Targin - baza leków

Wskazania

Silny ból, który może być właściwie leczony jedynie przy zastosowaniu opioidowych leków przeciwbólowych. Leczenie objawowe drugiego rzutu pacjentów z idiopatycznym zespołem niespokojnych nóg o nasileniu od ciężkiego do bardzo ciężkiego po wykazaniu nieskuteczności leczenia dopaminergicznego. Obecność antagonisty receptora opioidowego (naloksonu) przeciwdziała występowaniu zaparć wywołanych przez opioidy poprzez hamowanie odziaływania oksykodonu na receptory opioidowe zlokalizowane w ścianie jelita. Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka depresja oddechowa z niedotlenieniem narządów i tkanek i (lub) hiperkapnia. Ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Serce płucne. Ciężka astma oskrzelowa. Niedrożność porażenna jelit niespowodowana przez opioidy. Umiarkowana do ciężkiej niewydolność wątroby. Dodatkowo w zespole niespokojnych nóg: nadużywanie leków opioidowych w wywiadzie.

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Leczenie przeciwbólowe. Skuteczność działania przeciwbólowego preparatu jest równoważna działaniu preparatów o przedłużonym uwalnianiu zawierających chlorowodorek oksykodonu. Dawkowanie należy dostosować do nasilenia bólu oraz indywidualnej wrażliwości pacjenta. Zazwyczaj stosowana dawka początkowa u pacjentów, którzy nie przyjmowali wcześniej opioidów wynosi 10 mg chlorowodorku oksykodonu + 5 mg chlorowodorku naloksonu, co 12 h. U pacjentów, którzy przyjmowali wcześniej opioidy leczenie można rozpocząć od większej dawki, w zależności od ich wcześniejszych doświadczeń w stosowaniu leków opioidowych. Maksymalna dawka dobowa leku (przyjmowana w tabletkach) to 160 mg chlorowodorku oksykodonu + 80 mg chlorowodorku naloksonu. Maksymalna dawka dobowa jest przeznaczona dla pacjentów, którzy wcześniej otrzymywali ustaloną dawkę dobową i u których zaistniała konieczność zwiększenia dawki. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz na pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby, jeśli rozważane jest zwiększenie dawki. Jeśli konieczne jest zastosowanie większych dawek należy rozważyć jednoczesne, dodatkowe podanie chlorowodorku oksykodonu w tabl. o przedł. uwalnianiu w takich samych odstępach pomiędzy dawkami, przy czym należy pamiętać, że maksymalna dawka dobowa chlorowodorku oksykodonu podawanego w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu to 400 mg. W przypadku zastosowania dodatkowych dawek chlorowodorku oksykodonu korzyści z wpływu chlorowodorku naloksonu na czynność jelit mogą być mniejsze. Po zaprzestaniu terapii preparatem i włączeniu terapii innym opioidem można spodziewać się pogorszenia czynności jelit. U niektórych pacjentów przyjmujących tabl. o przedł. uwalnianiu regularnie wg schematu dawkowania może zajść konieczność zastosowania leku przeciwbólowego o natychmiastowym uwalnianiu, jako leku pomocniczego w przypadku bólu przebijającego. W leczeniu bólu przebijającego pojedyncza dawka leku pomocniczego powinna wynosić 1/6 równoważnej dawki dobowej chlorowodorku oksykodonu. Konieczność zastosowania ponad 2 dawek leku pomocniczego na dobę zwykle wskazuje na potrzebę dobrania większej dawki. Zwiększania dawki należy dokonywać co 1-2 dni, stopniowo o dawkę 5 mg chlorowodorku oksykodonu + 2,5 mg chlorowodorku naloksonu 2 razy na dobę lub, jeśli to konieczne, o dawkę 10 mg chlorowodorku oksykodonu + 5 mg chlorowodorku naloksonu 2 razy na dobę aż do osiągnięcia stabilnej dawki. Ma to na celu ustalenie indywidualnej dla danego pacjenta dawki podawanej 2 razy na dobę, która zapewni odpowiednie działanie przeciwbólowe i stosowanie możliwie najmniejszej dawki leku pomocniczego przez cały okres, w którym konieczne jest leczenie bólu. Nieco podwyższone (skorelowane z dawką) maksymalne stężenie w osoczu należy wziąć pod uwagę, gdy stosuje się tabletki 2,5 mg/1,25 mg. Lek Targin jest przyjmowany w określonej dawce 2 razy na dobę, zgodnie z ustalonym harmonogramem czasowym. U większości pacjentów odpowiednie jest podawanie symetryczne (jednakowe dawki rano i wieczorem), w równych odstępach czasu (co 12 h), jednak u niektórych pacjentów, w zależności od ich indywidualnych uwarunkowań bólu, korzystne może być dawkowanie asymetryczne, dostosowane do ich wzorca bólu. Na ogół należy wybierać najniższą skuteczną dawkę leku przeciwbólowego. W leczeniu bólu nienowotworowego wystarczająca jest zwykle dawka dobowa 40 mg chlorowodorku oksykodonu + 20 mg chlorowodorku naloksonu, jednak może być konieczne zwiększenie dawki. Jeśli do przyjęcia wymaganej dawki zastosowanie danej mocy leku jest trudne do realizacji lub niepraktyczne można podać inne moce tego samego leku. Leczenie w zespole niespokojnych nóg. Lek jest wskazany do stosowania u pacjentów z zespołem niespokojnych nóg (RLS), u których objawy RLS, występujące codziennie i obecne w ciągu dnia (≥4 dni w tyg.), utrzymują się od co najmniej 6 mies. Lek należy stosować po uprzednim niepowodzeniu terapii dopaminergicznej. Niepowodzenie terapii dopaminergicznej definiowane jest jako niewystarczająca początkowa odpowiedź, odpowiedź, która stała się niewystarczająca wraz z upływem czasu, wystąpienie nasilenia choroby lub niemożliwa do zaakceptowania tolerancja pomimo podawania odpowiednich dawek. Uprzednie leczenie powinno obejmować terapię przynajmniej jednym lekiem dopaminergicznym przez ogółem 4 tyg.; krótszy okres leczenia może być dopuszczalny w przypadku niemożliwej do zaakceptowania tolerancji terapii dopaminergicznej. Dawkowanie należy dostosować do nasilenia bólu oraz indywidualnej wrażliwości pacjenta. Leczenie pacjentów ze zespołem niespokojnych nóg (RLS) ze zastosowaniem produktu Targin powinno odbywać się pod nadzorem lekarza doświadczonego w stosowaniu terapii RLS. Zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 5 mg chlorowodorku oksykodonu +2,5 mg chlorowodorku naloksonu co 12 h. Jeżeli wymagane jest zastosowanie większych dawek, zaleca się stopniowe dostosowanie dawki poprzez zwiększanie jej co tydzień. Średnia dawka dobowa w kluczowym badaniu klinicznym wynosiła 20 mg chlorowodorku oksykodonu +10 mg chlorowodorku naloksonu. Niektórzy pacjenci mogą odnieść korzyść ze stosowania większych dawek dobowych do 60 mg chlorowodorku oksykodonu + 30 mg chlorowodorku naloksonu. Preparat jest przyjmowany w określonej dawce 2 razy na dobę zgodnie z ustalonym harmonogramem czasowym. U większości pacjentów odpowiednie jest podawanie symetryczne (jednakowe dawki rano i wieczorem), w równych odstępach czasu (co 12 h), jednak u niektórych pacjentów, w zależności od sytuacji poszczególnych pacjentów, korzystne może być dawkowanie asymetryczne, dostosowane do poszczególnych pacjentów. Zawsze należy wybierać najniższą skuteczną dawkę leku przeciwbólowego. Jeśli do przyjęcia wymaganej dawki zastosowanie danej mocy leku jest trudne do realizacji lub niepraktyczne, można podać inne moce tego produktu leczniczego. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku dawka powinna być dostosowana do natężenia bólu lub nasilenia objawów RLS oraz do indywidualnej wrażliwości pacjenta. Należy zachować ostrożność podając tabletki pacjentom z łagodną niewydolnością wątroby. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z niewydolnością wątroby o nasileniu umiarkowanym i ciężkim. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci poniżej 18 lat. Cele leczenia i jego zakończenie (leczenie przeciwbólowe). Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy uzgodnić razem z pacjentem strategię leczenia, obejmującą czas trwania i cele leczenia, oraz plan jego zakończenia, zgodnie z wytycznymi leczenia bólu. Podczas leczenia lekarz powinien mieć częsty kontakt z pacjentem w celu oceny konieczności dalszego leczenia, rozważenia zakończenia leczenia i modyfikacji dawkowania w razie konieczności. Gdy pacjent nie potrzebuje już leczenia oksykodonem, zalecane może być stopniowe zmniejszanie dawki, aby zapobiec wystąpieniu objawów odstawienia. W razie braku odpowiedniej kontroli bólu należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia hiperalgezji, tolerancji i progresji choroby zasadniczej. Czas trwania leczenia. Nie należy stosować leku dłużej niż to bezwzględnie konieczne. Zespół niespokojnych nóg: co najmniej raz na 3 mies. w czasie trwania terapii lekiem pacjenci powinni być poddawani ocenie klinicznej. Leczenie należy kontynuować tylko wówczas, jeżeli lek jest skuteczny, a korzyść przeważa występowanie działań niepożądanych i potencjalnych szkód u poszczególnych pacjentów. Po trwającej 1 rok terapii należy rozważyć stopniową redukcję dawki leku przez okres ok. 1 tyg. w celu ustalenia, czy wskazana jest kontynuacja stosowania leku. W przypadku, gdy leczenie opioidem nie jest dłużej konieczne, zaleca się stopniową redukcję dawki przez okres ok. 1 tyg. w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia objawów odstawiennych. Sposób podania. Lek należy przyjmować w określonej dawce 2 razy na dobę zgodnie z ustalonym harmonogramem czasowym. Tabletki  można przyjmować z pokarmem lub bez pokarmu. Popijać dużą ilością płynu. Tabletki należy połykać w całości, nie dzielić, nie żuć ani nie kruszyć.

Skład

1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 5 mg, 10 mg, 20 mg lub 40 mg chlorowodorku oksykodonu i odpowiednio 2,5 mg, 5 mg, 10 mg lub 20 mg chlorowodorku naloksonu. Lek zawiera laktozę.

Działanie

Połączenie agonisty receptorów opioidowych - oksykodonu i antagonisty tych receptorów - naloksonu. Oksykodon działa przeciwbólowo, wiążąc się z endogennymi receptorami opioidowymi w OUN. Ze względu na miejscowy antagonizm konkurencyjny naloksonu w jelitach względem działania oksykodonu, w którym uczestniczą receptory opioidowe, nalokson powoduje osłabienie zaburzeń czynności jelit, które są typowe dla leczenia opioidami. Charakterystyka farmakokinetyczna oksykodonu pochodzącego z leku Targin jest równoważna z charakterystyką tabletek o przedłużonym uwalnianiu zawierających chlorowodorek oksykodonu podawanych łącznie z tabletkami o przedłużonym uwalnianiu zawierającymi chlorowodorek naloksonu. Opioidy mogą wpływać na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza lub gonady, powodując m.in. zwiększenie stężenia prolaktyny oraz zmniejszenie stężenia kortyzolu i testosteronu w osoczu. Biodostępność oksykodonu po podaniu doustnym wynosi do 87%. Oksykodon wiąże się z białkami osocza w ok. 45%. Jest metabolizowany w jelicie i wątrobie przy udziale cytochromu P-450 do noroksykodonu, oksymorfonu oraz innych związków sprzęganych z kwasem glukuronowym. Metabolity wykazują niewielką aktywność farmakologiczną. Oksykodon i jego metabolity są wydalane z moczem i kałem. Dostępność biologiczna naloksonu po podaniu doustnym wynosi <3%, dlatego jest mało prawdopodobne istotne klinicznie oddziaływanie ogólnoustrojowe. Metabolizowany jest w wątrobie, głównie przez sprzęganie z kwasem glukuronowym i wydalany z moczem.

Interakcje

Jednoczesne stosowanie opioidów z lekami uspokajającymi, takimi jak benzodiazepiny lub podobne leki, zwiększa ryzyko sedacji, depresji oddechowej, śpiączki i śmierci ze względu na addytywny efekt hamujący aktywność OUN. Dawka i czas jednoczesnego stosowania powinny być ograniczone. Leki wpływające hamująco na OUN obejmują, choć nie ograniczają się do grup leków, takich jak: inne opioidy, gabapentynoidy (takie jak pregabalina), leki przeciwlękowe, nasenne oraz uspokajające (w tym benzodiazepiny), leki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, przeciwhistaminowe i przeciwwymiotne. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów stosujących inhibitory MAO lub otrzymujących inhibitory MAO w ciągu ostatnich 2 tyg. Jednoczesne stosowanie oksykodonu z lekami serotoninowymi, takimi jak selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) może powodować działanie toksyczne serotoniny. Objawy działania toksycznego serotoniny mogą obejmować zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, omamy, śpiączkę), brak stabilności układu autonomicznego (np. tachykardia, niestabilne ciśnienie krwi, hipertermia), zaburzenia nerwowo-mięśniowe (np. hiperrefleksja, brak koordynacji ruchowej, sztywność) i (lub) objawy żołądkowo-jelitowe (np. nudności, wymioty, biegunka). Oksykodon należy stosować ze szczególną ostrożnością. Konieczne może być zmniejszenie dawki zmniejszenie dawki oksykodonu u pacjentów stosujących te leki. Alkohol może wzmacniać działanie farmakodynamiczne leku; należy unikać równoczesnego przyjmowania. Obserwowano istotne klinicznie zmiany INR w obu kierunkach u osób, którym równocześnie podawano oksykodon i leki przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny. Oksykodon jest metabolizowany głównie przy udziale CYP3A4 również częściowo - przez CYP2D6. Aktywność obu szlaków metabolicznych może być hamowana lub indukowana przez różne, jednocześnie podawane leki lub składniki diety. Konieczne może być dostosowanie dawki preparatu. Inhibitory CYP3A4, takie jak antybiotyki makrolidowe (np. klarytromycyna, erytromycyna, telitromycyna), azolowe leki przeciwgrzybiczne (np. ketokonazol, worykonazol, itrakonazol, pozakonazol), inhibitory proteazy (np. rytonawir, indinawir, nelfinawir, sakwinawir), cymetydyna, a także sok grejpfrutowy mogą powodować zmniejszenie klirensu oksykodonu, co może prowadzić do zwiększenia stężenia oksykodonu w osoczu. Konieczne może być zmniejszenie dawki leku i następnie ponowne dostosowanie dawki. Leki pobudzające CYP3A4, takie jak ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina i ziele dziurawca zwyczajnego, mogą indukować metabolizm oksykodonu i spowodować zwiększenie jego klirensu, co w rezultacie może doprowadzić do obniżenia stężenia oksykodonu w osoczu. Konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności, a następnie dostosowanie dawkowania w celu utrzymania odpowiedniej kontroli objawów. Teoretycznie, leki hamujące aktywność CYP2D6, takie jak paroksetyna, fluoksetyna i chinidyna, mogą powodować zmniejszenie klirensu oksykodonu, co może prowadzić do wzrostu stężenia oksykodonu w osoczu. Jednoczesne stosowanie z inhibitorami CYP2D6 nie ma znaczącego wpływu na eliminację i farmakodynamikę oksykodonu. Badania metabolizmu in vitro wskazują, że nie należy oczekiwać istotnych klinicznie interakcji między oksykodonem i naloksonem. Prawdopodobieństwo wystąpienia klinicznie istotnych interakcji między paracetamolem, kwasem acetylosalicylowym lub naltreksonem i połączeniem oksykodonu z naloksonem w stężeniach terapeutycznych jest minimalne.

Środki ostrożności

Należy zachować ostrożność podczas podawania tych tabletek u pacjentów: z poważnie upośledzoną funkcją oddechową; z bezdechem sennym; jednocześnie przyjmujących leki hamujące OUN; stosujących inhibitory MAO; w przypadku tolerancji, uzależnienia fizycznego i wycofania; w przypadku uzależnienia psychicznego, nadużywania i nadużywania substancji i (lub) alkoholu w wywiadzie; będących osobami w podeszłym wieku lub niedołężnych; z urazem głowy, zmianami wewnątrzczaszkowymi lub zwiększonym ciśnieniem śródczaszkowym; obniżonym poziomem świadomości o niewiadomym pochodzeniu; z padaczką lub skłonnością do drgawek; z niedociśnieniem; z nadciśnieniem; z zapaleniem trzustki; z łagodnym zaburzeniem czynności wątroby; z zaburzeniem czynności nerek; z porażenną niedrożnością jelit wywołaną opioidami; z obrzękiem śluzowatym; z niedoczynnością tarczycy; z chorobą Addisona (niewydolność kory nadnerczy); z przerostem prostaty; z psychozą organiczną; z alkoholizmem; z majaczeniem alkoholowym; z kamicą żółciową; z wcześniej istniejącymi chorobami układu krążenia. Niewydolność oddechowa. Głównym zagrożeniem związanym ze stosowanie opioidów w nadmiarze jest depresja oddechowa. Opioidy mogą powodować zaburzenia oddychania w czasie snu, w tym centralny bezdech senny (CBS) oraz niedotlenienie podczas snu. Stosowanie opioidów zwiększa ryzyko wystąpienia CBS w stopniu zależnym od dawki. U pacjentów z CBS należy rozważyć zmniejszenie całkowitej dawki opioidów. Jednoczesne stosowanie opioidów (w tym chlorowodorku oksykodonu) oraz leków uspokajających, takich jak benzodiazepiny lub podobne leki, może powodować sedację, depresję oddechową, śpiączkę lub śmierć. Z tego względu jednoczesne przepisywanie opioidów oraz leków uspokajających powinno być ograniczone do pacjentów, u których alternatywne opcje leczenia nie są możliwe. Jeśli zostanie podjęta decyzja o przepisaniu chlorowodorku oksykodonu jednocześnie z lekami uspokajającymi, należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę, a czas trwania leczenia powinien być możliwie najkrótszy. Pacjentów należy ściśle obserwować w celu wykrycia objawów przedmiotowych i podmiotowych depresji oddechowej i sedacji. W związku z tym zdecydowanie zaleca się poinformowanie pacjentów i ich opiekunów o możliwych objawach. W leczeniu zespołu niespokojnych nóg zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności u pacjentów z bezdechem sennym ze względu na zwiększenie ryzyka wystąpienia depresji oddechowej. Brak danych dotyczących takiego ryzyka z powodu wykluczenia pacjentów z bezdechem sennym z udziału w badaniach klinicznych. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów leczonych inhibitorami MAO lub otrzymujących inhibitory MAO w ciągu ostatnich 2 tyg. Należy zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Dokładnej obserwacji należy poddać szczególnie pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. Należy rozważyć występowanie biegunki, jako możliwy skutek stosowania naloksonu. Podczas wielokrotnego podawania opioidów, takich jak oksykodon, może rozwinąć się tolerancja na lek i uzależnienie fizyczne i (lub) psychiczne. Wielokrotne stosowanie leku może prowadzić do wystąpienia zaburzenia związanego ze stosowaniem opioidów (OUD). Większa dawka i dłuższy czas trwania leczenia opioidami może zwiększać ryzyko rozwoju OUD. Nadużywanie lub celowe niewłaściwe użycie leku może spowodować przedawkowanie i (lub) zgon. Ryzyko OUD jest zwiększone u pacjentów, u których w wywiadzie lub w rodzinie (rodzice lub rodzeństwo) stwierdzono zaburzenia związane z używaniem substancji psychoaktywnych (w tym nadużywanie alkoholu), u pacjentów aktualnie używających tytoniu lub u pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi w wywiadzie (np. ciężkie zaburzenie depresyjne, zaburzenia lękowe i zaburzenia osobowości). Przed rozpoczęciem leczenia preparatem i podczas leczenia należy uzgodnić z pacjentem jego cele i plan jego zakończenia. Ponadto przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia należy informować pacjenta na temat zagrożeń i objawów OUD. Należy zalecić pacjentowi, aby skontaktował się z lekarzem w razie wystąpienia takich objawów. Konieczna będzie obserwacja, czy u pacjenta nie występują objawy zachowań związanych z poszukiwaniem leku (np. zbyt wczesne zgłaszanie się po nowy zapas leku). Obejmuje to przegląd stosowanych równocześnie opioidów i leków psychoaktywnych (takich jak pochodne benzodiazepiny). U pacjentów z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi OUD należy rozważyć konsultację ze specjalistą ds. uzależnień. Przerwanie leczenia i zespół odstawienny. Długotrwałe stosowanie leku może doprowadzić do uzależnienia fizycznego, a po nagłym przerwaniu leczenie może wystąpić zespół odstawienny. W przypadku, gdy leczenie nie jest już konieczne, może być zalecane stopniowe zmniejszanie dawki w celu uniknięcia objawów odstawienia. Preparat nie jest odpowiedni do leczenia objawów odstawienia. Doświadczenie kliniczne ze stosowaniem leku w długotrwałym leczeniu pacjentów z zespołem niespokojnych nóg (RLS) powyżej 1 roku jest ograniczone. Aby nie zaburzać właściwości przedłużonego uwalniania substancji z tabletek, tabletki o przedłużonym uwalnianiu należy przyjmować w całości, nie należy ich łamać, żuć ani kruszyć. Łamanie, żucie lub kruszenie tabletek w celu połknięcia powoduje szybsze uwolnienie substancji czynnych i wchłonięcie potencjalnie śmiertelnej dawki oksykodonu. Jednoczesne picie alkoholu i stosowanie leku może nasilać działania niepożądane; należy unikać równoczesnego przyjmowania. Nie przeprowadzono badań dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat - nie zaleca się jego stosowania. Nie ma doświadczenia klinicznego z badań z udziałem pacjentów z nowotworami umiejscowionymi w otrzewnej ani pacjentami z zespołem ciasnoty wewnątrzbrzusznej w zaawansowanych stadiach nowotworów układu pokarmowego i miednicy - stosowanie leku u takich pacjentów nie jest zalecane. Lek nie jest zalecany do stosowania przed operacjami ani w ciągu pierwszych 12-24 h po operacji. Czas, w którym rozpoczyna się stosowanie leku w okresie pooperacyjnym zależy od rodzaju i zakresu operacji, procedury anestezjologicznej, stosowania innych leków i ogólnego stanu pacjenta oraz od wnikliwej oceny współczynnika korzyści do ryzyka indywidualnie dla każdego pacjenta. Zdecydowanie odradza się nadużywania leku przez osoby uzależnione od leków. W przypadku nadużywania drogą pozajelitową, przeznosową lub doustną u osób uzależnionych od agonistów opioidów, takich jak heroina, morfina lub metadon, lek wywoła wyraźne objawy z odstawienia - ze względu na charakterystykę naloksonu jako antagonisty receptorów opioidowych - lub nasilenie już obecnych objawów z odstawienia. Tabletki zawierają podwójną matrycę polimerową, przeznaczoną wyłącznie do stosowania doustnego. Niewłaściwe użycie leku poprzez parenteralne podanie składników tabletki (zwłaszcza talku) może spowodować miejscową martwicę tkanek oraz ziarniniaki płuc lub może prowadzić do innych, poważnych, potencjalnie śmiertelnych działań niepożądanych. Opioidy, takie jak chlorowodorek oksykodonu, mogą wywierać wpływ na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza lub gonady. Do stwierdzanych zmian należą zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy i zmniejszenie stężenia kortyzolu i testosteronu w osoczu. Te zmiany hormonalne mogą powodować objawy kliniczne. U pacjentów długotrwale stosujących opioidy zamiana na lek Targin może początkowo wywołać objawy odstawienia lub biegunkę. W przypadku stosowania wysokich dawek może wystąpić hiperalgezja, która nie zareaguje na dalsze zwiększanie dawki oksykodonu. Może być konieczne zmniejszenie dawki oksykodonu lub zmiana na inny opioid. Stosowanie leku, jako środka pobudzającego, zagraża życiu. Zaburzenia dróg żółciowych. Oksykodon może powodować zwiększenie ciśnienia w drogach żółciowych i skurcz w wyniku działania na zwieracz Oddiego, dlatego należy monitorować pacjentów z chorobami dróg żółciowych pod kątem nasilenia objawów podczas podawania oksykodonu. Substancje pomocnicze. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Ciąża i laktacja

Lek można stosować w czasie ciąży jedynie wówczas, gdy korzyści przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu i noworodka. Zarówno oksykodon jak i nalokson przenikają przez łożysko. Długotrwałe stosowanie oksykodonu podczas ciąży może prowadzić do wystąpienia objawów z odstawienia u noworodka. Oksykodon podawany podczas porodu może spowodować depresję oddechową u noworodka. Na czas leczenia preparatem należy zaprzestać karmienia piersią. Nie stwierdzono wpływu leku na krycie ani na płodność u szczurów.

Działania niepożądane

Działania niepożądane w leczeniu bólu. Często: zmniejszenie apetytu do utraty apetytu, bezsenność, zawroty głowy, ból głowy, senność, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, uderzenia gorąca, ból brzucha, zaparcia, biegunka, suchość w jamie ustnej, niestrawność, wymioty, nudności, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, świąd, reakcje skórne, nadmierne pocenie się, osłabienie, zmęczenie. Niezbyt często: nadwrażliwość, nieprawidłowe myślenie, lęk, stan splątania, depresja, zmniejszenie libido, nerwowość, niepokój ruchowy, drgawki (szczególnie u osób z zaburzeniami drgawkowymi lub predyspozycjami do drgawek), zaburzenia koncentracji uwagi, zaburzenia smaku, zaburzenia mowy, omdlenia, drżenie, letarg, osłabienie widzenia, dławica piersiowa (w szczególności u pacjentów z chorobą wieńcową w wywiadzie), kołatanie serca, zmniejszenie ciśnienia krwi, zwiększenie ciśnienia krwi, duszność, wyciek wodnisty z nosa, kaszel, wzdęcie brzucha, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, kolka żółciowa, skurcze mięśni, drgania mięśni, bóle mięśniowe, parcie na pęcherz, bóle w klatce piersiowej, dreszcze, zespół z odstawienia leku, złe samopoczucie, ból, obrzęk obwodowy, pragnienie, zmniejszenie masy ciała, urazy powypadkowe. Rzadko: tachykardia, ziewanie, zmiany w uzębieniu, zwiększenie masy ciała. Rzadko: uzależnienie od leku. Częstość nieznana: stan euforii, omamy, koszmary senne, zachowania agresywne, parestezje, uspokojenie, centralny bezdech senny, depresja oddechowa, odbijanie się z zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, zatrzymanie moczu, zaburzenia erekcji. Dodatkowo dla chlorowodorku oksykodonu znane są dodatkowo następujące działania niepożądane: depresja oddechowa, zwężenie źrenic, skurcz oskrzeli i skurcze mięśni gładkich, hamowanie odruchu kaszlu; często: zmiany nastroju i zmiany osobowości, obniżenie aktywności, nadmierna aktywność psychomotoryczna, czkawka, bolesne lub utrudnione oddawanie moczu; niezbyt często: odwodnienie, pobudzenie, zaburzenia percepcji (np. derealizacja), zaburzenia koncentracji uwagi, migrena, hipertonia, mimowolne skurcze mięśni, niedoczulica, nieprawidłowa koordynacja, zaburzenia słuchu, rozszerzenie naczyń, dysfonia, utrudnione połykanie, niedrożność jelita, owrzodzenie jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, suchość skóry, hipogonadyzm, obrzęk, tolerancja na lek; rzadko: opryszczka zwykła, zwiększenie apetytu, smoliste stolce, krwawienie z dziąseł, pokrzywka; częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne, agresja, przeczulica, próchnica zębów, dysfunkcja w obrębie zwieracza Oddiego, cholestaza, brak miesiączki, noworodkowy zespół odstawienny. Działania niepożądane w zespole niespokojnych nóg. Bardzo często: ból głowy, senność, zaparcia, nudności, nadmierne pocenie się, zmęczenie. Często: zmniejszenie apetytu do utraty apetytu, bezsenność, depresja, zawroty głowy, zaburzenia koncentracji uwagi, drżenie, parestezje, osłabienie widzenia, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, uderzenia gorąca, zmniejszenie ciśnienia krwi, zwiększenie ciśnienia krwi, ból brzucha, suchość w jamie ustnej, wymioty, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (podwyższona aktywność AlAT, GGT), świąd, reakcje skórne, bóle w klatce piersiowej, dreszcze, pragnienie, ból. Niezbyt często: obniżenie libido, epizody nagłego napadu snu, zaburzenia smaku, duszność, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, zaburzenia erekcji, zespół z odstawienia leku, obrzęk obwodowy, urazy powypadkowe. Częstość nieznana: nadwrażliwość, nieprawidłowe myślenie, niepokój, stan splątania, nerwowość, niepokój ruchowy, stan euforii, omamy, koszmary senne, uzależnienie od leku, zachowania agresywne, drgawki (szczególnie u osób z zaburzeniami drgawkowymi lub predyspozycjami do drgawek), uspokojenie, zaburzenia mowy, omdlenia, letarg, dławica piersiowa (w szczególności u pacjentów z chorobą wieńcową w wywiadzie), kołatanie serca, tachykardia, kaszel, wyciek wodnisty z nosa, depresja oddechowa, ziewanie, wzdęcie brzucha, biegunka, niestrawność, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, zmiany w uzębieniu, kolka żółciowa, skurcze mięśni, drgania mięśni, bóle mięśniowe, parcie na pęcherz, zatrzymanie moczu, złe samopoczucie, osłabienie, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała. Wielokrotne stosowanie leku może prowadzić do uzależnienia od leku, nawet przy stosowaniu dawek terapeutycznych. Ryzyko uzależnienia może być różne w zależności od czynników ryzyka, dawkowania i czasu trwania leczenia opioidami u danego pacjenta.

Pozostałe informacje

Pozostałość tabletki może być zauważalna w kale. Stosowanie leku może wykazać pozytywny wynik w testach antydopingowych. Lek może w umiarkowany sposób obniżać zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Jest to szczególnie prawdopodobne na początku leczenia, po zwiększeniu dawki lub zmianie godzin przyjmowania leku (rotacji leku) oraz gdy tabletki te są łączone z lekami, które hamują czynność OUN. U pacjentów ustabilizowanych, otrzymujących stałe dawki leku wpływ taki może nie występować. Z tego względu pacjenci powinni skonsultować z lekarzem, czy nie ma przeciwwskazań do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Pacjenci, u których wystąpiła senność i (lub) epizod nagłego napadu snu muszą być poinformowani o konieczności powstrzymywania się od kierowania pojazdami mechanicznymi lub angażowania się w działania, w których obniżony poziom koncentracji może narażać ich samych lub inne osoby na ryzyko odniesienia obrażeń lub śmierci (np. w trakcie obsługiwania maszyn), do czasu ustąpienia objawów senności lub nawracających epizodów nagłego snu.