Minirin - baza leków

Wskazania

Moczówka prosta ośrodkowa. Badanie zdolności zagęszczania moczu przez nerki. Zapewnienie hemostazy w przypadkach niewielkich zabiegów chirurgicznych oraz przed wykonaniem inwazyjnej diagnostyki u chorych z łagodną postacią hemofilii A i łagodną postacią choroby von Willebranda, u których uzyskano pozytywny efekt działania preparatu po dawce testowej. W wyjątkowych przypadkach preparat można stosować u chorych z umiarkowaną postacią choroby von Willebranda.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na składniki preparatu. Nawykowa lub psychogenna polidypsja, w wyniku której objętość produkowanego moczu przekracza 40 ml/kg m.c./dobę. Niewydolność układu krążenia lub inne choroby wymagające podawania diuretyków. Niestabilna choroba wieńcowa w wywiadzie. Hiponatremia. Zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH).  Pacjenci z chorobą von Willebranda typu II B.

Dawkowanie

Moczówka prosta ośrodkowa (dożylnie, we wlewie kroplowym ewentualnie domięśniowo lub podskórnie): dorośli 1-4 µg (0,25-1 ml) na dobę w 1-2 dawkach; dzieci powyżej 12 m.ż. 0,1-1,0 µg (0,025-0,25 ml) na dobę w 1-2 dawkach, dzieci do 12 m.ż.(dane dotyczące leczenia tej grupy wiekowej są ograniczone), zwykle zalecana dawka początkowa 0,05 µg (0,0125 ml), dalsze dawki zależą od wielkości diurezy i poziomu elektrolitów w surowicy krwi. Badanie zdolności zagęszczania moczu (domięśniowo lub podskórnie): dorośli 4 µg (1 ml) na dobę; dzieci powyżej 12 m.ż. 1-2 µg (0,25-0,5 ml) na dobę, dzieci do 12 m.ż. 0,4 µg (0,1 ml). Zapewnienie hemostazy (wlew dożylny): 0,3 µg/kg m.c. Preparat należy rozcieńczyć w 50-100 ml roztworu soli fizjologicznej i przetaczać w ciągu 15-30 min. Desmopresynę stosowaną w celu zapobiegania krwawieniom należy przetoczyć na 30 min. przed planowanym zabiegiem chirurgicznym; dawkę można powtórzyć jedno lub dwukrotnie w odstępie 6-12 h.

Skład

1 ml roztworu zawiera 4 µg octanu desmopresyny.

Działanie

Syntetyczny analog wazopresyny. Desmopresyna nie zawiera oksytocyny i innych białek balastowych - zanieczyszczeń występujących przy otrzymywaniu naturalnej wazopresyny. Wykazuje znacznie silniejsze i dłuższe działanie antydiuretyczne oraz minimalne (100 razy słabsze od wazopresyny) działanie naczynioskurczowe. Desmopresyna w dawce 0,3 µg/kg m.c. podawana dożylnie powoduje 2-4-krotne zwiększenie aktywności czynnika krzepnięcia VIII (VIII C), w mniejszym stopniu zwiększenie stężenia antygenu czynnika von Willebranda (vWF-Ag) oraz uwalnianie tkankowego aktywatora plazminogenu (t-PA). W większych dawkach desmopresyna skraca lub normalizuje czas krzepnięcia u pacjentów z przedłużonym czasem krzepnięcia w przebiegu mocznicy, marskości wątroby, wrodzonego lub polekowego uszkodzenia płytek krwi oraz u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia o nieznanej etiologii. Działanie hemostatyczne występuje w ciągu około 30 min po pierwszym podaniu dożylnym i utrzymuje się przez 8-12 h. Desmopresyna przenika do mleka matki.

Interakcje

Szczególną uwagę należy zwrócić w przypadku, gdy desmopresyna jest podawana w skojarzeniu z innymi lekami wpływającymi na homeostazę wody i sodu, np. opioidami, selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi (TCA), niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), chloropromazyną, karbamazepiną i niektórymi leki przeciwcukrzycowymi z grupy sulfonylomocznika, ponieważ równoczesne stosowanie może prowadzić do zwiększonego ryzyka zatrzymania płynów i (lub) hiponatremii.

Środki ostrożności

Podczas stosowania preparatu zaleca się utrzymanie równowagi wodno-elektrolitowej. Leczenie bez jednoczesnego zmniejszenia spożycia płynów może prowadzić do zatrzymania płynów i (lub) hiponatremii. W przypadku stosowania preparatu do badania zdolności zagęszczania moczu przez nerki spożycie płynów musi być ograniczone do najwyżej 0,5 litra w celu ugaszenia pragnienia, w czasie od 1 h przed podaniem produktu leczniczego do 8 h po jego podaniu. Badanie zdolności zagęszczania moczu przez nerki u dzieci w wieku poniżej 12 m.ż. należy wykonywać wyłącznie w szpitalu pod ścisłą kontrolą lekarską. Korzyści wynikające z zastosowania desmopresyny w celu zapewnienia hemostazy w porównaniu z innymi terapiami hemostatycznymi należy dokładnie ocenić w sytuacjach, w których wymagana jest przedłużona hemostaza, takich jak czynne krwawienie pooperacyjne i krwawienie z żylaków u pacjentów z marskością wątroby. Dla zapobieżenia przeładowaniu płynami szczegółowej kontroli należy poddać pacjentów wymagających leczenia środkami moczopędnymi. Specjalną uwagę należy zwracać na ryzyko nadmiernego zatrzymania wody w organizmie i hiponatremii. Podaż płynów należy ograniczyć do niezbędnego minimum i regularnie kontrolować masę ciała pacjenta. W przypadku stopniowego wzrostu masy ciała pacjenta, zmniejszenia stężenia sodu w surowicy krwi do wartości poniżej 130 mmol/l lub zmniejszenia osmolalności osocza do wartości poniżej 270 mOsm/kg masy ciała, należy drastycznie ograniczyć podaż płynów i przerwać podawanie preparatu. Przed rozpoczęciem leczenia moczówki prostej ośrodkowej należy wykluczyć ciężkie zaburzenia czynności pęcherza moczowego i przeszkodę podpęcherzową. Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których istnieje ryzyko zwiększenia ciśnienia śródczaszkowego. U dzieci, osób w podeszłym wieku i osób ze stężeniem sodu w surowicy na poziomie dolnej granicy normy istnieje większe ryzyko wystąpienia hiponatremii. Leczenie preparatem należy przerwać lub ostrożnie dostosować w przypadku wystąpienia ostrych chorób z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi (takich jak uogólnione zakażenie, choroby przebiegające z gorączką, zapalenie żołądka i jelit) oraz w przypadku nadmiernego krwawienia i należy dokładnie kontrolować równowagę wodno-elektrolitową. Szczególną uwagę należy zwrócić w przypadku, gdy desmopresyna jest podawana w skojarzeniu z innymi lekami wpływającymi na homeostazę wody i sodu. Należy zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny poniżej 50 ml/min.). Z uwagi na zgłaszane po wprowadzeniu do obrotu przypadki zakrzepicy żył głębokich, udaru mózgu, zaburzeń naczyniowo-mózgowych (udar), zakrzepicy mózgowej, zawału serca, dusznicy bolesnej i bólu w klatce piersiowej, należy je rozważyć przed zastosowaniem preparatu u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z czynnikami ryzyka zakrzepicy, przebytą zakrzepicą, trombofilią i chorobą sercowo-naczyniową.

Ciąża i laktacja

Brak istotnych danych dotyczących stosowania leku w ciąży. Z danych otrzymanych z ograniczonej liczby zastosowań leku w okresie ciąży u kobiet z moczówką prostą ośrodkową nie wynika szkodliwe działanie desmopresyny na przebieg ciąży lub stan zdrowia płodu. Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania leku kobietom w ciąży. Ostrożnie stosować w okresie karmienia piersią (badania zawartości desmopresyny w mleku kobiet karmiących piersią leczonych desmopresyną w dużych dawkach - 300 µg donosowo, wykazały, że jej stężenie jest niewystarczjące do wywołania efektu antydiuretycznego u dzieci karmionych piersią).

Działania niepożądane

Często: ból głowy, tachykardia, uderzenia gorąca z zaczerwienieniem, niedociśnienie, nudności, ból brzucha, zmęczenie. Rzadko: zawroty głowy. Bardzo rzadko: hiponatremia. Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości, w tym reakcja anafilaktyczna i inne ciężkie stany alergiczne, zatrucie wodne, zwiększenie masy ciała, splątanie, śpiączka, utrata świadomości, encefalopatia hiponatremiczna, obrzęk mózgu, drgawki, zawał mięśnia sercowego, dusznica bolesna, ból w klatce piersiowej, zakrzepica żył głębokich, incydent i zaburzenie naczyniowo-mózgowe (udar), zakrzepica naczyń mózgowych, nadciśnienie tętnicze, duszność, zatorowość płucna, wymioty, wysypka plamisto-grudkowa, wysypka rumieniowa, wysypka plamista, pokrzywka, rumień, świąd, wysypka, uogólnione lub miejscowe obrzęki (obwodowe, twarzy), reakcje w miejscu wstrzyknięcia/infuzji, w tym swędzenie, ból, wynaczynienie, rumień, zasinienie i guzki; dreszcze, złe samopoczucie.

Pozostałe informacje

W czasie podawania desmopresyny należy kontrolować ciśnienie krwi pacjenta oraz poziom czynnika VIII C. Podaż płynów należy ograniczyć do najwyżej 0,5 l w czasie 1 h przed podaniem leku do 8 h po jego podaniu.