Babyfen - baza leków

Wskazania

Lek jest wskazany do stosowania u dzieci w wieku od 3. mż. (o mc. >5 kg) i starszych. Krótkotrwałe, objawowe leczenie łagodnego lub umiarkowanego bólu i gorączki. Krótkotrwałe, objawowe leczenie bólu i stanu podgorączkowego związanego z przeziębieniem i grypą.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Reakcje nadwrażliwości (np. astma, zapalenie błony śluzowej nosa, obrzęk naczynioruchowy lub pokrzywka) na kwas acetylosalicylowy lub inne NLPZ w wywiadzie. Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub nawracające owrzodzenia przewodu pokarmowego lub krwawienie z przewodu pokarmowego w wywiadzie (co najmniej dwa odrębne epizody potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia). Krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja w wywiadzie, związane z wcześniejszym stosowaniem NLPZ. Ciężka niewydolność serca (klasa IV wg NYHA), niewydolność nerek lub wątroby. Skaza krwotoczna lub zaburzenia krzepnięcia krwi. Znaczące odwodnienie (wywołane wymiotami, biegunką lub niedostatecznym spożyciem płynów). Krwawienie z naczyń mózgowych lub inne czynne krwawienie. III trymestr ciąży.

Dawkowanie

Doustnie. Zalecana dawka pojedyncza wynosi 5-10 mg/kg mc. maksymalnie do 30 mg/kg mc. jako całkowita dawka dobowa. Dawki należy podawać co 6-8 h. Odstępy pomiędzy dawkowaniem powinny być podyktowane objawami. Nie należy przekraczać zalecanej dawki dobowej. Dzieci 3-6 miesięcy (mc. 5-7,6 kg): pojedyncza dawka wynosi 50 mg (2,5 ml) 3 razy/doba, maksymalna dawka dobowa 150 mg (7,5 ml); dzieci 6-12 miesięcy (mc. 7,7-9 kg): pojedyncza dawka wynosi 50 mg (2,5 ml) 3-4 razy/doba, maksymalna dawka dobowa 150-200 mg (7,5-10 ml); dzieci 1-3 lata (mc. 10-15 kg): pojedyncza dawka wynosi 100 mg (5 ml) 3 razy/doba, maksymalna dawka dobowa 300 mg (15 ml); dzieci 4-6 lat (mc. 16-20 kg): pojedyncza dawka wynosi 150 mg (7,5 ml) 3 razy/doba, maksymalna dawka dobowa 450 mg (22,5 ml); dzieci 7-9 lat (mc. 21-29 kg): pojedyncza dawka wynosi 200 mg (10 ml) 3 razy/doba, maksymalna dawka dobowa 600 mg (30 ml); dzieci 10-12 lat (mc. 30-40 kg): pojedyncza dawka wynosi 200 mg (10 ml) 4 razy/doba, maksymalna dawka dobowa 800 mg (40 ml). Szczególne grupy pacjentów. U niemowląt w wieku 3-5 miesięcy należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, jeśli objawy choroby nasilą się lub w ciągu 24 h, jeśli objawy nie ustąpią. W przypadku konieczności podawania tego leku dzieciom w wieku od 6. miesięcy i młodzieży (w wieku ≥12 do <18 lat) dłużej niż 3 dni lub w przypadku nasilenia objawów choroby należy skonsultować się z lekarzem. Lek nie jest zalecany dla dzieci w wieku poniżej 3. miesiąca życia lub o mc. poniżej 5 kg. NLPZ należy stosować ze zwiększoną ostrożnością u pacjentów w podeszłym wieku, ponieważ u tych pacjentów istnieje większe prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych. Jeśli leczenie zostanie uznane za konieczne, należy podawać najmniejszą dawkę przez najkrótszy czas niezbędny do złagodzenia objawów choroby. Podczas leczenia NLPZ należy regularnie monitorować pacjenta pod kątem możliwości wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby dawkowanie należy ustalić indywidualnie. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek, lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby, lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Sposób podania. Zaleca się, aby pacjenci z wrażliwym żołądkiem przyjmowali lek z jedzeniem.

Skład

5 ml zawiesiny doustnej zawiera 100 mg ibuprofenu. Preparat zawiera sorbitol (E420), glikol propylenowy (E 1520), benzoesan sodu (E 211), aspartam (E951).

Działanie

Lek z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Wywiera działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe poprzez hamowanie cyklooksygenazy prostaglandynowej. Odwracalnie hamuje agregacje płytek krwi. Po podaniu doustnym dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 1-2 h. W 99% wiąże się z białkami osocza. Przenika do płynu maziowego. Jest metabolizowany w wątrobie i wydalany z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi ok. 2 h.

Interakcje

Należy unikać stosowania ibuprofenu z następującymi lekami: inne NLPZ, w tym selektywne inhibitory COX-2 (może to potęgować ich działanie); kwas acetylosalicylowy (możliwość nasilenia działań niepożądanych; ibuprofen może hamować działanie małych dawek kwasu acetylosalicylowego na agregację płytek krwi; brak jest klinicznie istotnego wpływu w przypadku sporadycznego użycia ibuprofenu). Należy zachować ostrożność podczas stosowania ibuprofenu) w połączeniu z: lekami przeciwnadciśnieniowymi (inhibitory ACE, leki blokujące receptory β i antagoniści receptora angiotensyny II) i lekami moczopędnymi (NLPZ mogą zmniejszać skuteczność działania tych leków; leki moczopędne mogą zwiększać toksyczne działanie na nerki leków z grupy NLPZ; u niektórych pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (np. pacjenci odwodnieni lub pacjenci w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek, jednoczesne stosowanie inhibitora ACE, beta-adrenolityku lub antagonisty receptora angiotensyny II oraz substancji hamujących cyklooksygenazę, prowadzi do dalszego pogorszenia czynności nerek, w tym możliwej ostrej niewydolności nerek, która jest zwykle odwracalna; należy zachować ostrożność podczas podawania tego połączenia, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku; pacjenci powinni być dobrze nawodnieni i należy rozważyć monitorowanie czynności nerek na początku terapii skojarzonej, a następnie w regularnych odstępach czasu); glikozydami nasercowymi np. digoksyną (NLPZ mogą nasilać niewydolność serca, zmniejszać GFR i zwiększać stężenie glikozydów w osoczu; oznaczanie stężenia digoksyny w surowicy nie jest rutynowo wymagane podczas prawidłowego stosowania do 3 dni); litem (możliwość zwiększenia stężenia litu w osoczu; oznaczanie stężenia litu w surowicy nie jest rutynowo wymagane w przypadku prawidłowego stosowania do 3 dni); lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (ryzyko hiperkaliemii - zaleca się oznaczanie stężenia potasu w surowicy krwi); fenytoiną (leki z grupy NLPZ mogą spowalniać eliminację fenytoiny); metotreksatem (możliwe zwiększenie stężenia metotreksatu w osoczu; podanie ibuprofenu w ciągu 24 h przed lub po podaniu metotreksatu może prowadzić do zwiększenia stężenia metotreksatu i nasilenie jego działania toksycznego); takrolimusem (zwiększenie ryzyka nefrotoksyczności); cyklosporyną (zwiększenie ryzyka nefrotoksyczności); mifepryston (leków z grupy NLPZ nie należy stosować w ciągu 8-12 dni po podaniu mifeprystonu, ponieważ mogą one zmniejszać skuteczność mifeprystonu); kortykosteroidami (zwiększone ryzyko owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego); lekami przeciwzakrzepowymi (NLPZ mogą zwiększać działanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna); lekami przeciwpłytkowymi i SSRI (zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego); sulfonylomocznikiem (zaleca się kontrolę stężenia glukozy we krwi jako środek ostrożności w trakcie stosowania skojarzonego); zydowudyną (zwiększone ryzyko wylewów krwi do stawu i krwiaków u chorych z HIV (+) z hemofilią); probenecydem i sulfinpirazonem (mogą opóźnić wydalanie ibuprofenu); baklofenem (toksyczność baklofbenu może rozwinąć się po rozpoczęciu stosowania ibuprofenu); rytonawirem (zwiększenie stężenia NPLZ w osoczu); aminoglikozydami (NLPZ mogą zmniejszać wydalanie aminoglikozydów); antybiotykami chinolonowymi (zwiększone ryzyko drgawek); inhibitorami CYP2C9 (ryzyko zwiększenia narażenia na ibuprofen; należy rozważyć zmniejszenie dawki ibuprofenu gdy podawane są silne inhibitory CYP2C9 w skojarzeniu, szczególnie gdy podawana jest duża dawka ibuprofenu z worykonazolem lub flukonazolem); kaptoprylem (ibuprofen hamuje działanie kaptoprylu na wydalanie sodu); cholestyraminą (wchłanianie ibuprofenu jest opóźnione i zmniejszone (25%); leki należy podawać w kilkugodzinnych przerwach).

Środki ostrożności

Działania niepożądane można ograniczyć stosując najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów. Należy unikać jednoczesnego stosowania ibuprofenu i NLPZ, w tym selektywnych inhibitorów cyklooksygenazy-2, ze względu na jego potencjalne działanie addytywne. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, wątroby lub serca, ponieważ stosowanie NLPZ może prowadzić do zaburzeń tych czynności. Ibuprofen może przemijająco hamować czynność płytek krwi (zlepianie płytek krwi). Należy unikać spożywania alkoholu, ponieważ może on nasilać działania niepożądane NLPZ, zwłaszcza ze strony przewodu pokarmowego lub ośrodkowego układu nerwowego. Podczas stosowania wszystkich NLPZ w różnych momentach leczenia zgłaszano krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenie i perforację, których skutek może być śmiertelny, z objawami ostrzegawczymi lub bez nich i z ciężkimi zdarzeniami dotyczących przewodu pokarmowego lub bez w wywiadzie. Ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia i perforacji zwiększa się wraz ze zwiększaniem dawek NLPZ, jest większe u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie, szczególnie jeśli wystąpiły powikłania w postaci krwotoku lub perforacji oraz u osób w podeszłym wieku. U takich osób leczenie należy rozpoczynać od najmniejszych skutecznych dawek. U pacjentów, u których istnieje większe ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, a także pacjentów wymagających długotrwałego leczenia w skojarzeniu z małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego lub innych preparatów mogących zwiększać ryzyko zdarzeń dotyczących przewodu pokarmowego należy rozważyć jednoczesne podawanie z lekami o działaniu ochronnym (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej). Pacjentom, u których występowały działania toksyczne dotyczące przewodu pokarmowego w wywiadzie, szczególnie osobom w podeszłym wieku, należy zalecić zgłaszanie wszelkich nietypowych objawów brzusznych (zwłaszcza krwawienie z przewodu pokarmowego), co szczególnie dotyczy wstępnego etapu leczenia. Szczególną ostrożność zaleca się u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej lub krwawień, takie jak doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna, wybiórcze inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub leki przeciwpłytkowe, takie jak kwas acetylosalicylowy. W przypadku wystąpienia krwawienia z układu pokarmowego lub choroby wrzodowej u pacjentów otrzymujących ibuprofen leczenie należy przerwać. NLPZ muszą być podawane z ostrożnością pacjentom z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna), ponieważ może dojść do zaostrzenia choroby. Częstość występowania działań niepożądanych podczas leczenia NLPZ, zwłaszcza krwawień z przewodu pokarmowego oraz perforacji, które mogą prowadzić do zgonu, jest większa u osób w podeszłym wieku. U pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono nadciśnienie tętnicze i (lub) niewydolność serca, zaleca się zachowanie ostrożności (konsultacje z lekarzem lub farmaceutą) przed rozpoczęciem leczenia, ponieważ w związku z leczeniem NLPZ zgłaszano zatrzymanie płynów, nadciśnienie tętnicze oraz obrzęki. Badania kliniczne wskazują, że stosowanie ibuprofenu, szczególnie w dużej dawce (2400 mg/dobę) może mieć związek z niewielkim zwiększeniem ryzyka tętniczych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (np. zawał serca lub udar). Generalnie badania epidemiologiczne nie wskazują, że mała dawka ibuprofenu (np. ≤ 1200 mg/dobę) ma związek ze zwiększonym ryzykiem tętniczych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych. Pacjenci z niewyrównanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca (klasy II-III wg NYHA), zaawansowaną chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobami naczyń mózgowych powinni być leczeni ibuprofenem wyłącznie po wnikliwej ocenie; należy unikać dużych dawek (2400 mg/dobę). Podobnie, należy zachować ostrożność przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka zdarzeń ze strony układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu), szczególnie, jeśli konieczne jest stosowanie dużych dawek ibuprofenu (2400 mg/dobę). U pacjentów leczonych preparatem zgłaszano przypadki zespołu Kounisa (z objawami ze strony układu sercowo-naczyniowego występującymi wtórnie do reakcji alergicznej lub nadwrażliwości, związanymi ze zwężeniem tętnic wieńcowych i mogącymi prowadzić do zawału mięśnia sercowego). W związku ze stosowaniem ibuprofenu, zgłaszane były ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR), w tym złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN), polekowa wysypka z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (zespół DRESS) oraz ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), mogące zagrażać życiu lub prowadzić do śmierci. Większość tych reakcji wystąpiła w ciągu pierwszego miesiąca. Jeśli objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczą o wystąpieniu tych reakcji, należy natychmiast odstawić ibuprofen i rozważyć zastosowanie alternatywnego leczenia (stosownie do przypadku). W rzadkich przypadkach źródłem ciężkich zakażeń skórnych i powikłań tkanek miękkich może być ospa wietrzna. Obecnie nie można wykluczyć negatywnej roli NLPZ w zaostrzaniu tych zakażeń, z tego względu zaleca się unikanie stosowania ibuprofenu u pacjentów z ospą wietrzną. Istnieje ryzyko zaburzenia czynności nerek u odwodnionych dzieci, młodzieży oraz osób w podeszłym wieku. Ogólnie rzecz biorąc, częste stosowanie leków przeciwbólowych, zwłaszcza w przypadku łączenia kilku różnych substancji czynnych przeciw bólowi, może prowadzić do trwałego uszkodzenia nerek z ryzykiem ich niewydolności (nefropatia analgetyczna). Ryzyko takiego uszkodzenia zwiększa się podczas wysiłku fizycznego, któremu towarzyszy utrata soli i odwodnienie. Dlatego podczas leczenia należy unikać wysiłku fizycznego. Należy zachować ostrożność u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i (lub) zawałem serca, ponieważ czynność nerek może być zaburzona. Ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości (np. wstrząs anafilaktyczny) obserwuje się rzadko. Leczenie należy przerwać po wystąpieniu pierwszych objawów reakcji nadwrażliwości po przyjęciu lub podaniu ibuprofenu. Wyspecjalizowany personel musi wdrożyć konieczne z medycznego punktu widzenia środki współmierne do objawów. W przypadku pacjentów z nadwrażliwością lub reakcjami alergicznymi na inne substancje w wywiadzie zaleca się ostrożność, ponieważ mogą być obciążeni większym ryzykiem reakcji nadwrażliwości na ibuprofen. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej również u pacjentów, u których występuje katar sienny, polipy nosa lub przewlekła obturacyjna choroba płuc. Reakcje takie mogą obejmować napady astmy (tzw. astma analgetyczna), obrzęk Quinckego lub pokrzywkę. Lek może maskować objawy zakażenia, co może prowadzić do opóźnionego rozpoczęcia stosowania właściwego leczenia, a przez to pogarszać skutki zakażenia. Zjawisko to zaobserwowano w przypadku pozaszpitalnego bakteryjnego zapalenia płuc i powikłań bakteryjnych ospy wietrznej. Lek stosowany jest z powodu gorączki lub bólu związanych z zakażeniem, zaleca się kontrolowanie przebiegu zakażenia. W warunkach pozaszpitalnych pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, jeśli objawy utrzymują się lub nasilają. Konieczna jest zwiększona ostrożność u pacjentów, u których występuje astma oskrzelowa lub astma oskrzelowa w wywiadzie, ponieważ ibuprofen może powodować skurcz oskrzeli u tych pacjentów. Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których występuje toczeń rumieniowaty układowy i mieszana choroba tkanki łącznej, ponieważ istnieje zwiększone ryzyko rozwoju aseptycznego zapalenia opon mózgowych. Lek zawiera 210 mg sorbitolu (E 420) w każdym ml. Należy wziąć pod uwagę addytywne działanie podawanych jednocześnie produktów zawierających sorbitol (lub fruktozę) oraz spożycia sorbitolu (lub fruktozy) w diecie. Zawartość sorbitolu w preparatach do stosowania doustnego może wpływać na biodostępność innych leków do stosowania doustnego podawanych jednocześnie. Lek nie powinien być podawany pacjentom z dziedziczną nietolerancją fruktozy (HFI). Sorbitol może powodować dolegliwości żołądkowo-jelitowe i łagodne działanie przeczyszczające. Lek zawiera 0,038 mg aspartamu (E 951) w każdym ml. Po podaniu doustnym aspartam ulega hydrolizie w przewodzie pokarmowym. Jednym z głównych produktów hydrolizy jest fenyloalanina. Nie są dostępne ani dane niekliniczne, ani kliniczne oceniające stosowanie aspartamu u niemowląt w wieku poniżej 12 tygodni. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 10 ml (maksymalna pojedyncza dawka), to znaczy preparat uznaje się za „wolny od sodu”. Lek zawiera 0,1 mg benzoesanu sodu (E 211) w każdym ml. Zwiększenie bilirubinemii w następstwie wyparcia jej z albuminy może nasilić żółtaczkę noworodkową, która może rozwinąć się w kernicterus (złogi bilirubiny niesprzężonej w tkance mózgowej). Lek zawiera 2,4 mg glikolu propylenowego (E 1520) w każdym ml. Jednoczesne podawanie z jakimkolwiek substratem dehydrogenazy alkoholowej, takim jak etanol, może wywołać poważne działania niepożądane u noworodków.

Ciąża i laktacja

Hamowanie syntezy prostaglandyn może wpływać niekorzystnie na przebieg ciąży i (lub) rozwój zarodka lub płodu. Ryzyko bezwzględne wystąpienia wad układu krążenia zwiększyło się z mniej niż 1% do około 1,5%. Wydaje się, że ryzyko to zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia. Od 20. tygodnia ciąży stosowanie ibuprofenu może powodować małowodzie wynikające z zaburzenia nerek u płodu. Może to wystąpić krótko po rozpoczęciu leczenia i zwykle ustępuje po przerwaniu leczenia. Ponadto zgłaszano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w II trymestrze ciąży, z których większość ustępowała po zaprzestaniu leczenia. Ibuprofenu nie należy stosować w I ani II trymestrze ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli ibuprofen jest stosowany przez kobietę starającą się zajść w ciążę lub podczas I lub II trymestru ciąży, wówczas dawkę powinno się utrzymywać jak najmniejszą, a leczenie powinno trwać możliwie najkrócej. Po ekspozycji na ibuprofen przez kilka dni, począwszy od 20. tygodnia ciąży, należy rozważyć prenatalne monitorowanie małowodzia i zwężenia przewodu tętniczego. Należy przerwać podawanie ibuprofenu w przypadku stwierdzenia małowodzia lub zwężenia przewodu tętniczego. W III trymestrze ciąży w przypadku stosowania dowolnego inhibitora syntezy prostaglandyn może dochodzić do narażenia płodu na: działania toksyczne w obrębie układu krążenia i oddechowego (przedwczesne zwężenie/zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne); zaburzenia czynności nerek; kobiety pod koniec ciąży i noworodka na: możliwe wydłużenie czasu krwawienia – działanie przeciwpłytkowe może wystąpić nawet po bardzo małych dawkach; zahamowanie czynności skurczowej macicy prowadzące do opóźnienia porodu lub wydłużenia czasu jego trwania. Stosowanie ibuprofenu w III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Karmienie piersią: Ibuprofen przenika do mleka ludzkiego, ale w dawkach terapeutycznych podczas krótkotrwałego leczenia mało prawdopodobny wydaje się wpływ na niemowlę. Jeśli jednak zalecane jest dłuższe przyjmowanie preparatu należy rozważyć wcześniejsze zakończenie karmienia piersią. Płodność: Stosowanie ibuprofenu może zaburzać płodność i nie jest zalecane w przypadku kobiet starających się zajść w ciążę. W przypadku kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub które poddawane są diagnostyce niepłodności, należy rozważyć odstawienie ibuprofenu. Istnieją dowody na to, że leki hamujące syntezę cyklooksygenazy/prostaglandyn mogą powodować upośledzenie płodności kobiet poprzez wpływ na owulację. Jest to odwracalne po zaprzestaniu leczenia.

Działania niepożądane

Często: ból głowy, pobudzenie, zawroty głowy, rozdrażnienie, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, wzdęcia, niestrawność, ból brzucha, smolisty stolec, krwiste wymioty, krwawienie z przewodu pokarmowego, wysypka, zmęczenie. Niezbyt często: zapalenie błony śluzowej nosa, reakcje nadwrażliwości, bezsenność, niepokój, parestezje, senność, zaburzenia widzenia, osłabienie słuchu, zawroty głowy, szumy uszne, astma, skurcz oskrzeli, duszność, zapalenie błony śluzowej żołądka, wrzody dwunastnicy, wrzody żołądka, owrzodzenie jamy ustnej, perforacja przewodu pokarmowego, zapalenie wątroby, żółtaczka, zaburzenie czynność wątroby, pokrzywka, świąd, plamica, obrzęk naczynioruchowy, reakcje nadwrażliwości na światło, nefrotoksyczność w różnych postaciach, np. cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy i niewydolność nerek, ostra niewydolność nerek. Rzadko: jałowe zapalenie opon mózgowych, małopłytkowość, neutropenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, leukopenia, toczeń rumieniowaty układowy, depresja, dezorientacja, omamy, zapalenie nerwu wzrokowego, toksyczna neuropatia nerwu wzrokowego, obrzęki. Bardzo rzadko: ciężkie reakcje nadwrażliwości, kołatanie serca, niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, ostra odma opłucnowa, nadciśnienie tętnicze, zapalenie przełyku, zapalenie trzustki, zwężenie jelita, niewydolność wątroby, ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR) (w tym rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), łysienie, martwicze zapalenie powięzi, martwica brodawek nerkowych (szczególnie po długotrwałym stosowaniu związanym ze zwiększeniem stężenia mocznika w surowicy). Częstość nieznana: zespół Kounisa, zaostrzenie zapalenia jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS), ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP).

Pozostałe informacje

Ibuprofen zasadniczo nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak u niektórych pacjentów przyjmujących ibuprofen mogą wystąpić zawroty głowy, zaburzenia widzenia i inne zaburzenia OUN, ponieważ mogą wystąpić te działania niepożądane, pacjenci nie powinni wykonywać takich czynności jak prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn, chyba że są pewni, że leczenie ibuprofenem nie wpływa na ich zdolność do wykonywania tych czynności. W połączeniu z alkoholem zalecenie to ma jeszcze większe zastosowanie.