Aloxi - baza leków

Wskazania

Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych w celu: zapobiegania ostrym nudnościom i wymiotom na skutek chemioterapii przeciwnowotworowej o silnym działaniu wymiotnym; zapobiegania nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią przeciwnowotworową o umiarkowanym działaniu wymiotnym. Lek jest wskazany do stosowania u młodzieży i dzieci w wieku od 1 miesiąca życia w celu: zapobiegania ostrym nudnościom i wymiotom na skutek chemioterapii przeciwnowotworowej o silnym działaniu wymiotnym oraz zapobiegania nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią przeciwnowotworową o umiarkowanym działaniu wymiotnym.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Dawkowanie

Dożylnie. Dorośli. Lek należy stosować wyłącznie przed podaniem chemioterpii. Preparat powinien być podawany przez personel medyczny pod odpowiednim nadzorem medycznym. Dorośli: palonosetron w dawce 250 µg podawanej w pojedynczym wstrzyknięciu dożylnym (tzw. bolusie) na 30 min przed rozpoczęciem chemioterapii. Preparat powinien być wstrzykiwany przez 30 sekund. Skuteczność preparatu w zapobieganiu nudnościom i wymiotom indukowanym przez chemioterapię o silnym działaniu wymiotnym można zwiększyć dodając kortykosteroid przed rozpoczęciem chemioterapii. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież (od 1 miesiąca życia do 17 lat): 20 µg/kg (całkowita dawka maksymalna nie powinna przekraczać 1500 µg) palonosetronu w pojedynczej, 15-minutowej infuzji dożylnej rozpoczynającej się około 30 min przed rozpoczęciem chemioterapii. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności preparatu u dzieci w wieku do 1 miesiąca życia. Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania preparatu w zapobieganiu nudnościom i wymiotom u dzieci w wieku poniżej 2 lat. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Brak informacji dotyczących pacjentów hemodializowanych w krańcowym stadium niewydolności nerek.

Skład

1 fiolka (5 ml) zawiera 250 µg palonosetronu (w postaci chlorowodorku).

Działanie

Lek przeciwwymiotny, antagonista receptora 5-HT₃. Palonosetron jest wybiórczym, o wysokim powinowactwie antagonistą receptora 5-HT₃. Działanie przeciwwymiotne obserwowano w okresie 0-24 h, 24-120 h i 0-120 h. Po podaniu dożylnym następuje początkowe zmniejszenie stężenia w osoczu, a następnie powolna faza eliminacji z organizmu; średni T_0,5 eliminacji wynosi ok. 40 h. U zdrowych osób oraz u pacjentów z chorobą nowotworową średnie C_max wosoczu oraz AUC_0-∞ generalnie zmieniają się w sposób proporcjonalny do dawki dla dawek w zakresie 0,3-90 μg/kg mc. Palonosetron stosowany w zalecanej dawce podlega szerokiej dystrybucji w organizmie; ok. 62 % palonosetronu wiąże się z białkami osocza. Eliminacja palonosetronu przebiega na dwa sposoby: ok. 40 % leku jest wydalane przez nerki, a ok. 50 % podlega przemianie do dwóch głównych metabolitów, wykazujących mniej niż 1 % aktywności antagonistycznej wobec receptorów 5-HT₃. Metabolizm palonosetronu przebiega z udziałem CYP2D6 oraz, w mniejszym stopniu CYP3A4 i CYP1A2. Niemniej jednak różnice pod względem istotnych klinicznie parametrów farmakokinetycznych pomiędzy osobami o powolnym i szybkim metabolizmie substratów enzymu CYP2D6 nie są znaczne. Po 144 h od podania jednorazowej dożylnej dawko 10 µg/kg wartość odzysku dawki w moczu wynosiła 80%, z czego 40% - w nie zmienionej, aktywnej postaci. U 10 % pacjentów średni T_0,5 fazy eliminacji jest większy niż 100 h.

Interakcje

Palonosetron podlega głównie metabolizmowi przez CYP2D6, z niewielkim udziałem CYP3A4 i CYP1A2. Palonosetron w stężeniach istotnych klinicznie nie hamuje aktywności izoenzymu cytochromu P-450. Palonosetron nie hamuje aktywności przeciwnowotworowej żadnego z pięciu testowanych chemioterapeutyków (cisplatyny, cyklofosfamidu, cytarabiny, doksorubicyny ani mitomycyny C). Brak znaczących interakcji farmakokinetycznych pomiędzy palonosetronem w pojedynczej dawce dożylnej a stężeniem w stanie stacjonarnym doustnego preparatu metoklopramidu, który jest inhibitorem CYP2D6. Klirens palonosetronu nie ulega znaczącej zmianie pod wpływem terapii skojarzonej z induktorami CYP2D6 (deksametazonem i ryfampicyną) ani z inhibitorami (m.in. amiodaronem, celekoksybem, chloropromazyną, cymetydyną, doksorubicyną, fluoksetyną, haloperydolem, paroksetyną, chinidyną, ranitydyną, rytonawirem, sertraliną lub terbinafinem). Jednoczesne stosowanie palonosetronu i kortykosteroidów jest bezpieczne. Opisywano przypadki zespołu serotoninowego w następstwie jednoczesnego stosowania antagonistów receptora 5-HT₃ oraz innych leków serotoninergicznych (w tym SSRIs oraz SNRIs). Bezpieczne jest jednoczesne stosowanie palonosetronu i leków przeciwbólowych, przeciwwymiotnych i przeciw nudnościom, przeciwskurczowych oraz o działaniu cholinolitycznym.

Środki ostrożności

Ponieważ palonosetron może wydłużać czas pasażu jelitowego, po podaniu leku należy monitorować stan pacjentów, u których w przeszłości występowały zaparcia lub objawy podostrej niedrożności jelit. W odniesieniu do wszystkich analizowanych dawek nie stwierdzono istotnej klinicznie indukcji wydłużenia odstępu QTc. Tym niemniej, podobnie jak w przypadku innych antagonistów 5-HT₃, należy zachować ostrożność, stosując leczenie palonosetronem u pacjentów z wydłużeniem odstępu QT lub z grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia tego zaburzenia. Dotyczy to pacjentów, u których w wywiadzie pacjenta lub rodziny stwierdzono wydłużenie odstępu QT, zaburzenia równowagi elektrolitowej, zastoinową niewydolność serca, bradyarytmię, zaburzenie przewodzenia oraz pacjentów przyjmujących leki o działaniu przeciwarytmicznym lub inne leki powodujące wydłużenie odstępu QT lub zaburzeń równowagi elektrolitowej. Przed zastosowaniem antagonistów 5-HT₃ należy wyrównać niedobory wynikające z hipokalemii i hipomagnezemii. Zaleca się dokładną obserwację pacjentów pod kątem wystąpienia objawów zespołu serotoninowego. Nie należy stosować preparatu w celu zapobiegania lub leczenia nudności oraz wymiotów w dniach poprzedzających chemioterapię, jeżeli nie wiąże się to z podaniem innej chemioterapii. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na fiolkę, to znaczy lek uznaje się za "wolny od sodu".

Ciąża i laktacja

Leku nie należy stosować u ciężarnych, chyba że lekarz uzna, że jest to niezbędne. Podczas leczenia należy przerwać karmienie piersią.

Działania niepożądane

Często: ból głowy, zawroty głowy, zaparcia, biegunka. Niezbyt często: hiperkaliemia, zaburzenia metaboliczne, hipokalcemia, hipokaliemia, jadłowstręt, hiperglikemia, zmniejszenie łaknienia, lęk, euforia, nadmierna senność, bezsenność, parestezje, nadmierna potrzeba snu, obwodowa neuropatia czuciowa, podrażnienie oka, niedowidzenie, choroba lokomocyjna, szumy uszne, tachykardia, bradykardia, skurcze dodatkowe, niedokrwienie mięśnia sercowego, tachykardia zatokowa, zatokowe zaburzenia rytmu, skurcze dodatkowe nadkomorowe, niedociśnienie lub nadciśnienie tętnicze, przebarwienia żylne, poszerzenie światła żył, czkawka, dyspepsja, ból brzucha, ból nadbrzusza, uczucie suchości w jamie ustnej, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, hiperbilirubinemia, alergiczne zapalenie skóry, swędzące wysypki, ból stawów, zatrzymanie moczu, cukromocz, astenia, gorączka, uczucie znużenia, uczucie gorąca, stany grypopodobne, zwiększenie aktywności aminotransferaz, wydłużenie odstępu QT w EKG. Bardzo rzadko: nadwrażliwość, anafilaksja, reakcje anafilaktyczne/anafilaktoidalne, wstrząs, odczyn w miejscu wstrzyknięcia (uczucie pieczenia, twardy naciek, dyskomfort oraz ból). Dzieci i młodzież. Często: ból głowy. Niezbyt często: zawroty głowy, dyskinezy, wydłużenie odstępu QT w badaniu EKG, zaburzenia przewodzenia, tachykardia zatokowa, kaszel, duszności, krwawienia z nosa, alergiczne zapalenie skóry, świąd, zaburzenia dotyczące skóry, pokrzywka, gorączka, ból w miejscu infuzji, reakcje w miejscu infuzji, ból. Działania niepożądane zostały poddane ocenie u dzieci i młodzieży otrzymujących palonosetron w czasie nie więcej niż 4 cykli chemioterapii.

Pozostałe informacje

Palonosetron może powodować zawroty głowy, senność lub uczucie znużenia - należy o tym uprzedzić pacjentów prowadzących pojazdy mechaniczne lub obsługujących urządzenia mechaniczne.