Alpragen - baza leków

Wróć do bazy leków
Nazwa skrócona
Alpragen
produkt leczniczy
Postać, opakowanie i dawka:
tabl., 30 szt., 0,25 mg
Substancje czynne:
Alprazolam
Podmiot odpowiedzialny:
Viatris
Dystrybutor w Polsce: Mylan Healthcare Sp. z o.o.
Wskazania

Krótkotrwałe leczenie objawowe stanów lękowych u dorosłych. Lek jest wskazany wyłącznie w przypadku ciężkich stanów lękowych, w których objawy są nasilone, uniemożliwiają pacjentowi prawidłowe funkcjonowanie lub są dla niego bardzo uciążliwe.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, inne benzodiazepiny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Miastenia. Ciężka niewydolność oddechowa. Zespół bezdechu sennego. Ciężka niewydolność wątroby. Ostre zatrucie alkoholem lub innymi substancjami oddziałującymi na OUN. Jaskra z wąskim kątem przesączania.

Dawkowanie

Doustnie. Czas trwania leczenia. Alprazolam należy stosować w najmniejszej możliwej skutecznej dawce, przez możliwie najkrótszy czas i maksymalnie przez 2-4 tygodnie. Należy często oceniać stan pacjenta i potrzebę przedłużania leczenia. Nie zaleca się długotrwałego leczenia. Ryzyko uzależnienia może wzrastać wraz z dawką i czasem trwania leczenia. Dorośli: zazwyczaj stosowana dawka wynosi 0,25 mg do 0,5 mg 3 razy na dobę. Może być zwiększana (w razie potrzeby) w odstępach, co 3 do 4 dni do maksymalnej dawki 4 mg na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku klirens leku jest zmniejszony i podobnie jak w przypadku innych benzodiazepin, zwiększa się wrażliwość na lekU pacjentów w podeszłym wieku leczenie należy zaczynać od małej dawki początkowej 0,25 mg 2 do 3 razy na dobę. W razie dobrej tolerancji, dawkę można zwiększać stopniowo, ale nie więcej niż o 0,5 mg co 3 dni. W razie wystąpienia działań niepożądanych dawkę należy zmniejszyć. U pacjentów w podeszłym wieku w dobrej kondycji fizycznej maksymalna dawka powinna wynosić 1,5 mg na dobę. U osłabionych pacjentów w podeszłym wieku maksymalna dawka powinna być ograniczona do 0,75 mg na dobę. U pacjentów z chorobami wyniszczającymi lub z zaburzeniami czynności watroby i (lub) nerek również konieczne jest ostrożne wprowadzanie dawek początkowych i zalecane są podobne wielkości dawek maksymalnych od 0,75 mg do 1,5 mg na dobę, w zależności od stopnia wyniszczenia lub zaburzenia czynności narządów. Stosowanie u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby jest przeciwwskazane. Alprazolamu nie należy stosować u dzieci i młodzieży < 18 lat ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania tego leku w tej grupie wiekowej. Zalecenie ogólne. Optymalną dawkę należy ustalić na podstawie nasilenia objawów i indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie. Leczenie należy rozpoczynać od możliwie najmniejszej skutecznej dawki, aby uniknąć ataksji lub nadmiernej sedacji. Dawkowanie należy ostrożnie zwiększać ostrożnie, a jeśli istnieje taka potrzeba, w pierwszej kolejności należy zwiększyć dawkę wieczorną, a dopiero potem dawki podawane w ciągu dnia. Pacjenci, którzy nigdy wcześniej nie przyjmowali leków psychotropowych lub osoby uzależnione od alkoholu wymagają podawania mniejszych dawek niż pacjenci uprzednio stosujący leki psychotropowe. Przerwanie leczenia. Leczenie należy kończyć stopniowo redukując dawkę leku, aby uniknąć objawów zespołu odstawienia.

Skład

1 tabl. zawiera 0,25 mg, 0,5 mg lub 1 mg alprazolamu. Tabl. zawierają laktozę i benzoesan sodu.

Działanie

Triazolowa pochodna benzodiazepiny. Benzodiazepiny wzmagają aktywność receptorów GABA-ergicznych prowadząc do hamowania funkcji nerwów. Lek wywiera działanie uspokajające, nasenne i ma właściwości przeciwlękowe. Ponadto wykazuje działanie przeciwdrgawkowe oraz ośrodkowe działanie zmniejszające napięcie mięśniowe. Po podaniu doustnym alprazolam dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w surowicy osiąga po 1-2 godzinach. Alprazolam wiąże się z białkami osocza w 70-80%. Jest metabolizowany przede wszystkim w wątrobie do α-hydroksyalprazolamu (ma co najmniej w połowie tak silne działanie jak alprazolam) i nieaktywnej pochodnej benzofenonu. Ich stężenia w osoczu są jednak niewielkie. Alprazolam wydalany jest głównie z moczem w postaci niezmienionej i w formie metabolitów. Średni T0,5 w surowicy wynosi 10 do 12 h, ale u osób w podeszłym wieku wydalanie przebiega wolniej a opisywany zakres wartości wynosi od 6,3 do 26,9 h.

Interakcje

Benzodiazepiny charakteryzują się addytywnym działaniem depresyjnym na OUN, kiedy stosowane są z alkoholem, lekami przeciwpsychotycznymi (neuroleptykami), przeciwlękowymi/uspokajającymi, niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi, opioidami, lekami przeciwdrgawkowymi i uspokajającymi lekami przeciwhistaminowymi działającymi na receptor H1. Działanie uspokajające jest podobnie wzmacniane przez leki nasenne, przeciwpadaczkowe, znieczulające i klonidynę. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania leku i picia alkoholu. Należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z lekami hamującymi funkcje układu oddechowego, takimi jak opioidy (stosowane jako leki przeciwbólowe, przeciwkaszlowe, w leczeniu uzależnień) zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. W przypadku jednoczesnego stosowania leków uspokajających, takich, jak benzodiazepiny lub podobne leki jak alprazolam, z opioidami zwiększa ryzyko wystąpienia uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki oraz zgonu, ze względu na addytywne działanie na OUN. Należy stosować najmniejszą, skuteczną dawkę, a czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy. Podczas jednoczesnego stosowania alprazolamu i klozapiny istnieje zwiększone ryzyko nagłego zatrzymania oddechu i (lub) krążenia. W przypadku opioidowych leków przeciwbólowych możliwe jest również nasilenie euforii, co prowadzi do zwiększenia uzależnienia psychicznego. Leki hamujące cytochrom CYP3A4 mogą zwiększać stężenie alprazolamu i nasilać jego działanie - mogą wystąpić interakcje farmakokinetyczne. Jednoczesne stosowanie alprazolamu z silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak azolowe leki przeciwgrzybicze (ketokonazol, itrakonazol, pozakonazol, worykonazol), inhibitory proteazy lub niektóre antybiotyki makrolidowe (erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna) wymaga zachowania ostrożności i rozważenia znacznego zmniejszenia dawki alprazolamu. Szybkość metabolizmu alprazolamu jest zwiększana przez karbamazepinę, fenytoinę, ryfampicynę i inne substancje, które indukują CYP3A4. Jednoczesne podawanie tych substancji może zmniejszyć działanie terapeutyczne alprazolamu. Leki hamujące niektóre enzymy wątrobowe (szczególnie cytochrom CYP 3A4), takie jak cymetydyna, klarytromycyna, klozapina, diltiazem, erytromycyna, fluoksetyna, fluwoksamina, itrakonazol, ketokonazol, nefazodon, rytonawir i sok grejpfrutowy, mogą zwiększać stężenie alprazolamu i nasilać jego działanie. Dane z badań klinicznych z alprazolamem, badań in vitro z alprazolamem i badań klinicznych z lekami metabolizowanymi podobnie jak alprazolam dostarczyły dowodów na możliwy różny stopień interakcji i możliwe współdziałania wielu leków z alprazolamem. Opisywano średnie zwiększenie stężenia w osoczu w stanie stacjonarnym imipraminy i dezypraminy podczas ich jednoczesnego stosowania z alprazolamem. W przypadku jednoczesnego stosowania alprazolamu z nefazodonem, fluwoksaminą, erytromycyną, cymetydyną i sokiem grejpfrutowym należy rozważyć zmniejszenie dawki alprazolamu, gdyż T0,5 alprazolamu jest wydłużony podczas stosowania tych leków. Należy zachować ostrożność stosując alprazolam jednocześnie z fluoksetyną, propoksyfenem, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, sertraliną, diltiazemem lub antybiotykami makrolidowymi, takimi jak erytromycyna, troleandomycyna. Interakcje pomiędzy inhibitorami proteazy HIV (np. rytonawirem) a alprazolamem są złożone i zależą od czasu trwania leczenia. Podawanie małych dawek rytonawiru prowadziło do znacznego zaburzenia klirensu alprazolamu, wydłużenia T0,5 i nasilenia jego działania klinicznego. Jednak w przypadku długotrwałego stosowania rytonawiru efekt hamujący jest znoszony wskutek indukcji CYP3A. Ten rodzaj interakcji wymaga modyfikacji dawki bądź przerwania leczenia alprazolamem. Istnieją doniesienia o zwiększeniu stężenia digoksyny w osoczu podczas jednoczesnego stosowania z alprazolamem, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat). Dlatego należy uważnie monitorować tych pacjentów pod kątem toksyczności digoksyny.

Środki ostrożności

Czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy i nie może przekraczać 2-4 tyg. Czas trwania leczenia można przedłużyć wyłącznie po ponownej ocenie stanu pacjenta. Korzystne może być poinformowanie pacjenta już w momencie rozpoczynania leczenia, że będzie ono miało ograniczony czas trwania oraz dokładne wytłumaczenie, w jaki sposób odbywać się będzie stopniowe zmniejszanie dawki. Istnieją dowody wskazujące, że w przypadku krótko działających benzodiazepin objawy odstawienia mogą wystąpić w przerwach pomiędzy kolejnymi dawkami, zwłaszcza w przypadku stosowania dużych dawek. W razie stosowania benzodiazepin o długim czasie działania ważne jest uprzedzenie pacjenta przed zmianą na benzodiazepiny o krótkim czasie działania, ponieważ mogą rozwinąć się objawy odstawienia. Jednoczesne stosowanie alprazolamu z opioidami może prowadzić do sedacji, depresji oddechowej, śpiączki oraz zgonu. Ze względu na te zagrożenia, jednoczesne przepisywanie leków uspokajających, takich jak benzodiazepiny lub podobne leki, takie jak alprazolam, z opioidami powinno ograniczać się tylko do pacjentów, u których zastosowanie alternatywnych sposobów leczenia nie jest możliwe. Jeśli zostanie podjęta decyzja o przepisaniu alprazolamu równocześnie z opioidami, należy stosować możliwie najmniejszą skuteczną dawkę, a czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy. Pacjentów należy ściśle obserwować w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów depresji oddechowej oraz sedacji. Zdecydowanie zaleca się informowanie pacjentów i ich opiekunów (jeżeli dotyczy) o możliwości wystąpienia tych objawów. Działanie sedatywne alprazolamu może zmniejszyć się po wielokrotnym stosowaniu leku przez okres kilku tyg. Stosowanie benzodiazepin może powodować fizyczne i psychiczne uzależnienie. Ryzyko uzależnienia wzrasta wraz ze zwiększeniem dawki oraz czasem trwania leczenia, a także u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu lub leków w wywiadzie oraz wyraźnymi zaburzeniami osobowości. Uzależnienie lekowe może wystąpić podczas stosowania dawek terapeutycznych i (lub) u pacjentów bez indywidualnych czynników ryzyka. Łączne stosowanie kilku benzodiazepin niezależnie od wskazań (działanie przeciwlękowe lub nasenne) zwiększa ryzyko uzależnienia. Znanym ryzykiem dotyczącym alprazolamu i innych benzodiazepin jest ich nadużywanie, dlatego pacjentów leczonych alprazolamem należy odpowiednio monitorować. Występuje ryzyko, że alprazolam zostanie przekazany osobie, której nie został przepisany. Zgłaszano przypadki zgonów związanych z przedawkowaniem, gdy alprazolam był nadużywany z innymi lekami działającymi depresyjnie na OUN, w tym opioidami, innymi benzodiazepinami i alkoholem. Ryzyko to należy wziąć pod uwagę podczas przepisywania lub wydawania alprazolamu. Aby zmniejszyć te zagrożenia, pacjentom należy przepisywać jak najmniejszą ilość leku. Pacjentów należy także poinformować o właściwym przechowywaniu oraz pozbywaniu się niewykorzystanego leku. Po rozwinięciu się uzależnienia fizycznego, nagłe przerwanie stosowania leku wywołuje objawy odstawienia. Do objawów należą m.in.: dystonia, zaburzenia snu, bóle głowy, bóle mięśni, silny lęk, napięcie, niepokój ruchowy, splątanie, drażliwość. Ciężkie przypadki mogą obejmować m.in. derealizację, nadwrażliwość na bodźce, depersonalizację, przeczulicę słuchową, drętwienie i mrowienie kończyn, nadwrażliwość na światło, hałas i dotyk, omamy, napady padaczkowe, skurcze żołądka i mięśni, wymioty, pocenie, drżenia oraz drgawki. Objawy odstawienia mogą pojawić się kilka dni po zakończeniu leczenia. Kończąc leczenie alprazolamem należy stopniowo zmniejszać dawkę. Po przerwaniu leczenia farmakologicznego, objawy, które spowodowały konieczność leczenia benzodiazepiną, mogą przejściowo powrócić w nasilonej postaci (zjawisko "z odbicia"). Mogą temu towarzyszyć inne objawy, w tym zmiany nastroju, lęk lub zaburzenia snu i niepokój ruchowy. Ponieważ ryzyko wystąpienia objawów odstawienia i (lub) efektu z odbicia jest większe po nagłym przerwaniu leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Ważne jest, aby pacjent był świadomy możliwości wystąpienia zjawiska "z odbicia", aby zmniejszyć niepokój związany z pojawieniem się takich objawów podczas stopniowego zmniejszania dawki. Aalprazolam może powodować niepamięć następczą. Występuje ona na ogół w ciągu kilku godzin po przyjęciu leku. W celu zmniejszenia tego ryzyka, pacjent powinien mieć zapewnioną możliwość nieprzerwanego snu przez 7-8 h. Jeśli wystąpią objawy reakcji psychicznych lub paradoksalnych (niepokój ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresja, urojenia, napady złości, koszmary senne, omamy, psychozy, nietypowe zachowanie) należy przerwać stosowanie alprazolamu. Reakcje paradoksalne występują częściej u dzieci i u pacjentów w podeszłym wieku. Mniejszą dawkę niż zazwyczaj należy stosować u pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową, ze względu na ryzyko wystąpienia depresji oddechowej. Benzodiazepiny są przeciwwskazane do stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, ponieważ mogą przyczynić się do wystąpienia encefalopatii. U pacjentów w podeszłym wieku benzodiazepiny i podobne leki należy stosować z ostrożnością, ze względu na istniejące ryzyko wystąpienia nadmiernego uspokojenia i (lub) osłabienia mięśni, które może prowadzić do upadków, często mających poważne konsekwencje w tej grupie pacjentów. Zalecane jest kierowanie się ogólną zasadą, aby u pacjentów w podeszłym wieku i (lub) u pacjentów osłabionych stosować najmniejszą skuteczną dawkę, aby uniemożliwić rozwinięcie się ataksji lub nadmiernego uspokojenia. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów z niewydolnością wątroby w stopniu łagodnym do umiarkowanego. Dotychczas nie potwierdzono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat - nie należy stosować alprazolamu w tej grupie wiekowej. Benzodiazepiny nie są skuteczne w leczeniu podstawowym psychoz. Nie należy przepisywać benzodiazepin ani leków podobnych do benzodiazepin w monoterapii depresji, ponieważ może to wywołać lub zwiększać ryzyko prób samobójczych. Należy zachować ostrożność podczas stosowania alprazolamu u pacjentów z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi depresji lub u pacjentów o skłonnościach samobójczych i ograniczyć u tych pacjentów ilość przepisywanego leku. U pacjentów z depresją stosujących alprazolam zgłaszano epizody hipomanii i manii. Benzodiazepiny należy przepisywać szczególnie ostrożnie pacjentom ze stwierdzonym w wywiadzie uzależnieniem od alkoholu i (lub) lub leków. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na tabl., to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu". Benzoesan sodu może zwiększać ryzyko wystąpienia żółtaczki (zażółcenie skóry i białkówek oczu) u noworodków (do 4. tygodnia życia), jednak lek nie jest zalecany do stosowania u pacjentów poniżej 18 lat.

Ciąża i laktacja

Alprazolam nie powinien być stosowany w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Liczne dane z badań kohortowych wskazują, że ekspozycja na benzodiazepiny w I trymestrze ciąży nie wiąże się ze wzrostem częstości istotnych wad rozwojowych. Podejrzewa się jednak, że alprazolam podawany w I trymestrze ciąży powoduje ciężkie wady rozwojowe. Ponadto, niektóre wczesne kliniczne, kontrolne badania epidemiologiczne wykazały zwiększone ryzyko rozszczepów wargi i (lub) podniebienia. Dane wskazują, że ryzyko urodzenia dziecka z rozszczepem wargi i (lub) podniebienia, u matek narażonych na ekspozycję na benzodiazepiny w trakcie ciąży, wynosi mniej niż 2/1000 w porównaniu z przewidywaną częstością takich wad wynoszącą około 1/1000 w populacji ogólnej. Leczenie benzodiazepinami w dużej dawce, w II i (lub) III trymestrze ciąży, powodowało spadek aktywności ruchów płodu oraz wahania rytmu serca płodu. Jeśli z powodu ważnych przyczyn medycznych alprazolam jest stosowany w późniejszym okresie ciąży (3 trymestr), u noworodka może wystąpić zespół wiotkiego dziecka, z objawami takimi jak: hipotonia osiowa, problemy ze ssaniem pokarmu prowadzące do małych przyrostów masy ciała u noworodka. Objawy te są przemijające i mogą trwać od 1 do 3 tygodni, w zależności od okresu półtrwania leku. W przypadku stosowania dużych dawek, może pojawić się depresja oddechowa lub bezdech i hipotermia u noworodków. Co więcej, objawy odstawienia u noworodków takie jak nadpobudliwość, pobudzenie i drżenie można obserwować kilka dni po urodzeniu, nawet jeśli nie obserwuje się zespołu wiotkiego dziecka. Pojawienie się objawów odstawienia po urodzeniu zależy od okresu półtrwania substancji. Jeśli leczenie alprazolamem jest konieczne w czasie ostatniego okresu ciąży, należy unikać dużych dawek, a u noworodka monitorować objawy odstawienia i (lub) zespołu wiotkiego dziecka. Alprazolam przenika do mleka matki w niewielkim stopniu. Nie zaleca się jego stosowania w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Bardzo często: drażliwość, depresja, zaburzenia snu, ból głowy, senność, zaburzenia pamięci, zawroty głowy, zaburzenia mowy, ataksja, sedacja, suchość w jamie ustnej, zaparcie, męczliwość. Często: zakażenia górnych dróg oddechowych, zwiększenie apetytu, zmniejszenie apetytu, zwiększone lub zmniejszone libido, depersonalizacja, bezsenność, nerwowość, derealizacja, strach, lęk, splątanie, dezorientacja, obniżony stan psychiczny, niepokój, parestezje, dyskineza, zaburzenia koordynacji, drżenia, zaburzenia równowagi, trudności z koncentracją, nadmierna senność, letarg, niewyraźne widzenie, szumy uszne, kołatanie serca, uderzenia gorąca, przekrwienie błony śluzowej nosa, hiperwentylacja, zwiększone wydzielanie śliny, wymioty, dyskomfort w nadbrzuszu, biegunka, nudności, bóle brzucha, nadmierne pocenie się, zapalenie skóry, świąd, drżenia mięśni, skurcze mięśni, bóle pleców, bóle stawów, bóle mięśni, zaburzenia seksualne, obrzęki, osłabienie, ból w klatce piersiowej, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała, ryzyko wypadków drogowych. Niezbyt często: zwiększona skłonność do powstawania siniaków, intensywne sny, pobudzenie, gadatliwość, impulsywność, złość, agresja, omamy, mania, spowolnienie psychoruchowe, koszmary senne, niepokój, spowolnienie procesów myślowych, euforia, utrata zdolności odczuwania przyjemności, brak orgazmu, zaburzenia afektywne, lęk napadowy, uzależnienie, omdlenie, niepamięć, drgawki, niezborność ruchów, zaburzenia smaku, napady częściowe, osłupienie, podwójne widzenie, zaburzenia widzenia, wysypka, sztywność mięśni, osłabienie siły mięśniowej, bóle kończyn, nietrzymanie moczu, moczenie nocne, częstomocz, zaburzenia wytrysku, zaburzenia erekcji, zaburzenia miesiączkowania, złe samopoczucie, zaburzenia chodu, wrażenie upojenia alkoholowego, uczucie zdenerwowania/spięcia, uczucie odprężenia, uczucie kaca, objawy grypopodobne, uczucie nierealności, bezwładność snu, pragnienie, zespół odstawienia leku, zwiększenie stężenia bilirubiny, upadki, urazy kończyn, przedawkowanie. Częstość nieznana: agranulocytoza, hiperprolaktynemia, reakcje paradoksalne na leki, wrogie zachowanie, hipomania, zaburzenia myślenia, nadmierna czujność, zmiany libido, nadużywanie leku, akatyzja, zaburzenia poznawcze, zaburzenia naczynioruchowe, napady padaczkowe z objawami autonomicznymi, dystonia, nadpobudliwość, tachykardia, niedociśnienie tętnicze, niedrożność dróg oddechowych, zmniejszone wydzielanie śliny, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka, zapalenie wątroby, skórne reakcje alergiczne, obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość na światło, nieprawidłowe napięcie mięśniowe, zatrzymanie moczu, trudności w oddawaniu moczu, uczucie gorąca, obrzęki obwodowe, zwiększenie ciśnienia śródgałkowego. Stosowanie (w dawkach terapeutycznych) może prowadzić do rozwoju uzależnienia fizycznego: przerwanie leczenia może spowodować objawy odstawienia lub objawy z odbicia, może też dojść do uzależnienia psychicznego. Obserwowano nadużywanie benzodiazepin. Nagłe przerwanie leczenia może prowadzić do łagodnej dysforii, zaburzeń snu i drgawek. W czasie stosowania benzodiazepin, u osób wrażliwych może ujawnić się obecna wcześniej depresja. Mogą wystąpić reakcje psychiczne i paradoksalne, jak niepokój, pobudzenie, drażliwość, agresja, urojenia, wybuchy gniewu, koszmary senne, omamy, psychozy, nieadekwatne zachowanie i inne zaburzenia zachowania; prawdopodobieństwo wystąpienia takich reakcji niepożądanych jest większe u osób w podeszłym wieku. Postępująca niepamięć może wystąpić nawet podczas stosowania dawek terapeutycznych, a ryzyko jej wystąpienia zwiększa się w przypadku podawania większych dawek. Niepamięć może być powiązana z nietypowym zachowaniem. Niekorzystne skutki behawioralne: w wielu spośród zgłoszonych przypadków niepożądanych zmian w zachowaniu, pacjenci otrzymywali jednocześnie inne leki działające na ośrodkowy układ nerwowy i (lub) stwierdzono u nich współistniejące choroby psychiczne. Pacjenci, u których stwierdzane są w wywiadzie: pograniczne zaburzenie osobowości (borderline), zachowania gwałtowne i agresywne, czy nadużywanie alkoholu lub środków odurzających mogą być narażeni na ryzyko takich zdarzeń. Po zaprzestaniu stosowania alprazolamu u pacjentów z zespołem stresu pourazowego zgłaszano występowanie drażliwości, wrogości i natrętnych myśli. Objawy odstawienia występowały po szybkim zmniejszeniu dawki lub nagłym odstawieniu alprazolamu - od łagodnej dysforii i bezsenności do poważnego zespołu, który może obejmować skurcze mięśni i brzucha, wymioty, pocenie się, drżenie i konwulsje. Po szybkim zmniejszeniu dawki lub nagłym przerwaniu leczenia alprazolamem występowały drgawki.

Pozostałe informacje

Lek wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Sedacja, amnezja, zaburzona koncentracja i zaburzona czynność mięśni mogą mieć niekorzystny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W przypadku niewystarczającej ilości snu, prawdopodobieństwo zaburzenia czujności może być zwiększone. Pacjenci leczeni alprazolamem powinni być ostrzeżeni, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn.

Refundacja
nie
Cena detaliczna
6,78 PLN
Lek bezpłatny dla osób pow. 75 roku życia
nie
Lek bezpłatny dla Zasłużonych Honorowych Dawców Krwi i Zasłużonych Dawców Przeszczepu
nie
Refundacja w azbestozie
nie
Produkt wydawany bezpłatnie kobietom w ciąży we wszystkich wskazaniach objętych refundacją:
nie
Numer rejestracji
9137
Identyfikator opakowania (PK)
21753
Kod EAN
5909990913718
Identyfikator Bloz7
4877001
Identyfikator produktu leczniczego w CSIOZ
100105612
Grupa terapeutyczna
anxiolyticum
Dopuszczalna dawka dobowa:
1 mg
Drogi podania
Doustnie
Typ recepty
(Rp) - produkt wydawany z apteki na podstawie recepty
Typ produktu / szablon na e-recepcie
G
Lek może być samodzielnie zaordynowany przez pielęgniarkę/położną
nie
Lek może być przepisane przez pielęgniarkę/położną jako kontynuacja leczenia
nie
Wymóg raportowania do ZSMOPL (Zintegrowanego Systemu Monitorowania Obrotu Produktami Leczniczymi)
tak
Import równoległy
nie
Import docelowy
nie
Wyszukiwarka leków

Dane o lekach dostarcza

Pharmindex