Apap ból i gorączka C plus - baza leków

Wskazania

Krótkotrwałe leczenie bólu i (lub) gorączki.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Wrodzony niedobór G-6-PD. Ciężka niewydolność wątroby lub nerek. Kamica moczowa. Wirusowe zapalenie wątroby. Choroba alkoholowa. Fenyloketonuria (preparat zawiera aspartam). Stosowanie inhibitorów MAO oraz okres 2 tyg. po ich odstawieniu. Stosowanie zydowudyny. Dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat: 1 tabl. co 4-6 h. Dawka maksymalna wynosi 3 tabl. na dobę. Leku nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Sposób podania. Tabletkę należy rozpuścić w 1/2 szklanki wody.

Skład

1 tabl. musująca zawiera 500 mg paracetamolu i 300 mg kwasu askorbowego. Preparat zawiera aspartam (E 951), sód, glukozę (składnik maltodekstryny z aromatów) i sacharozę (składnik z aromatu).

Działanie

Preparat o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Paracetamol poprzez hamowanie aktywności cyklooksygenazy kwasu arachidonowego hamuje syntezę prostaglandyn w OUN, czego efektem jest podwyższenie progu bólowego. Zmniejszenie stężenia prostaglandyn w podwzgórzu wywołuje działanie przeciwgorączkowe. Szybko i prawie całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. C_max  we krwi osiąga po ok. 1 h. T_0,5 wynosi 2-4 h. Czas działania przeciwbólowego wynosi 4-6 h, a przeciwgorączkowego 6-8 h. Metabolizowany w wątrobie, wydalany przez nerki. Witamina C wywiera stymulujący wpływ na procesy odpornościowe organizmu. Kwas askorbowy wchłania się z przewodu pokarmowego w 70-80%, głównie w dwunastnicy i bliższym odcinku jelita cienkiego. Wiąże się z białkami osocza w 25%. Maksymalne stężenie we krwi osiąga po 2-3 h.

Interakcje

Nie stosować równocześnie z innymi lekami zawierającymi paracetamol. Leki przyspieszające opróżnianie żołądka (np. metoklopramid) przyspieszają wchłanianie paracetamolu, natomiast leki opóźniające jego opróżnianie (propantelina), mogą opóźniać wchłanianie paracetamolu. Paracetamol stosowany jednocześnie z inhibitorami MAO oraz w ciągu 2 tyg. po zakończeniu leczenia tymi lekami, może wywołać stany pobudzenia i gorączkę. Paracetamol stosowany krótkotrwale w dawce terapeutycznej nie wykazuje istotnej klinicznie interakcji z lekami przeciwzakrzepowymi. Paracetamol stosowany z zydowudyną (AZT) może powodować neutropenię oraz nasilać toksyczne działanie zydowudyny na szpik kostny. Paracetamol może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych (pochodne kumaryny). Równoczesne stosowanie paracetamolu i leków zwiększających metabolizm wątrobowy, tj. niektórych leków nasennych lub przeciwpadaczkowych (np. fenobarbital, fenytoina, karbamazepina, hydrazyd kwasu izonikotynowego) oraz ryfampicyny może prowadzić do uszkodzenia wątroby. Jednoczesne stosowanie paracetamolu i chlorzoksazonu zwiększa ich hepatotoksyczność. Paracetamol wydłuża około 5-krotnie czas połowiczej eliminacji chloramfenikolu. Alkohol spożywany podczas leczenia paracetamolem prowadzi do powstawania toksycznego metabolitu wywołującego martwicę komórek wątrobowych, co w następstwie może doprowadzić do niewydolności wątroby. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania paracetamolu i flukloksacyliny, ponieważ może to się wiązać z rozwojem kwasicy metabolicznej z dużą luką anionową, zwłaszcza u pacjentów z czynnikami ryzyka. Kwas askorbowy zwiększa wchłanianie glinu i żelaza.

Środki ostrożności

Ostrożnie stosować u osób z niewydolnością wątroby lub nerek, astmą oskrzelową oraz hemochromatozą, a także na diecie ubogosodowej. Lek zawiera paracetamol; ze względu na ryzyko przedawkowania należy sprawdzić, czy inne przyjmowane leki nie zawierają paracetamolu. W trakcie przyjmowania leku nie należy pić alkoholu ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia toksycznego uszkodzenia wątroby, szczególnie u osób głodzonych i regularnie pijących alkohol. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania paracetamolu i flukloksacyliny, ze względu na zwiększone ryzyko rozwoju kwasicy metabolicznej z dużą luką anionową (HAGMA), szczególnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, posocznicą, niedożywieniem i innymi przyczynami niedoboru glutationu (np. przewlekły alkoholizm), a także u pacjentów stosujących maksymalne dawki dobowe paracetamolu. Zaleca się ścisłą obserwację pacjenta, w tym wykonywanie badań wykrywających 5-oksoprolinę w moczu. Lek zawiera 375,41 mg sodu w 1 tabl. musującej - odpowiada to 18,75 % maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych. Preparat zawiera 15 mg aspartamu (E 951) w każdej tabl. musującej. Aspartam jest źródłem fenyloalaniny - może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią. Jest to rzadka choroba genetyczna, w której fenyloalanina gromadzi się w organizmie, z powodu jej nieprawidłowego wydalania. Ze względu na zawartość glukozy (składnik maltodekstryny z aromatów) i sacharozy (z aromatu), pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować leku.

Ciąża i laktacja

Kobietom w ciąży i karmiącym piersią lek można podawać, jeżeli jest to klinicznie uzasadnione. Duża liczba danych dotyczących kobiet w ciąży wskazuje na to, że paracetamol nie wywołuje wad rozwojowych ani nie jest toksyczny dla płodów lub noworodków. Wnioski z badań epidemiologicznych dotyczących rozwoju układu nerwowego u dzieci narażonych na działanie paracetamolu in utero, są niejednoznaczne. Paracetamol można stosować w okresie ciąży, jeżeli jest to klinicznie uzasadnione. Jednak należy wówczas podawać najmniejszą skuteczną dawkę przez jak najkrótszy czas i możliwie najrzadziej. Paracetamol przenika przez łożysko oraz do mleka kobiet karmiących piersią w ilości ok. 1% dawki przyjętej przez matkę. Kwas askorbowy również przenika przez łożysko i do mleka.

Działania niepożądane

Niezbyt często: rumieniowe, pokrzywkowe reakcje skórne i zaczerwienienie skóry. Rzadko: reakcje alergiczne jak obrzęk Quinckego, duszność, skurcz oskrzeli, zlewne poty, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi aż do objawów wstrząsu, nudności, wymioty. Bardzo rzadko: małopłytkowość uwarunkowana autoimmunologicznie, leukopenia, agranulocytoza, granulocytopenia, neutropenia, niedokrwistość hemolityczna, ciężkie reakcje skórne, uszkodzenie wątroby, kolka nerkowa, martwica brodawek nerkowych, ostra niewydolność nerek, kamica moczowa.

Pozostałe informacje

Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Stosowanie leku może być przyczyną fałszywych wyników niektórych badań laboratoryjnych wykonywanych metodami oksydoredukcyjnymi (oznaczanie glukozy, kreatyniny).