Nitrendypina Egis - baza leków

Wskazania

Leczenie nadciśnienia tętniczego samoistnego.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, na jakikolwiek lek z grupy 1,4-dihydropirydynowych antagonistów wapnia lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Wstrząs kardiogenny. Niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe <90 mm Hg). Znaczne zwężenie lewego ujścia tętniczego. Stan po ostrym zawale mięśnia sercowego (w ciągu pierwszych 4 tyg.). Niestabilna dusznica bolesna. Jednoczesne stosowanie ryfampicyny. Ciąża i okres karmienia piersią.

Dawkowanie

Doustnie. Leczenie należy ustalać indywidualnie, w zależności od stopnia zaburzeń. Leczenie jest zwykle długotrwałe. Dorośli. Ważne jest, aby rozpoczynać leczenie od małej dawki nitrendypiny (5-10 mg raz na dobę). Okres dostosowania dawki polega na stopniowym zwiększaniu dawki o 5 do 10 mg w odstępach tygodniowych, pod kontrolą ciśnienia tętniczego w czasie 24 h od przyjęcia leku, celem uzyskania ciśnienia rozkurczowego <90 mm Hg, bądź ciśnienia tętniczego <140/90 mm Hg (a u pacjentów z nadciśnieniem oraz cukrzycą bądź niewydolnością nerek <130/80 mm Hg). Rozpoczynanie leczenia od dawki nitrendypiny 20 mg na dobę zwiększa dwukrotnie ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg w 2 dawkach podzielonych, co 12 h. Podczas długotrwałego leczenia dawkę można zmniejszyć do 10 mg na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby metabolizm leku może być wydłużony, co może być przyczyną niepożądanego obniżenia ciśnienia tętniczego. W związku z tym u tych pacjentów zaleca się rozpoczynanie leczenia od najmniejszej skutecznej dawki tj. 5 mg nitrendypiny (1/2 tabletki 10 mg) raz na dobę oraz stopniowe zwiększanie dawki dobowej o 5 mg pod kontrolą ciśnienia tętniczego. Często udaje się uzyskać pożądane obniżenie ciśnienia tętniczego stosując dawkę 5-10 mg 2 razy na dobę. Jeżeli, pomimo zastosowania małej dawki preparatu, występuje znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego, leczenie należy zmienić. Należy zachować ostrożność w trakcie zwiększania dawki u osób w podeszłym wieku. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie zaleca się stosowania nitrendypiny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania w tej grupie pacjentów. Sposób podania. Tabletki należy przyjmować po posiłku, popijając odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody). Tabletek nie należy popijać sokiem grejpfrutowym. Ponieważ nitrendypina jest wrażliwa na działanie światła, tabletki należy wyjmować z blistra bezpośrednio przed zażyciem. Tabl. 10 mg można podzielić na równe dawki.

Skład

1 tabl. zawiera 10 mg lub 20 mg nitrendypiny; tabletki zawierają laktozę, ponadto tabletki 10 mg zawierają czerwień koszenilową A (E 124).

Działanie

Antagonista kanału wapniowego, pochodna dihydropirydyny. Blokuje przezbłonowy napływ jonów wapnia do komórek mięśniowych naczyń, co prowadzi do: ochrony przed nadmiernym dopływem wapnia do komórki; zahamowania zależnych od wapnia skurczów mięśni naczyń; zmniejszenia obwodowego oporu naczyniowego; obniżenia patologicznie zwiększonego ciśnienia tętniczego krwi; łagodnego działania natriuretycznego, szczególnie na początku leczenia. Po podaniu doustnym nitrendypina wchłania się szybko i praktycznie całkowicie (ok. 88%), osiągając C_max po ok. 1-3 h. Na skutek znacznego metabolizmu pierwszego przejścia, układowa dostępność nitrendypiny wynosi 20-30%. W 96-98% wiąże się z białkami osocza (albuminami), dlatego nie ulega dializie. Jest praktycznie całkowicie metabolizowana w procesie utleniania w wątrobie. Metabolity są farmakologicznie nieczynne. Mniej niż 0,1% dawki doustnej wydalane jest z moczem w postaci niezmienionej. Nitrendypina w postaci metabolitów wydalana jest głównie przez nerki - 77%, pozostała część wydalana jest z kałem i żółcią. Końcowy T_0,5 w fazie eliminacji nitrendypiny, podanej w postaci tabletek, wynosi około 8-12 h. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością wątroby należy spodziewać się wydłużonego czasu eliminacji oraz 2-3-krotnie dłuższego T_0,5.

Interakcje

Nitrendypina jest metabolizowana jest przez CYP3A4, zlokalizowany w błonie śluzowej jelit i w wątrobie; leki o znanym działaniu hamującym lub indukującym ten układ enzymatyczny mogą zmieniać efekt pierwszego przejścia i klirens nitrendypiny. Ryfampicyna (induktor CYP3A4) przyspiesza metabolizm nitrendypiny - terapia skojarzona jest przeciwwskazana. Inne leki indukujące CYP3A4, np. przeciwpadaczkowe: fenytoina, fenobarbital, karbamazepina mogą prowadzić do klinicznie istotnego zmniejszenia biodostępności nitrendypiny i zmniejszenia skuteczności leczenia - w razie zwiększenia dawki nitrendypiny w trakcie jednoczesnego stosowania fenytoiny, fenobarbitalu i karbamazepiny, należy uwzględnić zmniejszenie dawki nitrendypiny po zakończeniu leczenia lekami przeciwdrgawkowymi. Inhibitory CYP3A4 mogą osłabiać metabolizm nitrendypiny, zwiększając jej biodostępność. Następujące inhibitory enzymatyczne mogą zwiększać stężenie nitrendypiny we krwi: antybiotyki makrolidowe, w tym erytromycyna (azytromycyna, chociaż strukturalnie odpowiada grupie antybiotyków makrolidowych, nie ma zdolności hamowania CYP3A4), inhibitory proteazy HIV (np. rytonawir), azolowe leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol), nefazodon, fluoksetyna, chinuprystyna/dalfoprystyna, kwas walproinowy, cymetydyna oraz w mniejszym stopniu – ranitydyna - podczas jednoczesnego podawania ww. leków należy monitorować ciśnienie tętnicze i w razie potrzeby należy rozważyć zmniejszenie dawki nitrendypiny. Sok grejpfrutowy hamuje układ CYP3A4 - należy unikać spożywania grejpfrutów i soku grejpfrutowego w czasie stosowania nitrendypiny. Preparaty wapnia lub wapń (także obecny w żywności) może osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe nitrendypiny. Nitrendypina może nasilać działanie hipotensyjne jednocześnie stosowanych leków przeciwnadciśnieniowych, takich jak: leki moczopędne, β-adrenolityki, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II, inni antagoniści wapnia, leki blokujące receptory α-adrenergiczne, inhibitory PDE5, α-metylodopa. Zwiększenie wydalania sodu w moczu może wystąpić na początku leczenia skojarzonego niterendypiną i lekami moczopędnymi. Nitrendypina może zwiększać stężenia digoksyny we krwi - pacjentów należy obserwować czy nie występują objawy przedawkowania digoksyny, w razie potrzeby oznaczyć stężenie digoksyny we krwi i ewentualnie zmniejszyć dawkę. Nitrendypina może przedłużać czas i nasilać działanie leków zwiotczających mięśnie, tj. pankuronium lub wekuronium.

Środki ostrożności

Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewyrównaną niewydolnością serca. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby działanie nitrendypiny może być nasilone i przedłużone. U tych pacjentów leczenie należy rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki oraz należy starannie monitorować pacjentów, często kontrolując ciśnienie tętnicze podczas leczenia. Stosowanie preparatów nitrendypiny o natychmiastowym uwalnianiu może powodować wystąpienie dusznicy bolesnej, zwłaszcza na początku leczenia. Nitrendypina jest metabolizowana przez układ CYP3A4. Dlatego leki o znanym działaniu hamującym lub indukującym ten układ enzymatyczny mogą zmieniać efekt pierwszego przejścia lub klirens nitrendypiny. Leki, które są inhibitorami CYP3A4, a przez to mogą prowadzić do zwiększenia stężenia nitrendypiny w osoczu krwi to np.: antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna), inhibitory proteazy anty-HIV (np. rytonawir), azolowe leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol), leki przeciwdepresyjne nefazodon i fluoksetyna, chinuprystyna/dalfoprystyna, kwas walproinowy, cymetydyna i ranitydyna. Podczas jednoczesnego podawania tych leków należy monitorować ciśnienie tętnicze, a w razie potrzeby należy rozważyć zmniejszenie dawki nitrendypiny. Należy zachować ostrożność u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. Należy zachować szczególną ostrożność oraz dokładnie monitorować pacjentów z niestabilną niewydolnością serca oraz pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowego (bez stymulatora serca) podczas leczenia preparatem. Podczas stosowania antagonistów wapnia mogą wystąpić uporczywe reakcje skórne (w tym rumień wielopostaciowy lub zespół Stevensa-Johnsona), ustępujące po odstawieniu leku. Antagoniści wapnia w rzadkich przypadkach mogą powodować rozrost dziąseł. Konieczne jest zachowanie odpowiedniej higieny jamy ustnej (regularne czyszczenie zębów, kontrola płytki nazębnej). Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl., to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”. Tabletki o mocy 10 mg zawierają czerwień koszenilową A (E 124) i mogą powodować reakcje alergiczne.

Ciąża i laktacja

Lek jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. W pojedynczych przypadkach zapłodnienia in vitro stosowanie antagonistów wapnia było związane z odwracalnymi zmianami biochemicznymi w główce plemnika, mogącymi powodować zaburzenia nasienia; u mężczyzn, którzy wielokrotnie bez powodzenia i ustalonej przyczyny starali się zostać ojcami poprzez zabiegi zapłodnienia in vitro, należy uwzględnić stosowanie antagonistów wapnia jako możliwą przyczynę niepowodzenia; w razie planowania ciąży, w przypadku zaburzeń płodności można rozważyć alternatywne metody leczenia.

Działania niepożądane

Bardzo często: ból głowy (szczególnie na początku leczenia, przemijający), obrzęki obwodowe (szczególnie na początku leczenia, przemijające), nagłe zaczerwienienie twarzy (szczególnie na początku leczenia, przemijające). Często: reakcje lękowe, napady dusznicy bolesnej (szczególnie na początku leczenia), a u pacjentów z wcześniej istniejącą dusznicą bolesną - zwiększenie częstości, wydłużenia czasu trwania lub nasilenia napadów, kołatanie serca, tachykardia, rozszerzenie naczyń krwionośnych, wzdęcie, złe samopoczucie. Niezbyt często: reakcja alergiczna (w tym reakcje skórne i obrzęk naczynioruchowy), zaburzenia snu, parestezja, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, zmęczenie, omdlenie, migrena, zawroty głowy pochodzenia obwodowego, senność, niedoczulica, zaburzenia widzenia, niewyraźne widzenie, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, szum uszny, ból w klatce piersiowej, niedociśnienie tętnicze, duszność, krwawienie z nosa, nudności, wymioty, ból żołądka, jelit i brzucha, biegunka, zaparcie, suchość błony śluzowej jamy ustnej, niestrawność, nieżyt żołądka i jelit, rozrost dziąseł, zaburzenia czynności wątroby (przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych), reakcje nadwrażliwości (świąd, pokrzywka, wysypka, nadwrażliwość na światło), ból mięśni, ból stawów, częstsze oddawanie moczu, wielomocz, nietypowy ból, zwiększenie masy ciała, nadmierne pocenie się. Rzadko: leukocytoklastyczne zapalenie naczyń krwionośnych. Bardzo rzadko: leukopenia, agranulocytoza, zawał mięśnia sercowego, złuszczające zapalenie skóry, zaburzenia wzwodu, ginekomastia, krwotoki miesiączkowe, gorączka.

Pozostałe informacje

Reakcje na lek, które mogą być różnie nasilone u poszczególnych pacjentów, mogą zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn; jest to szczególnie prawdopodobne na początku leczenia, podczas zwiększania dawki, w przypadku zmiany leku na inny lub podczas jednoczesnego spożywania alkoholu.