Xanconalon - baza leków

Wskazania

Silny ból u dorosłych, do którego opanowania konieczne jest stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych. Dodanie naloksonu, antagonisty receptora opioidowego, ma na celu przeciwdziałanie zaparciom wywołanym przez opioidy poprzez hamowanie odziaływania oksykodonu na receptory opioidowe zlokalizowane w ścianie jelita.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność oddechowa z hipoksją i (lub) hiperkapnią. Ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Zespół sercowo-płucny. Ciężka astma oskrzelowa. Niespowodowana stosowaniem opioidów porażenna niedrożność jelit. Umiarkowane lub ciężkie zaburzenia czynności wątroby.

Dawkowanie

Doustnie. Skuteczność działania przeciwbólowego preparatu jest równoważna działaniu leków o przedłużonym uwalnianiu zawierających chlorowodorek oksykodonu. Dawkę należy dostosować do nasilenia bólu oraz indywidualnej wrażliwości pacjenta na leczenie. Dorośli. U pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej opioidów, zwykle stosowana dawka początkowa wynosi 10 mg chlorowodorku oksykodonu + 5 mg chlorowodorku naloksonu co 12 h. U pacjentów otrzymujących już opioidowe leki przeciwbólowe leczenie można rozpocząć od większych dawek, uwzględniając ich wcześniejsze doświadczenie z leczeniem opioidami. Lek w dawce 5 mg + 2,5 mg przeznaczony jest do zwiększania dawki na początku leczenia opioidami i do indywidualnego dostosowania dawki u danego pacjenta. Maksymalna dawka dobowa wynosi 160 mg chlorowodorku oksykodonu z 80 mg chlorowodorku naloksonu. Maksymalna dawka dobowa jest przeznaczona dla pacjentów, którzy wcześniej otrzymywali ustaloną dawkę dobową leku i u których konieczne stało się jej zwiększenie. Jeśli rozważane jest zwiększenie dawki, szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i pacjentów z lekkimi zaburzeniami czynności wątroby. Jeśli konieczne jest zastosowanie większych dawek, należy rozważyć podawanie dodatkowo w takich samych odstępach czasu chlorowodorku oksykodonu w tabl. o przedł. uwalnianiu, biorąc pod uwagę jego maksymalną dawkę dobową wynoszącą 400 mg. W przypadku podawania dodatkowych dawek chlorowodorku oksykodonu, korzystne działanie chlorowodorku naloksonu na czynność jelit może być słabsze. Po całkowitym zakończeniu stosowania oksykodonu z naloksonem i zmianie leczenia na inny opioid, można spodziewać się pogorszenia czynności jelit. Niektórzy pacjenci przyjmujący tabletki o przedłużonym uwalnianiu zgodnie z ustalonym schematem potrzebują leków przeciwbólowych w postaci o natychmiastowym uwalnianiu w celu zniesienia bólu przebijającego. Xanconalon ma postać tabletek o przedłużonym uwalnianiu, dlatego nie jest przeznaczony do łagodzenia bólu przebijającego. Pojedyncza dawka leku stosowanego doraźnie powinna wynosić 1/6 dobowej dawki chlorowodorku oksykodonu. Konieczność stosowania leku szybko łagodzącego ból częściej niż 2 razy na dobę wskazuje, że należy zwiększyć dawkę leku Xanconalon. Dawki chlorowodorku oksykodonu z chlorowodorkiem naloksonu należy zwiększać co 1-2 dni o 5 mg + 2,5 mg 2 razy na dobę lub, w razie konieczności, o 10 mg + 5 mg, aż do ustalenia stałej dawki. Celem jest ustalenie indywidualnego dawkowania dla danego pacjenta, które stosowane 2 razy na dobę zapewni odpowiednie działanie przeciwbólowe i możliwie niewielką ilością leku stosowanego doraźnie przez cały czas trwania leczenia przeciwbólowego. Lek podaje się w ustalonej dawce 2 razy na dobę, według stałego schematu czasowego. U większości pacjentów skuteczne jest podawanie takiej samej dawki o ustalonej porze (rano i wieczorem), co 12 h. U niektórych pacjentów korzystny może być nierówny podział dawek, zależnie od odczuwanego bólu. Zasadą jest stosowanie najmniejszej skutecznej dawki. W leczeniu bólu nienowotworowego zazwyczaj wystarczająca dobowa dawka chlorowodorku oksykodonu z chlorowodorkiem naloksonu wynosi 40 mg + 20 mg, ale może być konieczne zastosowanie większych dawek. Czas trwania leczenia. Leku nie należy stosować dłużej niż jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli ze względu na rodzaj i nasilenie choroby konieczne jest długotrwałe leczenie, zaleca się uważne i systematyczne kontrolowanie stanu pacjenta w celu określenia, czy i w jakim zakresie leczenie powinno być kontynuowane. Jeśli leczenie opioidami nie jest już dłużej konieczne, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku, tak jak u młodszych dorosłych, dawkę należy dostosować do natężenia bólu oraz indywidualnej wrażliwości pacjenta. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zwiększone jest stężenie w osoczu zarówno oksykodonu, jak i naloksonu. Wpływ na stężenie naloksonu jest większy niż na stężenie oksykodonu. Należy zachować ostrożność, stosując oksykodon z naloksonem u pacjentów z lekkimi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby stosowanie leku jest przeciwwskazane. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zwiększone jest stężenie w osoczu zarówno oksykodonu, jak i naloksonu. Wpływ na stężenie naloksonu jest większy niż na stężenie oksykodonu. Należy zachować ostrożność, stosując lek u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności preparatu u dzieci <18 lat. Sposób podania. Lek należy przyjmować 2 razy na dobę. Tabletki o przedłużonym uwalnianiu można przyjmować niezależnie od posiłków; połykać, popijając wystarczającą ilością płynu. Tabletki 5 mg + 2,5 należy połykać w całości. Tabletki 10 mg + 5 mg, 20 mg + 10 mg i 40 mg + 20 mg można podzielić na równe dawki; nie wolno ich żuć ani rozkruszać.

Skład

1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 5 mg, 10 mg, 20 mg lub 40 mg chlorowodorku oksykodonu i odpowiednio 2,5 mg, 5 mg, 10 mg lub 20 mg chlorowodorku naloksonu.

Działanie

Połączenie agonisty receptorów opioidowych - oksykodonu i antagonisty tych receptorów - naloksonu. Oksykodon i naloksonu wykazują powinowactwo do receptorów opioidowych kappa, mi i delta w mózgu i rdzeniu kręgowym oraz narządach obwodowych. Ze względu na miejscowy antagonizm konkurencyjny naloksonu w jelitach względem działania oksykodonu, w którym uczestniczą receptory opioidowe, nalokson powoduje osłabienie zaburzeń czynności jelit, które są typowe dla leczenia opioidami. Biodostępność oksykodonu po podaniu doustnym wynosi do 87%. Oksykodon wiąże się z białkami osocza w ok. 45%. Jest metabolizowany w jelicie i wątrobie przy udziale cytochromu P-450 do noroksykodonu, oksymorfonu oraz innych związków sprzęganych z kwasem glukuronowym. Oksykodon i jego metabolity są wydalane z moczem i kałem. Dostępność biologiczna naloksonu po podaniu doustnym wynosi <3%, dlatego jest mało prawdopodobne istotne klinicznie oddziaływanie ogólnoustrojowe. Metabolizowany jest w wątrobie i wydalany z moczem.

Interakcje

Jednoczesne stosowanie leków opioidowych i leków uspokajających (np. benzodiazepin lub leków pochodnych) zwiększa ryzyko wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci na skutek addytywnego działania depresyjnego na OUN. Należy ograniczyć dawkę leku i czas trwania leczenia skojarzonego. Substancjami o działaniu hamującym na OUN są np. inne leki opioidowe, leki przeciwlękowe, nasenne, uspokajające (w tym benzodiazepiny), przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, przeciwhistaminowe i przeciwwymiotne. Alkohol może wzmacniać działanie farmakodynamiczne preparatu - należy unikać jednoczesnego przyjmowania. Równoczesne stosowanie oksykodonu ze środkami o działaniu serotoninowym, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) może prowadzić do toksyczności serotoninowej. Objawy toksyczności serotoninowej mogą obejmować zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, omamy, śpiączka), chwiejność układu autonomicznego (np. tachykardia, labilne ciśnienie krwi, hipertermia), zaburzenia nerwowo-mięśniowe (np. hiperrefleksja, zaburzenia koordynacji, sztywność) i (lub) objawy żołądkowo-jelitowe (np. nudności, wymioty, biegunka). Oksykodon należy stosować ostrożnie, a u pacjentów przyjmujących wymienione leki może być konieczne zmniejszenie dawki. Podczas jednoczesnego stosowania oksykodonu i leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny obserwowano istotne klinicznie zmiany wartości INR w obu kierunkach. Oksykodon jest metabolizowany głównie przy udziale izoenzymu CYP3A4 i częściowo przez CYP2D6. Inhibitory CYP3A4, takie jak antybiotyki makrolidowe (np. klarytromycyna, erytromycyna, telitromycyna), azolowe leki przeciwgrzybiczne (np. ketokonazol, worykonazol, itrakonazol, pozakonazol), inhibitory proteazy (np. rytonawir, indynawir, nelfinawir, sakwinawir), cymetydyna oraz sok grejpfrutowy mogą zmniejszyć klirens oksykodonu, co może prowadzić do zwiększenia stężenia oksykodonu w osoczu. Może być konieczne zmniejszenie dawki leku i następnie ponowne zwiększenie jego dawki. Leki pobudzające aktywność CYP3A4, takie jak ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina i ziele dziurawca zwyczajnego, mogą indukować metabolizm oksykodonu i powodować zwiększenie jego klirensu, co może doprowadzić do zmniejszenia stężenia oksykodonu w osoczu. Zaleca się zachowanie ostrożności, a w celu utrzymania odpowiedniej kontroli objawów choroby może być konieczne dostosowanie dawkowania. Teoretycznie, leki hamujące aktywność CYP2D6, takie jak paroksetyna, fluoksetyna i chinidyna, mogą powodować zmniejszenie klirensu oksykodonu, co może prowadzić do zwiększenia jego stężenia w osoczu. Jednoczesne stosowanie z inhibitorami CYP2D6 nie ma znaczącego wpływu na eliminację oksykodonu i na jego działanie farmakodynamiczne. Badania metabolizmu in vitro wskazują, że nie są spodziewane znaczące klinicznie interakcje między oksykodonem i naloksonem. Prawdopodobieństwo klinicznie istotnych interakcji między paracetamolem, kwasem acetylosalicylowym lub naltreksonem a połączeniem oksykodonu z naloksonem w stężeniach leczniczych jest minimalne.

Środki ostrożności

Głównym zagrożeniem związanym z nadmiarem opioidów jest depresja oddechowa. Należy zachować ostrożność, stosując oksykodon z naloksonem u pacjentów w podeszłym wieku lub osłabionych, z wywołaną przez opioidy niedrożnością porażenną jelit, ciężkimi zaburzeniami czynności płuc, bezdechem sennym, obrzękiem śluzowatym, niedoczynnością tarczycy, chorobą Addisona (niewydolnością kory nadnerczy), psychozą organiczną po ostrym zatruciu, kamicą żółciową, rozrostem gruczołu krokowego, alkoholizmem, majaczeniem alkoholowym, zapaleniem trzustki, niedociśnieniem tętniczym, nadciśnieniem tętniczym, istniejącymi chorobami sercowo-naczyniowymi, urazem głowy (ze względu na ryzyko zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego), zaburzeniami padaczkowymi lub skłonnością do drgawek. Zaleca się ostrożność u pacjentów otrzymujących inhibitory MAO lub leki o działaniu hamującym OUN. Jednoczesne stosowanie oksykodonu z naloksonem i leków uspokajających, np. benzodiazepin lub leków pochodnych może prowadzić do wystąpienia nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki i śmierci. Z tego względu leczenie skojarzone z takimi lekami uspokajającymi należy stosować wyłącznie u pacjentów, u których nie są dostępne alternatywne metody leczenia. Jeśli zostanie podjęta decyzja o stosowaniu oksykodonu z naloksonem w skojarzeniu z lekami uspokajającymi, należy podawać najmniejszą skuteczną dawkę, a czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy. Należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują przedmiotowe i podmiotowe objawy związane z depresją oddechową i nadmierne uspokojenie. W tym kontekście zdecydowanie zaleca się poinformowanie pacjentów i ich opiekunów o możliwości wystąpienia takich objawów. Należy zachować ostrożność, stosując oksykodon z naloksonem u pacjentów z lekkimi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek konieczne jest bardzo dokładne kontrolowanie stanu pacjentów. Można brać pod uwagę wystąpienie biegunki, jako ewentualny skutek działania naloksonu. U pacjentów długotrwale otrzymujących opioidy zmiana na oksykodon z naloksonem może początkowo wywołać objawy odstawienia. Tacy pacjenci mogą wymagać szczególnej uwagi. Lek nie jest odpowiedni do leczenia objawów z odstawienia. Podczas długotrwałego stosowania u pacjenta może się rozwinąć tolerancja na lek i może być konieczne stosowanie większych dawek w celu utrzymania pożądanego działania. Długotrwałe stosowanie oksykodonu z naloksonem może prowadzić do uzależnienia fizycznego. Po nagłym przerwaniu leczenia mogą wystąpić objawy z odstawienia. Jeśli leczenie oksykodonem z naloksonem nie jest już konieczne, wskazane może być stopniowe zmniejszanie dawki dobowej w celu uniknięcia objawów z odstawienia. Oksykodon z naloksonem mogą powodować rozwój uzależnienia psychicznego. Oksykodon z naloksonem należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z nadużywaniem alkoholu lub narkotyków w wywiadzie. Profil nadużywania samego oksykodonu i innych silnych agonistów receptorów opioidowych jest podobny. Tabletek 5 mg + 2,5 mg nie wolno dzielić. Tabletki 10 mg + 5 mg, 20 mg + 10 mg i 40 mg + 20 mg można podzielić na równe dawki. Jednak tabletek nie wolno później przełamywać, żuć ani rozkruszać, aby nie zniszczyć ich właściwości tabletek o przedłużonym uwalnianiu. Przełamywanie, żucie lub kruszenie tabletek o przedłużonym uwalnianiu w celu połknięcia powoduje szybsze uwolnienie substancji czynnych i wchłonięcie potencjalnie śmiertelnej dawki oksykodonu. W kale można zauważyć obecność pustej matrycy tabletki. U pacjentów, u których wystąpiła senność i (lub) epizod nagłego zasypiania można rozważyć zmniejszenie dawki lub zakończenie leczenia. Ze względu na możliwe działanie addytywne, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania oksykodonu z naloksonem i innych leków o działaniu sedatywnym. Picie alkoholu podczas stosowania preparatu może nasilić działania niepożądane leku, dlatego należy unikać ich jednoczesnego przyjmowania. Nie ma doświadczenia klinicznego u pacjentów z nowotworami umiejscowionymi w otrzewnej ani pacjentami w zaawansowanych stadiach nowotworów układu pokarmowego i miednicy - nie zaleca się stosowania. Nie zaleca się stosowania oksykodonu z naloksonem przed operacjami ani w ciągu pierwszych 12-24 h po operacji. Dokładny czas, w którym rozpoczyna się stosowanie oksykodonu z naloksonem w okresie pooperacyjnym, zależy od rodzaju i zakresu operacji, wybranej procedury anestezjologicznej, stosowania innych leków i ogólnego stanu pacjenta oraz od wnikliwej oceny stosunku korzyści do ryzyka u każdego pacjenta. Opioidy mogą wpływać na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza lub gonady, powodując m.in. zwiększenie stężenia prolaktyny oraz zmniejszenie stężenia kortyzolu i testosteronu w osoczu. Zdecydowanie odradza się nadużywania preparatu przez osoby uzależnione od narkotyków. Przewiduje się, że oksykodon z naloksonem, jeśli nadużywany będzie drogą pozajelitową, donosową lub doustną przez osoby uzależnione od agonistów receptorów opioidów, takich jak heroina, morfina lub metadon, wywoła silne objawy z odstawienia (ze względu na charakter naloksonu jako antagonisty receptorów opioidowych) lub nasili już obecne objawy z odstawienia. Tabletki przeznaczone są wyłącznie do stosowania doustnego. W razie niedozwolonego wstrzyknięcia pozajelitowego, substancje pomocnicze tabletki (zwłaszcza talk) mogą spowodować martwicę tkanek w miejscu wstrzyknięcia, ziarniniaki płuc lub inne ciężkie, potencjalnie zagrażające życiu zdarzenia. Opioidy, takie jak oksykodon, mogą wywierać wpływ na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza lub podwzgórze-przysadka-gonady. Niektóre zmiany, które można obserwować, to zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy oraz zmniejszenie stężenia kortyzolu i testosteronu w osoczu. Takie zmiany hormonalne mogą wywołać objawy kliniczne. Stosowanie preparatu jako środka dopingującego może stanowić zagrożenie dla zdrowia. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletce o przedłużonym uwalnianiu, to znaczy preparat uznaje się za "wolny od sodu".

Ciąża i laktacja

Preprat można stosować w czasie ciąży jedynie wtedy, gdy korzyści przewyższają możliwe ryzyko dla płodu lub noworodka. Zarówno oksykodon, jak i nalokson przenikają przez łożysko. Długotrwałe stosowanie oksykodonu w okresie ciąży może prowadzić do wystąpienia objawów z odstawienia u noworodka. Oksykodon podawany podczas porodu może spowodować depresję oddechową u noworodka. Oksykodon przenika do mleka kobiecego. Nie można wykluczyć ryzyka dla karmionego piersią niemowlęcia, zwłaszcza w przypadku stosowania przez karmiącą matkę wielokrotnych dawek leku. Na czas stosowania preparatu należy zaprzestać karmienia piersią.

Działania niepożądane

Często: zmniejszenie apetytu do utraty apetytu, bezsenność, zawroty głowy, ból głowy, senność, uderzenia gorąca, ból brzucha, zaparcia, biegunka, suchość w jamie ustnej, niestrawność, wymioty, nudności, wzdęcia, świąd, reakcje skórne, nadmierne pocenie się, osłabienie, zmęczenie. Niezbyt często: nadwrażliwość, zaburzenia myślenia, lęk, stan splątania, depresja, zmniejszenie libido, nerwowość, niepokój ruchowy, drgawki (szczególnie u osób z zaburzeniami padaczkowymi lub predyspozycjami do drgawek), zaburzenia uwagi, zaburzenia smaku, zaburzenia mowy, omdlenia, drżenie, letarg, zaburzenia widzenia, dławica piersiowa (w szczególności u pacjentów z chorobą niedokrwienną w wywiadzie), kołatanie serca, zmniejszenie lub zwiększenie ciśnienia tętniczego, duszność, katar, kaszel, wzdęcie brzucha, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, kolka żółciowa, skurcze mięśni, drgania mięśni, bóle mięśniowe, parcie na pęcherz, zespół z odstawienia, bóle w klatce piersiowej, dreszcze, złe samopoczucie, ból, obrzęk obwodowy, pragnienie, zmniejszenie masy ciała, urazy powypadkowe. Rzadko: uzależnienie od leku, tachykardia, ziewanie, choroby zębów, zwiększenie masy ciała. Częstość nieznana: stan euforii, omamy, koszmary senne, parestezje, uspokojenie, depresja oddechowa, odbijanie się z zwracaniem treści żołądkowej, zatrzymanie moczu, zaburzenia wzwodu. Dodatkowe działania niepożądane chlorowodorku oksykodonu. Ze względu na właściwości farmakologiczne, oksykodonu chlorowodorek może spowodować depresję oddechową, zwężenie źrenic, skurcz oskrzeli, skurcz mięśni gładkich i zahamowanie odruchu kaszlowego. Często: zmiany nastroju i osobowości, zmniejszona aktywność, nadmierna aktywność psychoruchowa, czkawka, dyzuria. Niezbyt często: odwodnienie, pobudzenie, zburzenia postrzegania (np. derealizacja), zaburzenia koncentracji, migrena, nadmierne napięcie mięśni, mimowolne skurcze mięśni, niedoczulica, zaburzeni koordynacji, zaburzenia słuchu, rozszerzenie naczyń krwionośnych, dysfonia, zaburzenia połykania, niedrożność jelit, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej, suchość skóry, hipogonadyzm, obrzęk, tolerancja leku. Rzadko: opryszczka, zwiększenie apetytu, smoliste stolce, krwawienie z dziąseł, pokrzywka. Częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne, zwiększona wrażliwość na ból, próchnica zębów, zastój żółci, brak miesiączki, zespół odstawienia u noworodka.

Pozostałe informacje

Oksykodon z naloksonem ma umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jest to szczególnie prawdopodobne na początku leczenia, po zwiększeniu jego dawki lub zmianie godzin przyjmowania leku oraz podczas przyjmowania z innymi lekami hamującymi czynność OUN. Może to nie dotyczyć pacjentów w stanie ustabilizowanym podczas stosowania stałych dawek. Dlatego należy skonsultować z lekarzem możliwość prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Pacjentom, u których wystąpiła senność i (lub) epizod nagłego zasypiania, trzeba odradzić prowadzenie pojazdów lub angażowanie się w działania, w których zaburzenia uwagi mogą narażać ich samych lub inne osoby na ryzyko poważnych obrażeń lub śmierci (np. w trakcie obsługiwania maszyn), aż do czasu ustąpienia takich epizodów i senności. Lek może powodować uzyskanie pozytywnego wyniku w testach antydopingowych.