciśnienia tętniczego jak i choroby niedokrwiennej wynosi 5 mg raz na dobę; dawkę można zwiększyć do max. dawki 10 mg na dobę w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, amlodypinę stosowano jednocześnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi, lekami α-adrenolitycznymi, lekami β-adrenolitycznymi oraz inhibitorami konwertazy angiotensyny. U pacjentów z dławicą piersiową, amlodypina może być stosowana w monoterapii lub w połączeniu z innymi preparatami przeciw dławicy piersiowej u pacjentów z dławicą oporną na azotany i (lub) odpowiednie dawki leków blokujących receptory β. Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków blokujących receptory β-adrenergiczne oraz inhibitorów konwertazy angiotensyny nie wymaga modyfikowania dawki amlodypiny. Dzieci i młodzież. Dzieci i młodzież z nadciśnieniem tętniczym w wieku 6-17 lat: zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę. Jeśli po 4 tyg. stosowania nie uzyskano pożądanych wartości ciśnienia tętniczego, dawka może zostać zwiększona do 5 mg raz na dobę. Dawki większe niz 5 mg na dobę nie były badane u dzieci i młodzieży. Dzieci <6 rż.: brak dostępnych danych. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się normalny schemat dawkowania, jednak podczas zwiększania dawki należy zachować ostrożność. Ze względu na brak ustalonego schematu, u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, dostosowując dawkę należy zachować ostrożność i rozpocząć leczenie od możliwie najmniejszej dawki leku. Ze względu na brak badań, u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, dawkowanie należy rozpocząć od najmniejszej dawki, a następnie stopniowo ją zwiększać. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności modyfikacji schematu dawkowania (zmiany stężenia amlodypiny w surowicy nie są skorelowane ze stopniem uszkodzenia nerek). Amlodypina nie jest eliminowana z organizmu podczas dializy. Sposób podania. Tabletkę 10 mg można podzielić na połowy.

Skład

1 tabl. zawiera 5 mg lub 10 mg amlodypiny (w postaci bezylanu amlodypiny).

Działanie

Amlodypina jest antagonistą napływu jonów wapnia należącym do grupy dihydropiridyny (powolny inhibitor kanału wapniowego lub antagonista jonów wapniowych) i hamuje przezbłonowy przepływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i komórek błony mięśniowej naczyń. Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego wynika z bezpośredniego działania rozkurczającego mięśni gładkich naczyń krwionośnych. W łagodzeniu objawów dławicy piersiowej prawdopodobne są dwa mechanizmy działania leku. Według pierwszego, amlodypina zmniejsza niedotlenienie mięśnia serca poprzez rozszerzanie tętniczek przedwłosowatych i tym samym zmniejsza całkowity opór obwodowy (obciążenie następcze), który musi pokonać serce. Ponieważ częstość skurczów serca pozostaje niezmieniona, działanie to zmniejsza zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen. Drugi mechanizm: amplodypina rozszerza główne tętnice i tętniczki wieńcowe zarówno w obszarach niezmienionych, jak i zmienionych wskutek niedokrwienia, co powoduje zwiększenie podaży tlenu w mięśniu sercowym u pacjentów z napadami dławicy typu Prinzmetala. Po podaniu doustnym dawek terapeutycznych, amlodypina jest dobrze wchłaniana. Biodostępność amlodypiny ocenia się na 64-80%. W badaniach in vitro wykazano, że amlodypina wiąże się z białkami osocza w około 97,5%. Biodostępność amlodypiny nie ulega zmianie pod wpływem pokarmu. T_0,5 eliminacji leku w fazie końcowej wynosi 35-50 h (co umożliwia dawkowanie raz na dobę). Amlodypina w znacznym stopniu ulega przemianie w wątrobie do nieczynnych metabolitów. Około 10% leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem i tą samą drogą ulega wydaleniu około 60% metabolitów.

Interakcje

Ze względu na zwiększenie wpływu amlodypiny na organizm skutkujące zwiększonym ryzykiem zmniejszenia ciśnienia tętniczego, przy jednoczesnym stosowaniu silnych lub umiarkowanych inhibitorów CYP3A4 (inhibitory proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy takie jak erytromycyna, klarytromycyna, werapamil lub diltiazem), szczególnie widocznego u osób starszych, należy ostrożnie dostosować dawkę oraz kontrolować leczenie. Istnieje zwiększone ryzyko hipotensji u pacjentów otrzymujących klarytromycynę z amlodypiną, w związku z tym należy uważnie obserwować pacjentów podczas jednoczesnego stosowania leków. Jednoczesne stosowanie induktorów CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca) może zmieniać stężenie amlodypiny w osoczu, podcza leczenia i po jego zakończeniu należy kontrolowac ciśnienie krwi i rozważyć konieczność modyfikacji dawki. Stosowanie amlodypiny z grejpfrutem lub z sokiem grejpfrutowym nie jest wskazane ze względu na możliwość zwiększenia biodostępności, co u niektórych pacjentów może powodować nasilenie obniżenia ciśnienia tętniczego. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów wapnia, takich jak amlodypina u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej. Amlodypina może powodować nasilone działanie hipotensyjne innych preparatów przeciwnadciśnieniowych. Istnieje ryzyko zwiększonego stężenia takrolimusu we krwi podczas jednoczesnego stosowania z amlodypiną - w celu uniknięcia toksyczności takrolimusu, skojarzone leczenie wymaga monitorowania stężenia takrolimusu we krwi oraz, w razie potrzeby, dostosowania dawki takrolimusu. U pacjentów po przeszczepieniu nerki zaobserwowano zmienne zwiększenie stężenia cyklosporyny (do 40%), u tych pacjentów należy monitorować stężenie cyklosporyny, a w razie konieczności zmniejszyć jej dawkę. Jednoczesne wielokrotne podawanie amlodypiny w dawce 10 mg z symwastatyną w dawce 80 mg może prowadzić do znacznego zwiększenia narażenia na symwastatynę (wzrost ekspozycji o 77%) - u pacjentów stosujących amlodypinę należy zmniejszyć dawkę symwastatyny do 20 mg na dobę. W badaniach klinicznych amlodypina nie wpływała na właściwości farmakokinetyczne atorwastatyny, digoksyny lub warfaryny.

Środki ostrożności

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewydolnością serca. U pacjentów z zaawansowaną niewydolnością serca (IIIst. i IVst. wg klas. NYHA) stosujących amlodypinę zanotowano większą częstość występowania obrzęku płuc. Ze względu na ryzyko występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz śmierci należy zachować ostrożność u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby T_0,5 amlodypiny jest wydłużony, a wartości AUC są większe, w związku z czym stosowanie amlodypiny należy rozpocząć od możliwie najmniejszej dawki; należy zachować ostrożność zarówno podczas rozpoczynania leczenia jak również podczas zwiększania dawki. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy stopniowo zwiększać dawkę oraz zapewnić odpowiednią kontrolę. U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki. Amlodypina nie podlega dializie. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl., to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Ciąża i laktacja

Stosowanie amlodypiny w ciąży jest możliwe tylko w przypadkach, gdy nie ma bezpieczniejszej alternatywy oraz gdy choroba jest związana z większym ryzykiem dla matki i płodu. Amlodypina przenika do mleka ludzkiego. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie preparatu biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. U niektórych pacjentów leczonych antagonistami kanałów wapniowych zaobserwowano odwracalne zmiany biochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące potencjalnego działania amlodypiny na płodność są niewystarczające. W badaniu z udziałem szczurów zaobserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanych z płodnością u samców.

Działania niepożądane

Bardzo często: obrzęki. Często: senność, zawroty głowy, ból głowy (zwłaszcza na początku leczenia), zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie), kołatanie serca, nagłe zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca, duszność, ból brzucha, nudności, niestrawność, zaburzenia czynności jelit (w tym biegunka i zaparcie), obrzęk kostek, kurcze mięśni, zmęczenie, osłabienie. Niezbyt często: bezsenność, zaburzenia nastroju (w tym lęk), depresja, drżenie, zaburzenia smaku, omdlenia, niedoczulica, parestezje, szum uszny, zaburzenia rytmu serca (w tym rzadkoskurcz, częstoskurcz komorowy i migotanie przedsionków), niedociśnienie tętnicze, kaszel, nieżyt błony śluzowej nosa, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, łysienie, plamica, przebarwienie skóry, zwiększona potliwość, świąd, wysypka, osutka, pokrzywka, ból stawów, ból mięśni, ból pleców, zaburzenie oddawania moczu, częste oddawanie moczu w nocy, częstsze oddawanie moczu, impotencja, ginekomastia, ból w klatce piersiowej, ból, złe samopoczucie, zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała. Rzadko: dezorientacja. Bardzo rzadko: leukopenia, małopłytkowość, reakcje alergiczne, hiperglikemia, hipertonia, neuropatia obwodowa, zawał mięśnia sercowego, zapalenie naczyń, zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej żołądka, przerost dziąseł, zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (zwykle odpowiadające zastojowi żółci), obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, pokrzywka, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk Quinckego, nadwrażliwość na światło. Częstość nieznana: zaburzenia pozapiramidowe, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka.

Pozostałe informacje

Preparat wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Zdolność reagowania może ulec osłabieniu, jeśli pacjent przyjmujący amlodypinę odczuwa zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie lub nudności. Szczególną ostrożność należy zachować na początku leczenia.