Betahistine dihydrochloride Accord - baza leków

Wskazania

Leczenie objawów zespołu Meniere'a, takich jak: zawroty głowy (z wymiotami i nudnościami), szum w uszach, postępująca utrata słuchu.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na betahistynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Guz chromochłonny nadnerczy (phaeochromocytoma).

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli: początkowo 24-48 mg na dobę, w trzech dawkach podzielonych, w czasie posiłku. W tym celu dostępne są moce leku 8 mg i 16 mg. Dawki podtrzymujące mieszczą się ogólnie w zakresie 24 – 48 mg na dobę. Jeśli potrzebna jest większa dobowa dawka podtrzymująca można zastosować dawkę 24 mg, 2 razy na dobę (1 tabl. rano i wieczorem). Dawka dobowa nie powinna być większa niż 48 mg. Dawkę należy dostosować w zależności od indywidualnych potrzeb oraz odpowiedzi pacjenta na lek. Czas trwania leczenia. Czasami poprawa stanu pacjenta była zauważana po kilku tygodniach leczenia. Najlepsze wyniki występują niekiedy po kilku miesiącach leczenia. Istnieją dane wskazujące, że rozpoczęcie leczenia już na początku choroby zapobiega jej rozwojowi i (lub) utracie słuchu w późniejszej fazie choroby. Szczególne grupy pacjentów. Lek nie jest wskazany do stosowania u dzieci poniżej 18 lat z powodu niewystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności w tej grupie wiekowej. Ze względu na ograniczone dane należy zachować ostrożność podczas stosowania leku przez osoby w podeszłym wieku. Brak danych dotyczących stosowania u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek; należy zachować ostrożność.

Skład

1 tabl. zawiera 24 mg -dichlorowodorku betahistyny. Tabl. zawierają laktozę.

Działanie

Betahistyna działa jednocześnie jako słaby agonista receptorów H₁ i jako silny antagonista receptorów H₃, również w tkance nerwowej, i nie wykazuje istotnego działania na receptory H₂. Betahistyna nasila wytwarzanie i uwalnianie histaminy przez blokowanie i zmniejszanie aktywności presynaptycznych receptorów H₃. Betahistyna może zwiększać przepływ naczyniowy w obrębie układu przedsionkowego i mózgu. Ułatwia kompensację przedsionkową. Betahistyna skraca również czas rekonwalescencji po przecięciu nerwu przedsionkowego u ludzi. Obserwowano, że betahistyna wykazuje zależne od dawki działanie hamujące na generowanie impulsów potencjału czynnościowego przez neurony przedsionkowe jąder bocznego i przyśrodkowego. Po podaniu doustnym betahistyna wchłania się z wszystkich części przewodu pokarmowego szybko i całkowicie. C_max osiągane jest w ciągu 1 h. Po wchłonięciu jest natychmiast i prawie całkowicie metabolizowana do kwasu 2-pirydylooctowego (2-PAA). Mniej niż 5% wchłoniętej betahistyny wiąże się z białkami osocza. Kwas 2-pirydylooctowy jest wydalany z moczem.

Interakcje

Nie przeprowadzono żadnych badań in vivo dotyczących interakcji. W oparciu o badania in vitro nie przewiduje się hamowania enzymów cytochromu P450 in vivo. Dane z badań in vitro wskazują, że metabolizm betahistyny może być hamowany przez inhibitory MAO, w tym inhibitory MAO-B (np. selegilina). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania betahistyny z inhibitorami MAO (w tym selektywnymi inhibitorami MAO-B). Betahistyna jest analogiem histaminy, teoretycznie możliwe są interakcje z lekami antyhistaminowymi.

Środki ostrożności

Ostrożnie stosować u pacjentów z: chorobą wrzodową czynną lub w wywiadzie (z powodu przejściowego występowania niestrawności u pacjentów leczonych betahistyną), astmą, pokrzywką, wysypką skórną, alergicznym nieżytem nosa, ciężkim niedociśnieniem. Pacjentów tych należy kontrolować czy występują u nich wczesne objawy nadwrażliwości na betahistynę. Substancja pomocnicza. Ze względu na zawartość laktozy, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Ciąża i laktacja

Brak dostatecznych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku przez kobiety w ciąży. W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania. Nie wiadomo, czy betahistyna przenika do mleka ludzkiego i dlatego nie należy stosować jej u kobiet karmiących piersią. Betahistyna przenika do mleka samic szczurów. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność u szczurów.

Działania niepożądane

Często: ból głowy, nudności, niestrawność. Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości (np. anafilaksja), kołatanie serca, ucisk w klatce piersiowej, łagodne dolegliwości żołądkowe (np. wymioty, ból żołądkowo-jelitowy, rozdęty brzuch i wzdęcie; z reguły ustępujące w przypadku podawania leku podczas posiłku lub po zmniejszeniu dawki), skórne i podskórne reakcje nadwrażliwości (w szczególności obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, wysypka i świąd).

Pozostałe informacje

Zawroty głowy, szum w uszach i utrata słuch będące objawami zespołu Meniere'a mogą negatywnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Betahistyna nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn.