Adcirca - baza leków

Wskazania

Dorośli: leczenie tętniczego nadciśnienia płucnego (PAH) klasy II i III według klasyfikacji WHO, w celu poprawy zdolności wysiłkowej u dorosłych. Wykazano skuteczność preparatu w leczeniu idiopatycznego tętniczego nadciśnienia płucnego (IPAH) oraz tętniczego nadciśnienia płucnego związanego z kolagenowym schorzeniem naczyń. Dzieci i młodzież: leczenie tętniczego nadciśnienia płucnego (PAH) klasy II i III według klasyfikacji WHO, w celu poprawy zdolności wysiłkowej u dzieci w wieku od 2 lat i młodzieży.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ostry zawał mięśnia sercowego w ciągu ostatnich 90 dni. Ciężkie niedociśnienie tętnicze (<90/50 mm Hg). Stosowanie tadalafilu jest przeciwwskazane u pacjentów stosujących organiczne azotany w jakiejkolwiek postaci. Jednoczesne stosowanie inhibitorów PDE5, w tym tadalafilu, i leków pobudzających cyklazę guanylową, takich jak riocyguat, jest przeciwwskazane, ponieważ może prowadzić do objawowego niedociśnienia tętniczego. Pacjenci, którzy utracili wzrok w jednym oku w wyniku nietętniczej przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego (NAION) niezależnie od tego, czy miało to związek, czy nie miało związku z wcześniejszą ekspozycją na inhibitor PDE5.

Dawkowanie

Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczęte i nadzorowane tylko przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego. Dorośli: zalecana dawka wynosi 40 mg (2 x 20 mg) przyjmowane raz na dobę niezależnie od posiłku. Dzieci i młodzież (w wieku ≥2-17 lat) w zależności od masy ciała:
mc. ≥40 kg - 40 mg (2 tabl. po 20 mg) raz na dobę; mc. <40 kg - 20 mg (1 tabl. po 20 mg lub 10 ml zawiesiny doustnej, 2 mg/ml tadalafilu*) raz na dobę. *Dostępna jest zawiesina doustna do podawania u dzieci i młodzieży, którzy wymagają zastosowania dawki 20 mg i którzy nie są w stanie połknąć tabletek. Nie określono dawkowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku <2 lat. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczne dostosowanie dawkowania. Dorośli, dzieci i młodzież (w wieku od 2 do 17 lat o mc. ≥40 kg): u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek zaleca się stosowanie dawki początkowej 20 mg raz na dobę. W zależności od uzyskanej skuteczności i tolerancji leku przez pacjenta, dawkę można zwiększyć do 40 mg raz na dobę. Nie zaleca się stosowania tadalafilu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania leku u pacjentów z marskością wątroby o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu (klasa A i B według klasyfikacji Child-Pugha), można rozważyć stosowanie dawki początkowej 20 mg raz na dobę. Dzieci i młodzież (w wieku od 2 do 17 lat o mc. <40 kg): u pacjentów o mc. <40 kg z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek zalecana jest dawka początkowa wynosząca 10 mg raz na dobę. Dawkę tę można zwiększyć do 20 mg raz na dobę, w zależności od skuteczności i tolerancji leku u danego pacjenta. Nie zaleca się stosowania tadalafilu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów o mc. <40 kg z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby można rozważyć podanie dawki początkowej wynoszącej 10 mg raz na dobę. W przypadku rozpoczęcia leczenia tadalafilem u pacjentów w każdym wieku, lekarz przepisujący lek powinien dokładnie ocenić stosunek korzyści do ryzyka u danego pacjenta. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania leku u pacjentów z marskością wątroby o ciężkim nasileniu (klasa C według klasyfikacji Child-Pugha), nie zaleca stosowania tadalafilu u tych pacjentów. Przyjęcie dawki w późniejszym terminie, pominięcie dawki lub wymioty. W przypadku przyjęcia dawki leku z opóźnieniem, ale w tym samym dniu, nie należy zmieniać schematu podawania kolejnych dawek. Nie należy przyjmować dodatkowej dawki w przypadku pominięcia dawki. Nie należy przyjmować dodatkowej dawki w przypadku wystąpienia wymiotów. Sposób podania. Tabl. powl. należy połykać w całości, popijając wodą, podczas posiłku lub niezależnie od posiłków.

Skład

1 tabl. powl. zawiera 20 mg tadalafilu. Preparat zawiera laktozę (w postaci jednowodnej).

Działanie

Tadalafil jest silnym, selektywnym inhibitorem fosfodiesterazy typu 5 (PDE5), enzymu uczestniczącego w rozkładzie cyklicznego guanozynomonofosforanu (cGMP). Tętnicze nadciśnienie płucne wiąże się z zaburzeniem uwalniania tlenku azotu ze śródbłonka naczyń krwionośnych i w konsekwencji zmniejszenie stężenia cGMP w mięśniach gładkich naczyń płucnych. PDE5 jest dominującym typem fosfodiesterazy obecnym w naczyniach krwionośnych płuc. Zahamowanie aktywności PDE5 przez tadalafil powoduje zwiększenie stężenia cGMP, w wyniku czego mięśnie gładkie naczyń krwionośnych rozluźniają się i następuje rozszerzenie naczyń krwionośnych płuc. Działanie tadalafilu na PDE5 jest silniejsze niż na inne fosfodiesterazy. Tadalafil jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym, a średnie maksymalne stężenie w osoczu jest osiągane średnio po 4 h od podania leku. Pokarm nie wpływa na szybkość i stopień wchłaniania tadalafilu. 94% tadalafilu w osoczu jest związane z białkami. Tadalafil jest metabolizowany głównie przez CYP3A4, głównym metabolitem w krwioobiegu jest glukuronian metylokatecholu (klinicznie nie aktywny). Średni T_0,5 wynosi 16 h. Tadalafil jest wydalany głównie w postaci nieaktywnych metabolitów, przede wszystkim z kałem (ok. 61% dawki), a w mniejszym stopniu z moczem (ok. 36% dawki).

Interakcje

Tadalafil nasila hipotensyjne działanie azotanów, dlatego stosowanie leku jest przeciwwskazane u pacjentów przyjmujących organiczne azotany w jakiejkolwiek postaci. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania tadalafilu z przewlekle stosowanymi silnymi induktorami CYP3A4 (takimi jak ryfampicyna), silnymi inhibitorami CYP3A4 (takimi jak ketokonazol czy rytonawir) oraz z innymi inhibitorami PDE5 lub innymi metodami leczenia zaburzeń erekcji. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tadalafilu i prostacykliny lub jej analogów. Nie wykazano jednoznacznie skuteczności leczenia tadalafilem u pacjentów przyjmujących bozentan. Nie przeprowadzono badań dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności jednoczesnego stosowania innych antagonistów receptora endoteliny-1 i tadalafilu. Jednoczesne stosowanie doksazosyny i tadalafilu istotnie nasila działanie hipotensyjne leku blokującego receptory α-adrenergiczne. To działanie utrzymuje się co najmniej 12 h i mogą mu towarzyszyć objawy, w tym omdlenia - z tego powodu nie zaleca się jednoczesnego stosowania tych leków. W badaniach dotyczących interakcji, w których wzięła udział ograniczona liczba zdrowych ochotników, nie obserwowano takich działań po zastosowaniu alfuzosyny lub tamsulozyny. U pacjentów otrzymujących jednocześnie leki przeciwnadciśnieniowe, tadalafil w dawce 20 mg może spowodować obniżenie ciśnienia krwi, które zazwyczaj (z wyjątkiem doksazosyny) jest niewielkie i prawdopodobnie nie jest istotne klinicznie. Jednoczesne stosowanie riocyguatu i inhibitorów PDE5, w tym tadalafilu, jest przeciwwskazane. Nie obserwowano istotnych interakcji podczas połączenia tadalafilu z alkoholem. Jednoczesne stosowanie tadalafilu w dawce 10 mg i teofiliny, nie powodowało wystąpienia interakcji farmakokinetycznej, jedynym efektem farmakodynamicznym było niewielkie (3,5 uderzeń/min) zwiększenie częstości akcji serca. Tadalafil nie wykazywał klinicznie istotnego wpływu na ekspozycję (AUC) na S-warfarynę i R-warfarynę (substraty CYP2C9); tadalafil nie wpływa także na spowodowane przez warfarynę zmiany czasu protrombinowego. Tadalafil nie zwiększa spowodowanego przez kwas acetylosalicylowy wydłużenia czasu krwawienia. Tadalafil (40 mg raz na dobę) nie wykazywał klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę digoksyny. W stanie stacjonarnym tadalafil (40 mg raz na dobę) powodował zwiększenie ekspozycji (AUC) na etynyloestradiol i zwiększenie C_max, w porównaniu z doustnym lekiem antykoncepcyjnym podawanym jednocześnie z placebo. Nie stwierdzono statystycznie istotnego wpływu tadalafilu na lewonorgestrel, co wskazuje na to, że wpływ na etynyloestradiol wynika z zahamowania przez tadalafil procesu siarczanowania w jelicie - kliniczne znaczenie tych obserwacji nie jest do końca wyjaśnione. Podobnego zwiększenia ekspozycji (AUC) i C_max jak w przypadku etynyloestradiolu, można się spodziewać po doustnym podaniu terbutaliny - kliniczne znaczenie tej obserwacji nie jest do końca wyjaśnione. Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych. Na podstawie wyników populacyjnej analizy farmakokinetyki ustalono, że szacunkowe wartości pozornego klirensu (CL/F) oraz wpływ bozentanu na wartość CL/F u dzieci i młodzieży są zbliżone do obserwowanych u dorosłych pacjentów z PAH. Uważa się, że nie ma potrzeby dostosowania dawki tadalafilu w przypadku stosowania z bozentanem.

Środki ostrożności

Choroby układu krążenia. Nie zaleca się stosowania tadalafilu u pacjentów (brak danych klinicznych): z klinicznie istotną wadą zastawki aorty i zastawki dwudzielnej; z zaciskającym zapaleniem osierdzia; z kardiomiopatią zastoinową lub restrykcyjną; z istotnymi zaburzeniami czynności lewej komory serca; z zagrażającymi życiu zaburzeniami rytmu serca; z objawową chorobą wieńcową serca; z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym; z zarostową chorobą żył płucnych; ze stwierdzonymi dziedzicznymi zmianami zwyrodnieniowymi siatkówki, w tym z barwnikowym zwyrodnieniem siatkówki; ciężkimi zaburzeniami czynności nerek; z ciężką marskością wątroby (klasa C według klasyfikacji Child-Pugha). Tadalafil ma właściwość rozszerzania naczyń krwionośnych, co może spowodować przemijające obniżenie ciśnienia tętniczego. Należy starannie rozważyć, czy u pacjentów z określonymi współistniejącymi schorzeniami, takimi jak ciężkie zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca, nadmierną utratą płynów, niedociśnieniem spowodowanym zaburzeniami układu autonomicznego lub niedociśnieniem w spoczynku, mogą wystąpić niekorzystne skutki spowodowane rozszerzeniem naczyń. U pacjentów przyjmujących leki blokujące receptory α 1-adrenergiczne, jednoczesne podanie tadalafilu może u niektórych z nich doprowadzić do objawowego niedociśnienia tętniczego - nie zaleca się jednoczesnego stosowania tadalafilu i doksazosyny. W związku z przyjmowaniem tadalafilu i innych inhibitorów PDE5 zgłaszano zaburzenia widzenia w tym centralną surowiczą chorioretinopatię (CSCR) i przypadki nietętniczej przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego (NAION). W większości przypadków CSCR ustąpiło samoistnie po odstawieniu tadalafilu. W odniesieniu do NAION, analizy danych z badań obserwacyjnych wskazują na zwiększone ryzyko wystąpienia ostrej nietętniczej przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego u mężczyzn z zaburzeniami erekcji po zastosowaniu tadalafilu lub innych inhibitorów PDE5. Pacjentowi należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia nagłych zaburzeń widzenia, zaburzenia ostrości wzroku i (lub) zniekształcenia obrazu, przerwał przyjmowanie leku i niezwłocznie skonsultował się z lekarzem. Zgłaszano przypadki nagłej utraty słuchu po zastosowaniu tadalafilu. Chociaż w niektórych przypadkach występowały inne czynniki ryzyka (takie jak wiek, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze i utrata słuchu w przeszłości), pacjentów należy poinformować, aby natychmiast zasięgnęli porady lekarskiej w przypadku nagłego pogorszenia lub utraty słuchu. U mężczyzn przyjmujących inhibitory PDE5 zgłaszano przypadki priapizmu; należy poinformować pacjentów, że należy natychmiast zwrócić się po pomoc lekarską w przypadku, gdy erekcja utrzymuje się przez 4 h lub dłużej. W przypadku niepodjęcia natychmiastowego leczenia priapizmu, może dojść do uszkodzenia tkanek członka i trwałej utraty potencji. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z anatomicznymi zniekształceniami członka (takimi jak wygięcie, zwłóknienie ciał jamistych lub choroba Peyroniego) lub u pacjentów ze schorzeniami mogącymi predysponować do wystąpienia priapizmu (takimi jak niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, szpiczak mnogi, białaczka). Nie zaleca się stosowania tadalafilu u pacjentów przyjmujących przewlekle silne induktory CYP3A4, takie jak ryfampicyna. Nie zaleca się stosowania tadalafilu u pacjentów przyjmujących silne inhibitory CYP3A4, takie jak ketokonazol czy rytonawir. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności jednoczesnego stosowania tadalafilu z innymi inhibitorami PDE5 lub innymi metodami leczenia zaburzeń erekcji. Należy poinformować pacjentów, by nie stosowali preparatu jednocześnie z tymi lekami. Nie przeprowadzono kontrolowanych badań klinicznych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa jednoczesnego stosowania tadalafilu i prostacykliny lub jej analogów - zaleca się ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania tych leków. Nie wykazano jednoznacznie skuteczności tadalafilu u pacjentów przyjmujących bozentan. Substancje pomocnicze. 1 tabl. powl. zawiera 233 mg laktozy (w postaci jednowodnej) - lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabl., to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Ciąża i laktacja

W celu zachowania ostrożności należy unikać stosowania leku w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka (płodu), przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy. Tadalafil przenika do mleka, nie można wykluczyć zagrożenia dla karmionego piersią dziecka. Leku nie należy stosować podczas karmienia piersią. Działania obserwowane u psów mogą wskazywać na zaburzenia płodności. Dwa późniejsze badania kliniczne wykazały, że takie działanie jest mało prawdopodobne u ludzi, ale obserwowano zmniejszenie stężenia plemników u niektórych mężczyzn.

Działania niepożądane

Bardzo często: ból głowy, zaczerwienienie twarzy, zapalenie jamy nosowo-gardłowej (w tym przekrwienie błony śluzowej nosa i zatok, oraz zapalenie błony śluzowej nosa), nudności, niestrawność (w tym ból brzucha lub dolegliwości brzuszne), ból mięśni, ból pleców, ból kończyn (w tym dolegliwości w obrębie kończyny). Często: reakcje nadwrażliwości, omdlenie, migrena, niewyraźne widzenie, kołatanie serca, niedociśnienie tętnicze, krwawienie z nosa, wymioty, refluks żołądkowo-przełykowy, wysypka, nasilone krwawienia z macicy, obrzęk twarzy, ból w klatce piersiowej. Niezbyt często: napady drgawek, przemijająca amnezja, szum w uszach, nagłe zgony sercowe, częstoskurcz, nadciśnienie tętnicze, pokrzywka, nadmierna potliwość, krwiomocz, priapizm, krwotok z prącia, krew w nasieniu. Częstość nieznana: obrzęk naczynioruchowy, udar (w tym incydenty krwotoczne), nietętnicza przednia niedokrwienna neuropatia nerwu wzrokowego (NAION), okluzja naczyń siatkówki, ubytki pola widzenia, centralna surowicza chorioretinopatia, nagła utrata słuchu, niestabilna dławica piersiowa, komorowe zaburzenia rytmu serca, zawał mięśnia sercowego, zespół Stevensa-Johnsona, złuszczające zapalenie skóry, przedłużony czas trwania wzwodu. Po podaniu tadalafilu częstość występowania, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci i młodzieży były zbliżone do obserwowanych u dorosłych.

Pozostałe informacje

Lek wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn - pacjenci powinni poznać swoją reakcję na lek, zanim przystąpią do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.