Defur - baza leków

Wskazania

Objawowe leczenie nietrzymania moczu z parcia naglącego i (lub) częstego oddawania moczu i parcia naglącego jakie mogą występować u osób z zespołem pęcherza nadreaktywnego.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zatrzymanie moczu. Niekontrolowana jaskra z wąskim kątem przesączania. Miastenia. Ciężka postać wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Toksyczne rozszerzenie okrężnicy.

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku): 4 mg raz na dobę. W przypadku wystąpienia uciążliwych działań niepożądanych dawka może zostać zmniejszona do 2 mg raz na dobę. Efekt leczenia należy oceniać po 2-3 mies. od rozpoczęcia terapii. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR ≤30 ml/min): 2 mg raz na dobę. Skuteczność stosowania u dzieci i młodzieży nie została ustalona - nie zaleca się stosowania. Sposób podania. Kaps. o przedł. uwalnianiu mogą być przyjmowane niezależnie od posiłków; należy je połykać w całości.

Skład

1 kaps. o przedł. uwalnianiu zawiera 4 mg winianu tolterodyny; kaps. zawierają laktozę.

Działanie

Spazmolityk urologiczny. Tolterodyna jest kompetycyjnym, swoistym antagonistą receptora muskarynowego, wykazującym większą selektywność działania wobec pęcherza moczowego niż na ślinianki w warunkach in vivo. Po podaniu doustnym tolterodyna podlega efektowi pierwszego przejścia w wątrobie, który jest katalizowany przez CYP2D6, co prowadzi do powstawania pochodnej 5- hydroksymetylowej - głównego metabolitu o równoważnej sile działania farmakologicznego. U osób ze zwiększonym metabolizmem metabolit ten ma znaczący udział w działaniu leczniczym. Bezwzględna dostępność biologiczna tolterodyny wynosi 17% u osób z nasilonym metabolizmem (większość pacjentów) oraz 65% u osób ze słabym metabolizmem (pozbawionych CYP2D6). Tolterodyna i jej metabolit 5-hydroksymetylowy wiążą się głównie z orosomukoidem. Frakcje niezwiązane tolterodyny stanowią odpowiednio 3,7% i 36%. Po podaniu doustnym tolterodyna jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. Główny szlak metaboliczny jest zależny od enzymu polimorficznego CYP2D6 i prowadzi do utworzenia metabolitu 5-hydroksymetylowego. Dalszy metabolizm prowadzi do powstania kwasu 5-karboksylowego i N-dealkilowanych metabolitów kwasu 5-karboksylowego, które stanowią odpowiednio 51% i 29% metabolitów wydalanych w moczu. Podgrupa populacji (ok. 7%) pozbawiona jest aktywności CYP2D6. Zidentyfikowanym szlakiem metabolicznym u tych osób (ze słabym metabolizmem) jest dealkilacja przez CYP3A4 do tolterodyny N-dealkilowanej, która nie wspiera działania klinicznego. Pozostałą część populacji określa się jako osoby z nasilonym metabolizmem. Z uwagi na różnice we właściwościach wiązania się z białkami osocza pomiędzy tolterodyną a jej metabolitem 5-hydroksymetylowym, całkowity wpływ (AUC) niezwiązanej tolterodyny na organizm u osób ze słabym metabolizmem jest podobny do całkowitego wpływu na organizm niezwiązanej tolterodyny i jej metabolitu 5-hydroksymetylowego u pacjentów z aktywnym CYP2D6 z takim samym schematem dawkowania. Bezpieczeństwo stosowania, tolerancja i odpowiedź kliniczna są podobne, niezależnie od fenotypu. Lek w ok. 77% jest wydalany w moczu i 17% w kale. Mniej niż 1% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej, a około 4% jako metabolit 5-hydroksymetylowy. Metabolit karboksylowany i odpowiadający mu dealkilowany metabolit stanowią odpowiednio 51% i 29% ilości produktu wydalanego w moczu. Farmakokinetyka w zakresie dawek leczniczych ma przebieg liniowy.

Interakcje

Jednoczesne stosowanie ogólnoustrojowych silnych inhibitorów CYP3A4, takich jak.: antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna i klarytromycyna), leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol i itrakonazol), inhibitory proteazy nie jest wskazane, ze względu na zwiększone stężenie tolterodyny we krwi u osób o wolnym typie metabolizmu przy udziale CYP2D6 i późniejsze ryzyko przedawkowania. Inne leki o właściwościach antymuskarynowych mogą nasilać działanie terapeutyczne i działania niepożądanych tolterodyny. Leki będące agonistami cholinergicznego receptora muskarynowego mogą osłabiać działanie lecznicze tolterodyny. Spowolniona w wyniku stosowania leków przeciwmuskarynowych perystaltyka przewodu pokarmowego może wpływać na wchłanianie innych leków. Tolterodyna może zmniejszać działanie prokinetyków, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Jednoczesne leczenie fluoksetyną (silny inhibitor cytochromu CYP2D6) nie powoduje klinicznie istotnych interakcji, ponieważ tolterodyna i jej zależny od CYP2D6 metabolit- 5-hydroksymetylotolterodyna, mają równoważną siłę działania. Nie wykazano interakcji z warfaryną ani złożonymi doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel). Tolterodyna nie jest inhibitorem CYP2D6, 2C19, 2C9, 3A4 ani 1A2, z tego powodu nie należy oczekiwać zwiększenia stężenia we krwi leków metabolizowanych przez te układy izoenzymów podczas jednoczesnego podawania z tolterodyną.

Środki ostrożności

Należy zachować ostrożność podczas stosowania tolterodyny u pacjentów: ze znaczną niedrożnością dróg moczowych i ryzykiem zatrzymania moczu; z zaburzeniami powodującymi zmniejszenie drożności przewodu pokarmowego, np. zwężeniem odźwiernika; z zaburzeniem czynności nerek; z chorobami wątroby; z neuropatią autonomiczną; z przepukliną rozworu przełykowego; z ryzykiem zmniejszonej motoryki układu pokarmowego. Wykazano, że wielokrotne doustne stosowanie tolterodyny o natychmiastowym uwalnianiu w całkowitych dawkach dobowych wynoszących 4 mg (dawka terapeutyczna) i 8 mg (dawka większa od terapeutycznej) prowadzi do wydłużenia odstępu QTc. Znaczenie kliniczne tych obserwacji nie jest jasne i zależy od indywidualnych czynników ryzyka oraz wrażliwości pacjentów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania tolterodyny u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odcinka QT, w tym: z wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odcinka QT; z zaburzeniami elektrolitowymi, takimi jak hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia; z bradykardią; z istotnymi, wcześniej zdiagnozowanymi chorobami serca (takimi jak kardiomiopatia, niedokrwienie mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca, zastoinowa niewydolność serca); u pacjentów stosujących jednocześnie leki, które wydłużają odcinek QT, w tym leki przeciwarytmiczne klasy IA (np. chinidyna, prokainamid) i klasy III (np. amiodaron, sotalol) - szczególnie dotyczy to silnych inhibitorów CYP3A4 - należy unikać równoczesnego leczenia silnymi inhibitorami CYP3A4. Przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć przyczyny organiczne parcia naglącego i częstości oddawania moczu. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, np. z galaktozemią lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

Ciąża i laktacja

Stosowanie tolterodyny w okresie ciąży nie jest zalecane. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję. Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane. Brak danych dotyczących przenikania tolterodyny do mleka ludzkiego. Należy unikać stosowania tolterodyny w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Bardzo często: suchość w jamie ustnej. Często: zapalenie zatok, zawroty głowy, senność, ból głowy, suchość spojówek, zaburzenia widzenia (w tym zaburzenia akomodacji), niestrawność, zaparcia, ból brzucha, wzdęcia, biegunka, bolesne lub utrudnione oddawanie moczu, zmęczenie, obrzęk obwodowy. Niezbyt często: nadwrażliwość, nerwowość, parestezje, zaburzenia pamięci, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, kołatanie serca, niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie moczu, ból w klatce piersiowej. Częstość nieznana: reakcje anafilaktoidalne, splątanie, omamy, dezorientacja, tachykardia, nagłe zaczerwienienie twarzy, refluks żołądkowo-jelitowy, wymioty, obrzęk naczynioruchowy, suchość skóry. Zgłaszano przypadki nasilenia objawów demencji (np. splątanie, dezorientacja, urojenia) po rozpoczęciu leczenia tolterodyną u pacjentów otrzymujących inhibitory cholinoesterazy w leczeniu demencji.

Pozostałe informacje

Lek może powodować zaburzenia akomodacji i wpływać na czas reakcji, to może mieć niekorzystny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.