Deflegmin Baby - baza leków

Wskazania

Ostre i przewlekłe choroby płuc oraz oskrzeli przebiegające z utrudnieniem odkrztuszania lepkiej wydzieliny z dróg oddechowych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli i dzieci w wieku >12 lat: początkowo 4 ml (100 kropli) 3 razy na dobę przez 2-3 dni, następnie 4 ml 2 razy na dobę. Dzieci w wieku 6-12 lat: 2 ml (50 kropli) 2-3 razy na dobę. Dzieci w wieku 2-6 lat: 1 ml (25 kropli) 3 razy na dobę. Dzieci w wieku 1-2 lat: 1 ml (25 kropli) 2 razy na dobę. Pacjent nie powinien stosować preparatu dłużej niż 4 do 5 dni bez konsultacji z lekarzem. Sposób podania. Lek należy przyjmować po posiłkach, rozcieńczony herbatą, sokiem owocowym, mlekiem lub wodą. Nie należy stosować bezpośrednio przed snem.

Skład

1 ml roztworu (25 kropli) zawiera 7,5 mg chlorowodorku ambroksolu. Preparat zawiera chlorek benzalkoniowy.

Działanie

Lek o działaniu mukolitycznym, metabolit bromoheksyny. Zwiększa wydzielanie śluzu w drogach oddechowych, pobudza wytwarzanie surfaktantu płucnego oraz czynność rzęsek nabłonka układu oddechowego. Zwiększa wydzielanie płynów do drzewa oskrzelowego i poprawia transport śluzu, przez co ułatwia odksztuszanie i łagodzi kaszel. Po podaniu doustnym szybko i niemal w całości wchłania się z przewodu pokarmowego. C_max osiąga w czasie 0,5-3 h. Wiąże się z białkami osocza w 90%. Po podaniu doustnym ok. 30% podanej dawki eliminowane jest podczas pierwszego przejścia. Ambroksol metabolizowany jest głównie w wątrobie (sprzęganie), a wydalany przez nerki (90% dawki). T_0,5 wynosi 7-12 h.

Interakcje

Nie należy stosować ambroksolu jednocześnie z lekami przeciwkaszlowymi (np. kodeiną), ponieważ mogą one hamować odruch kaszlowy i utrudniać odkrztuszanie upłynnionego śluzu z drzewa oskrzelowego. Ambroksol zwiększa stężenia antybiotyków w miąższu płucnym (amoksycyliny, cefuroksymu, erytromycyny, doksycykliny). Nie wykazano istotnych klinicznie niekorzystnych interakcji ambroksolu z innymi lekami.  

Środki ostrożności

Ostrożnie stosować u pacjentów z osłabionym odruchem kaszlowym lub zaburzeniami czynności motorycznej oskrzeli i dużą ilością wydzieliny, np. w rzadkiej pierwotnej dyskinezie rzęsek (zespole nieruchomych rzęsek); u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy; u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub ciężkimi chorobami wątroby. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek można oczekiwać kumulacji powstałych w wątrobie metabolitów ambroksolu. U pacjentów z astmą oskrzelową ambroksol może na początku leczenia nasilać kaszel. Zgłaszano przypadki ciężkich reakcji skórnych, takich jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczna martwica naskórka (TEN) i ostra uogólniona krostkowica (AGEP) związanych ze stosowaniem chlorowodorku ambroksolu. Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy postępującej wysypki skórnej (czasem związane z pojawieniem się pęcherzy lub zmian na błonach śluzowych), należy natychmiast przerwać leczenie chlorowodorkiem ambroksolu i udzielić pacjentowi porady lekarskiej. We wczesnym okresie zespołu Stevensa-Johnsona lub martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka (zespołu Lyella) mogą wystąpić u pacjenta najpierw niespecyficzne objawy grypopodobne, np. gorączka, dolegliwości bólowe, zapalenie błony śluzowej nosa, kaszel i ból gardła. Fałszywie rozpoznane jako wczesne objawy grypy mogą być początkowo leczone preparatami stosowanymi w przeziębieniu. Preparat zawiera 0,25 mg chlorku benzalkoniowego w każdym 1 ml roztworu (25 kropli), co odpowiada 1 mg chlorku benzalkoniowego/4 ml roztworu (100 kropli). Chlorek benzalkoniowy może powodować miejscowe podrażnienie. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w 1 ml roztworu (25 kropli), to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Ciąża i laktacja

Chlorowodorek ambroksolu przenika przez barierę łożyskową. Na podstawie dużego doświadczenia klinicznego u kobiet ciężarnych po 28. tyg. ciąży nie wykazano szkodliwego wpływu ambroksolu na płód; podczas stosowania w ciąży należy zachować zwykłe środki ostrożności; nie zaleca się stosowania w  I trymestrze ciąży. Chlorowodorek ambroksolu przenika do mleka kobiecego. Nie należy spodziewać się niepożądanego wpływu na dziecko karmione piersią, jednak nie zaleca się stosowania leku u kobiet karmiących piersią. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu leku na płodność.

Działania niepożądane

Często: zaburzenia smaku (np. zmieniony smak), nudności, niedoczulica jamy ustnej i gardła. Niezbyt często: wymioty, biegunka, niestrawność i ból brzucha, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Rzadko: reakcje nadwrażliwości, zgaga, zaparcia, wysypka, pokrzywka. Częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs anafilaktyczny), obrzęk naczynioruchowy i świąd, suchość w gardle, ciężkie działania niepożądane dotyczące skóry (w tym rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna martwica naskórka i ostra uogólniona krostkowica).

Pozostałe informacje

Nie ma dowodów na wpływ leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nie przeprowadzono badań nad wpływem preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.