Dolomit VIS - baza leków

Wskazania

Leczniczo w celu wyrównania gospodarki wapniowo-magnezowej organizmu w stanach hipokalcemii i hipomagnezemii oraz profilaktycznie dla zapobiegania niedoborom wapnia i magnezu. Dzienne zapotrzebowanie na wapń wynosi 700-800 mg a na magnez 270-350 mg. Profilaktycznie produkty lecznicze magnezowo-wapniowe stosuje się w stanach zmęczenia fizycznego i psychicznego, wzmożonej drażliwości, sytuacjach stresowych, zaburzeniach snu, bólach mięśni, przy dłuższym wysiłku fizycznym, okresach szybkiego wzrostu u dzieci i młodzieży, w okresie ciąży i laktacji. Ponadto w okresie rekonwalescencji, w celu zwiększenia odporności organizmu po przebytych chorobach i złamaniach kości. U kobiet w okresie menopauzy, w zapobieganiu demineralizacji kości oraz wspomagająco w kompleksowym leczeniu osteoporozy.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hiperkalcemia, hipermagnezemia, blok przedsionkowo-komorowy, miastenia, bezmocz, choroby nerek z zaburzeniami filtracji, znaczne obniżenie ciśnienia skurczowego i rozkurczowego krwi, obrzęk śluzowaty. Rozwijające się nowotwory złośliwe (magnez może pobudzić ich wzrost).

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli i dzieci powyżej 12 lat. Tabl. 54 mg+32 mg: profilaktycznie 1-2 tabl. na dobę; leczniczo w stanach niedoboru wapnia i magnezu: 2-6 tabl. na dobę, zależnie od wielkości niedoboru. Tabl. 108 mg+64 mg: profilaktycznie 1 tabl. na dobę; leczniczo w stanach niedoboru wapnia i magnezu: 1-3 tabl. na dobę, zależnie od wielkości niedoboru. Tabletki należy przyjmować po posiłku, popijając wodą.

Skład

1 tabl. zawiera 54 mg lub 108 mg jonów wapnia (w postaci węglanu wapnia) i odpowiednio 32 mg lub 64 mg jonów magnezu (w postaci węglanu magnezu). Preparat zawiera laktozę jednowodną; ponadto tabl. 54 mg+32 mg zawierają sacharozę.

Działanie

Główny mechanizm działania leku polega na uzupełnianiu niedoborów jonów magnezowych i wapniowych w organizmie. Magnez jest czwartym pod względem ilości kationem w organizmie. Zaledwie 1% ogólnej ilości znajduje się w płynach pozakomórkowych, 50% w kościach a pozostała ilość w komórkach. Magnez działa synergistycznie z wapniem w tworzeniu struktury kości. Prawidłowe stężenie magnezu w surowicy krwi wynosi 0,8-1,05 mmol/l (1,9-2,5 mg% ). Biodostępność magnezu podanego doustnie wynosi około 50%. Magnez wchłania się powoli, głównie w jelicie cienkim. Wchłanianie zwiększają: kwaśny odczyn treści jelit, witamina B6, witamina D, parathormon, insulina, laktoza, białko zwierzęce. Wchłanianie jest mniejsze w środowisku zasadowym, w obecności fitynianów, błonnika, znacznych ilości tłuszczów i fosforanów. Magnez jest wydalany głównie przez nerki, przy czym około 97% ulega resorpcji zwrotnej. W niewielkim stopniu jest także wydalany z kałem i potem. Wapń jest podstawowym składnikiem mineralnym niezbędnym do utrzymania równowagi elektrolitowej organizmu i prawidłowego funkcjonowania mechanizmów regulacyjnych. Stanowi istotny składnik tkanki kostnej, warunkuje prawidłowe przewodnictwo nerwowe i kurczliwość mięśni poprzecznie prążkowanych, uczestniczy w procesach krzepliwości krwi, zmniejsza przepuszczalność ścian naczyń krwionośnych, działa przeciwwysiękowo, przeciwobrzękowo, przeciwzapalnie i przeciwalergicznie. Stymuluje mechanizmy obronne organizmu. Po podaniu doustnym około 30% dawki wapnia wchłania się w jelicie cienkim. Po wchłonięciu wapń jest wbudowywany do tkanki kostnej lub przenika do płynów zewnątrz- i wewnątrzkomórkowych. Około 50% wapnia we krwi jest w postaci zjonizowanej, 5% to cytryniany, fosforany i inne niezjonizowane sole, pozostałe 45% jest związane z białkami osocza. Wapń wydala się przez przewód pokarmowy i przez nerki oraz przez skórę z potem.

Interakcje

Ze względu na zmniejszone wchłanianie zarówno wapnia i magnezu jak i poniższych leków, preparatu nie należy podawać jednocześnie z fosforanami, związkami żelaza, fluorochinolonami, tetracyklinami oraz doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi pochodnymi warfaryny (wskazana jest 3 h przerwa między podaniem obu leków). Leki moczopędne (furosemid, kwas etakrynowy) zwiększają wydalanie magnezu z moczem. Sole wapnia podawane dożylnie osłabiają działanie magnezu. Moczopędne leki tiazydowe zwiększają wchłanianie zwrotne wapnia i stwarzają ryzyko hiperkalcemii. Duże dawki wapnia w skojarzeniu z witaminą D mogą osłabić działanie werapamilu i innych antagonistów wapnia. Alkohol i glukoza w większej ilości zwiększają wydalanie magnezu z moczem. Duże dawki wapnia podawane równocześnie z glikozydami nasercowymi nasilają ich działanie i mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca.

Środki ostrożności

Nie stosować w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi oraz z glikozydami naparstnicy. Podczas leczenia należy kontrolować stężenie wapnia we krwi. U pacjentów z łagodną hiperkalciurią, niewydolnością nerek lub kamicą nerkową należy kontrolować wydalanie wapnia z moczem. Pacjenci z kamicą nerkową powinni podczas leczenia pić dużo płynów. Preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Tabl. 54 mg + 32 mg zawierają sacharozę - nie stosować u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy – izomaltazy.

Ciąża i laktacja

Lek można stosować w okresie ciąży i laktacji jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności.

Działania niepożądane

Częstość nieznana: nudności, wymioty, luźne stolce, przy długotrwałym stosowaniu objawy senności.

Pozostałe informacje

Lek nie wpływa na zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.