Momecutan - baza leków

Wskazania

Leczenie wszelkich stanów zapalnych i świądu skóry, reagujących na leczenie miejscowe glikokortykosteroidami, takich jak łuszczyca, atopowe zapalenie skóry oraz kontaktowe zapalenie skóry z podrażnienia lub alergiczne.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na furoinian mometazonu, inne glikokortykosteroidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Trądzik różowaty. Trądzik pospolity. Zanik skóry. Zapalenie skóry wokół ust. Świąd w okolicy odbytu i narządów płciowych. Pieluszkowe zapalenie skóry. Zakażenia skóry bakteryjne (np. liszajec, ropne zapalenie skóry), wirusowe (np. opryszczka zwykła, półpasiec i ospa wietrzna, brodawki zwykłe, kłykciny kończyste, mięczak zakaźny), pasożytnicze lub grzybicze (np. wywołane przez drożdżaki i dermatofity). Zakażenie wirusem opryszczki - półpaśca. Gruźlica. Kiła. Odczyny poszczepienne. Na ogół należy unikać stosowania w obrębie oka i powieki (bardzo niewielkie ryzyko wystąpienia jaskry prostej lub zaćmy podtorebkowej). Nie stosować na rany lub owrzodzenia skóry. Dzieci: <2 lat (krem) i <6 lat (maść), ze względu na brak wystarczającego doświadczenia klinicznego.

Dawkowanie

Zewnętrznie, na skórę. Cienką warstwę kremu lub maści nakładać na zmienione chorobowo miejsca na skórze raz na dobę. Maść stosować do leczenia bardzo suchej, łuszczącej się i spierzchniętej skóry. Należy unikać stosowania długotrwale (dłużej niż 3 tyg.) lub na rozległe powierzchnie (na więcej niż 20% pc.). Stosowanie na skórę twarzy nie powinno trwać dłużej niż 5 dni. W przypadku poprawy klinicznej zaleca się zmienić lek na słabiej działający glikokortykosteroid. Często przydatna jest tzw. "terapia tandemowa", polegająca np. na stosowaniu raz na dobę mometazonu, a następnie 12 h później odpowiedniego zewnętrznego środka bez substancji czynnej. Odpowiednie może być również leczenie przerywane, tzn. zamienne stosowanie mometazonu i środka stosowanego zewnętrznie bez substancji czynnej w schemacie tygodniowym. Dzieci (>2 lat - krem; >6 lat - maść): stosować przez najkrótszy możliwy czas i w najmniejszej możliwej dawce, zapewniającej skuteczność terapeutyczną. Czas leczenia wynosi maksymalnie 3 tyg. U dzieci lek powinien być stosowany tylko na małe powierzchnie (<10% pc.).

Skład

1 g kremu lub maści zawiera 1 mg furoinianu mometazonu; krem zawiera alkohol stearylowy.

Działanie

Syntetyczny glikokortykosteroid do stosowania na skórę, o silnym działaniu. Wykazuje miejscowe działanie przeciwzapalne, przeciwświądowe i obkurczające naczynia krwionośne. W ciągu 8 h przez nieuszkodzoną skórę wchłania się ok. 0,4% furoinianu mometazonu z kremu i ok. 0,7% z maści (bez opatrunku okluzyjnego).

Interakcje

Podczas leczenia okolic narządów płciowych i odbytu, substancja pomocnicza – wazelina biała może powodować zmniejszenie odporności na uszkodzenie jednocześnie stosowanych prezerwatyw, czyniąc je mniej skutecznymi. W przypadku długotrwałego stosowania na duże powierzchnie, pod opatrunki okluzyjne lub na błony śluzowe, szczególnie u małych dzieci, mogą wystąpić interakcje, jak w przypadku stosowania ogólnoustrojowych glikokortykosteroidów.

Środki ostrożności

Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z łuszczycą - ryzyko zaostrzenia choroby spowodowane rozwojem tolerancji na lek; ryzyko wystąpienia uogólnionej łuszczycy krostkowej, miejscowego lub ogólnego działania toksycznego, spowodowanego zaburzeniami funkcji skóry jako bariery. Jeśli podczas stosowania leku wystąpi zakażenie, należy wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwgrzybicze lub przeciwbakteryjne; w przypadku braku szybkiej reakcji na rozpoczęte leczenie, należy przerwać stosowanie kortykosteroidów, dopóki zakażenie nie będzie opanowane. Glikokortykosteroidy mogą zmieniać wygląd niektórych zmian chorobowych, co może utrudniać postawienie właściwej diagnozy, mogą również opóźniać gojenie. Po zastosowaniu leku mogą wystąpić ogólnoustrojowe działania niepożądane kortykosteroidów. Dzieci i młodzież, ze względu na większy stosunek powierzchni ciała do masy, mogą być bardziej podatne na toksyczność ogólnoustrojową (szczególnie podczas długotrwałego stosowania na duże powierzchnie zmienionej chorobowo skóry, zgięcia stawów i pod opatrunkiem okluzyjnym; długotrwałe leczenie glikokortykosteroidami może mieć wpływ na wzrost i rozwój dzieci). Opatrunków okluzyjnych nie należy stosować u dzieci lub na skórę twarzy. U wszystkich pacjentów, niezależnie od wieku, należy unikać długotrwałej terapii (>3 tyg.) oraz stosowania na rozległe powierzchnie (na więcej niż 20% pc.). Unikać kontaktu z oczami. Pacjenci stosujący lek na dużą powierzchnię skóry lub pod opatrunek okluzyjny powinni być poddani okresowej kontroli w kierunku objawów zahamowania czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza. Należy unikać nagłego zaprzestania leczenia, ze względu na ryzyko wystąpienia efektu „z odbicia”. Należy stopniowo zmniejszać dawkę leku, np. przed odstawieniem prowadzić leczenie w sposób przerywany. W wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów mogą wystąpić zaburzenia widzenia. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. U niektórych pacjentów mogą wystąpić objawy zespołu Cushinga, hiperglikemia lub cukromocz, jako wynik ogólnoustrojowego wchłaniania glikokortykosteroidów podawanych miejscowo. Alkohol stearylowy (krem) może powodować miejscowe podrażnienia skóry (np. kontaktowe zapalenie skóry). Jeśli podczas stosowania leku pojawi się podrażnienie skóry lub uczulenie, należy przerwać leczenie i wdrożyć odpowiednią terapię.

Ciąża i laktacja

Glikokortykosteroidy, także stosowane miejscowo mogą przenikać przez barierę łożyska i wpływać na wzrost płodu. Lek można stosować w ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści z leczenia uzasadniają ryzyko dla matki lub płodu. Unikać stosowania na duże powierzchnie ciała lub przez dłuższy czas. Glikokortykosteroidy są wydzielane do mleka kobiecego. Lek można stosować w okresie karmienia piersią tylko po starannym rozważeniu ryzyka i korzyści; nie stosować w okolicach piersi. Jeśli wskazane jest stosowanie większych dawek lub długotrwałe leczenie, karmienie piersią należy przerwać.

Działania niepożądane

Często: mrowienie, kłucie. Niezbyt często: powstawanie grudek, krosty. Bardzo rzadko: zapalenie mieszków włosowych, uczucie pieczenia, jaskra, świąd. Częstość nieznana: zakażenia, czyraki, parestezje, nieostre widzenie, kontaktowe zapalenie skóry, niedobór barwnika, nadmierne owłosienie, rozstępy, trądzikopodobne zapalenie skóry, zanik skóry, ból w miejscu podania, reakcje w miejscu stosowania. Podczas miejscowego stosowania glikokortykosteroidów w pojedynczych przypadkach obserwowano: suchą skórę, podrażnienie skóry, zapalenie skóry, zapalenie skóry wokół ust, macerację skóry, potówki, teleangiektazje i wtórne zakażenia. Podczas stosowania miejscowych glikokortykosteroidów może wystąpić odwracalne zahamowanie czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, zespół Cushinga. Ze względu na większy stosunek powierzchni ciała do masy ciała, dzieci i młodzież mogą wykazywać większą niż dorośli wrażliwość w odniesieniu do zaburzeń czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza i zespołu Cushinga, wywołanych przez miejscowo stosowane glikokortykosteroidy. Przewlekłe leczenie glikokortykosteroidami może wpływać na wzrost i rozwój dzieci.