Kamiren - baza leków

Wskazania

Tabl. 2 mg i 4 mg. Leczenie: samoistnego nadciśnienia tętniczego; objawów klinicznych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH). Tabl. o zmodyf. uwalnianiu (XL). Leczenie: nadciśnienia tętniczego (w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, takimi jak diuretyki tiazydowe, leki blokujące receptory β-adrenergiczne, antagoniści wapnia lub inhibitory ACE); objawów klinicznych spowodowanych łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (zarówno u pacjentów z nadciśnieniem, jak i pacjentów z prawidłowym ciśnieniem tętniczym; u pacjentów z nadciśnieniem może jednocześnie obniżać ciśnienie tętnicze; u pacjentów z prawidłowym ciśnieniem tętniczym, wpływ na ciśnienie tętnicze krwi jest zazwyczaj klinicznie nieistotny).

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na doksazosynę, inne pochodne chinazoliny (np. prazosyna, terazosyna) lub którąkolwiek z substancji pomocniczych. Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie. Łagodny rozrost gruczołu krokowego i jednoczesne przekrwienie górnej części dróg moczowych, przewlekłe zakażenie dróg moczowych lub kamienie w pęcherzu moczowym. Niedociśnienie tętnicze. Doksazosyna jest przeciwwskazana w monoterapii u pacjentów z inkontynencją z przepełnienia lub bezmoczem z postępującą niewydolnością nerek lub bez. Tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu (XL) są przeciwwskazane u pacjentów z niedrożnością przewodu pokarmowego, przełyku lub zmniejszoną średnicą światła przewodu pokarmowego w wywiadzie.

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Tabl. 2 mg i 4 mg. Samoistne nadciśnienie tętnicze: leczenie należy rozpocząć od 1 mg raz na dobę. W indywidualnych przypadkach po 1-2 tyg. dawkę można zwiększyć do 2 mg doksazosyny raz na dobę, a następnie do 4 mg doksazosyny raz na dobę, wreszcie do 8 mg doksazosyny raz na dobę. Średnia dawka podtrzymująca wynosi 2 do 4 mg doksazosyny raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka to 16 mg doksazosyny na dobę. Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1.-8. 1 mg doksazosyny rano; dzień 9.-14. 2 mg doksazosyny rano; nastepnie zaleca się zwiększanie dawki do skutecznej dawki podtrzymujacej. Łagodny rozrost gruczołu krokowego: leczenie należy rozpocząć od dawki 1 mg raz na dobę. W razie potrzeby po 1-2 tyg. dawkę można zwiększyć do 2 mg doksazosyny raz na dobę, a następnie do 4 mg raz na dobę, w zależności od reakcji pacjenta. Maksymalna zalecana dawka dobowa to 8 mg. Lekarz określa czas trwania terapii. Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1.-8. 1 mg doksazosyny rano; dzień 9.-14. 2 mg doksazosyny rano; nastepnie można indywidualnie zwiększać dawkę do skutecznej dawki podtrzymujacej. Tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu (XL) 4 mg. Nadciśnienie i łagodny rozrost gruczołu krokowego: dawka początkowa to 4 mg raz na dobę. Dawka dobowa wynosząca 4 mg jest skuteczna u większości pacjentów. Jeżeli oczekiwane obniżenie ciśnienia po 4 tyg. leczenia jest niezadowalające i jeśli pacjent dobrze toleruje leczenie, dawkę można zwiększyć do 8 mg raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka dobowa to 8 mg podawane raz na dobę. Dzieci i młodzież. Brak badań dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży <18 lat - nie zaleca się stosowania. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawki, ale dawka powinna być możliwie jak najmniejsza, a zwiększanie dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą. Doksazosyna nie ulega dializie. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność; nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Tabl. XL nie należy ich rozgryzać, dzielić ani kruszyć; tabl. 2 mg i 4 mg można dzielić na połowy.

Skład

1 tabl. zawiera 2 mg lub 4 mg doksazosyny w postaci mezylanu. 1 tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 4 mg doksazosyny w postaci mezylanu. Preparaty zawierają laktozę.

Działanie

Selektywny i kompetycyjny antagonista postsynaptycznych receptorów α₁-adrenergicznych. Doksazosyna powoduje zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi poprzez zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego. Po podaniu jednorazowej dawki istotne klinicznie obniżenie ciśnienia tętniczego utrzymuje się przez 24 h. Korzystnie wpływa na profil lipidowy: zmniejsza stężenia trójglicerydów i cholesterolu całkowitego oraz frakcji LDL, zwiększa stosunek HDL do cholesterolu całkowitego. Leczenie doksazosyną pozwala zmniejszyć ryzyko rozwoju choroby wieńcowej, przyczynia się do zahamowania przerostu lewej komory serca, hamowania agregacji płytek krwi oraz zwiększenia aktywności tkankowego aktywatora plazminogenu. U pacjentów z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę. U pacjentów z łagodnym przerostem gruczołu krokowego poprawia wyniki badań urodynamicznych i zmniejsza dolegliwości. Mechanizm działania polega prawdopodobnie na wybiórczym blokowaniu receptorów α₁-adrenergicznych w zrębie mięśniowym i torebce gruczołu krokowego oraz szyi pęcherza moczowego. Skutecznie blokuje podtyp 1A adrenoreceptora α₁, który stanowi ponad 70% ogółu podtypów występujących w gruczole krokowym. Po podaniu doustnym doksazosyna dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 2 h, oraz po 8-9 h po podaniu tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu. Wiąże się z białkami osocza w ok. 98%. Jest metabolizowana w wątrobie do nieaktywnych metabolitów. Mniej niż 5% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej. T_0,5 wynosi 22 h.

Interakcje

Działanie przeciwnadciśnieniowe doksazosyny może być nasilone przez: inne leki obniżające ciśnienie, leki rozszerzające naczynia lub azotany, inhibitory PDE-5 (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil). Aby zmniejszyć ryzyko niedociśnienia ortostatycznego, rozpoczęcie leczenia inhibitorem PDE-5 zaleca się dopiero po uzyskaniu stabilizacji hemodynamicznej pacjenta w terapii lekami α-adrenolitycznymi; ponadto zaleca się rozpoczęcie leczenia inhibitorem PDE-5 od najmniejszej możliwej dawki; należy również przestrzegać 6-godzinnego odstępu przed przyjęciem doksazosyny (nie przeprowadzono badań dotyczących doksazosyny w postaci o przedłużonym uwalnianiu). Działanie przeciwnadciśnieniowe doksazosyny może być osłabione przez: leki z grupy NLPZ, estrogeny, sympatykomimetyki. Doksazosyna może osłabiać działanie dopaminy, efedryny, epinefryny, metaraminolu, metoksaminy oraz fenylefryny na ciśnienie tętnicze krwi oraz naczynia. Ponieważ nie ma danych dotyczących interakcji z lekami wpływającymi na metabolizm wątrobowy (m.in. cymetydyna), zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności przy podawaniu tych leków z doksazosyną. Doksazosyna nasila działanie hipotensyjne innych leków α-adrenolitycznych i innych leków przeciwnadciśnieniowych. Nie stwierdzono, aby doksazosyna wpływała na wiązanie z białkami osocza digoksyny, warfaryny, fenytoiny lub indometacyny. Nie obserwowano interakcji standardowej postaci doksazosyny z tiazydowymi lekami moczopędnymi, furosemidem, β-blokerami, NLPZ, antybiotykami, doustnymi lekami hipoglikemizującymi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami przeciwzakrzepowymi (jednakże brak jest danych z oficjalnych badań nad interakcjami leków). Badania in vitro sugerują, że doksazosyna jest substratem izoenzymu CYP 3A4 cytochromu P 450. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z silnymi inhibitorami CYP 3A4, takimi jak klarytromycyna, indynawir, itrakonazol, ketokonazol, nefazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna lub worykonazol. W randomizowanym badaniu klinicznym podawanie pojedynczej dawki 1 mg doksazosyny w pierwszym dniu 4-dniowego schematu leczenia doustną cymetydyną (400 mg 2 razy na dobę) powodowało wzrost średniego AUC doksazosyny o 10% oraz brak statystycznie istotnych zmian średniej wartości C_max oraz średniego T_0,5 doksazosyny. Zwiększenie o 10% średniej wartości AUC doksazosyny podawanej z cymetydyną mieści się w zakresie odchylenia międzyosobniczego średniej wartości AUC doksazosyny podawanej z placebo (27%).

Środki ostrożności

Zaleca się kontrolę ciśnienia tętniczego na początku leczenia doksazosyną, aby ograniczyć możliwość wystąpienia objawów ortostatycznych. Pacjenta należy poinformować, aby unikał sytuacji grożących urazem, jeśli na początku leczenia pojawia się zawroty głowy lub osłabienie. Należy zachować ostrożność u pacjentów z następującymi ciężkimi chorobami serca: obrzęk płuc spowodowany zwężeniem aorty lub zwężeniem zastawki dwudzielnej, niewydolność serca przy wysokiej pojemności wyrzutowej, prawokomorowa niewydolność serca spowodowana zatorem płucnym lub wysiękiem osierdziowym, lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania. U pacjentów z ciężką chorobą wieńcową, szybkie i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi może powodować zaostrzenie objawów dławicowych. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów ze stwierdzoną niewydolnością wątroby; nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Z uwagi na ryzyko wystąpienia objawowego niedociśnienia, ostrożnie stosować w połączeniu z inhibitorem PDE-5 (np. syldenafilem, tadalafilem i wardenafilem). Lek rozszerza naczynia krwionośne i może prowadzić do objawowego niedociśnienia. Zaleca się wprowadzanie inhibitorów PDE-5 jedynie u pacjentów ustabilizowanych hemodynamicznie, którym podaje się doksazosynę. Ponadto zaleca się, aby podawanie inhibitorów PDE-5 rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki i zachowywać 6 h przerwy po przyjęciu doksazosyny (nie przeprowadzono badań z doksazosyną o przedłużonym uwalnianiu). Przed zabiegiem usunięcia zaćmy należy poinformować okulistę o stosowaniu leków α-adrenolitycznych obecnie lub w przeszłości, z uwagi na ryzyko wystąpienia śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki (IFIS). Należy wykluczyć raka gruczołu krokowego przed rozpoczęciem stosowania doksazosyny w leczeniu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego, ponieważ rak gruczołu krokowego powoduje wystąpienie wielu objawów obserwowanych także w przypadku łagodnego rozrostu gruczołu krokowego; obie te choroby mogą występować jednocześnie. Po zastosowaniu leków alfa-adrenolitycznych, w tym doksazosyny może wystąpić przedłużona erekcja i priapizm. Jeśli priapizm nie będzie natychmiast leczony, może dojść do uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji, pacjent powinien natychmiast zwrócić się po pomoc medyczną. Tabl. o zmodyf. uwalnianiu XL - znacząco skrócony czas pasażu przez przewód pokarmowy może wpływać na profil farmakokinetyczny i tym samym na skuteczność kliniczną leku. Należy zachować ostrożność przy podawaniu tej postaci leku XL pacjentom z wcześniej istniejącym poważnym zwężeniem (patologicznym lub jatrogennym) ze względu na możliwość objawów niedrożności przewodu pokarmowego. Preparaty zawierają laktozę - nie powinny być stosowane u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy oraz zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Tabl. 2 i 4 mg zawierają mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się je za "wolne od sodu".

Ciąża i laktacja

Bezpieczeństwo stosowania doksazosyny u kobiet w ciąży nie zostało ustalone. Doksazosynę należy stosować u kobiet w ciąży tylko w wypadku, gdy potencjalne korzyści przewyższają możliwe ryzyko. Nie obserwowano działania teratogennego w badaniach na zwierzętach, zaobserwowano jednak zmniejszoną przeżywalność płodów po zastosowaniu wyjątkowo dużych dawek. Doksazosyna przenika do mleka ludzkiego w bardzo niewielkich ilościach (dawka przyjęta przez dziecko stanowi < 1% stężenia we krwi matki), jednak dane uzyskane u ludzi są bardzo ograniczone. Ponieważ nie można wykluczyć ryzyka dla noworodka lub niemowlęcia, doksazosyna może być stosowana wyłącznie, jeśli w ocenie lekarza potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla dziecka.

Działania niepożądane

Często: zakażenia układu oddechowego, zakażenia dróg moczowych, senność, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, ból głowy, zaburzenia akomodacji (tabl. 2 i 4 mg), zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, kołatanie serca, tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne, niedociśnienie tętnicze, obrzęki (tabl. 2 i 4 mg), zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, zapalenie błony śluzowej nosa, ból brzucha, niestrawność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności, świąd, ból pleców, ból mięśni, zapalenie pęcherza moczowego, nietrzymanie moczu, odczuwanie zwiększonej potrzeby oddawania moczu i częstomocz (tabl. 2 i 4 mg), astenia, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, obrzęki obwodowe, obrzęk uogólniony (tabl. 2 i 4 mg). Niezbyt często: polekowe reakcje nadwrażliwości, jadłowstręt, dna moczanowa, zwiększone łaknienie, zwiększone pragnienie (tabl. 2 i 4 mg), lęk, depresja, bezsenność, pobudzenie (tabl. 2 i 4 mg), nerwowość (tabl. 2 mg i 4 mg), chwiejność emocjonalna (tabl. 2 i 4 mg), incydent naczyniowy mózgu, niedoczulica, omdlenie, drżenie, apatia (tabl. 2 i 4 mg), łzawienie i światłowstręt (tabl. 2 i 4 mg), szum w uszach, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, niedokrwienie obwodowe (tabl. 2 i 4 mg), krwawienie z nosa, zapalenie gardła (tabl. 2 i 4 mg), zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, biegunka, wysypka skórna, ból stawów, nieprawidłowe testy czynności wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (tabl. 2 i 4 mg), bolesne oddawanie moczu, częste oddawanie moczu, krwiomocz, impotencja, ból, obrzęk twarzy, gorączka i dreszcze (tabl. 2 i 4 mg), uderzenia gorąca (tabl. 2 i 4 mg), bladość (tabl. 2 mg i 4 mg), hipokaliemia (tabl. 2 i 4 mg), zwiększenie masy ciała. Rzadko (dawki 2 i 4 mg): zaburzenia naczyniowo-mózgowe, obrzęk krtani, kurcze mięśni, osłabienie siły mięśniowej, wielomocz, hipoglikemia; niedrożność przewodu pokarmowego (tabl. XL). Bardzo rzadko: leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość (tabl. 2 i 4 mg), pobudzenie (tabl. XL), nerwowość (tabl. XL), przeczulica (tabl. 2 i 4 mg), sztywność mięśni (tabl. 2 i 4 mg), zaburzenia smaku (tabl. 2 i 4 mg), koszmary senne (tabl. 2 i 4 mg), utrata pamięci (tabl. 2 i 4 mg), zawroty głowy związane z postawą ciała, parestezje, zaburzenia widzenia, bradykardia, zaburzenia rytmu serca, uderzenia gorąca, skurcz oskrzeli, cholestaza, zapalenie wątroby, żółtaczka, łysienie, plamica, pokrzywka, kurcze mięśni (tabl. XL), osłabienie siły mięśniowej (tabl. XL), zaburzenia mikcji, oddawanie moczu w nocy, wielomocz, zwiększona diureza, zwiększone stężenie kreatyniny w moczu i osoczu (tabl. 2 i 4 mg), ginekomastia, priapizm, zmęczenie, złe samopoczucie, obniżona temperatura ciała u pacjentów w podeszłym wieku (tabl. 2 i 4 mg). Częstość nieznana: śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki, wsteczny wytrysk nasienia.

Pozostałe informacje

Doksazosyna może zwiększać aktywność reninową osocza oraz wydalanie kwasu wanilinomigdałowego z moczem, co należy wziąć to pod uwagę podczas oceny wyników badań laboratoryjnych. Lek może zaburzać zdolność do prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn i wykonywania czynności, przy których konieczne jest utrzymywanie równowagi (szczególnie w początkowym okresie leczenia, po zwiększeniu dawki, zmianie leczenia lub jednoczesnym spożyciu alkoholu).