Hascovir - baza leków

Wskazania

Leczenie zakażeń skóry i błon śluzowych wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex), z opryszczkowym zakażeniem narządów płciowych włącznie (zakażenia pierwotne i nawracające). Zapobieganie nawrotom opryszczki pospolitej u pacjentów z prawidłową odpornością. Zapobieganie zakażeniom wywołanym przez wirus opryszczki pospolitej u pacjentów z upośledzoną odpornością. Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca (Varicella-zoster).

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na acyklowir, walacyklowir lub jakąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli. W zakażeniach wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej: 200 mg 5 razy na dobę co 4 h (z przerwą nocną) przez 5 dni; w zakażeniu o ciężkim przebiegu leczenie można przedłużyć. Podawanie preparatu należy rozpocząć jak najwcześniej po rozpoznaniu zakażenia. W przypadku zakażeń nawracających szczególnie ważne jest rozpoczęcie leczenia w okresie prodromalnym lub tuż po pojawieniu się pierwszych objawów. W zapobieganiu nawrotom opryszczki pospolitej u pacjentów z prawidłową odpornością: 200 mg 4 razy na dobę co 6 h (z przerwą nocną) lub 400 mg 2 razy na dobę co 12 h. Leczenie należy przerywać co 6-12 miesięcy w celu obserwacji ewentualnych zmian w przebiegu choroby. W zapobieganiu zakażeniom wywołanym przez wirus opryszczki pospolitej u pacjentów ze zmniejszoną odpornością: 200 mg 4 razy na dobę co 6 h (u pacjentów ze znacznym upośledzeniem odporności dawkę można zwiększyć do 400 mg). W zakażeniach wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca: 800 mg 5 razy na dobę co 4 h (z przerwą nocną) przez 7 dni. Dzieci. W leczeniu i zapobieganiu zakażeniom skóry i błon śluzowych wywołanym przez wirus opryszczki pospolitej: dzieci w wieku 2 lata i więcej: dawka jak dla dorosłych; <2 lat: połowa dawki dla dorosłych. W leczeniu zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej: 20 mg/kg mc./dobę w 4 dawkach przez 5 dni (maksymalnie 800 mg), tj. dzieci <2 lat: 200 mg 4 razy na dobę; 2-5 lat: 400 mg 4 razy na dobę; od 6 lat: 800 mg 4 razy na dobę; leczenie należy kontynuować przez 5 dni. Brak jest szczegółowych danych na temat zapobiegania nawrotom zakażeń wirusem opryszczki pospolitej oraz leczenia półpaśca u dzieci z prawidłową odpornością. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <10 ml/min) w zakażeniach wywołanych przez wirus opryszczki podaje się do 200 mg 2 razy na dobę co 12 h. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <10 ml/min) w zakażeniach wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca podaje się do 800 mg 2 razy na dobę co 12 h, z umiarkowaną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 10-25 ml/min) podaje się do 800 mg 3 razy na dobę co 8 h. U pacjentów w podeszłym wieku leczenie należy rozpocząć mniejszymi dawkami leku. Podczas stosowania dużych dawek acyklowiru pacjent powinien spożywać dużo płynów. Szczególnie ostrożnie stosować lek u pacjentów w podeszłym wieku z niewydolnością nerek.

Skład

1 tabl. zawiera 200 mg, 400 mg lub 800 mg acyklowiru. Preparat zawiera laktozę.

Działanie

Lek przeciwwirusowy, działający głównie na wirusy opryszczki typu 1 i 2 (Herpes simplex - HSV) oraz na wirus ospy wietrznej i półpaśca (Varicella zoster - VZV); słabiej działa na wirus Epsteina-Barr (EBV) i wirus cytomegalii (CMV). Nie wpływa na procesy metaboliczne komórek gospodarza. Po wniknięciu do komórki zakażonej wirusem, acyklowir ulega przekształceniu w postać czynną (trifosforan), która - będąc substratem dla polimerazy DNA wirusa - zapobiega dalszej syntezie wirusowego DNA. Wchłanianie z przewodu pokarmowego jest częściowe (15-20%). Wiązanie z białkami osocza wynosi 9-33%. Acyklowir przenika do tkanek i płynów ustrojowych, m.in. do płynu mózgowo-rdzeniowego (osiąga w nim stężenia wynoszące 50% stężenia we krwi). Jest częściowo metabolizowany w wątrobie. Acyklowir jest wydalany głównie z moczem w postaci niezmienionej i w 10-15% jako metabolit. T_0,5 we krwi wynosi ok. 2,9 h. W przypadku niewydolności nerek T_0,5 wydłuża się.

Interakcje

Nie stwierdzono klinicznie znaczących interakcji. Acyklowir jest wydalany głównie w postaci niezmienionej, na drodze czynnego wydzielania cewkowego. Inne podawane równocześnie leki, które też są wydalane w ten sposób, mogą prowadzić do zwiększenia stężenia acyklowiru w surowicy. Probenecyd i cymetydyna, w wyniku działania takiego mechanizmu, zwiększają pole pod krzywą (AUC) acyklowiru oraz zmniejszają klirens nerkowy acyklowiru. Podobne wzrosty stężenia acyklowiru w osoczu i nieaktywnego metabolitu, mykofenolatu mofetylu, leku immunosupresyjnego stosowanego u pacjentów po przeszczepach, zostały zaobserwowane w przypadku jednoczesnego podawania tych leków. Jednakże nie jest konieczna modyfikacja dawkowania, ze względu na szeroki indeks terapeutyczny acyklowiru.

Środki ostrożności

Ostrożnie stosować w niewydolności nerek, zwłaszcza u pacjentów odwodnionych i leczonych dużymi dawkami acyklowiru lub otrzymujących jednocześnie leki o działaniu nefrotoksycznym, a także u pacjentów w podeszłym wieku. Ze względu na zawartość laktozy nie stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Ciąża i laktacja

W ciąży stosować jedynie w przypadku, gdy przewidywane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Acyklowir osiąga w mleku kobiecym stężenia stanowiące 60-410% stężeń w osoczu matki, co odpowiada stężeniu we krwi niemowlęcia leczonego acyklowirem w dawce dobowej do 0,3 mg/kg mc. - zachować ostrożność przepisując lek kobietom karmiącym piersią. Brak danych dotyczących wpływu acyklowiru na płodność kobiet. W badaniach z udziałem 20 mężczyzn z prawidłową liczbą plemników w nasieniu, którym podawano doustnie acyklowir w dawkach do 1 g na dobę przez okres do 6 miesięcy, nie obserwowano znaczącego klinicznie wpływu na liczbę, morfologię lub ruchliwość ludzkich plemników.

Działania niepożądane

Często: ból i zawroty głowy, nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło, zmęczenie, gorączka. Niezbyt często: pokrzywka; przyspieszone, rozproszone wypadanie włosów. Rzadko: reakcja anafilaktyczna, duszność, przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny i aktywności enzymów wątrobowych we krwi, obrzęk naczynioruchowy, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi. Bardzo rzadko: niedokrwistość, leukopenia, małopłytkowość, dezorientacja, pobudzenie, drżenia, niezborność ruchowa, zaburzenia mowy, omamy, objawy psychotyczne, drgawki, senność, encefalopatia, śpiączka, zapalenie wątroby, żółtaczka, ostra niewydolność nerek. Należy utrzymywać właściwy stan nawodnienia pacjenta. Zaburzenie czynności nerek zwykle szybko ustępuje po uzupełnieniu płynów u pacjenta i (lub) po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu leku. W wyjątkowych przypadkach może jednak dojść do ostrej niewydolności nerek.

Pozostałe informacje

Podczas leczenia dużymi dawkami należy pić dużo płynów. Leczenie należy rozpocząć natychmiast po rozpoznaniu zakażenia.