Alburex 20 - baza leków

Wskazania

Uzupełnienie i utrzymanie objętości krwi krążącej w przypadku wystąpienia objawów ubytku objętości, gdzie użycie koloidów jest dopuszczalne. Wybór roztworu albumin zamiast roztworów sztucznych koloidów zależy od stanu klinicznego każdego pacjenta, w oparciu o oficjalne zalecenia.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na preparaty albumin lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych.

Dawkowanie

Dożylnie we wlewie: dawkowanie indywidualne - zależne od masy ciała pacjenta, ciężkości urazu lub choroby, oraz od stałej utraty płynów i białek. W celu określenia dawki należy uwzględnić objętość krwi krążącej (nie stężenie albumin w osoczu). Przed rozpoczęciem podawania albuminy ludzkiej należy monitorować: ciśnienie tętnicze, tętno, ośrodkowe ciśnienie żylne, ciśnienie zaklinowania w tętnicy płucnej, diurezę, stężenie elektrolitów, hematokryt/hemoglobinę. Szczególne grupy pacjentów. Dawkowanie u dzieci i młodzieży powinno być odpowiednio dostosowane do indywidualnych wymagań pacjenta. Sposób podania. Albumina ludzka może być podawana w postaci nierozcieńczonej lub po rozcieńczeniu w izotonicznym roztworze (np. w 5% glukozie lub 0,9% roztworze NaCl). Szybkość infuzji powinna być dostosowana do indywidualnego stanu pacjenta oraz wskazań. Przy zabiegu wymiany osocza szybkość infuzji należy dostosować do szybkości jego usuwania.

Skład

1 l roztworu zawiera 50 g lub 200 g białka całkowitego, w tym co najmniej 96% albuminy ludzkiej. Alburex 5 jest łagodnie hipoonkotyczny w stosunku do normalnego osocza. Alburex 20 jest hiperonkotyczny w stosunku do normalnego osocza. Preparaty zawierają sód - około 3,2 mg/ml roztworu.

Działanie

Ludzka albumina 50g/l wykazuje działanie hipoonkotyczne, a 200g/l hiperonkotyczne. Roztwór 20% albuminy ma 4-krotnie wyższe właściwości osmotyczne i onkotyczne od osocza ludzkiego. Najważniejsze funkcje fizjologiczne albuminy są związane z jej wpływem na ciśnienie onkotyczne krwi oraz z funkcją transportową. Albumina stabilizuje objętość krwi krążącej oraz jest nośnikiem hormonów, enzymów, leków i toksyn. W normalnych warunkach T_0,5 albumin wynosi około 19 dni. Eliminacja odbywa się głównie wewnątrzkomórkowo dzięki proteazom lizosomowym. Istnieją istotne różnice indywidualne dotyczące wpływu albumin na objętość osocza. U niektórych pacjentów objętość osocza może pozostawać podwyższona przez kilka godzin po infuzji. U pacjentów w stanie krytycznym albumina może uciekać z przestrzeni wewnątrznaczyniowej w znacznych ilościach z nieprzewidywalną szybkością.

Środki ostrożności

Ze względu na możliwość wystąpienia hiperwolemii lub hemodylucji ostrożnie stosować u pacjentów z: niewyrównaną niewydolnością serca, nadciśnieniem tętniczym, żylakami przełyku, obrzękiem płuc, skazą krwotoczną, ciężką niedokrwistością, bezmoczem nerkowym lub pozanerkowym. Jeżeli wystąpią kliniczne objawy przeciążenia układu sercowo-naczyniowego (ból głowy, duszność, przepełnienie żył szyjnych) lub zwiększone ciśnienie krwi, zwiększone ośrodkowe ciśnienie żylne i obrzęk płuc należy natychmiast przerwać infuzję. Pacjenta należy dokładnie monitorować w celu ochrony przed przeciążeniem układu krążenia i przewodnieniem. W przypadku uzupełniania dużych niedoborów objętości, należy kontrolować parametry układu krzepnięcia i hematokryt. Należy też zwrócić uwagę na właściwe uzupełnienie innych składników krwi (czynniki krzepnięcia, elektrolity, płytki krwi i erytrocyty). Przy podawaniu wysokoskoncentrowanych preparatów albuminy należy się upewnić, że stopień nawodnienia pacjenta jest wystarczający. Podejrzenie reakcji alergicznych lub typu anafilaktycznego wymaga natychmiastowego przerwania infuzji; w razie wystąpienia wstrząsu należy zastosować odpowiednie postępowanie lecznicze. Mimo stosowania metod inaktywacji czynników zakaźnych, nie można całkowicie wykluczyć przeniesienia z preparatem znanych i nieznanych patogenów. Roztwory albumin nie mogą być rozcieńczane wodą do wstrzykiwań, ze względu na ryzyko hemolizy krwinek pacjenta. Zawartość sodu (3,2 mg/ml) w preparatach należy uwzględnić u pacjentów stosujących dietę ubogosodową.

Ciąża i laktacja

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania preparatu w ciąży. Doświadczenia kliniczne w stosowaniu albuminy ludzkiej sugerują, że nie należy się spodziewać szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój płodu czy noworodka. Albumina ludzka jest naturalnym składnikiem ludzkiego osocza. Preparat powinien być stosowany u kobiet w ciąży z zachowaniem ostrożności. Nie wiadomo, czy preparat jest wydzielany z mlekiem matki. Jako że albumina ludzka jest składnikiem ludzkiej krwi nie należy się spodziewać, że leczenie karmiących matek może stanowić ryzyko dla karmionych niemowlaków/noworodków i nie powinna wywierać szkodliwego wpływu na płodność.

Działania niepożądane

Częstość nieznana: zaczerwienienie twarzy, pokrzywka, gorączka, nudności, reakcje nadwrażliwości (włączając reakcje anafilaktyczne i wstrząs).

Pozostałe informacje

Leki nie mają wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Zaleca się odnotowanie nazwy i numeru serii przy nazwisku pacjenta przy każdym podaniu preparatu, aby stworzyć możliwość powiązania użytej serii z konkretnym pacjentem.