Diuver - baza leków

Wskazania

Tabletki 5 mg: nadciśnienie pierwotne; obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca, obrzęk płuc, obrzęki pochodzenia wątrobowego, obrzęki pochodzenia nerkowego. Tabletki 10 mg: obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca, obrzęk płuc, obrzęki pochodzenia wątrobowego, obrzęki pochodzenia nerkowego.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na torasemid, pochodne sulfonylomocznika lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Zaburzenia czynności nerek z bezmoczem. Śpiączka wątrobowa i stany przedśpiączkowe. Niedociśnienie tętnicze. Ciąża i karmienie piersią.

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie pierwotne. Zaleca się stosować dawkę 2,5 mg doustnie raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do 5 mg raz na dobę. Badania sugerują, że dawki większe od 5 mg na dobę nie prowadzą do dalszego obniżenia ciśnienia krwi. Maksymalny efekt terapeutyczny osiągany jest po ok. 12 tyg. leczenia. Obrzęki. Zwykle 5 mg raz na dobę. Dawkę można zwiększyć stopniowo do 20 mg raz na dobę. W indywidualnych, wyjątkowych przypadkach stosowano 40 mg na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni być pod specjalną kontrolą ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia torasemidu we krwi. Brak doświadczeń w stosowaniu u dzieci i młodzieży.

Skład

1 tabl. zawiera 5 mg lub 10 mg torasemidu. Preparat zawiera laktozę i sód.

Działanie

Lek z grupy diuretyków pętlowych. W małych dawkach profil farmakodynamiczny leku podobny jest do diuretyków tiazydowych, biorąc pod uwagę nasilenie i czas trwania diurezy. W większych dawkach torasemid wywołuje szybką diurezę zależną od zastosowanej dawki. Po podaniu doustnym torasemid wchłania się szybko i prawie całkowicie, osiągając C_max w osoczu po 1-2 h. Ponad 99% leku wiąże się z białkami osocza. Torasemid jest metabolizowany do 3 metabolitów na drodze oksydacji i hydroksylacji pierścienia aromatycznego. Końcowy T_0,5 wynosi 3-4 h. Ok. 80% podanej dawki wydalane jest w postaci niezmienionej i jako metabolity w wyniku wydzielania kanalikowego. W niewydolności nerek, T_0,5 eliminacji nie ulega zmianie.

Interakcje

Jeżeli torasemid stosowany jest jednocześnie z glikozydami naparstnicy może dochodzić do zwiększenia wrażliwości mięśnia sercowego na te leki, z powodu obniżenia stężenia potasu i (lub) magnezu we krwi. W połączeniu z mineralo- i glikokortykosteroidami oraz środkami przeczyszczającymi może powodować zwiększenie wydalania potasu z moczem. Może wystąpić nasilenie działania hipotensyjnego podawanych jednocześnie leków przeciwnadciśnieniowych, zwłaszcza inhibitorów ACE. Zastosowanie inhibitorów ACE po leczeniu torasemidem, albo rozpoczęcie terapii skojarzonej tymi lekami, może powodować przemijające spadki ciśnienia (efekt ten można zminimalizować poprzez zmniejszenie początkowej dawki inhibitora ACE i (lub) zmniejszenie dawki albo czasowe odstawienie torasemidu na 2-3 dni przed włączeniem ACE). Torasemid może zmniejszać reaktywność tętnic na leki obkurczające naczynia (np. adrenalina, noradrenalina). Może osłabiać działanie leków przeciwcukrzycowych. Torasemid, zwłaszcza stosowany w dużych dawkach, może zwiększać toksyczność antybiotyków aminoglikozydowych, cisplatyny, nefrotoksyczność cefalosporyn oraz kardio- i neurotoksyczność litu. Działanie leków kuraropodobnych zwiotczających mięśnie oraz działanie teofiliny może ulec nasileniu podczas jednoczesnego stosowania z torasemidem. Torasemid może nasilać toksyczne działanie salicylanów stosowanych w dużych dawkach. Probenecyd i leki z grupy NLPZ (np. indometacyna) mogą zmniejszać działanie moczopędne i hipotensyjne torasemidu. Nie badano jednoczesnego podawania torasemidu i cholestyraminy u ludzi, ale w badaniach na zwierzętach stwierdzano zmniejszenie wchłaniania podawanego doustnie torasemidu.

Środki ostrożności

Przed rozpoczęciem leczenia torasemidem należy przywrócić równowagę wodno-elektrolitową i usunąć przyczynę zaburzenia w oddawaniu moczu. Podczas długotrwałego leczenia zaleca się regularną kontrolę gospodarki wodno-elektrolitowej (zwłaszcza u pacjentów poddanych jednoczesnemu leczeniu glikozydami naparstnicy, glikokortykosteroidami, mineralokortykosteroidami lub lekami przeczyszczającymi), stężenia glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów we krwi, a także badanie morfologii krwi (czerwone i białe krwinki oraz płytki krwi). Zaleca się dokładną kontrolę pacjentów ze skłonnością do zwiększonego stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemii) i skazy moczanowej. U pacjentów z utajoną lub jawną cukrzycą należy kontrolować stężenie glukozy. Ze względu na niedostateczne doświadczenie z leczeniem torasemidem, należy zachować ostrożność w następujących sytuacjach: patologiczne zmiany w równowadze kwasowej; równoczesne leczenie litem, aminoglikozydami lub cefalosporynami; niewydolność nerek spowodowana czynnikami nefrotoksycznymi; dzieci w wieku poniżej 12 lat. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się go za „wolny od sodu”.

Ciąża i laktacja

Torasemid jest przeciwwskazany w czasie ciąży i w okresie karmienia piersią. Brak danych z badań klinicznych dotyczących działania torasemidu na zarodek i płód u ludzi. W badaniach na szczurach nie wykazano działania teratogennego. Po podawaniu dużych dawek ciężarnym królikom, obserwowano wady rozwojowe płodów. W badaniach nieklinicznych nie stwierdzono wpływu torasemidu na płodność.

Działania niepożądane

Często: zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej (zwłaszcza przy stosowaniu diety niskosodowej); hipokaliemia (przy diecie ubogiej w potas, przy towarzyszących wymiotach, biegunce, stosowaniu dużej ilości środków przeczyszczających, zaburzeniach czynności wątroby); przy znacznej diurezie, szczególnie na początku leczenia, a także u pacjentów w podeszłym wieku mogą pojawić się objawy utraty elektrolitów i płynów, takie jak bóle i zawroty głowy, spadki ciśnienia, osłabienie, senność, stany splątania, utrata apetytu, kurcze mięśniowe (może okazać się konieczna zmiana dawki leku); zwiększenie stężenia kwasu moczowego, glukozy i lipidów w osoczu; zaostrzenie objawów zasadowicy metabolicznej; zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np. utrata apetytu, ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia); zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych (np. GGT). Niezbyt często: u pacjentów z zaburzeniami w odpływie moczu może dochodzić do jego nagłego zatrzymania; zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w osoczu krwi. Rzadko: parestezje kończyn. Bardzo rzadko: zaburzenia widzenia i słuchu (szumy uszne, utrata słuchu); powikłania zakrzepowe oraz zaburzenia krążenia sercowego i mózgowego spowodowanych zagęszczeniem krwi (w tym niedokrwienie serca i mózgu) prowadzące np. do zaburzeń rytmu serca, dławicy piersiowej, ostrego zawału mięśnia sercowego lub omdleń; zapalenie trzustki; reakcje alergiczne (świąd, wysypka, fotowrażliwość), ciężkie reakcje skórne. Pojedyncze przypadki zmniejszenia liczby czerwonych i białych krwinek, a także płytek krwi.

Pozostałe informacje

Pacjenci, u których występują zawroty głowy lub podobne objawy nie powinni prowadzić pojazdów i obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu. Stosowanie leku może prowadzić do dodatnich wyników kontroli antydopingowej. Stosowanie leku jako środka dopingowego może stanowić zagrożenie zdrowia.