AuroFena - baza leków

Wskazania

Leczenie bólu przebijającego (BTP) u dorosłych pacjentów z chorobą nowotworową, którzy w ramach leczenia przewlekłego bólu nowotworowego otrzymują opioidową terapię podtrzymującą. Ból przebijający to przemijające ostre nasilenie dolegliwości bólowych, nakładające się na opanowany ból przewlekły. Pacjenci poddani opioidowej terapii podtrzymującej, to pacjenci otrzymujący co najmniej 60 mg morfiny w postaci doustnej na dobę, co najmniej 25 µg przezskórnego fentanylu na godzinę, co najmniej 30 mg oksykodonu na dobę, co najmniej 8 mg doustnego hydromorfonu na dobę, lub równoważną dawkę innego leku opioidowego przez tydzień lub dłużej.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie u pacjentów, którzy nie otrzymują leczenia podtrzymującego opioidami, ze względu na podwyższone ryzyko depresji oddechowej. Ostra depresja oddechowa lub ostra choroba obturacyjna płuc. Leczenie ostrego bólu innego niż ból przebijający. Pacjenci leczeni preparatami zawierającymi hydroksymaślan sodu.

Dawkowanie

Podpoliczkowo. Leczenie powinno zostać rozpoczęte i prowadzone przez lekarza doświadczonego w stosowaniu leków opioidowych u pacjentów z chorobą nowotworową. Nie należy przepisywać pacjentom jednocześnie dwóch preparatów fentanylu do leczenia bólu przebijającego o różnym składzie. Ilość tabletek dostępna dla pacjenta w każdym czasie powinna być jak najmniejsza, aby zapobiec wystąpieniu reakcji splątania lub ewentualnemu przedawkowaniu. Dobór dawki. Dawka fentanylu w postaci tabletek podpoliczkowych powinna być dostosowana indywidualnie, aż do uzyskania dawki „skutecznej”, która zapewnia odpowiednią analgezję i minimalizuje reakcje niepożądane. W badaniach klinicznych nie można było ustalić skutecznej dawki fentanylu w leczeniu bólu przebijającego na podstawie dziennej dawki podtrzymującej leku opioidowego. Pacjenci powinni być ściśle monitorowani aż do momentu osiągnięcia dawki skutecznej. Dostosowanie dawki u pacjentów, u których nie dokonano zmiany terapii z innych produktów zawierających fentanyl. Początkowa dawka fentanylu w postaci tabl. podpoliczkowych powinna wynosić 100 μg, zwiększana w zależności od potrzeby, w zakresie dostępnych mocy tabletek. Dostosowanie dawki u pacjentów, u których dokonano zmiany terapii z innych produktów zawierających fentanyl. Ze względu na różne profile wchłaniania, zmiana terapii nie może być dokonana w stosunku 1:1. Przy zmianie leczenia z innego doustnego leku zawierającego cytrynian fentanylu, dawkowanie fentanylu w postaci tabl. podpoliczkowych powinno być niezależnie dobierane z powodu znacznych różnic w biodostępności różnych produktów. Jednakże u tych pacjentów uwzględniona może być dawka początkowa wyższa niż 100 μg. Sposób doboru dawki. Jeśli w trakcie procesu doboru dawki w przeciągu 30 min od podania jednej tabletki nie zostanie uzyskana odpowiednia analgezja, podana może być druga tabletka podpoliczkowa fentanylu o tej samej mocy. Jeśli leczenie epizodu bólu przebijającego (BTP) wymaga podania więcej niż jednej tabletki, do leczenia kolejnego epizodu BTP rozważyć należy zwiększenie dawki do kolejnej wyższej dostępnej mocy preparatu. W trakcie doboru dawki stosowane mogą być różne tabletki: do leczenia jednego epizodu bólu przebijającego (BTP) użytych może być do 4 tabletek o mocy 100 μg lub do 4 tabletek o mocy 200 μg, według następującego schematu: jeśli początkowa tabletka 100 μg okaże się nieskuteczna, do leczenia kolejnego epizodu bólu przebijającego (BTP) pacjent może zażyć 2 tabletki o mocy 100 μg. Zaleca się, by po każdej stronie jamy ustnej umieszczona została jedna tabletka. Jeśli dawka ta uznana zostanie za skuteczną, terapia kolejnych epizodów bólu przebijającego (BTP) może być kontynuowana za pomocą 1 tabl. podpoliczkowej fentanylu o mocy 200 μg; jeśli 1 tabl. podpoliczkowa fentanylu o mocy 200 μg (lub 2 o mocy 100 μg) nie zostanie uznana za skuteczną, pacjent może zastosować 2 tabletki o mocy 200 μg (lub 4 o mocy 100 μg) do leczenia kolejnego epizodu bólu przebijającego (BTP). Zaleca się umieszczenie 2 tabletek po każdej stronie jamy ustnej. Jeśli dawka ta zostanie uznana za skuteczną, terapia kolejnych epizodów bólu przebijającego (BTP) może być kontynuowana za pomocą 1 tabl. podpoliczkowej fentanylu o mocy 400 μg; W procesie doboru dawki do 600 μg i 800 μg, należy stosować tabletki o mocy 200 μg. W badaniach klinicznych nie dokonano oceny dawek przewyższających 800 μg. Do leczenia jednego epizodu bólu przebijającego (BTP) nie należy stosować więcej niż 2 tabletki, za wyjątkiem procesu doboru dawki przy zastosowaniu do 4 tabletek, zgodnie z podanym powyżej opisem. W czasie dostosowywania dawki fentanylu w postaci tabl. podpoliczkowych, przed rozpoczęciem leczenia kolejnego epizodu bólu przebijającego (BTP) pacjenci powinni odczekać co najmniej 4 h. Leczenie podtrzymujące. Po ustaleniu w procesie doboru dawki skutecznej, pacjenci powinni kontynuować stosowanie tej dawki w postaci 1 tabl. o danej mocy. Nasilenie bólu przebijającego w epizodach może zmieniać się i może być potrzebne zwiększenie dawki fentanylu w postaci tabletek podjęzykowych w czasie wynikające z postępu choroby nowotworowej. W tych przypadkach można zastosować drugą tabletkę podpoliczkową fentanylu o tej samej mocy. Jeżeli przez kilka kolejnych epizodów druga tabletka podpoliczkowa fentanylu była potrzebna, należy ponownie dostosować dawkę preparatu w leczeniu podtrzymującym (patrz poniżej). W leczeniu podtrzymującym, pacjenci powinni odczekać co najmniej 4 h przed rozpoczęciem leczenia kolejnego epizodu bólu przebijającego (BTP) fentanylem w postaci tabl. podpoliczkowych. Dostosowywanie dawki. Dawkę podtrzymującą fentanylu w postaci tabletek podpoliczkowych należy zwiększyć jeśli u pacjenta podczas kilku kolejnych epizodów bólu przebijającego (BTP) konieczne było użycie więcej niż jednej tabletki. Ponowne dostosowywanie dawki oparte jest na tych samych zasadach co sposób doboru dawki (patrz powyżej). Niezbędne może być ponowne dostosowanie dawki w terapii uzupełniającej lekami opioidowymi, jeśli pacjenci zgłaszają wystąpienie ponad 4 epizodów bólu przebijającego (BTP) w ciągu 24 h. W przypadku braku odpowiedniej kontroli bólu należy rozważyć możliwość wystąpienia hiperalgezji, tolerancji i postępu choroby podstawowej. Czas trwania i cele leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy uzgodnić z pacjentem strategię leczenia, w tym czas trwania i cele leczenia oraz plan zakończenia leczenia, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia bólu. W trakcie leczenia lekarz i pacjent powinni często kontaktować się, aby ocenić konieczność kontynuowania leczenia, rozważyć przerwanie leczenia i w razie konieczności zmodyfikować dawkowanie. W przypadku braku odpowiedniej kontroli bólu, należy rozważyć możliwość występowania u pacjenta hiperalgezji, tolerancji i progresji choroby podstawowej. Leku nie należy stosować dłużej, niż jest to konieczne. Przerwanie terapii. Stosowanie tabl. podpoliczkowych fentanylu należy natychmiast przerwać, jeśli pacjent już nie ma epizodów bólu przebijającego. Leczenie utrzymującego się bólu podstawowego powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami. Jeśli niezbędne jest odstawienie wszystkich leków opioidowych, lekarz musi dokładnie kontrolować pacjenta w celu zarządzania ryzykiem wystąpienia ostrych objawów odstawiennych. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z umiarkowaną lub ostrą niewydolnością wątroby lub nerek należy zachować ostrożność stosując tabletki podpoliczkowe fentanylu. Pacjentom z suchością jamy ustnej przed podaniem tabl. podpoliczk. fentanylu zaleca się wypicie wody, aby zwilżyć jamę ustną; jeśli nie spowoduje to prawidłowego rozkładu tabletki w jamie ustnej, może być zalecana zmiana leczenia. Badania kliniczne wykazały, że u pacjentów w wieku powyżej 65 lat występuje tendencja doboru dawki skutecznej niższej niż dawka stosowana u pacjentów młodszych; zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności podczas doboru dawki fentanylu w postaci tabl. podpoliczkowych u tych pacjentów. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności tabl. podpoliczkowych fentanylu u dzieci w wieku 0-18 lat. Sposób podania. Blister należy otworzyć bezpośrednio przed umieszczeniem tabletki w jamie ustnej. Nie należy wyciskać tabletki przez blister (ryzyko uszkodzenia tabletki), kruszyć jej ani dzielić. Pojedynczą część blistra należy oddzielić od pozostałego listka blistra poprzez oddarcie jej na linii perforacji. Oddzieloną część blistra należy zgiąć zgodnie z oznaczeniem wzdłuż linii wydrukowanej na tylnej stronie folii. Folię należy usunąć w celu udostępnienia tabletki. Po wyjęciu tabletki z blistra należy natychmiast umieścić ją w całości w jamie ustnej pod policzkiem (obok zęba trzonowego, pomiędzy policzkiem i dziąsłem). Tabl. podpoliczkowe fentanylu nie powinny być ssane, żute czy połykane, ponieważ skutkowałoby to uzyskaniem niższego stężenia w osoczu, niż w przypadku przyjmowania preparatu w zalecany sposób. Tabl. podpoliczkowa fentanylu powinna być umieszczona i trzymana w jamie ustnej przez czas wystarczający do jej rozpuszczenia (do 30 min). Tabletkę można alternatywnie umieścić podjęzykowo. Po 30 min, jeśli pozostałości tabletki podpoliczkowej fentanylu wciąż są obecne w jamie ustnej, mogą one zostać połknięte i popite szklanką wody. Czas potrzebny do całkowitego rozpuszczenia tabletki po podaniu na błonę śluzową jamy ustnej nie wydaje się mieć wpływu na wczesną odpowiedź ogólnoustrojową po ekspozycji na fentanyl. W czasie gdy tabletka znajduje się w jamie ustnej nie należy spożywać jakichkolwiek posiłków czy napojów. W przypadku podrażnienia błony śluzowej jamy ustnej, zaleca się zmianę umiejscowienia tabletki w obrębie jamy ustnej pod policzkiem.

Skład

1 tabl. podpoliczkowa zawiera 100 µg, 200 µg lub 400 µg. Tabletki zawierają sorbitol.

Działanie

Opioidowy lek przeciwbólowy wykazujący powinowactwo przede wszystkim do opioidowych receptorów µ. Jego głównymi działaniami są zniesienie czucia bólu i uspokojenie. Wtórnymi działaniami farmakologicznymi fentanylu są: depresja układu oddechowego, bradykardia, hipotermia, zaparcie, zwężenie źrenic, uzależnienie fizyczne i euforia. Po podaniu tabletek podpoliczkowych fentanylu na błonę śluzową jamy ustnej fentanyl jest szybko wchłaniany, a jego biodostępność bezwzględna wynosi 65%. T_max wynosi ok. 46 min. Fentanyl charakteryzuje się wysoką lipofilnością i wysoką objętością dystrybucji poza układ naczyniowy. Po podaniu pod policzek tabletek podpoliczkowych fentanylu, fentanyl ulega początkowej szybkiej dystrybucji, charakteryzującej się równowagą pomiędzy osoczem a tkankami o wysokim przepływie naczyniowym (mózg, serce i płuca). Wiązanie fentanylu z białkami osocza wynosi 80-85%. Fentanyl jest metabolizowany w wątrobie i błonie śluzowej jelit do norfentanylu przez izoformę CYP3A4. Metabolity są wydalane głównie w moczu.

Interakcje

Fentanyl jest metabolizowany głównie poprzez układ enzymatyczny cytochromu P450 3A4 (CYP3A4), zatem podczas podawania preparatu równocześnie z lekami wpływającymi na aktywność CYP3A4 wystąpić mogą potencjalne interakcje. Jednoczesne podawanie z lekami które indukują aktywność 3A4 może obniżać skuteczność tabl. podpoliczkowych fentanylu. Jednoczesne stosowanie leku z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. rytonawirem, ketokonazolem, itrakonazolem, troleandomycyną, klarytromycyną i nelfinawirem) lub umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 (np. amprenawirem, aprepitantem, diltiazemem, erytromycyną, flukonazolem, fosamprenawirem, sokiem grejpfrutowym i werapamilem) może skutkować podwyższonymi stężeniami fentanylu w osoczu, potencjalnie powodując poważne działania niepożądane leku, łącznie z depresją oddechową, która może prowadzić do zgonu. Pacjenci otrzymujący tabl. podpoliczkowe fentanylu jednocześnie z umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami CYP3A4 powinni być długotrwale i dokładnie monitorowani przez lekarza. Zwiększanie dawki powinno być dokonywane z ostrożnością. Jednoczesne podawanie fentanylu z innymi lekami działającymi depresyjnie na OUN, takich jak inne opioidy, środki sedatywne lub nasenne (w tym benzodiazepiny), leki do znieczulenia ogólnego, fenotiazyny, leki uspokajające, leki rozluźniające mięśnie szkieletowe, leki antyhistaminowe o działaniu uspokajającym, alkohol i gabapentynoidy (gabapentyną i pregabaliną) mogą powodować addytywne efekty depresyjne, które mogą prowadzić do depresji oddechowej, niedociśnienia, głębokiego uspokojenia, śpiączki lub zgonu pacjenta. Jednoczesne stosowanie opioidów z lekami sedatywnymi, takimi jak benzodiazepiny lub podobne leki, zwiększa ryzyko wystąpienia uspokojenia polekowego, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu z powodu addytywnego działania depresyjnego na OUN; dawka i czas trwania jednoczesnego stosowania powinny być ograniczone. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania częściowych opioidowych agonisto/antagonistów (np. buprenorfiny, nalbufiny, pentazocyny). Mają one wysokie powinowactwo do receptorów opioidowych z względnie niską aktywnością wewnętrzną i dlatego częściowo znoszą przeciwbólowy efekt fentanylu i mogą wywoływać zespół odstawienia u pacjentów uzależnionych od opioidów. Jednoczesne podawanie fentanylu z lekiem serotoninergicznym, takim jak selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitor zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI) lub inhibitor monoaminooksydazy (IMAO), może zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, który potencjalnie zagraża życiu. Tabl. podpoliczkowe fentanylu nie są zalecane do stosowania u pacjentów, którzy w ciągu 14 dni przyjmowali IMAO, ponieważ odnotowano poważne i nieprzewidywalne nasilenie działania opioidowych leków przeciwbólowych podczas stosowania z IMAO. Jednoczesne stosowanie preparatów zawierających hydroksymaślan sodu i fentanyl jest przeciwwskazane. Leczenie hydroksymaślanem sodu należy przerwać przed rozpoczęciem leczenia fantanylem.

Środki ostrożności

Z uwagi na ryzyko, w tym zgon związane z przypadkowym narażeniem, nieprawidłowym użyciem i nadużywaniem, należy poinformować pacjentów i ich opiekunów o konieczności przechowywania leku w bezpiecznym i chronionym miejscu, niedostępnym dla innych osób. Należy poinformować pacjentów i ich opiekunów, że tabl. podpoliczkowe fentanylu zawierają substancję aktywną w ilości, która może być śmiertelna, szczególnie dla dziecka. Dlatego wszystkie tabletki muszą być przechowywane w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Aby ograniczyć do minimum ryzyko wystąpienia działań niepożądanych związanych ze stosowaniem opioidów i dostosować dawkę skuteczną, niezbędne jest, by w trakcie procesu doboru dawki pacjenci byli ściśle monitorowani przez lekarza. Ważne jest, by przed rozpoczęciem leczenia tabl. podpoliczkowymi fentanylu ustabilizowana została podtrzymująca terapia opioidowa stosowana do leczenia utrzymującego się bólu oraz, aby kontynuować leczenie pacjenta podtrzymującą terapią opioidową w czasie stosowania tabletek podpoliczkowych fentanylu. Leku nie można podawać pacjentom, którzy nie otrzymują podtrzymującej terapii opioidowej, ponieważ istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia depresji oddechowej i zgonu. Należy zachować szczególną ostrożność podczas doboru dawki fentanylu w postaci tabl. podpoliczkowych u pacjentów z niezbyt ciężką przewlekłą chorobą obturacyjną płuc lub innym schorzeniem predysponującym ich do depresji oddechowej, ze względu na fakt, że nawet normalne dawki lecznicze fentanylu w postaci tabl. podpoliczkowych mogą osłabiać odruch oddechowy, aż do momentu powstania niewydolności oddechowej. Opioidy mogą powodować zaburzenia oddychania związane ze snem, w tym centralny bezdech senny (CSA) i hipoksemię związaną ze snem. Stosowanie opioidów zwiększa ryzyko wystąpienia CSA w sposób zależny od dawki. U pacjentów z CSA należy rozważyć zmniejszenie całkowitej dawki opioidów. Jednoczesne spożywanie alkoholu i stosowanie fentanylu może powodować nasilone działanie depresyjne, które może prowadzić do zgonu pacjenta. Jednoczesne stosowanie opioidów z benzodiazepinami lub podobnymi lekami może prowadzić do głębokiego uspokojenia polekowego, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu - takie połączenie można zastosować wyłącznie u pacjentów, u których alternatywne opcje leczenia są nieodpowiednie; w przypadku skojarzonego leczenia należy wybrać najmniejszą skuteczną dawkę i minimalny czas trwania jednoczesnego stosowania. Pacjentów należy ściśle monitorować w kierunku objawów przedmiotowych i podmiotowych depresji oddechowej i uspokojenia polekowego. Należy zachować dużą ostrożność u pacjentów, którzy mogą być szczególnie podatni na wewnątrzczaszkowe efekty zatrzymania CO2, takie jak te, które powodują podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe lub zaburzenia świadomości. Opioidy mogą przeszkadzać w klinicznym leczeniu pacjenta z urazem głowy i powinny być stosowane jedynie w przypadku, gdy istnieją ku temu podstawy kliniczne. U pacjentów z uprzednimi lub zdiagnozowanymi wcześniej bradyarytmiami fentanyl powinien być stosowany z zachowaniem szczególnej ostrożności (ryzyko bradykardii). Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek. Po podaniu tabl. podpoliczkowych fentanylu, zaburzenia czynności wątroby i nerek mogą zarówno zwiększyć biodostępność połkniętego fentanylu oraz zmniejszyć jego klirens ogólnoustrojowy, co z kolei może prowadzić do bardziej intensywnych i dłuższych efektów działania opioidów. Należy zachować szczególną ostrożność w trakcie procesu doboru dawki u pacjentów z umiarkowaną lub poważną niewydolnością wątroby lub nerek. Stosować ostrożnie w przypadku pacjentów z hipowolemią i niedociśnieniem. Jednoczesne podawanie tabl. podpoliczkowych fentanylu z lekami wpływającymi na serotoninergiczne układy neuroprzekaźnikowe (SSRI, SNRI, IMAO), nawet przy zalecanych dawkach może prowadzić do wystąpienia zespołu serotoninowego; należy zachować ostrożność i w razie podejrzenia zespołu serotoninowego należy przerwać leczenie tabl. podpoliczkowymi fentanylu. Tolerancja i uzależnienie opioidowe. Po wielokrotnym podawaniu opioidów, wystąpić może tolerancja, uzależnienie fizyczne i psychiczne. Po podaniu opioidów może wystąpić uzależnienie jatrogenne. Fentanyl może być nadużywany w podobny sposób jak inne opioidy i konieczne jest monitorowanie wszystkich pacjentów leczonych opioidami pod kątem oznak nadużywania i uzależnienia. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem nadużywania opioidów można jednak stosować odpowiednie leczenie opioidami, ale konieczne jest dodatkowe monitorowanie pod kątem oznak nieprawidłowego stosowania, nadużywania lub uzależnienia. Wielokrotne stosowanie leku może doprowadzić do zaburzeń związanych z używaniem opioidów (OUD). Większa dawka i dłuższy czas leczenia opioidami mogą zwiększyć ryzyko OUD. Nadużywanie lub celowe nieprawidłowe stosowanie leku może prowadzić do przedawkowania i (lub) zgonu. Ryzyko wystąpienia OUD jest podwyższone u pacjentów z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji (w tym zaburzenia związane z używaniem alkoholu), w wywiadzie osobistym lub rodzinnym (u rodziców lub rodzeństwa), u osób aktualnie używających tytoniu lub u pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi w wywiadzie osobistym (np. duża depresja, zaburzenia lękowe i zaburzenia osobowości). Przed rozpoczęciem leczenia preparatem oraz w trakcie leczenia należy uzgodnić z pacjentem cele leczenia i plan zakończenia leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia i w jego trakcie należy również informować pacjenta o ryzyku i objawach OUD. Należy zalecić pacjentom, że w razie wystąpienia tych objawów powinni zgłosić się do lekarza prowadzącego. Wpływ na układ hormonalny. Opioidy mogą wywierać wpływ na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza lub oś podwzgórze-przysadka-gonady. Niektóre obserwowane zmiany obejmują zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy krwi oraz zmniejszenie stężenia kortyzolu i testosteronu w osoczu. Rezultatem tych zmian hormonalnych mogą być kliniczne objawy przedmiotowe i podmiotowe. W razie niewystarczającej kontroli bólu w odpowiedzi na zwiększoną dawkę fentanylu, należy rozważyć możliwość wystąpienia hiperalgezji wywołanej opioidem. Wskazane może być zmniejszenie dawki fentanylu, przerwanie leczenia fentanylem lub weryfikacja metody leczenia. W związku ze stosowaniem leków zawierających fentanyl podawany doustnie przez błonę śluzową zgłaszano reakcje anafilaktyczne i nadwrażliwość. 1 tabl. podpoliczkowa zawiera 67,1 mg sorbitolu.

Ciąża i laktacja

Lek nie powinien być stosowany w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję; potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. W przypadku długotrwałego stosowania fentanylu w okresie ciąży istnieje ryzyko wystąpienia u noworodka opioidowego zespołu odstawiennego, który nierozpoznany i nieleczony może zagrażać życiu oraz który wymaga zastosowania leczenia zgodnie z protokołami opracowanymi przez ekspertów w dziedzinie neonatologii. Jeśli wymagane jest stosowanie opioidów przez dłuższy czas u kobiety w ciąży, należy poinformować pacjentkę o ryzyku wystąpienia opioidowego zespołu odstawiennego u noworodka oraz zapewnić dostępność odpowiedniego leczenia. Zaleca się, by nie stosować fentanylu w trakcie porodu (również cesarskiego cięcia), ponieważ przenika on przez łożysko matki i może powodować depresję oddechową u płodu. W przypadku podania tabletek podpoliczkowych fentanylu, antidotum dla dziecka powinno być przygotowane do użycia. Fentanyl przenika do mleka matki i może powodować uspokojenie polekowe i depresję oddechową u dziecka karmionego piersią. Lek powinien być stosowany u kobiet karmiących i nie należy zaczynać ponownego karmienia piersią przynajmniej przez 5 dni po ostatnim podaniu fentanylu. W badaniach na zwierzętach występowało upośledzenie płodności samców.

Działania niepożądane

Bardzo często: zawroty głowy, ból głowy, nudności, wymioty, reakcje w miejscu podania leku (tj. krwawienie, ból, owrzodzenie, podrażnienie, parestezja, brak czucia, rumień, obrzęk, opuchlizna i pęcherze). Często: kandydoza jamy ustnej, niedokrwistość, neutropenia, jadłowstręt, depresja, niepokój, stan splątania, bezsenność, zaburzenia smaku, senność, letarg, drżenie, uspokojenie, niedoczulica, migrena, tachykardia, niedociśnienie, nadciśnienie, duszność, ból gardła i krtani, zaparcia, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, suchość w ustach, biegunka, ból brzucha, refluks żołądkowo-przełykowy, dolegliwości żołądkowe, dyspepsja, bóle zębów, świąd, nadmierna potliwość, wysypka, bóle mięśni, ból pleców, obrzęk obwodowy, zmęczenie, osłabienie, zespół odstawienia leku (nudności, wymioty, biegunka, niepokój, dreszcze, drżenie i potliwość), dreszcze, zmniejszenie masy ciała, upadki. Niezbyt często: zapalenie gardła, trombocytopenia, stan euforyczny, nerwowość, halucynacje, omamy wzrokowe, zmiany psychiczne, dezorientacja, obniżony poziom świadomości, zaburzenia uwagi, zaburzenia równowagi, dyzartria, zaburzenia wzroku, przekrwienie spojówek, zamglone widzenie, ograniczona ostrość widzenia, zawroty głowy, szumy uszne pochodzenia błędnikowego, dolegliwości uszne pochodzenia błędnikowego, bradykardia, rumieńce, uderzenia gorąca, depresja oddechowa, zespół bezdechu sennego, niedrożność jelit, niedoczulica jamy ustnej, dolegliwości jamy ustnej, odbarwienie błony śluzowej jamy ustnej, dolegliwości tkanek miękkich jamy ustnej, obrzęk języka, pęcherze na języku, ból dziąseł, owrzodzenia języka, dolegliwości języka, zapalenie przełyku, spękane usta, choroby zębów, poszerzenie dróg żółciowych, zimne poty, obrzęk twarzy, ogólny świąd, łysienie, drżenie mięśni, osłabienie mięśni, zatrzymanie moczu, apatia, spowolnienie, dolegliwości w klatce piersiowej, złe samopoczucie, zdenerwowanie, uczucie pragnienia, uczucie zimna, uczucie gorąca, obniżona liczba płytek krwi, zwiększona częstość akcji serca, obniżony hematokryt, obniżony poziom hemoglobiny. Rzadko: krosty w jamie ustnej, nadwrażliwość (wysypka, rumień, obrzęk warg i twarzy, pokrzywka), hipogonadyzm, zaburzenia zdolności poznawczych, zaburzenia motoryczne, zaburzenia odczuć w obrębie gałki ocznej, fotopsja, zmiany pęcherzowe błony śluzowej jamy ustnej, suche wargi, łamliwość paznokci. Częstość nieznana: niedoczynność kory nadnerczy, niedobór androgenów, uzależnienie od leków, nadużywanie leków, majaczenie, utrata świadomości, drgawki, zatrzymanie oddychania, gorączka, zespół odstawienny u noworodka, tolerancja na lek. W wyniku wielokrotnego stosowania leku może rozwinąć się tolerancja. Wielokrotne stosowanie leku może prowadzić do uzależnienia od leku, nawet po podaniu w dawkach terapeutycznych. Ryzyko uzależnienia od leku może się zmieniać w zależności od czynników ryzyka występujących u danego pacjenta, dawki i czasu trwania leczenia opioidami.

Pozostałe informacje

Opioidowe leki przeciwbólowe upośledzają sprawność psychiczną i (lub) fizyczną wymaganą do wykonywania zadań potencjalnie niebezpiecznych (np. prowadzenie pojazdów czy obsługiwanie maszyn). Pacjenci powinni być pouczeni, by nie prowadzić pojazdów czy obsługiwać maszyn, jeśli podczas stosowania leku, odczuwać będą senność, zawroty głowy lub zaburzenia widzenia, a także by nie prowadzić pojazdów czy obsługiwać maszyn dopóki nie będą znać swojej reakcji na lek.